Οι συννεφιασμένες μέρες του χρόνου συνήθως με βρίσκουν να σκέφτομαι φανταστικά σενάρια για ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τα αντίστοιχα τους soundtracks. Οι ταινίες που ικανοποίησαν την περιέργεια μας και που μας ταξίδεψαν μακριά ήταν οι ίδιες που μας έκαναν να νιώθουμε προικισμένοι στην μετέπειτα πορεία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Τι εννοώ; Αν έχεις εντρυφήσει σε ταινίες του Ταρκόφσκι, του Κιούμπρικ, του Κάρπεντερ και του Σπίλμπεργκ (αργότερα), σίγουρα δεν θα σου κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση οι ταινίες που προβάλλονται τώρα στα σινεμά. Όχι ότι δεν κυκλοφορούν ωραία πράγματα πια, αλλά να, άμα έχεις «νιώσει» καλά τα 70s και τα 80s, όλα τα υπόλοιπα είναι ολίγον τι αναμενόμενα.
Οι μουσικοσυνθέτες που στην δεκαετία του 1970 άφησαν τους εγωισμούς και έγραψαν μουσικές για «άλλους πλανήτες» και φανταστικά σενάρια για ταινίες επιστημονικής φαντασίας είναι ξεκάθαρα οι αγαπημένοι μου. Ένας απο αυτούς ήτο και ο Σκωτσέζος John Keating που μετά απο μπλεξίματα με φιλαρμονικές και συνθέσεις όπως αυτές των phase 4 στη London Records, το 1972 κυκλοφόρησε το Space Experience, ένα υπέροχο album που αποτελείται από 10 φοβερά tracks ικανά να ντύσουν και την πιο απαιτητική sci-fi ταινία. Η συνταγή: άπειροι αυτοσχεδιασμοί και αστρικό noise από ηλεκτρονικά μέσα της εποχής (synths, moog, theremin κλπ), δυνατό library groove με steady τύμπανα, hammond και rock/wah κιθάρες, «ξέφωτα» γεμάτα από συναισθηματικές μελωδίες παιγμένες με έγχορδα και πνευστά που προκαλούν αυτή την γλυκιά ευφορία και ικανοποίηση του αποτελέσματος μετά το χάος των προαναφερθέντων στοιχείων.
Ανέκαθεν οι concept δίσκοι μου «κάθονταν καλά» στο αυτί και το Space Experience του John Keating είναι ακριβώς αυτό, ένα φοβερό και αρκετά άγνωστο LP (παρότι κυκλοφόρησε και κόπηκε και στην Ελλάδα, στην περίφημη και κλασική ετικέτα της EMI-Columbia) που κανονικά θα έπρεπε να γνωρίζει πολύς κόσμος και ιδίως αυτοί που αγαπάνε τον spaced out ήχο.