Αόρατος Εχθρός (Eye In The Sky) ***1/2**
Ηνωμένο Βασίλειο, Νότια Αφρική, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Gavin Hood
Πρωταγωνιστούν: Helen Mirren, Aaron Paul, Alan Rickman
Διάρκεια: 102’
Μια άκρως απόρρητη αποστολή σύλληψης καταζητούμενων τρομοκρατών στην Κένυα θα τεθεί εκτός ελέγχου όταν ανακαλυφθεί πως οι στόχοι του στρατού έχουν στα χέρια τους εκρηκτικά, τα οποία σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν σε κάποια επίθεση. η Βρετανή συνταγματάρχης Powell θα πρέπει να προσέξει τις κινήσεις της αν θέλει να φέρει σε πέρας τον σκοπό της. Αλλά η κατάσταση, ενώ μοιάζει να βελτιώνεται, θα ξαναβρεθεί με αβέβαιο μέλλον από ένα κοριτσάκι το οποίο, χωρίς να το γνωρίζει, μπορεί να αποτελέσει παράπλευρη απώλεια. Συνεκτικό, με άψογο ρυθμό και καταπληκτικές ερμηνείες από τη Helen Mirren και τον εκλίποντα Alan Rickman, το συγκεκριμένο φιλμ κρατά το θεατή σε αγωνία σχετικά με την έκβαση της πλοκής, έστω και με τη σχεδόν μηδαμινή του δράση, η οποία περιορίζεται ως επί το πλείστον στο γραφειοκρατικό κομμάτι της επιχείρησης.
Προσπαθώντας να προσεγγίσει την αγωνία και τη φρίκη των παρεπόμενων μιας στρατιωτικής επιχείρησης, όπως έχουμε πει στο παρελθόν, ο κινηματογράφος έχει παράγει αξιομνημόνευτα έργα. Όταν, όμως, μιλήσουμε για τα στρατιωτικά (κατά το δικαστικά) θρίλερ, τα οποία απασχολούνται περισσότερο με τη γραφειοκρατική πλευρά των επιχειρήσεων, θέλει μεράκι προκειμένου να καταλήξει το σύνολο σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα που να μην κάνει το κοινό να πλήττει, περιμένοντας πότε θα γίνει κάτι που θα τον ταρακουνήσει, με την υπομονή του να έχει εξαντληθεί προ πολλού. Με βάση αυτό το κριτήριο, καθώς και αρκετά ακόμη, ο Αόρατος Εχθρός κρίνεται ως μια επιτυχημένη ταινία, που μεταφέρει άμεσα την ένταση που κάθε καρέ της εμπεριέχει.
Το σημαντικότερο συστατικό το οποίο συμβάλλει στο να μιλήσουμε για μια ταινία που όντως περιέχει μεγάλες ποσότητες αγωνίας είναι ο ρυθμός της. Ενώ η κάμερα επί της ουσίας εστιάζει στο παρασκήνιο μιας επιχείρησης και στη διασικασία λήψης κρίσιμων αποφάσεων, έχει τέτοιο «βηματισμό» που μας επιτρέπει να νιώσουμε το βάρος της κάθε λέξης, τη σημασία που θα έχει κάθε επιλογή που θα γίνει για την έκβαση της αποστολής. Αργόσυρτο αλλά με έντονο συναισθηματικό υπόβαθρο και ένα περίπλοκο μα συνάμα απολύτως εύληπτο σενάριο, κάθε άλλο παρά βαρετό μπορεί να χαρακτηριστεί και η μιάμιση ώρα του (σωστή επιλογή η κάπως μικρή διάρκεια καθώς του επιτρέπει να είναι πιο δεμένο και να αποφύγει την οποιαδήποτε μορφή κοιλιάς) περνά όπως πρέπει. Θα έλεγε κανείς πως κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο αφού η παραγωγή είναι βρετανικής, οπότε ξέρει κανείς τι να περιμένει από μια διαλογική ταινία βρετανικής κοπής με το στοιχείο του σασπένς να δίνει το παρών.
