Σαν ένα καράβι χωρίς πανιά. Πάντα λάτρευα τις θρησκευτικές “μεταφορές”, είναι η αλήθεια. Μπορεί να μην με ενδιαφέρει το θέμα θρησκεία αλλά πάντα καθόμουν ήρεμος, για να ακούσω προσεχτικά τις παραβολές που μας αφηγούνταν η “θρησκευτικού” στο σχολείο πριν την κάνουμε να κλάψει όπως κάθε εβδομάδα και να φύγει από την αίθουσα τρέχοντας για το γραφείο του γυμνασιάρχη. Πω ρε κρίμα, τι πέρναγε κι αυτή κάθε φορά τώρα που το σκέφτομαι.
Στο θέμα μας τώρα, δεν θα καταλάβω ποτέ μα ποτέ γιατί οι δικιές μας εκκλησιαστικές λειτουργίες είναι τόσο μα τόοοοσο βαρετές. Λίγο να μπορούσαμε να μιμηθούμε τους Αμερικάνους και την gospel τους και σίγουρα θα έσφυζαν οι εκκλησίες απο κόσμο που θα γούσταρε πολύ. Σίγουρα όλοι έχετε τσεκάρει κάποιο στιγμιότυπο απο τέτοιου είδους λειτουργία. Η ανδρεναλίνη στο φούλ, σχεδόν έκσταση παθαίνουν όλοι οι συμμετέχοντες απο το groove και την spiritual ατμόσφαιρα. Εκεί όμως αδέρφια μου δεν αστειέυονται. Υπάρχει κανονική μπάντα με μεγάλη συνήθως χορωδία και έναν παπά μα τι παπά!
Μέσα στον μεγάλο πανικό ψαξίματος για σωστά grooves, αιχμηρές μπασογραμμές, φαζαριστές κιθάρες και ψυχεδέλειες παντός τύπου, πολλές φορές τα labels που ειδικεύονται στις επανεκδόσεις καταφέρνουν και επανακυκλοφορούν διαμάντα. Ένα απο αυτά είναι και το Like a ship (without a sail) του πάστορα T.L. Barrett απο τη σκοτεινή δεκαετία του 70 μέσω της Light in the Attic, ίσως το καλύτερο label για re issues στις μέρες μας. Η ακριβής χρονολογία το 1971, όταν κυκλοφόρησε το εν λόγω LP με το φοβερό ασπρόμαυρο εξώφυλλο, την χορωδία να ποζάρει σωστά, την μπάντα να παίζει ευλαβικά και τον πάστορα ως τον “αρχηγό” της αγέλης να κοιτά λοξά, αυστηρά προς τον φακό και να δίνει οδηγείες.
Στην πραγματικότητα το Like a ship (without a sail) είναι ένα τεράστιο “μαύρο” άλμπουμ που απλά έτυχε να είναι δίσκος από εκκλησία του Σικάγο χωρίς αυτό να σημαίνει οτι θα ήταν αυτό που είναι χωρίς τις ψαλμωδίες. Έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ένας πολύ σημαντικός δίσκος ανάμεσα σε “κανονικούς” δίσκους όπως το Pet Sounds των Beach Boys και το What’s going on του Marvin Gaye. Εδώ τα τύμπανα είναι κοφτερά και αρκετά steady, η χορωδια Youth for Christ Choir τα σπάει ενώ ο πάστορας με τη φωνάρα του σημαδεύει σωστά τα άψογα πλήκτρα που χοροπηδάνε σαν τρελά. Δύο απο τις καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι η περίφημη διασκευή στο “Nobody Knows” του Louis Armstrong και το σούπερ γκρούβι ομώνυμο “Lika a ship (without a sail)”.
Extra tip η φοβερή φώτο που κρύβει ο δίσκος στην μέση, το gatefold που απεικονίζει τον “θεό” Isaac Hayes να παρακολουθεί την λειτουργία απο κοντά μέσα στα αλήτικα του leather ρουχα! Μουσική για εκκλησίες (εκεί που γίνονται οι γάμοι) after all.
