Δεν ξέρω πώς να σου το ειπώ. Mα ο δρόμος, χθες το βράδυ μες στην σταχτιά τη συννεφιά σα θέατρο…
8Θυμήσου∙ το μαχαίρι μου ασκείται συνέχεια στο δίκαιον. Ρωτάς για τη ρωγμή στον τοίχο που στάζει τον αμίλητο. Ρωτάς για…
Ο ήλιος δεν αναπαύεται ποτέ Κάποτε η χαρά μας αναπαύεται Όπου περνάμε Φυτρώνουν δέντρα Ένας αγέρας απαλός Ανοίγει τα μάτια…
Ανοίγω τα μάτια μου και είσαι εσύ που ξέρεις να αγαπάς ξέρεις να περιμένεις να ξυπνήσω και να μου πεις:…
Στη Μήτσα Φύσαγε ο αγέρας ανέβαζε τη στάχτη τους την πήγαινε στον ουρανό φοβόταν εκείνη φοβόταν ουά φοβιατσιάρα της…
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα πού γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος…
Τα μάτια σου είναι δυο κλειστά παράθυρα το μεσημέρι και τα χείλια σου σαν κάποιες σιωπές κοπώσεως τα πεύκα στο…
Έπεσα για να κολυμπήσω κι άφησα την καρδιά μου πίσω Άφησα την καρδιά μου χάμω σαν το κοχύλι μας στην…
Αν, αν παρ’ ελπίδα λέω βρεθείς μέρα μεσημέρι κι εν μέσω πολλών πραγμάτων άλλων, ας πούμε στο ταχυδρομείο, και πάρεις…
Μ Α Ρ Α Μ Π Ο Υ του Νίκου Καββαδία Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί πως…
Το χέρι μου στα μαλλιά σου φίδι που γυρνάει στη φωλιά του αφού έκαμε κακό. Η ψυχή μου ελαφρώς λερωμένη…