Έρχονται από την Πάτρα και παίζουν δυνατό και γρήγορο ροκ εν ρολ με τον απαραίτητο πανκ αέρα. Οι 32Bastards δημιουργήθηκαν το 2015 και μέσα στο 2018 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο ep τους με τίτλο Hooey. Τώρα ετοιμάζουν βαλίτσες για Αθήνα, για να ανεβάσουν την ένταση στη σκηνή του Temple το Σάββατο 24 Νοεμβρίου οπότε και θα εμφανιστούν μαζί με τους «δικούς μας» Green Goblins αλλά και τους Zeke που μας έρχονται από το Seattle. Για να προθερμανθούμε για όσα θα συμβούν το Σάββατο στο Temple, ρωτήσαμε μερικά ασυνήθιστα πράγματα τους 32Bastards και μάθαμε μεταξύ άλλων πως στη δισκοθήκη τους υπάρχουν οι Backstreet Boys αλλά και πως οι γείτονες δεν τους κάνουν παρατήρηση μόνο για τη δυνατή μουσική…
Ποιός είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά; Γιώργος Σαββαΐδης: Eminem – Infinite. Το 2004. “Make it rain” που λέει και ο Lil’ Wayne. Γιάννης Παναγιωτόπουλος: Ημισκούμπρια – 30 Χρόνια Επιτυχίες. Δεν θυμάμαι. Mάρκος Αντωνόπουλος: Iron Maiden – Killers στο δημοτικό και είχαμε πάει μαζί με τον πατέρα μου να μου το αγοράσει από το δισκάδικο μαζί με κάποιους δίσκους για αυτόν. Γιώργος Μούστος: Metallica – Ride The Lightning, 2008, με λεφτά από το χαρτζιλίκι μου.
Ποιός είναι ο τελευταίος; Γ.Σ.: Flotsam and Jetsam – No Place For Disgrace. Γ.Π.: The Last Drive – The Last Drive (σε κίτρινο βινύλιο). M.Α.: System Decay – Gun. Ήμουν στο τελευταίο live τους. Γ.Μ.: Bandemonic – Against All Odds.
Ποιοί είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό; Γ. Σ.: Δεν έχω δισκοθήκη. Γ.Π.: Ντρέπομαι για ένα και μόνο: Πάνος Μουζουράκης – Θεές Γοργόνες. Ντρέπομαι που δεν έχω πάααραααα πολλά! M.Α.: Ντρέπομαι που έχω: Backstreet Boys – Backstreet’s Back (που δεν ξέρω πως τον έχω, αλλά βάλε μου “Everybody” σε club και δίνω εύκολα πόνο), Death Cab For A Cutie – Plans, Modest Mouse – Good News For People Who Love Bad News (τους τελευταίους δύο δίσκους όχι και τόσο γιατί κάποτε τους είχα λιώσει). Ντρέπομαι που δεν έχω: Πολλούς! Κυρίως Led Zeppelin – IV που το έχω μόνο σε digital μορφή. Γ.Μ.: Έχω 3 cd στο σύνολο.
Ποιούς δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ; Γ. Σ.: Δίσκο όχι. Το Τekken 4 είχα δανειστεί / δεν επέστρεψα. Δεν ξέρω αν μετράει. Γ.Π.: Μουσικές Ταξιαρχίες – Μουσικές Ταξιαρχίες, Pink Floyd – Dark Side Of The Moon. M.Α.: Το DVD Disasterpieces των Slipknot πριν πολλά χρόνια που δεν θυμάμαι καν αν το έχω επιστρέψει ή αν το έχω ακόμα κάπου καταχωνιασμένο. Γ. Μ.: Αλήθεια, δεν θυμάμαι.
Ποιά είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα; Γ. Σ.: Black Sabbath (2005). Γ.Π.: The Last Drive – 30 Χρόνια. M.Α.: Motorhead The World is Yours Tour, Λονδίνο Νοέμβριος 2010, μακράν. Γ. Μ.: Big 4 το 2010.
Ποιό είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά); Γ. Σ.: Open Mind – “Magic Potion”. Γ.Π.: Sex: Red Hot Chili Peppers – “Sir Psycho Sexy”. Drugs: Toxic Holocaust – “Acid Fuzz”. Rock ‘n’ Roll: AC/DC – “Highway To Hell”. M.A.: Sex: Genesis – “I Can’t Dance” ή Godsmack – “Devil’s Swing”. Drugs: Cypress Hill – “Boom Biddy Bye Bye”. Rock ‘n’ Roll: AC/DC – “Rock ‘n’ Roll Damnation”. Γ. Μ.: Sex: Queens of the Stone Age – “Make It Wit Chu”. Drugs: Ministry – “Jesus Build My Hotrod”. Rock ‘n’ roll: Motorhead – “Rock ‘n’ Roll”.
Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου; Γ. Σ.: The Sugar Hill Gang – “Rapper’s Delight”. Γ.Π.: Swamp blues. M.A.: Από είδη διάφορα, αλλά συχνά καταλήγω να βάζω να παίζει ή Thievery Corporation ή ο δίσκος Cypress Hill – III: Temples of Boom που είναι κι από τους αγαπημένους μου. Γ. Μ.: Μία είναι η μπάντα για hangover. All Them Witches.
Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Iggy Pop. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου; Γ. Σ.: Λες να είναι νηφάλιος αυτή τη φορά ή πάλι θα δούμε το λιλί του; Γ.Π.: Ότι θα πηδήξει πάνω στο κοινό και θα τον φάνε στη μάπα. M.Α.: ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ EΧΕΙ ΠΑΛΙ ΚΑΝΑ ΠΑΛΙΟΦΙΔΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥ Ε! Γ. Μ.: Να τον ρωτήσω τι ντρόγκια είχε πάρει όταν έγραψε το “The Passenger”.
Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop; Γ. Σ.: Brent Hinds. Γ.Π.: Για παντρειά; M.Α.: Robert Plant. Γ. Μ.: ΘΡΑΣ.
Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή; Γ. Σ.: Μετανιώνω που έχω κανονική ζωή και δεν παίζω τόσο μουσική. Γ.Π.: Κάθε φορά που μου πρήζει τα αποτέτοια η μπάντα μου. M.Α.: Περισσότερο μετανιώνω που την τελευταία φορά που βρέθηκα Αθήνα δεν έφαγα από καντίνα Μαβίλης που είναι έθιμο. Γ. Μ.: Ζωή χωρίς να παίζεις μουσική δεν είναι «κανονική».
Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται; Γ. Σ.: H αλήθεια είναι δεν το έχω δει. Αλλά σε αυτή την περίπτωση οι ψαλμοί και το flow που θα παρέδιδα θα ήταν η ίδια η μουσική. Γ.Π.: Motorhead – “Life is a Bitch”. M.Α.: Motorhead – “Bye Bye Bitch Bye Bye”. Γ. Μ.: Cannibal Corpse – “Hammered Smashed Face”.
Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση; Γ. Σ.: Vermingod – Pull of Insanity. Γ.Π.: Δυνατή. M.Α.: Την τελευταία φορά που μου έκαναν παρατήρηση για ένταση, δεν άκουγα μουσική, αλλά συνήθως εγώ τους κάνω παρατηρήσεις για θόρυβο, ειδικά τα μεσημέρια σαν 80άρης συνταξιούχος με 3 γάτες και σατέν ρόμπα. Γ.Μ.: Κάθε μέρα τους μαθαίνω και από κάτι διαφορετικό. Αλλά παρατήρηση ποτέ. Πάντα γουστάρουν σε σημείο να κοπανάνε τοίχους.
Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1968 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα. Γ. Σ.: Προφανώς 1990 Seattle αλλά για Layne Staley. Γ.Π.: Θα προτιμούσα κάτι σε Αγγλία με Sabbath το ’70. Όλη την δεκαετία. M.Α.: To 5 εύκολα. Γ. Μ.: Διαλέγω το 9) να πάω στο 1983 στη Νέα Υόρκη λίγο πριν ηχογραφηθεί το Kill ‘Em All, να πετάξω όλα τα ντρόγκια και τα ξύδια του Mustaine και να πείσω Hetfield και Ulrich να μην τον διώξουν από τους Metallica.
Ποιά μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου; Γ. Σ.: Ιδανικά θα ήθελα να παίζει Notorious BIG και από σάπιο stereo . Αλλά αν ντε και καλά πρέπει να φέρουμε μπάντα, θα έψηνα έτσι λίγο γυμνάσιο H.I.M που ξέρουν και κάτι παραπάνω. Γ.Π.: Τα Ζουζούνια. M.Α.: 32Bastards με τίτλο συναυλίας ‘Drummers are the best, when they are not dead’. Γ.Μ.: Pantera.
Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα; Γ. Σ.: Jim Morrison. Γ.Π.: Lemmy. M.Α.: John Bonham. Γ.Μ.: Lemmy.
Είναι τελικά ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος; Γ. Σ.: Μπα. Γ.Π.: Καλό. M.Α.: Ούτε καν, παρόλο που μεγάλωσα με ακούσματα από Smiths. Aν και τα ‘Spend Τhe Day In Bed’ και ‘Jacky’s Only Happy When She’s Up On The Stage’ από τον πιο πρόσφατο δίσκο του μου αρέσουν πολύ. Γ.Μ.: Ε δε θα ναι;