Ένας άντρας έχει παρκάρει το φορτηγάκι του έξω από μια τράπεζα και, αναστατωμένος, ετοιμάζεται να κάνει μια ακραία πράξη. Κρύβει αδέξια την καραμπίνα του μέσα από τα ρούχα του και προσπαθεί να βρει το κουράγιο να κατευθυνθεί προς την είσοδο. Ξαφνικά, μια χαρούμενη φωνή τον ενθαρρύνει με ένα σωρό συμβουλές και η κάμερα αποκαλύπτει το κεφάλι της μητέρας του που ξεπροβάλλει από το παράθυρο του πίσω καθίσματος του βαν. Κάπως έτσι ξεκινά ένα road trip στην αγγλική εξοχή γεμάτο ευτράπελα, ανατροπές και μια γλυκόπικρη συνειδητοποίηση.
Αυτή είναι η πρώτη από τις πολλές εκπλήξεις που επιφυλάσσει μόλις σε 20 λεπτά διάρκειας το Good Boy, το μικρού μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού Τομ Στιούαρτ, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου ελπίζοντας να βρει το δρόμο του προς τις shortlists της αμερικάνικης και της βρετανικής Ακαδημίας κινηματογράφου όταν έρθει η ώρα για τα φετινά βραβεία τους. Στην προβολή ήταν παρόντες ο Στιούαρτ και ο Μπεν Γουίσο, ο πρωταγωνιστής του Good Boy που έχει αποκτήσει ένα ιδιαίτερο είδος διασημότητας χάρη στο γεγονός ότι δανείζει τη φωνή του στον αρκούδο Πάντιγκτον στην ομώνυμη σειρά ταινιών, μια από τις αγαπημένες του Ίντερνετ. Λόγω της απεργίας των ηθοποιών, ο Γουίσο δεν μπορεί να μιλήσει για το Πάντινγκτον σήμερα (το 3 ξεκινά σύντομα γυρίσματα), όμως το Good Boy αποτελεί αφορμή για μια εξίσου ενδιαφέρουσα κουβέντα.
«Το σενάριο [του Good Boy] ήταν εξαιρετικά γραμμένο, ευφυές και αστείο», λέει ο Γουίσο. «Δεν είχα ξαναδεί μια τέτοια απεικόνιση της θλίψης ποτέ ξανά». Η ιδέα για το σενάριο προέκυεψε κατά τη διάρκεια μιας βόλτας των παλιών φίλων Γουίσο και Στιούαρτ κατά μήκος του Τάμεση στην αρχή του λοκντάουν. Ο Στιούαρτ λέει πως ο Γουίσο τον ενθάρρυνε να προχωρήσει με τη συγγραφή, βλέποντάς τον να παλεύει να αντιμετωπίσει τη θλίψη για την απώλεια της μητέρας του. «Είχα την ευλογία να έχω μια αστεία, πονηρή, χαοτική, έξυπνη, γεμάτη αγάπη μητέρα, με την οποία συνειδητοποιώ ότι είχα μια -ελπίζω υγιή- σχέση αλληλοεξάρτησης», λέει ο Στιούαρτ. «Τη χάσαμε στην αρχή της πανδημίας από έναν καρκίνο που κανείς μας, ούτε εκείνη, δεν γνώριζε ότι έχει. Αυτή η ταινία είναι ο τρόπος μου να επεξεργαστώ όλα τα συναισθήματα που προκάλεσε ο θάνατός της».
Για τον Γουίσο, το εγχείρημα του φίλου του ισοδυναμεί με άθλο, όχι μόνο επειδή είναι ντεμπούτο. «Είναι πολύ δύσκολο ένας ηθοποιός να σκηνοθετήσει άλλους ηθοποιούς», πιστεύει. «Δεν θεωρώ ότι είναι απλό ένας ηθοποιός να ‘βγει’ από αυτό ξέρει και να ξέρει τι να πει σε έναν ηθοποιό για να τον κάνει να κάνει αυτό που θέλει. Αν το έκανα εγώ, θα έκανα χειρότερη την ερμηνεία ενός ηθοποιού», λέει γελώντας. Επιπλέον, εξίσου δύσκολη θεωρεί και τη φόρμα των μικρού μήκους, ίσως περισσότερο από τις μεγάλου. «Δεν είναι εύκολο να τις κάνεις καλά», λέει ο ηθοποιός. «Η ιδέα πρέπει να είναι πολύ δυνατή και περιεκτική γιατί δεν υπάρχει πολύς χρόνος, είναι σαν μικρά όμορφα παζλ. Είναι δοκιμασία για τον ηθοποιό γιατί είναι συχνά κάτι προσωπικό ή ωμό. Μου αρέσουν γιατί δεν είναι σαν τις άλλες ταινίες που θα πουληθούν κάπου, είναι όμορφα πράγματα που απλώς υπάρχουν».
Το Good Boy είναι γυρισμένο στην τεράστια έκταση του Γκλάστονμπερι, το οποίο παραχώρησε στην παραγωγή η Έμιλι Ίβις, παρόλο που ποτέ δεν επιτρέπει γυρίσματα εκεί. Ο Στιούαρτ επισκέφτηκε το φεστιβάλ αμέσως μετά την κηδεία της μητέρας του και εκεί σκέφτηκε την ιδέα για την ταινία. «Ήμασταν περιτριγυρισμένοι από γενναιοδωρία, φως και αγάπη», θυμάται. «Η θλίψη δεν ήταν καθόλου όπως την έβλεπα στην τηλεόραση και στο σινεμά, δηλαδή όλο κλάματα και τέτοια. Δεν περίμενα καθόλου ότι θα τη βίωνα όπως τη βίωσα. Ήμουν, ας πούμε, στο σούπερ μάρκετ και ψωνίζω δημητριακά και ξαφνικά με χτυπάει μια ανάμνησης της μαμάς μου. Και έτσι ξεκίνησε η ιδέα, από το πώς η θλίψη σε βρίσκει εκεί που προσπαθείς απλώς να περάσεις την καθημερινότητά σου».