Η θερινή Ελλάδα του ’36 από το φακό ενός «αναγεννησιακού» Αμερικάνου

Πολυμαθής, πολυσχιδής και πολυτάλαντη προσωπικότητα, ο αμερικανός κινηματογραφιστής (κατά κύριο λόγο) Jerome Hill (1905 – 1972) ήταν 32 όταν αποφάσισε να εφαρμόσει στην πράξη όσα είχε μάθει κοντά στον κορυφαίο φωτογράφο Edward Weston, επιχειρώντας να κάνει ένα φωτογραφικό δοκίμιο με φόντο την Ελλάδα του θέρους.  Από την Αθήνα ως την Ίο, κι από τη Ζάκυνθο ως την Τήνο με στάσεις σε όλα τους γνωστούς αρχαιολογικούς χώρους, οι φωτογραφίες του Hill που εκδόθηκαν στο λεύκωμα – ντοκουμέντο εποχής με τίτλο “Trip to Greece” (New York, E.Weyhe, 1936), αποτελούν ασπρόμαυρα κομμάτια ζωής (και νεκρής φύσης) από μια προ – τουριστική (προ – ΕΟΤ) Ελλάδα γεμάτη αυθεντικές εικόνες και «παρθένα» μέρη με αρχαίους απόηχους.

Γεννημένος στο St. Paul της Μινεσότα, σπούδασε ζωγραφική και μουσική στο Yale, αλλά και στη Ρώμη και το Λονδίνο, πριν στρέψει το ενδιαφέρον του στον κινηματογραφικό φακό, και χρησιμοποιώντας μια από τις πρώτες Cine-Kodak-Special κάμερες, δημιούργησε μια σειρά από πρωτοποριακά φιλμάκια που εξερευνούσαν τη γλώσσα του σινεμά. Μετά τον πόλεμο, ειδικεύτηκε στις κινηματογραφικές βιογραφίες, κερδίζοντας μάλιστα το Όσκαρ ντοκιμαντέρ το 1957 για το φιλμ Άλμπερτ Σβάιτσερ. Στη συνέχεια ενδιαφέρθηκε για το είδος του animation, δημιουργώντας ταινίες κινουμένων σχεδίων στο χέρι. Η παραγωγή ταινιών συνεχίστηκε ως το τέλος της ζωής του (χαρακτηριστικό το αυτοβιογραφικό “Film Portrait” του 1971) ενώ το ανήσυχο πνεύμα του επέστρεψε στη μουσική λίγα χρόνιαμπριν το θάνατο του με μια σειρά από συνθέσεις για τσέμπαλο και μικρή ορχήστρα