Οι Λονδρέζοι Desperate Journalist αγαπούν πολύ την indie σκηνή των 80s κι αυτό φαίνεται μιας και με τις κιθάρες τους τιμούν των ήχων συγκροτημάτων όπως οι Chameleons και οι Echo and the Bunnymen. Ήχος ο οποίος σε συνδυασμό με τα φωνητικά της frontwoman τους Jo Bevan θυμίζει ακόμη και Cranberries αλλά και PJ Harvey της περιόδου του Stories From The City, Stories From The Sea. Αυτόν τον ήχο αποτύπωσαν για δεύτερη φορά δισκογραφικά το 2017 με το Grow Up το οποίο ξεχώρισε από την κριτική και μάλιστα αναδείχθηκε δίσκος της χρονιάς για το post-punk.com που το ανακήρυξε Καλύτερο Indie Δίσκο της Χρονιάς. Για να το αποδείξουν έμπρακτα και στο αθηναϊκό κοινό, έρχονται για μία εμφάνιση στην Death Disco την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου μαζί με τον Vagina Lips και τους Blame Canada. Ο λόγος στην frontwoman τους, Jo Bevan.
Ποιός είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά; Gotta Get Over Greta από μία μπάντα που λεγόταν The Nields και έπαιζαν στο σχολείο μου το 1994 απευθείας μου «έπνιξε» την παιδική ηλικία με το φονικό folk. Με χαρτζιλίκι από τους γονείς. Το εξώφυλλο του CD είναι πιθανότατα το πιο 90s πράγμα στον κόσμο. Το πρώτο βινύλιο που αγόρασα ήταν το Power, Corruption and Lies των New Order με λεφτά που είχα ως φοιτήτρια.
Ποιός είναι ο τελευταίος; Βρήκα το φοβερό Silver Year των Shoppers στο δισκάδικο της γειτονιάς μου με μόλις δύο λίρες.
Ποιοί είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό; Δεν ντρέπομαι για τη μουσική που μου αρέσει.
Ποιούς δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ; Όσο μπορώ να θυμηθώ, δεν έχω δανειστεί αλλά έχουν δανειστεί πολλοί από μένα γιατί προσπαθώ να πείθω τους φίλους μου να τους αρέσει η μουσική που μου αρέσει. Τώρα θυμήθηκα ότι αυτό ο μπάσταρδος ο φίλος μου ο Josh έχει δανειστεί όλες τις ιαπωνικές επανακυκλοφορίες των XTC πριν πολλά χρόνια και δεν τις έχει επιστρέψει.
Ποιά είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα; Η Bjork στο Royal Albert Hall το 2016 ήταν φανταστική. Θυμάμαι επίσης ότι ένιωσα φοβερά ευγνώμων όταν οι Young Knives έπαιξαν στο Wycombe που ζούσα στην εφηβεία. Δεν τους είχα ακούσει πριν, ήταν μία φρέσκια πνοή κι όχι ska-punk και κακό nu metal που συνήθως έπαιζε στην πόλη.
Ποιό είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά); Τα περισσότερα κομμάτια από το Masseduction της St Vincent. Ή οτιδήποτε από το The Teaches of Peaches.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου; Ο δίσκος για τον hangover για μένα είναι το This Is Hardcore των Pulp. Μελωδικός, αρκετά μαλακός στον ήχο αλλά συγχρόνως φοβερά καταθλιπτικός με έναν τρόπο που συμπληρώνει και καταπραΰνει το μεθυσμένο κεφάλι μου.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Iggy Pop. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου; «Χάθηκε;».
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop; Αγαπώ τον Iggy αλλά θα πω τον Bowie για το καλλιτεχνικό του εύρος.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή; Δεν θέλω να σε απογοητεύσω, αλλά όλοι ζούμε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι -όλοι έχουμε κι άλλες δουλειές. Είμαι τυχεροί που επιτέλους εργάζομαι κάπου που μου αρέσει. Παλαιότερα απογοητευόμουν και είχα κουραστεί από το να προσπαθώ και να κάνουμε live και να δίνω ενέργεια στη δουλειά, αλλά αγαπώ το να γράφω και να παίζω, οπότε καταφέρνω να κρατώ τις μεγαλύτερες δυνατές ισορροπίες.
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται; Εξαρτάται από τον χωρισμό. Θυμάμαι να ακούω ασταμάτητα το ‘Somebody That I Used To Know’ του Elliott Smith που με βοήθησε να ξεπεράσω έναν βαρύ χωρισμό.
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση; Κάποιος γείτονας χτύπησε με έναν πολύ passive-aggressive τρόπο την πόρτα όταν άκουγα το Infected των The The στη μέση της νύχτας. Δίκαιο.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1968 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 6) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 3, 6, 7.
Ποιά μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου; Οι Sparks να παίξουν ολόκληρο το Lil’ Beethoven.
Είναι τελικά ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος; O Morrissey είναι ένας απόλυτος μουσικός ήρωας για μένα αλλά δυστυχώς εκδήλωσε την τελευταία του πτυχή, ενός πικρόχολου ρατσιστή. Οπότε, όχι.