Η ζωή μου με το Spotify

Το  Spotify ήρθε πριν ένα χρόνο στην Ελλάδα για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ακούμε, ψάχνουμε, ανακαλύπτουμε και μοιραζόμαστε τη μουσική. Πλατφόρμες να ακούσουμε μουσική υπήρχαν και πριν κι υπάρχουν ακόμη ένα όμως χαρακτηριστικό από αυτά που το διαφοροποιούν είναι ο αριθμός  των καλλιτεχνών, τραγουδιών και άλμπουμ που υπάρχουν σε αυτό και που διαρκώς αυξάνονται – είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα ανέβηκαν τα άπαντα των Led Zeppelin.

Τα διαθέσιμα είδη μουσικής είναι πάρα πολλά, υπάρχουν βέβαια ακόμη περιθώρια βελτίωσης για λαίμαργους μουσικόφιλους, αλλά βρίσκεις από παλιά vintage κομμάτια και δίσκους ως και πειραματική μουσική, ethnic κι ό,τι άλλο δυσεύρετο υπάρχει εκεί έξω. Ο τρόπος που δουλεύει ο αλγόριθμος της πλατφόρμας διαβάζει τα γούστα σου και σου προτείνει διαρκώς παρεμφερείς καλλιτέχνες ή δίσκους ή κομμάτια, άρα είναι  η χαρά του περιπετειώδους κυνηγού νέων μουσικών ακουσμάτων κι εμπειριών per se. Το σύστημα διαβάζει ακόμα τι ακούνε οι φίλοι σου, οπότε αν ακολουθείς τα σωστά άτομα και τους σωστούς καλλιτέχνες (όσους ταιριάζουν δηλαδή στα γούστα σου) γίνεσαι κοινωνός ερεθισμάτων που ενδεχομένως δεν θα μπορούσες να συναντήσεις με άλλο τρόπο.

Η δυνατότητα να φτιάξεις  playlists βγάζει από μέσα σου το δαιμόνιο του DJ και το κυριότερο μπορείς να  τα μοιραστείς όλα αυτά με φίλους, γνωστούς αλλά και αγνώστους. Εδώ, δίπλα και σε όλο τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε έρευνα που έγινε λίγο καιρό πριν στην Αθήνα για τις τάσεις που επικρατούν στην ψυχαγωγία και την επικοινωνία το Spotify αναφέρθηκε δίπλα σε μεγάλες  μάρκες  σαν το next big thing στην μουσική και τον τρόπο που την απολαμβάνουμε. Με αφορμή τον ένα χρόνο του Spotify στην Ελλάδα, ζητήσαμε την γνώμη πέντε ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με τη μουσική. Αν και σε πολλά πράγματα οι γνώμες τους διαφέρουν, στην ουσία όλες συγκλίνουν στο ότι το Spotify ήρθε για να μείνει.

ION

Ο Γιάννης ΙΟΝ Παπαϊωάννου είναι δημοσιογράφος, μουσικός με πολλά παράσημα και τα τελευταία χρόνια εγκέφαλος των Mechanimal. Διαβάστε εδώ τη μεγάλη συνέντευξη που είχαν παραχωρήσει στο Γιώργο Μιχαλόπουλο.

Πείτε μου έναν καλλιτέχνη ή ένα τραγούδι που θυμάστε να αρέσει σε όλους σας και που υπήρξε ενδεχομένως αφορμή να βρεθείτε και να γράψετε μαζί. Οι Bauhaus.  Δεν ήταν η αφορμή για να δημιουργηθούν οι Mechanimal, αλλά είναι ένα συγκρότημα που τουλάχιστον εγώ έχω αγαπήσει όσο κανένα άλλο στη ζωή μου, και στη συνέχεια ανακάλυψα ότι αρέσει εξ ίσου και στους υπόλοιπους συντρόφους της μπάντας.

Πείτε μου το καλύτερο τραγούδι που ακούσατε το 2014. Σύμφωνα με τα στατιστικά του iTunes μου έχω ακούσει περισσότερες φορές το “Her Who Sang To Me“ του S. Maharba.

