Μεγαλωμένος σε μια μικρή πόλη κοντά στο Λίβερπουλ, ο Matthew Barnes μεγάλωσε ακούγοντας πανκ και μέταλ. Ταυτόχρονα με τις σπουδές του στο σχέδιο, ανακάλυψε την ηλεκτρονική μουσική κι άρχισε να συνθέτει μάλλον τυχαία. Είχε χάσει τη δουλειά του και απλά γέμιζε τον (πολύ) ελεύθερο χρόνο του. Είχαμε ανταλλάξει μερικά email πριν 6-7 μήνες (για μια συνέντευξη στο SONIK), όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει το Engravings. Τότε, όπως και τώρα, απέφυγα τις ερωτήσεις για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει με την ακοή του, γιατί ο Barnes δε διστάζει να δηλώσει, πως αν το πρόβλημα χειροτερέψει απλά θα σταματήσει να γράφει δίσκους. Λες και δεν έχει σημασία που το Engravings θεωρήθηκε από πολλούς ως ένα απ’τα καλύτερα άλμπουμ του 2013 ή ότι σε λίγα μόλις χρόνια έχει γίνει περιζήτητος, παίζοντας το παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Μακριά από τις μητροπόλεις της ηλεκτρονικής μουσικής, χωρίς να έχει τη διάθεση να αλλάξει τον τρόπο που απολαμβάνει να ζει. Η εμφάνισή του στο six d.o.g.s. είναι επιτέλους γεγονός.
Πότε άρχισες να δουλεύεις ως Forest Swords; Περίπου πριν τρία χρόνια. Έχασα τη δουλειά μου κι είχα πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεση μου, οπότε άρχισα να πειραματίζομαι με ήχους και μελωδίες στην κιθάρα και στο λάπτοπ μου. Σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται τραγούδια, τα οποία με οδήγησαν στην δημιουργία του Dagger Paths. Ήταν μια πολύ οργανική διαδικασία, δεν έκατσα απλά κάτω μια μέρα και είπα, «οκ, αυτό που πραγματικά θέλω να κάνω τώρα είναι να φτιάξω ένα EP». Απλά συνέβη, και πιστεύω ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να δημιουργήσεις κάτι.
Το artwork που έφτιαξες για τον τελευταίο σου δίσκο, συμπεριλήφθηκε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα εξώφυλλα της χρονιάς, ενώ πήρε και το βραβείο Art’s Vinyl Award. Το σχεδίασες αποκλειστικά για το δίσκο ή ήταν κάτι που είχες ήδη και ταίριαξε με το Engravings; Το σχεδίασα ειδικά για το δίσκο. Ξεκίνησα να δουλεύω το εξώφυλλο μόνο όταν το άλμπουμ είχε ολοκληρωθεί Έπρεπε να το νιώθω σαν μια φυσιολογική προέκταση της μουσικής. Στην πραγματικότητα, καθυστέρησα την κυκλοφορία μερικές εβδομάδες επειδή δεν μπορούσα να αποφασίσω. Είχα αρκετές εναλλακτικές ιδέες και ξόδεψα πολύ χρόνο κάνοντας αλλαγές για να το ολοκληρώσω. Για μένα, έπρεπε να αντικατοπτρίζει με ακρίβεια τον ήχο του δίσκου καθώς κι αυτό που ήθελα επικοινωνήσω με τον μουσική μου. Οπότε, αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να βγει πιο αργά ο δίσκος, υποθέτω πως αυτό έπρεπε να συμβεί.
Ποιοι καλλιτέχνες είναι οι επιρροές σου ως designer; Είμαι μεγάλος οπαδός του John Cage, του Vito Acconci, της Marina Abramovic, της Tracey Emin, του Michael Landy. Μου αρέσουν πολύ οι καλλιτέχνες που δεν απολογούνται σε κανέναν για το πως βλέπουν τον κόσμο και αποκτούν έτσι μια ιδιαίτερη σχέση με το κοινό τους. Ως γραφίστας, είμαι πολύ μεγάλος θαυμαστής του γαλλικού στούντιο M/M Paris. Πρόσφατα έλαβα από αυτούς ένα σχόλιο στο Instagram που έλεγε πως τους άρεσε ο δίσκος μου και παραλίγο να πεθάνω από το χαρά μου.
