Σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου ανεβαίνει στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας η θεατρική διασκευή της «Κυρίας Νταλογουέι», του πασίγνωστου έργου της Βιρτζίνια Γουλφ. Σύμφωνα με το σημείωμα της σκηνοθέτιδος «Φεύγοντας από την παράσταση αυτό που επιθυμώ είναι ο θεατής να έχει την αίσθηση πως πήγε μια βόλτα σε έναν ξένο τόπο, όπου δεν γνωρίζει κανέναν και κανείς δεν τον αναγνωρίζει, όπου κινείται μόνος του με τον εαυτό του, παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω του, και πως μεταφέρεται από το ένα μέρος στο άλλο χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, αλλά μόνο για να κοιτάζει χωρίς να κρίνει, ώστε μετά να μπορεί να δει πιο καθαρά μέσα του». Τι λέει όμως η Φαίη Ξυλά που καλείται να ερμηνεύσει μία από τις σημαντικότερες γυναικείες φιγούρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας;
Ποιοι είναι το μεγαλύτερο άγχος σου και ποια η μεγαλύτερη χαρά σου καθώς καλείσαι να ερμηνεύσεις την Κυρία Ντάλογουεϊ; Το μεγαλύτερο άγχος μου είναι ότι έχω στα χέρια μου ένα υπέροχο αλλά δύσκολο για έναν ηθοποιό κείμενο, με την έννοια ότι είναι ένα κείμενο μυθιστορήματος και όχι θεατρικό, και η μεγαλύτερη χαρά και πρόκληση είναι να το ζωντανέψω επί σκηνής.
Κατά τη διάρκεια των προβών τι ανακάλυψες για τον εαυτό σου; Πολλά πράγματα αλλά αρκετά προσωπικά που δεν θα ήθελα να τα μοιραστώ.
Έχεις νιώσει ποτέ «Κυρία Ντάλογουεϊ» στη ζωή σου κι αν ναι, πότε; Η Κλαρισα Ντάλογουεϊ έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της σε όλη την διάρκεια της παράστασης. Την απασχολούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με το θάνατο, τον έρωτα, τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια που μπορεί να συμπληρώνουν έναν άνθρωπο αλλά και το πως μπορεί ένας άνθρωπος να παρουσιάζει μόνο ένα συγκεκριμένο πρόσωπο στους τρίτους, θέματα που με κάποιο τρόπο μας αφορούν όλους. Επομένως ίσως να έχω νιώσει κι εγώ κάτι ανάλογο αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Έχεις νιώσει ποτέ Βιρτζίνια Γουλφ κι αν ναι, πότε; Στο έργο νομίζω ότι η κυρία Ντάλογουεϊ είναι το alter ego της Βιρτζίνια Γουλφ άρα για τους λόγους που ανέφερα και ποιο πάνω ίσως να έχω νιώσει κάποιες στιγμές Βιρτζίνια Γουλφ, αλλά σίγουρα με εντελώς άλλο τρόπο.
Εάν είχες απέναντι σου για ένα δεκάλεπτο τη Βιρτζίνια Γουλφ τι θα ήθελες να της πεις; Ότι κατάφερε να μην πεθάνει ποτέ, κατάφερε να ζει στην αιωνιότητα.