Όταν ήμουν μικρή, πρώτες τάξεις δημοτικού, άκουγα στο ραδιόφωνο τον Λεωνίδα Βελλή να τραγουδάει «Με το στόμα γεμάτο φιλιά, κατεβαίνεις δυο δυο τα σκαλιά» -παρεμπιπτόντως ο στίχος μου θυμίζει από το Άσμα Ασμάτων το «Φίλα με, μ’ όλα τα φιλιά που έχεις μες στο στόμα- και σκεφτόμουν μια κοπέλα που μέσα στο στόμα της είχε άλλα στόματα που φιλιόντουσαν και έκαναν και ήχο σμουτς και όσο τρομακτικό ακούγεται τώρα, τότε μου έβγαζε νόημα.
Άλλο ένα πράγμα που θυμάμαι ήταν το πρώτο μου φιλί, ολόκληρη γαϊδάρα 18 χρονών, με ένα αγόρι που το γούσταρα ήδη τέσσερα χρόνια και κάτω από την Ακρόπολη -ρομαντζάδα- με πλησίασε, εγώ δεν πρόλαβα καν να σκεφτώ τίποτα, η γλώσσα του βρέθηκε μέσα στο στόμα μου και τότε είπα από μέσα μου «ουπς, με φιλάει κάτσε να κάνω κι εγώ κάτι με τη γλώσσα μου».
Από τότε πολλά φιλιά κύλισαν στα χείλη άλλα πετυχημένα άλλα μικρές τραγωδίες. Αν και το φιλί θεωρείται προοίμιο του σεξ και το κυριότερο προκαταρκτικό τελικά μάλλον δεν είναι ενδεικτικό του τι πρόκειται να επακολουθήσει. Εννοώ ότι έχει συμβεί με ανθρώπους που δίνεις τέλεια φιλιά, από αυτά που νομίζεις ότι η γλώσσα σου και τα χείλη σου και όλο το στόμα σου γίνεται ένας αγωγός ηλεκτρισμού προς τα χείλη, τη γλώσσα και το στόμα του άλλου να κάνεις μέτριο έως βαρετό σεξ. Ένας καταπληκτικός kisser (ας τον πούμε έτσι) δεν είναι εγγυημένα καλός εραστής.
https://www.youtube.com/watch?v=bIfdfHUVVSY
Ποια είναι τα κυριότερα λάθη που γίνονται στο γαλλικό φιλί;
Όταν φιλάμε με γλώσσα δεν την τραβάμε απότομα πίσω χωρίς να είναι αμοιβαίο. Αλλιώς ο άλλος θα βρεθεί να γλείφει δόντια. Και όχι, δεν είναι αυτό το νόημα.
Δεν κουνάμε τη γλώσσα μας αυτόνομα. Το ανεξέλεγκτο πέρα δώθε αποσυντονίζει, πού να πιάσεις ρυθμό εάν η γλώσσα του άλλου από δεξί εξτρέμ μετατρέπεται σε αριστερό χαφ σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Συντονιζόμαστε με τη γλώσσα του άλλου, ανταποκρινόμαστε σε αυτή, κι αυτή στη δική μας, δεν κάνει ο καθένας τα δικά του.
Δεν γλείφουμε σαν σκυλιά, ούτε σαλιώνουμε τον άλλον χωρίς λόγο. Προφανώς, θα ανταλλαχθούν στοματικά υγρά αλλά καταπίνουμε κι όλας, δεν είναι η φάση όπως στον οδοντίατρο για να υπάρχει αυτό το σωληνάκι να τα ρουφάει από μόνο του.
Προσέχουμε με τις δαγκωματιές. Λίγες και απαλές μπορεί να έχουν πλάκα αλλά κι αυτές δεν είναι για χόρταση. Προσέχουμε την ένταση να μην πονέσουμε τον άλλον –εκτός κι αν αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού σας και το γουστάρετε κι οι δυο.
Απολαμβάνουμε το φιλί. Το γουστάρουμε. Αν δεν το θέλουμε πολύ, ας μην φιλιόμαστε. Θέλω να πω, ότι το φιλί είναι ένας πολύ πρωτόγονος τρόπος επικοινωνίας, συνδέεται με την τροφή, με αρχέγονα ένστικτα, είναι λίγο μυστηριακό, πιο πολύ από την ίδια την διείσδυση που εντελώς κυνικά έχει βιολογικά τον σκοπό της αναπαραγωγής ευτυχώς παράλληλα με την απόλαυση της ηδονής. Όταν φιλιόμαστε, προφανώς δεν σκεφτόμαστε όλα τα παραπάνω. Την ώρα που την/τον φιλάς κι αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να καυλώσεις, δεν λες από μέσα σου «α, ναι τώρα εμένα αυτό μου αρέσει γιατί έχει τις ρίζες του στη μασημένη τροφή που έδιναν οι μητέρες στα παιδιά τους στόμα με στόμα». Όμως ασυνείδητα το σώμα σου γνωρίζει, η γλώσσα σου ξέρει να κάνει καλύτερα τη δουλειά της αν αφεθείς στο ενστικτό σου και δεν προσπαθείς να εντυπωσιάσεις παρά μόνο να συντονιστείς με τον άλλον.
https://www.youtube.com/watch?v=3Y8w2W1uy2A
Ωραία φιλιά είναι αυτά που σε κάνουν να ξεχνάς κάθε σκέψη, που νιώθεις μόνο, νιώθεις ότι δένεσαι με ηδονή και ευκολία με τον άλλον, χωρίς λόγια, χωρίς πράξεις, παρά μόνο με απλές κινήσεις της γνάθου, των χειλιών σου, της γλώσσας σου. Τα πολύ ωραία φιλιά είναι αυτά που απλώς αφήνεσαι να συμβεί, δεν διστάζεις, δίνεσαι, δεν κρατάς άμυνες. Αυτά είναι καυλωτικά και συναισθηματικά ταυτοχρόνως γιατί ενώ κινητοποιούν όλους τους νευρολογικούς μηχανισμούς ευχαρίστησης δίνουν παράλληλα το μήνυμα του «αφήνομαι σε σένα». Και δεν ξέρω κάτι πιο ερωτικό από αυτό.