Εξακολουθείς να διατηρείς την πρωινή σου δουλειά; Δεν είναι ώρα να τα παρατήσεις; Πράγματι, την άφησα πριν μερικές εβδομάδες. Λατρεύω να σχεδιάζω, αλλά και το design και η μουσική μου, αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα γιατί προσπαθούσα να τα κάνω και τα δύο ταυτόχρονα. Θα έκανε κακό στην υγεία μου να συνέχιζα κι άλλο. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι και να αρρωσταίνω λόγω αυτού.
Μου έχεις πει στο παρελθόν ότι σκεφτόσουν να παρατήσεις τη μουσική, είτε εξαιτίας του προβλήματος με την ακοή σου είτε γιατί ήθελες να εξερευνήσεις διαφορετικές δημιουργικές οδούς. Τι σκέφτεσαι τώρα μετά και την εξαιρετική αποδοχή του Engravings; Είναι ενθαρρυντικό και είμαι πραγματικά χαρούμενος που άρεσε τόσο πολύ ο δίσκος μου. Είναι κολακευτικό. Αλλά δεν αλλάζει η άποψή μου πως αν σταματήσω να το απολαμβάνω, αν αρχίσω να μισώ να δίνω συναυλίες ή αν απλά δεν έχω πια έμπνευση να γράψω μουσική, τότε πιθανότατα θα σταματήσω.
Συνεχίζοντας με την ίδια περίπου σκέψη, πως θα αντιδρούσες αν ο δίσκος δεν είχε την αποδοχή που είχε τελικά; Επένδυσα πολύ χρόνο και κόπιασα για να φτιάξω το Engravings, οπότε αν δεν άρεσε σε κανένα, θα πληγωνόμουν λίγο. Αλλά στο τέλος, όλο αυτό είναι μέρος του να είσαι καλλιτέχνης ή μουσικός –σε κάποιους θα αρέσει αυτό που κάνεις και σε κάποιους όχι. Οφείλεις να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, να δουλεύεις με τον τρόπο που θέλεις και να ελπίζεις πως κάποιος θα ταυτιστεί με αυτό που κάνεις. Τουλάχιστον σε ένα επίπεδο.
Στα δύο video clips για τα single του δίσκου σου, έχεις χρησιμοποιήσει επαγγελματίες χορευτές (ειδικά το Thor’s Stone είναι υπέροχο). Ποια είναι η σχέση σου με το σύγχρονο χορό ως μορφή τέχνης; Πάντα είχα μια περιέργεια. Μάλιστα, μου έχει συμβεί πολλές φορές να με πλησιάζουν χορευτές μετά τις συναυλίες μου και να μου λένε ότι εξασκούνται με τη μουσική μου ή ότι την χρησιμοποίησαν σε παραστάσεις. Μου ακούγεται φοβερό. Όταν έφτιαχνα λοιπόν το δίσκο μου, γνώριζα πως τα ρυθμικά μέρη που χρησιμοποιούσα και οι μελωδίες που επέλεγα ήταν πολύ πιο εγκεφαλικά αλλά και πιο σωματικά από όσα είχα κάνει στο Dagger Paths. Έτσι όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να χρησιμοποιήσω χορευτές, το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήμουν τυχερός που οι σκηνοθέτες Dave Ma και Benjamin Millepied αγάπησαν τα κομμάτια που τους στείλαμε και δέχτηκαν να τα σκηνοθετήσουν με αρκετά μικρό budget.
Πέμπτη 24 Απριλίου, Six d.o.g.s. (Αβραμιώτου 6). Τη συναυλία θα ανοίξουν οι Rattler Proxy.