Όσο δύσκολο είναι να κατηγοριοποιήσεις τους Boris, άλλο τόσο δύσκολο είναι να περιγράψεις με λέξεις το ωστικό τσουνάμι που εξαπολύουν στα αυτιά των ακροατών τους στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Προσωπικά, πάντως, 24 ώρες μετά τη στάση της ευρωπαϊκής τους περιοδείας στο συναυλιακό χώρο Feierwerk της πόλης του Μόναχου – μερικές εβδομάδες προτού καταλήξει στην Αθήνα και στο Fuzz Live Music Club στις 21 Δεκεμβρίου – τα αυτιά μου ακόμα πονάνε.
Το τρίο από την Ιαπωνία με την τεράστια δισκογραφία, 10 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Pink (ίσως του πιο πετυχημένου του και crossover album) γυρίζει τον κόσμο παρουσιάζοντάς το ολόκληρο. Το καλό με τέτοιου είδους επετειακών/αφιερωματικών περιοδειών, είναι ότι μετά από χρόνια μπορούμε να απολαύσουμε κλασικά, πια, albums στην ολότητά τους και να βεβαιωθούμε ότι ο χρόνος, πράγματι, δρα υπέρ τους. Από την άλλη, βέβαια, διάφορες πτυχές των Boris, ενός σχήματος που καταφέρνει να ελίσσεται όλα αυτά τα 25 χρόνια πορείας του ανάμεσα σε δαιδαλώδειςς ηχητικούς δρόμους -από το metal στο shoegaze, και από το noise στη dream pop- θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα περιόριζε την εμπειρία ενός «παρθένου» στις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Ευτυχώς όμως, τόσο το ίδιο το Pink ως album όσο και ο τρόπος που με χρονική αποστασιοποίηση το παρουσιάζουν ζωντανά σε αυτή την περιοδεία, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι η σημαντικότητα των Boris μεταδίδεται εξολοκλήρου.
Μπροστά από ένα τοίχος ενισχυτών Orange και Sunn αλλά και ενός Gong, οι μαυροντυμένοι Boris «παίρνουν κεφάλια». Ο Takeshi με την εντυπωσιακή double-neck μπασοκιθάρα του, η Wata να «κεντάει» στην δικιά της κιθάρα στην άλλη γωνία, και στην μέση ο αδιοφιλονίκητος ηγέτης-μορφή του group Atsuo στα drums δημιουργούν αυτό το τσουνάμι που λέγαμε, έναν τοίχο θορύβου και μελωδίας, που ως κύμα σε σπρώχνει με την ορμή του προς τα πίσω ενώ την ίδια στιγμή σε τραβάει μπροστά, σε ένα ασταμάτητο σχεδόν πέρασμα από όλο το Pink, ενώ ουρλιαχτά, fog machines και φώτα – ροζ φυσικά – ενισχύουν ακόμα περισσότερο την έτσι κι αλλιώς δυναμική εμπειρία που προσφέρουν οι τρεις Ιάπωνες.
Προσωπικό highlight το αξεπέραστο “Pseudo-Bread”, ενώ για το encore, και αφού έχουν ξεμπερδέψει με το “Pink”, έρχονται οι εκπλήξεις, κυρίως με νέα κομμάτια τους. Αυτά απλώς ως μία πολύ μικρή πρόγευση, και «καλό ταξίδι» στο Fuzz!
ΥΓ1. Για τους μερακλήδες με 350 ευρώ διαθέσιμα προς επένδυση, στο tour merchandise, θα βρείτε ένα custom made Boris/Pink fuzz box. Αν δεν έχουν εξαντληθεί τα συνολικά 100 κομμάτια που διατέθηκαν, μέχρι την τελευταία στάση της περιοδείας τους στην Αθήνα.
ΥΓ2. Αν θυμάμαι καλά ήταν στο Primavera Sound του 2008, όταν κατά την διάρκεια της headline εμφάνισης των Portishead, αρκετοί διαμαρτύρονταν για την αλλοίωση της «ατμόσφαιρας» των Βρετανών, από κάποιο άλλο συγκρότημα που έπαιζε υπερβολικά πολύ δυνατά 2-3 σκηνές πιο πέρα. Μαντέψτε ποιο ήταν.