Κι ένα τραγούδι που θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς; Το Bela Lugosi‘s Dead.

Πότε ξεκινήσατε με το Spotify; Το χρησιμοποιείτε και ατομικά ή μόνο σαν μπάντα; Ποιος από εσάς γουστάρει περισσότερο το Spotify και ποιος παρακολουθεί το προφίλ σας σαν μπάντα; Γνώριζα για τη λειτουργία του σχεδόν από το ξεκίνημά του στη Σουηδία. Σε κάποιο χριστουγεννιάτικο ταξίδι μου εκεί το 2009 μου το έδειξε ο γιος μου ο οποίος μένει εκεί. Σήμερα, το χρησιμοποιώ και προσωπικά και μέσω του προφίλ των Mechanimal, το οποίο και προσπαθώ να παρακολουθώ όσο πιο συχνά γίνεται.

Ποιες άλλες πλατφόρμες χρησιμοποιείτε για την προώθηση της δουλειάς σας; Χρησιμοποιούμε το προσωπικό μας website περισσότερο ως βάση δεδομένων, ταυτόχρονα με το Facebook, το Twitter, το Tumblr και το Instagram.

Είναι κατά τη γνώμη σας το Spotify μέσο ανταγωνιστικό με το ραδιόφωνο, web ή συμβατικό; Ναι ή όχι και γιατί; Φυσικά και είναι ανταγωνιστικό, εφόσον σου επιτρέπει να επιλέγεις ανά πάσα στιγμή την μουσική που θέλεις να ακούσεις εσύ κι όχι κάποιος άλλος.

Πείτε μου ένα- δύο πράγματα που έχετε προσέξει πως κάνει το Spotify για τους καλλιτέχνες και τα θεωρείτε περίπου μοναδικά ως και αναντικατάστατα. Θεωρητικά το Spotify μπορεί να κάνει σημαντικά πράγματα, αλλά αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο γίνεται μόνο για τους καλλιτέχνες που έχουν μια τρομερή υποστηρικτική δύναμη από τις εταιρείες οι οποίες τους μανατζάρουν. Δεν ξέρω – γιατί μέχρι στιγμής δεν έχω δει – τι μπορεί να κάνει για τους μικρούς καλλιτέχνες, εκτός από το να τους φιλοξενεί με τον τρόπο του. Σύμφωνα με γνώμες φίλων καλλιτεχνών από το εξωτερικό, δεν είναι σημαντικές οι οικονομικές απολαβές για κάποιον που είναι ακόμα «μικρός». Για κάποια συγκροτήματα ή καλλιτέχνες που πιθανόν έχουν βγάλει μόνο ένα άλμπουμ και που κάποιος επιλέγει να το ακούσει, θεωρώ ακόμα ότι θα έπρεπε να γίνεται μια ανάλογη επιλογή των διαφημιστικών μηνυμάτων. Αν κάποιος θέλει να ακούσει punk για παράδειγμα, πόσο νομίζετε ότι τον ενθουσιάζει η πεντακάθαρη εικόνα ενός πολυδιαφημισμένου Ρουβά ή ενός Πλούταρχου; Μοναδική, ωστόσο, θεωρώ τη γενικότερη ιδέα της βάσης δεδομένων του συστήματος, η οποία αυτή τη στιγμή είναι η πιο πλήρης μουσική δανειστική βιβλιοθήκη του πλανήτη, με την έννοια ότι μπορείς να ακούσεις ολόκληρα άλμπουμ που μέχρι σήμερα μπορεί να ήταν χαμένα στα αζήτητα ή να μην γνώριζες καν την ύπαρξή τους.

Πείτε μου κάτι σπουδαίο, μια ωραία μουσική, τραγούδι, καλλιτέχνη ή άλμπουμ, που δεν ξέρατε κι ανακαλύψατε χάρη στο Spotify. Τελευταίο μου μεγάλο «κόλλημα» στο Spotify είναι η ανίχνευση των vintage δισκογραφιών κάποιων early jazz τραγουδιστριών όπως η Ruth Etting, η Vera Lynn ή η Marion Harris για παράδειγμα. Είναι τόσο μεγάλο το μουσικό εύρος εκείνης της περιόδου που είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάτι, αν και το “Bei Mir Bist Du Schön” των Andrew Sisters συνοψίζει αψεγάδιαστα όλο το κλίμα των 30s σε τρία μόλις λεπτά.

