Βρισκόμαστε στο πιο απομονωμένο και αντιτουριστικό, παραθαλλάσιο χωριουδάκι της Ιταλίας, στα 1962. Η άφιξη της πανέμορφης, εικοσάχρονης Αμερικανίδας ηθοποιού Ντι Μάρεϊ ταράζει την εξαιρετικά ήσυχη καθημερινότητα του, επίσης εικοσάχρονου, Πασκουάλε, ιδιοκτήτη του μοναδικού ξενοδοχείου. Η κοπέλα, η οποία πρωταγωνιστεί στην «Κλεοπάτρα», τη χολιγουντιανή ταινία με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, τα γυρίσματα της οποίας λαμβάνουν χώρα στη Ρώμη, είναι βαριά άρρωστη και περνάει τις μέρες της σε ένα δωματιάκι, περιμένοντας κάποιον να έρθει να τη συναντήσει και προσπαθώντας να συνεννοηθεί με τον οικοδεσπότη της σε σπαστά αγγλικά.
Ο Πασκουάλε την ερωτεύεται σφόδρα και, καθώς βλέπει ότι κανείς δεν έρχεται να την βρει, αποφασίζει να παέι στη Ρώμη, για να διαλευκάνει το μυστήριο. Εκεί συναντά τον παραγωγό Μαικλ Ντιν, ο οποίος του αποκαλύπτει την πραγματικότητα: η Ντι δεν έχει καρκίνο, αλλά έχει μείνει έγκυος από τον Μπάρτον, χωρίς κανένας από τους δύο να το γνωρίζει, διότι ο Ντιν τους έχει πει ψέμματα, ώστε να φύγει η Ντι από τη Ρώμη και να μπορέσει τελικά να ολοκληρωθεί η ταινία – τα γυρίσματα της οποίας έχουν ήδη αφήσει άνοιγμα πολλών εκατομμυρίων δολαρίων στο στούνιο. Άλλωστε, τα γυρίσματα έχουν ήδη επιφέρει ένα μεγάλο σκάνδαλο, καθώς οι Τέιλορ και Μπάρτον ζουν έναν μεγάλο έρωτα, παρά το ότι είναι και οι δύο παντρεμένοι.
Flash forward στη σύγχρονη εποχή, με τον Πασκουάλε να εμφανίζεται μετά από πενήντα χρόνια, στο γραφείο του Ντιν στο Χόλλυγουντ και να του ζητάει να τον φέρει σε επαφή με την Ντι Μάρεϊ. Θα την βρουν να ζει με τον γιό της (το μωρό που ποτέ δεν έμαθε ότι είναι ο γιος του Ρίτσαρντ Μπάρτον), καταπονημένη από την (πραγματική αυτή τη φορά) ασθένεια, σε μια καταληκτική σκηνή όπου ο χρόνος που πέρασε δεν έχει πια σημασία, αφού τον έχει σβήσει ο έρωτας.
Το «Όμορφα Ερείπια» είναι το έκτο (και τελευταίο ως σήμερα) μυθιστότημα του Τζες Γουόλτερ, το πρώτο βιβλίο του που μεταφράζεται στη γλώσσα μας. Πρόκειται για ένα από τα best sellers του 2012, το οποίο έγινε δεκτό θερμά και από την κριτική.
Το βιβλίο αξίζει να επαινεθεί ως το tour de force του καλού και έμπειρου συγγραφέα, καθώς εδώ τον βρίσκουμε στο απόγειο των δυνάμεών του, τόσο στην διαμόρφωση και την οικονομία της ιστορίας του όσο και στον πλούτο των αφηγηματικών τεχνικών.
Πάνω στη βάση του απραγματοποίητου έρωτα του Πασκουάλε και της Ντι Μάρεϊ, ο Γουόλτερ χτίζει πειστικά δύο διαφορετικές εποχές: την Ιταλία των 60ς – που τη γνωρίζουμε μέσα από το ξεχασμένο χωριουδάκι αλλά και από τα χαωτικά γυρίσματα της «Κλεοπάτρας» – και το σύγχρονο Χόλιγουντ με τους ατελείωτους επίδοξους δημιουργούς που προσπαθούν να βρουν την τύχη τους.
Οι χαρακτήρες, παρά τον μεγάλο τους αριθμό, είναι στιβαρά δομημένοι και μας δίνουν την ευκαιρία να βυθιστούμε στις ζωές τους: πέρα από το πρωταγωνιστικό δίδυμο, ο Μαικλ Ντιν είναι ο παραγωγός που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να κάνει επιτυχία, ο Πατ (ο γιός της Ντι Μάρεϊ) που έκανε κάποια επιτυχία με το συγκρότημά του και έκτοτε διαρκώς αυτοκαταστρέφεται σε μικρά θέατρα κάνοντας stand-up εμφανίσεις και απατώντας την φίλη του, ο ;Άλβις (πλούσιος σύζυγος της Ντι Μάρεϊ) που δεν κατάφερε ποτέ να γράψει αυτό που υποσχόταν το ταλέντο του και πέρασε τη ζωή του μεθυσμένος.
Ακόμα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι απολαυστικοί: ο Ρίτσαρντ Μπάρτον που θέλει να κάνει το σωστο με την Ντι και τον απολαμβάνουμε στην απολαυστική σκηνή του ταξιδιού με τον Πασκουάλε, η θεία-γριά μάγισσα του Πασκουάλε με τις κατάρες της, η Κλαιρ (η βοηθός του Μαικλ Ντιν) που αναγκάζεται να ανέχεται κάθε επίδοξο αστέρι του Χόλλυγουντ και τον όμορφο αλλά τεμπέλη δεσμό της. Είναι εντυπωσιακή η ικανότητα του συγγραφέα θα κατανοεί και αποδίδει τις αποχρώσεις τόσο διαφορετικών ζωών.
Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η τεχνική του Γουόλτερ, καθώς το βιβλίο περιλαμβάνει τόσο δραματικές όσο και ξεκαρδιστικές σκηνές, stand-up υλικό και ολόκληρη θεατρική πράξη.
Το «Όμορφα Ερείπια» (ο τίτλος προέρχεται από μια συνέντευξη του Ρίτσαρντ Μπάρτον) είναι, πάνω απ’όλα ένα παιχνίδι με τις πιθανότητες, όπου το βασικό ερώτημα είναι το «Τι θα μπορούσε να έχει γίνει αν…;». Αυτοί που τόλμησαν να αναρωτηθούν, είναι και οι «πετυχημένοι» της ζωής (ο Ρίτσαρντ Μπάρτον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ο Μάικλ Ντιν). Οι υπόλοιποι απλά επέζησαν (βλ. ο Πασκουάλε, η Ντι, ο Πατ), όμως έγιναν οι καλύτεροι ήρωες για ένα μυθιστόρημα.