Επιπλέον, το καστ της ταινίας με τα δυνατά του ονόματα καταφέρνει να φέρει στη ζωή τη σύγχυση και την αβεβαιότητα που υφίσταται. Και μάλιστα να το κάνει χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής. Με προεξάρχοντες την Helen Mirren και τον Alan Rickman στον κύκνειο ρόλο του, όλο το καστ διακρίνεται από τις εσωτερικές του εντάσεις, οι οποίες μπορεί να κορυφώνονται όσο περνά η ώρα, μα από την άλλη δεν αποδίδονται ούτε με μεγαλοστομίες αλλά ούτε και με ερμηνευτικές παραφωνίες. Όλος ο συναισθηματικός τους κόσμος παραμένει εγκλωβισμένος στα μάτια τους και τις εκφράσεις του προσώπου τους, υπονοώντας και ποτέ λέγοντας ευθέως το τι αισθάνονται οι χαρακτήρες.
Νύξη πρέπει να γίνει και στην εκπληκτική, κρυστάλλινη φωτογραφία, η οποία κάνει μια γειτονιά με χαμόσπιτα στην Κένυα να φαντάζει όμορφη με το δικό της τρόπο, παρά την εξαθλίωση και τις δυσμενείς συνθήκες που υπομένουν οι κάτοικοί του. Η μουσική σιγοντάρει τα τεκταινόμενα, χωρίς να κλέβει τις εντυπώσεις και η τελική σεκάνς (όπως και οι τίτλοι τέλους) δίνουν τον κατάλληλο τόνο στην έκκληση κατά του πολέμου που πρεσβεύεται στο σύνολο.
Πρόκειται για μια αξιόλογη κινηματογραφική πρόταση που, παρά το έντονό της θέμα, κρίνεται σχεδόν απαραίτητη για τους σινεφίλ που επιμένουν να πηγαίνουν κινηματογράφο ακόμα και όταν ο Αύγουστος έχει μπει μια και καλή. Μια επίκαιρη έκπληξη καταμεσής του καλοκαιριού, η οποία μπορεί να μην είναι ευχάριστη με την κυριολεκτική έννοια, αλλά αποζημιώνει τους υπομονετικούς και χαρίζει μια εξαίσια συνολική εμπειρία. Παραφράζοντας τον Rickman, ας έχετε επίγνωση του κόστους του πολέμου πριν μπείτε σε αυτόν.
Κάτω Από Τον ήλιο (A Bigger Splash) *****
Ιταλία, Γαλλία, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Luca Guadagnino
Πρωταγωνιστούν: Tilda Swinton, Ralph Fiennes, Matthias Schoenaerts
Διάρκεια: 125’
Η ρόκσταρ Marianne Lane βρίσκεται απομονωμένη σε ένα ιταλικό νησί παρέα με τον σύντροφό της, Paul, περνώντας μέρες γεμάτες ερωτικό πάθος μαζί του. Η ηρεμία τους θα διαταραχθεί όταν ο πρώην εραστής της Marianne, Harry καταφθάσει στο νησί μαζί με την κόρη του. Ξαφνικά παλιά πάθη θα βγουν στην επιφάνεια, οδηγώντας τους τέσσερις χαρακτήρες στην αναπόληση και, αναπόφευκτα, στη σύγκρουση, η οποία μπορεί και να αποδειχτεί μοιραία. Εξαιρετικοί πρωταγωνιστές, με κυριότερους όλων τον Ralph Fienes και την Tilda Swinton, ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία με αρκετά ευρήματα, μια εύστοχη σκηνοθετική αναφορά στον Herzog υπό τη συνοδεία της μουσικής των Popol Vuh, αλλά ωστόσο υπάρχει μια ένσταση. Σε μερικά σημεία φαίνεται σαν να δίνεται περισσότερη προσοχή στη φόρμα παρά στο περιεχόμενο, τραβώντας τη διάρκεια της ταινίας πολύ μακρύτερα απ’ όσο θα ‘πρεπε να διαρκεί. Οπότε, ως άμεσο αποτέλεσμα, η δραματουργία των τεσσάρων πολύ ενδιαφέροντων χαρακτήρων περνά σε δεύτερη μοίρα ενώ θα έπρεπε να είναι το κέντρο της καθόλη τη διάρκεια του φιλμ και να υπάρχει μεγαλύτερη λακωνικότητα στα σημεία που προσπαθεί ο ταλαντούχος Luca Guadagnino να φανεί ευρηματικός. Αλλά αξίζει μιας προβολής, το δίχως άλλο.
