To Οpen City του γερμανονιγηριανού, Teju Cole, είναι ό,τι θα ήταν το Humans of New York, αν οι αφηγήσεις δεν άνηκαν σε ανώνυμους διαβάτες της Νέας Υόρκης, αλλά στον ίδιο το φωτογράφο: Ένα ημερολόγιο, σε συνεχή ροή, που αποτυπώνει τις περιπλανήσεις και τους εσωτερικούς μονολόγους ενός νεαρού φοιτητή της ψυχιατρικής που μόλις χώρισε με το κορίτσι του και αναζητά στη flânerie, απαντήσεις σε θέματα ταυτότητας, φυλής, φύλου, ύπαρξης. Ένας μεταμοντέρνος Λίοπολντ Μπλουμ, μόνο που εδώ αντί για Δουβλίνο έχουμε την μετά την 9/11 μεγα-πόλη του «άξονα του κακού» και των «selfies»: «Είναι επικίνδυνο να ζεις σε έναν ασφαλή κόσμο», λέει κάποια στιγμή ο αφηγητής και κάπου πιο πέρα προσθέτει: «Ποιος, στην εποχή της τηλεόρασης- δεν έχει σταθεί ούτε μια στιγμή μπροστά στον καθρέφτη και φανταστεί τη ζωή του σαν σόου με κοινό και θεατές; Ποιος, κατά αυτό τον τρόπο, δεν έχει κάνει λίγο τον performer και στην καθημερινότητά του; Είμαστε ικανοί και για το καλό και για το κακό, και συνήθως κάνουμε το καλό. Τις φορές όμως που δεν το κάνουμε, ούτε εμείς, ούτε το φανταστικό κοινό μας ενοχλείται, γιατί μπορούμε να δικαιολογηθούμε μέσα μας και με τις υπόλοιπες αποφάσεις μας να νιώσουμε ότι δικαιούμαστε συμπάθεια..». Το Open City έχει ήδη πάρει πάρα πολλά βραβεία, κι έχει μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες, όχι ακόμη στα ελληνικά.
Επίσης ιδανικά για το καλοκαίρι είναι:
E.L. Doctorow, Το βιβλίο του Ντάνιελ, εκδ. Πόλις, 2006
David Byrne, How Music Works
Πάνος Οικονόμου, Το εξώφυλλο δέρμα του Χρόνου, διαθέσιμο στο contrabbando.gr
Dave Eggers, Τότε που σκοτείνιασε ο ουρανός, εκδ. Μεταίχμιο, 2008
Η Μελίνα Σπαθάρη είναι δημοσιογράφος, υπεύθυνη του Τμήματος Επικοινωνίας στο ελληνικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
