Ο συνασπισμός των ηλιθίων, Τζων Κένεντυ Τουλ 1980
Δε χρειάζεται να δούμε τετρακόσιες εκπομπές μαγειρικής για να δούμε κάποιο έτοιμο πιάτο. Υπάρχει και η φαντασία μας. Αμέτρητα λογοτεχνικά αριστουργήματα έχουν αφιερώσει λέξεις, παραγράφους ολόκληρες στην περιγραφή γευμάτων των πρωταγωνιστών (και μη). Η σχεδιάστρια και συγγραφέας Dinah Fried βρήκε την σχέση που έχουν τα βιβλία με το φαγητό ενδιαφέρουσα και γι’ αυτό, ενώ φοιτούσε στο Rhode Island School of Design έκανε την εργασία της λεύκωμα και κάπως έτσι κυκλοφόρησε το πεντανόστιμο Fictitious Dishes.
Η Fried εντόπισε μέσα σε πλήθος έργων χαρακτηριστικά αποσπάσματα όπου περιγράφεται κάποιο φαγητό, τα συνέλεξε, τα μαγείρεψε και έπειτα τα φωτογράφισε στο ανάλογο πλαίσιο. Έτσι μεταξύ των σελίδων «ξεπηδά» το τσάι που ήπιε η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων μαζί με τα ανάλογα τραπουλόχαρτα, το παραδοσιακό γεύμα της Heidi, το πλουσιοπάροχο τραπέζι του Gatsby ή ακόμη και μία από τις «ωμές» περιγραφές της Μεταμόρφωσης του Κάφκα, με τα σαπισμένα λαχανικά, τα κόκαλα και τους ξηρούς καρπούς. Η Fried σημειώνει πολύ σωστά πως το κοινό που έχει το φαγητό με την ανάγνωση δεν είναι μόνο πως και τα δύο εμπεριέχουν την κατανάλωση. Σύμφωνα με την ίδια και τα δύο μπορούν είτε να προσφέρουν ενέργεια, είτε να αποκοιμίσουν ενώ μπορούν να «ταξιδέψουν» σε διαφορετικά μέρη. Εξάλλου η επίδραση που μπορεί να ασκήσει ένα μυθιστόρημα στις καθημερινές και ιδεολογικές συνήθειες είναι αναντίρρητη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένας φίλος της Fried που έχοντας διαβάσει την Λολίτα, ξεκίνησε να πίνει φανατικά τζιν με χυμό ανανά όπως συνήθιζε ο αφηγητής Humbert Humbert.
Το βιβλίο ξεκινά με ένα απόσπασμα από το Fahrenheit 451 του Ray Badbury ενώ κάθε φωτογραφία συνοδεύεται με το αντίστοιχο απόσπασμα του βιβλίου, μία ματιά αναλυτική και γαστρονομική που ξεφεύγει από τις λεκτικές περιγραφές και παίρνει μορφή οπτική. Επειδή όμως μία εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, οι παρακάτω φωτογραφίες δίνουν μία «γεύση» του υπέροχου αυτού λευκώματος.
