H Buika δεν είναι απλώς μια από τις σημαντικότερες φωνές αυτού που ονομάζουμε world music: είναι μια ιδιοφυής, πολυσχιδής καλλιτεχνική προσωπικότητα με μοναδικό μουσικό ύφος. Γράφει, τρaγουδά, φωτογραφίζει,συνεργάζεται με μουσικούς του διαμετρήματος του Chucho Valdes. Όσοι είχαμε την τύχη να τη δούμε την προηγούμενη φορά που μας επισκέφτηκε, στο Φεστιβάλ Αθηνών, δεν έχουμε καταφέρει να την ξεχάσουμε, γι’ αυτό και ανυπομονούμε να την ξαναδούμε στο Ηρώδειο. Με αφορμή τη συναυλία της στις 20 Σεπτεμβρίου, με τη συνοδεία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, μίλησε στην Popaganda.
Πώς μπήκε για πρωτη φορά η μουσιλη στη ζωή σας; Ξεκίνησα παίζοντας ντραμς. Μεγάλωσα ακούγοντας μουσική όλων των ειδών. Άκουγα όπερα, funky jazz, και τοπική ισπανική μουσική στη Μαγιόρκα, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ξεκίνησα από τη χορωδία του σχολείου, και στην αρχή ο δάσκαλός μου είπε ότι θα ήταν καλύτερα να μην τραγουδάω… Και κοίτα πού είμαι τώρα!
Είστε μουσικός, ποιήτρια, συνθέτρια, φωτογράφος. Μια πολύπλευρη καλλιτέχνις. Ποια ήταν η πρώτη μορφή τέχνης που σας προσέλκυσε, και πώς προχωρήσατε στις άλλες; Ξεκίνησα γράφοντας ποίηση, και ταυτόχρονα με γοήτευε η ηλεκτρονική μουσική. Έτσι άρχισα να σπουδάζω ηλεκτρονικό μουσικό προγραμματισμό. Εκείνη τη στιγμή ανακάλυψα τον τρόπο να συνδυάζω τη μουσική με τους στίχους.
Ο Chucho Valdés είναι ένας αξιοσέβαστος και αγαπημένος καλλιτέχνης. Πώς προέκυψε η συνεργασία μαζί του και το El Ultimo Trago, το άλμπουμ που κάνατε μαζί; Ο Chucho Valdés είναι Maestro (δάσκαλος), λαμπρός μουσικός και πρώτα απ’ όλα ένας υπέροχος άνθρωπος. Τον γνώρισα στην Κούβα στο στούντιο όπου ηχογραφήθηκε το tribute album για την Chavela Vargas και τον Bebo Valdes. Από την πρώτη στιγμή είχαμε μια σύνδεση, σαν να είμαστε αδελφές ψυχές. Και στη μουσική όλα ήταν παράδεισος…
Είστε μια γυναίκα που ασχολείται με πολλές τέχνες, έχει ζήσει σε πολλά μέρη, μιλάει πολλές γλώσσες, έχει πολλές πλευρές. Εσεις πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας; Θεωρώ τον εαυτό μου ένα στρατιώτη που προσπαθεί να αποτυπώσει τη δική του εμπειρία ζωής. Όλοι είμαστε στρατιώτες σε αυτό τον κόσμο, τον χτίζουμε και τον δημιουργούμε.
Είπατε, λοιπόν, ότι ξεκινήσατε ως ντράμερ. Είχετε πει κάποτε πως κανένας στην Ισπανία δεν ήθελε μια γυναίκα ντράμερ, κι έτσι περάσατε στο τραγούδι. Εξακολουθούν να είναι το ίδιο ισχυρά και σήμερα αυτά τα στερεότυπα; Ποιες άλλες δυσκολίες σας δημιούργησε στις επιλογές σας το γεγονός πως είστε γυναίκα; Τίποτα δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν είσαι γυναίκα και μαύρη! Τελικώς όμως ό,τι κι αν είσαι, πρέπει να παλέψεις σε αυτό τον κόσμο.
Έχει ακουστεί πως αυτή τη στιγμή δουλεύετε πάνω σε μια όπερα, αλλά ταυτόχρονα και σε ένα μυθιστόρημα. Αυτή την περίοδο συνεργάζομαι με πολλούς άλλους καλλιτέχνες πάνω σε μια όπερα πάνω στη ζωή και την ιστορία της τραγουδίστριας Julia Pastrana. Κι εξακολουθώ να γράφω ποίηση, αλλά και να φωτογραφίζω σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Εχετε εμφανιστεί σε πολλά τα μέρη του κόσμου. Ποιων χωρών το κοινό νιώσατε πιο κοντά σας; Έχουμε κι εμείς στην Ελλάδα την ανάμνηση της συναυλίας σας εδώ το 2008. Θυμάστε κάτι από τη συνάντησή σας με το ελληνικό κοινό; Το κάθε κοινό που συναντάω είναι ιδιαίτερο και σημαντικό για μένα, όμως οι μεσογειακές χώρες έχουν το καλύτερο. Αυτό που μπορώ να θυμηθώ είναι πως το ελληνικό κοινό το είχα νιώσει εξαιρετικά κοντά στη μουσική μου, αλλά και την ψυχή μου. Είμαι αληθινά πολύ ενθουσιασμένη που θα παίξω στο Ηρώδειο, κάτω από την Ακρόπολη…