Έχει φωτογραφήσει μερικούς από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες τις εναλλακτικής σκηνής των Η.Π.Α. αυτή τη στιγμή. Τα φούξια μαλλιά του Ariel Pink, οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της Sky Ferreira, το πανκ των Savages, η πλαστικότητα των χεριών της Florence Welch, το θράσος του Mikky Blanco έχουν αποτυπωθεί στο φακό του Erez Avissar, του Μαροκινού στην καταγωγή, αλλά “Brooklyn born and raised” φωτογράφου που έδωσε στην hipster κοινότητα της περιοχής αυτό που έψαχνε, πριν καν ανακαλύψει τι ήταν. Δυνατά πορτρέτα, urban life, “weird suff“, όπως λέει και ο ίδιος, χρώμα, κίνηση, το νέο underground.
Ξεπέρασε τα σύνορα της γειτονιάς του. Μέχρι και ο Kanye West έχει ποζάρει για αυτόν. Και η Lana Del Rey. Μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί στο Pitchfork, τους New York Times, το New York Magazine και το Wire, μεταξύ άλλων, ενώ παράλληλα παίζει μουσική ως Dj, διοργανώνει πάρτι και τρέχει τη δική του δισκογραφική εταιρία. Για τον πολυσχιδή φωτογράφο, η ζωή στην πόλη βρίσκεται σε ένα συνεχή διάλογο με τη μουσική, γι αυτό και η φωτογραφική δουλειά του αποτελείται κυρίως από αυτά τα δύο. Δεν έχει επιρροές. Συνήθως εμπνέεται από τα ίδια του τα συναισθήματα ή random πράγματα που βλέπει στο διαδίκτυο. Μικρός επισκέφθηκε τη Ρόδο, καθώς το ποσοστό 0% εγκληματικότητας έκανε τους γονείς του να νιώσουν ασφαλής και να τον στείλουν ασυνόδευτο για διακοπές. Εκείνος το εκμεταλλεύτηκε, προσπαθώντας έστω, να ξεσαλώσει στα κλαμπ του νησιού.
Erez, πες μας για σένα λίγα πράγματα για να σε γνωρίσουμε καλύτερα, καθώς και με τι ασχολείσαι αυτή τη στιγμή. Είμαι απλά ένας περίεργος τύπος. Γεννήθηκα στην Ουάσιγκτον, όμως τώρα αποκαλώ τη Νέα Υόρκη σπίτι μου. Μικρός λάτρευα τη ζωγραφική και στην εφηβεία μου, σχεδίαζα websites, έτσι αποφάσισα να σπουδάσω γραφιστική. Έκανα πρακτική και κάπως φυσικά μεταπήδησα στη φωτογραφία που γρήγορα έγινε η κύρια ενασχόλησή μου. Ξεκίνησα το να φωτογραφίζω υπό το brand Weird Magic, να διοργανώνω πάρτι και ξεκίνησα επίσης τη δική μου δισκογραφική για να κυκλοφορώ τη μουσική μου. Δε μπορώ να κάτσω! Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο Μεξικό για να καλύψω το Nrmal festival, παράλληλα εξακολουθώ να δουλεύω για τα περιοδικά που συνεργάζομαι, τις συνεργασίες μου με εικαστικούς καθώς και να στήνω το πρώτο μου βιβλίο.
Το κυριότερο μέρος της δουλειάς σου αποτελείται από τη ζωή στην πόλη και τη μουσική. Πιστεύεις ότι αυτά τα δύο, πάνε χέρι – χέρι; Πιστεύω πως η μουσική και η ζωή στην πόλη είναι σε ένα συνεχή διάλογο, ότι συχνά η μουσική που ακούμε στα κλαμπ είναι η αντίδραση στο αστικό περιβάλλον, αυτό που βλέπουμε στο δρόμο.