Πριν Έρθεις Εσύ (Me Before You) *****
ΗΠΑ, 2016, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Thea Sharrock
Πρωταγωνιστούν: Emilia Clarke, Sam Claflin, Jenna Coleman
Διάρκεια: 110’
Η Lou δεν ξέρει τι θέλει να κάνει στη ζωή της. Μεγαλωμένη στην αγγλική επαρχία και χωρίς κάποιον στόχο να της δίνει νόημα στη ζωή της, πιάνει τη μια δουλειά μετά την άλλη ανεπιτυχώς. Κάποια στιγμή θα της ανατεθεί μια εργασία που θα αλλάξει τη ζωή της: να φροντίζει τον Will, έναν εύπορο τραπεζίτη ο οποίος λόγω ενός ατυχήματος είναι πλέον καθισμένος σε αναπηρική καρέκλα. Κι αυτός όπως και εκείνη ψάχνει να βρει ένα λόγο για να τον κάνει να συνεχίσει να ζει. Ο έρωτας δε θα αργήσει να τους χτυπήσει την πόρτα. Παρά την ομολογουμένως προφανή χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου, η μελοδραματικής μορφής πλοκή αποτυγχάνει να διαχειριστεί τις ευκαιρίες που δίνονται για να μιλήσει για ένα σοβαρό ζήτημα. Υπάρχουν άλλες ταινίες στο παρελθόν που έχουν προσπαθήσει περισσότερο επιτυχημένα να πραγματευτούν το συγκεκριμένο ζήτημα. Αν πάλι θέλετε να συγκινήσετε το έταιρον ήμισύ σας, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να εκμεταλλευτείτε τον «συγκινητικό» της χαρακτήρα.
Όλοι οι Δρόμοι Οδηγούν στη Ρώμη (All Roads Lead to Rome) *****
ΗΠΑ, Ιταλία, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Ella Lemhagen
Πρωταγωνιστούν: Sarah Jessica Parker, Raoul Luca, Rosie Day
Διάρκεια: 90’
Θέλοντας να κλείσει τους λογαριασμούς με το παρελθόν της –πιο συγκεκριμένα με τον πρώην εραστήτης, Luca- όπως και να απομακρύνει την κόρη της από το τοξικό για εκείνη αγόρι της, η Maggie, αποφασίζει να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην Ιταλία. Η παραμονή τους εκεί, όμως, κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή θα είναι καθώς μια σειρά από ευτράπελα απειλεί να τους καταστρέψει το ταξίδι. Κρίμα την παρουσία της Claudia Cardinale σε αυτή την άνοστη, άτολμη και εν τέλει άμυαλη κομεντί που δεν έχει να προσφέρει παρά ελάχιστες στιγμές γέλιου και προβλέψιμο μέχρις εσχάτων σενάριο, το οποίο θέλει να φανεί υπερβολικά καλόψυχο. Μόνο που δεν έχει τίποτα να μοιραστεί.
Storia d’amore (Alaska)
Γαλλία, Ιταλία, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Claudio Cupellini
Πρωταγωνιστούν: Elio Germano, Astrid Bergès-Frisbey, Valerio Binasco
Διάρκεια: 125’
Σε ένα ξενοδοχείο του Παρισιού βρίσκεται η Nadine. Ο λόγος είναι μια οντισιόν για μανεκέν που πραγματοποιείται εκεί. Θα γνωριστεί με τον Fausto, έναν Ιταλό που εργάζεται ως σερβιτόρος στο ίδιο ξενοδοχείο. Θα ενώσουν τις μοναξιές τους σε μια σχέση η οποία θα αποδειχθεί καταστροφική και θα τους οδηγήσει σε μια ανθυγιεινή αλληλοεξάρτηση η οποία θα κρατήσει πολύ παραπάνω απ’ όσο θα περίμενε κανείς, με τη φθορά να εντείνεται όσο περνά ο καιρός.