Για το τέλος, τι θα θέλατε να ζητήσετε από το Spotify – μια χάρη, κάτι που θα θέλατε να έχει σαν χαρακτηριστικό για εσάς – κι εμείς θα του το μεταφέρουμε. Ιδανικά, θα ήθελα να περιλάβουν σοβαρά οι Σουηδοί τα bugs του συστήματος για να υπάρχει super seamless επικοινωνία μεταξύ του iTunes και του Spotify. Με μια βιβλιοθήκη στο iTunes που ξεπερνάει αρκετές εκατοντάδες GB, έχω συχνά αντιμετωπίσει προβλήματα συμβατότητας ανάμεσα στα 2 περιβάλλοντα. Kάτι ακόμα, να ξεχωρίσουν λίγο καλύτερα τα είδη μουσικής, να συμπεριληφθούν η ηλεκτρονική experimental και η ambient μουσική ως ξεχωριστά genres. Και τέλος, ένας χρόνος χωρίς διαφημίσεις θα ήταν κάτι παραπάνω από ευεργετικός!

Μάρκος Φράγκος

Μουσικός δημοσιογράφος, κριτικός, ιδρυτής του θεσμού της Blogovision και ραδιοφωνικός παραγωγός στον poplie. Ισχυρίζεται  πως είναι παγιδευμένος στη music business κι έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες να βρει την πόρτα εξόδου .

Πότε ξεκίνησες να ακούς μουσική , πες μου το πρώτο τραγούδι που θυμάσαι να άκουσες , που ήσουν, τι έκανες, τι καιρό είχε; Μουσική άρχισα να ακούω περίπου στα 12 χρόνια μου (αν και μικρότερος χάζευα στην τηλεόραση τη Raffaella Carrà  που στα 70’s είχε κάνει απόβαση στην Ελλάδα). Το πρώτο τραγούδι που θυμάμαι έντονα είναι το “Don’t Let Me Be Misunderstood” των Animals στη ραδιοφωνική εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη στην ΕΡΤ. Αποκάλυψη. Ήμουν στο σπίτι, ετοιμαζόμουν να φάω μετά το σχολείο. Τίποτα δεν ήταν ίδιο μετά.

Ποιος δίσκος θεωρείς σου άλλαξε τη ζωή, σου όρισε τη σχέση σου με τη μουσική όπως είναι αυτή σήμερα; Νομίζω ο δίσκος που μου άλλαξε τη ζωή είναι ο πρώτος που αγόρασα, το “A Tonic For The Troops” των Boomtown Rats. Μετά από αυτόν συνειδητοποίησα ότι αυτό δεν θα έχει τελειωμό στη ζωή μου. Τη σχέση μου με τη μουσική νομίζω μου την όρισε το “Man Machine” των Kraftwerk και η Μπανάνα των Velvet Underground. Ανάμεσα σε αυτούς κινήθηκα και ανάμεσα σε αυτούς θα κινούμαι για πάντα. Είναι το αισθητικό και πολιτισμικό πλαίσιο που νιώθω οικεία μέσα του. Δε μου το κουνάει κανένας.

Πες μου το καλύτερο τραγούδι που άκουσες το 2014. Νομίζω ότι το ομορφότερο και πιο εμβληματικό για πολλούς λόγους τραγούδι του 2014 είναι το “Spirit” των Future Islands. Είναι σαν να με πιάνει από τους ώμους όταν γονατίζω και με πάει πετώντας κάπου όπου ξαναβρίσκω την ελπίδα μου.

