Στα γρήγορα: Έκτος δίσκος για τα παιδιά από το Sheffield, πέντε χρόνια μετά το δίσκο που τους έκανε mainstream (ΑΜ), σε συμπαραγωγή των James Ford-Alex Turner.
Την ακούσαμε: Μία εντελώς προσωπική (και εμπορική) υπόθεση για τον Turner που μάλλον μπέρδεψε τους Monkeys με τους Last Shadow Puppets. Ρετρό lounge μελωδίες κι ανεπαίσθητες κιθάρες σε ένα δίσκο που κυκλοφόρησε κατευθείαν ολόκληρος χωρίς single-προπομπό μάλλον γιατί δεν έχει singles. Ο μορφονιός μπροστάρης τους σαν να μεγάλωσε λιγάκι κι ενώ οι έξυπνοι στιχουργικοί ελιγμοί δεν τον εγκαταλείπουν πλήρως, μεγάλο μέρος της ευφυούς σπιρτάδας του έχει χαθεί. Περισσότερο μοιάζει σαν το δεκάχρονο ανηψάκι του Gainsbourg που μιμείται το θείο του μπροστά στον καθρέφτη χωρίς ακόμα να έχει βγάλει μουστάκι (προσθέστε μία μικρή αλλά αισθητή δόση 60s ποπ ψυχεδέλειας). Τουλάχιστον μας προειδοποιεί με αυτοσαρκασμό από τον πρώτο στίχο του δίσκου: “I just wanted to be one of the Strokes / Now look at the mess you made me make” (“Star Treatment”).
Τρέξε μακριά: Aν από hotel και καζίνο, προτιμάς το δωμάτιο “505”.
Τ’ είπες τώρα; «Το πρόβλημα είναι ότι σε στιγμές το μόνο με το οποίο μοιάζει ο Turner είναι ένας έξυπνος τύπος.» –The Guardian
Να τ’ αφήσω; 73/100 –Metacritic