Η βάση σου είναι το Μπρούκλιν, σωστά; Πώς είναι η εναλλακτική σκηνή εκεί αυτή τη στιγμή; Με τι ασχολείται ο κόσμος; Δε διασκεδάζουμε, δεν μπορούμε ούτε καν να πληρώσουμε το νοίκι μας! Αστειεύομαι. Η εναλλακτική σκηνή είναι πολύ δυνατή εδώ. Κάθε μέρα ανακαλύπτω ότι κάποιος με τον οποίο είμαι φίλος καιρό, έφτιαχνε στα κρυφά εκπληκτικά έργα ή φανταστική μουσική. Υπάρχει μια άνθιση στις τέχνες, κάτι που σε τροφοδοτεί ασταμάτητα με έμπνευση.
Τι είναι τόσο ωραίο στο να φωτογραφίζεις και επέλεξες να το κάνεις επάγγελμα; Πάντα μου άρεσε η φωτογραφία και ονειρευόμουν να αγοράσω μια καλή κάμερα για να το κάνω επαγγελματικά, αλλά πραγματικά δεν το είδα όλα αυτό να έρχεται. Σιγά – σιγά άρχισα να αποκτώ αυτοπεποίθηση, είδα ότι πραγματικά μπορώ να επικοινωνήσω με αυτό το μέσο. Ο κόσμος «το ‘πιασε» αμέσως, ακόμα και τα πολύ περίεργα πράγματα. Ήμουν πλέον ικανός να συνεργαστώ με φοβερούς καλλιτέχνες, να ταξιδεύω, να συναντώ ανθρώπους και να καταγράφω όλα όσα η αδύνατη από το χόρτο μνήμη μου θα ξεχνούσε. Όλο αυτό είναι μια πραγματική ευλογία.
Υπάρχει η σωστή στιγμή για να πατήσεις το κλικ; Μπορείς να την περιγράψεις; Αποκαλώ τον εαυτό μου χαμαιλέων. Όλα έχουν να κάνουν με τη στιγμή, να πιάσεις κάτι γεμάτο νόημα, τη σωστή στιγμή. Συνήθως είναι αυτό που βρίσκεται ενδιάμεσα στις στιγμές. Δεν έχω καταλάβει ακόμα, αν το ξέρω όταν το βλέπω. Ακόμα το ψάχνω.
Ασχολείσαι όμως πολύ ενεργά και με το κομμάτι της μουσικής. Ξεκίνησες πρόσφατα το δικό σου label; Πολύ πρόσφατα μπήκα στον κόσμο της μουσικής. Ξεκίνησα τη δισκογραφική μου (και τα πάρτι), Purple Trax. Bγάζουμε την πρώτη μας κυκλοφορία τον επόμενο μήνα, μια συνεργασία μου με τον Jan Woo και τον Terekke, όπως και το ep του “house boy band” Sasha Jan Rezzie σε digital αλλά και σε βινύλιο στα 1080p. Έπειτα ευχόμαστε να ξεκινήσουμε περιοδείες και να κατακτήσουμε τον κόσμο.
Εκτός από το Μπρούκλιν, πού άλλου θεωρείς ότι υπάρχει μια αξιόλογη εναλλακτική σκηνή την οποία θες να καταγράψεις με την κάμερά σου; Το Μεξικό είναι το αγαπημένο μου μέρος αυτή τη στιγμή. Υπάρχει μια υπερδιέγερση και οπτικά, αλλά και μουσικά.
Μπορείς να μας δείξεις την τελευταία αγαπημένη σου φωτογραφία που τράβηξες; Ίσως αυτήν εδώ, της φίλης μου Olga στο σύμπλεγμα σπηλιών Cenote Dos Ojos, στo Tulum του Μεξικού.
Είχα μια υποβρύχια κάμερα, αλλά χάλασε και αυτή εδώ είναι η μόνη φωτογραφία που εμφανίστηκε. Ήταν νωρίς το πρωί, αλλά βρισκόμαστε μέσα σε μια σπηλιά, νυχτερίδες πετούσαν τριγύρω, ήταν πολύ σκοτεινά, οπότε το νερό μοιάζει πραγματικά μαύρο. Μια iPhone φωτογραφία, μιας φωτογραφίας.