Κι ένα τραγούδι που έχεις συνδέσει με κάποιο πολύ σημαντικό γεγονός στη ζωή σου; Οικογενειακό, επαγγελματικό, προσωπικό , οτιδήποτε; Το “Play Dead” της Bjork. Είναι ένα τραγούδι που με «έσωσε» από βέβαιη παράνοια σε μια εποχή που τα είχα βάλει με όλους: με το σπίτι μου, το περιβάλλον μου, τη δουλειά μου και κυρίως τον εαυτό μου. Ακολούθησα τη συμβουλή της Bjork: το ‘παιξα ψόφιος κοριός…

Πότε ξεκίνησες με το Spotify ; Το χρησιμοποιείς πόσο συχνά; Μέσα , έξω ή παντού; Ξεκίνησα όταν ήρθε στην Ελλάδα. Το χρησιμοποιώ μέσα στο σπίτι και στο γραφείο – δεν έχω smartphone να το κουβαλάω παντού και δε θέλω μου φαίνεται. Το χρησιμοποιώ πολύ συχνά η αλήθεια είναι, κυρίως ενημερωτικά και ψυχαγωγικά χωρίς καμία λογική συνέχεια ή σύστημα. Είναι random.

Είναι κατά τη γνώμη σου ανταγωνιστικό με το ραδιόφωνο, web ή συμβατικό; Ναι ή όχι και γιατί; Όχι δεν είναι ανταγωνιστικό με το ραδιόφωνο για τον προφανή λόγο ότι δεν παρέχει επικοινωνία με έναν παραγωγό που κάνει μουσικές επιλογές. Είναι απρόσωπο, συστηματοποιημένο και άρα περιορισμένο στη χρήση του ως εργαλείο. Όχι ως επικοινωνιακό μέσο. Το πόσο καθόλου δε μοιάζει με ραδιόφωνο (και άρα δε γίνεται να το υποκαταστήσει, φαίνεται στο πόσο «αστείο» γίνεται όταν χρησιμοποιήσεις την εφαρμογή spotify radio: η αλληλουχία και η «λογική» του αλγόριθμου που επιλέγει το ένα τραγούδι μετά το άλλο, είναι σχεδόν καταγέλαστη.

Πες μου ένα- δύο πράγματα που έχεις προσέξει πως κάνει για σένα το Spotify και τα θεωρείς περίπου μοναδικά ως και αναντικατάστατα. Το Spotify σου παρέχει άμεση πρόσβαση στις νέες κυκλοφορίες, σημαντικό όγκο καταλόγου και τη δυνατότητα να φτιάχνεις λίστες και να τις μοιράζεσαι σχετικά εύκολα σε διάφορα media απλά αντιγράφοντας τον κώδικα. Αυτό είναι σπουδαίο.

Πες μου κάτι σπουδαίο, μια ωραία μουσική, τραγούδι, καλλιτέχνη ή άλμπουμ, που δεν ήξερες  κι ανακάλυψες χάρη στο Spotify. Τους Capital Cities. Γενικά δεν ανακαλύπτω από το Spotify, τουλάχιστον ως τώρα. Αυτό που ανακαλύπτω είναι σπουδαίες λίστες φτιαγμένες από ανθρώπους όμως…

Φτιάχνεις playlists; Δώσε μας το λινκ για μια playlist που έφτιαξες και που θέλεις να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας. Είναι η blogovision list  – επιλογές μου από όσα albums έχω ψηφίσει στα επτά χρόνια που υπάρχει αυτό το παιχνίδι.

Για το τέλος, τι θάθελες να ζητήσεις από το Spotify – μια χάρη, κάτι που θάθελες νάχει σαν χαρακτηριστικό για σένα  –  κι εμείς θα του τo μεταφέρουμε! Θα ήθελα να ζητήσω περισσότερη εκλεκτικότητα και λεπτομέρεια στο genre classifying και γενικά μία πιο ανθρώπινη προσέγγιση στην επεξεργασία των data. Κατά τα άλλα είμαι πολύ ευχαριστημένος με το Spotify. 

Στην επόμενη σελίδα: Μάκης Μηλάτος, Φίλιππος Νέζερ (Arte Fiasco), Εύη Χουρσανίδη