Η αγάπη των Ελλήνων για τους Radiohead, μετράει πλέον πολλά, πολλά χρόνια. Ακόμη και οι τελευταίες φουρνιές ακροατών και μουσικών, έχουν επηρεαστεί από αυτούς – και σίγουρα έχουν κλάψει με τα κομμάτια τους. Η αλήθεια είναι ότι φημιζόμαστε για τις ευαισθησίες και τη μελαγχολική μας διάθεση σε τούτη τη χώρα και αυτά τα συστατικά «κουμπώνουν» ιδανικά με τις δημιουργίες του αξιομνημόνευτου γκρουπ, που συγκαταλέγεται στην περίπτωση των “love them or hate them” συγκροτημάτων.
Λίγο η νωχελική περσόνα του ιθύνοντα νου και frontman, Thom Yorke, λίγο οι εύθραυστες «χορδές» της φωνής του και οι δυστοπικοί, poetic στίχοι των κομματιών τους – και η συνταγή πέτυχε. Τραγούδια όπως τα “Creep”, “No Surprises”, “Fake Plastic Trees”, “High & Dry”, “Karma Police”, μας έχουν συντροφεύσει σε χωρισμούς, σε μέρες γεμάτες θλίψη και μοναξιά, σε στιγμές που νιώθαμε πως φτάνουμε μέσα μας σ’ ένα τέλμα. Και πάντα προχωρούσαμε, όπως και η μουσική των Radiohead.
Τα χρόνια πέρασαν και ο Thom Yorke θέλησε να πειραματιστεί μουσικά και με άλλα πράγματα. Έτσι, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την ίδρυση του super-group το 1985, παρέα με τον κιθαρίστα του, John Greenwood και τον ντράμερ των Sons of Kemet, Tom Skinner, αποφάσισαν το 2020 να δημιουργήσουν τους Smile, ένα μουσικό project με jazz rock, alternative rock, indie, art rock στοιχεία και afrobeats.
Το νεοσύστατο γκρουπ βρέθηκε λίγο πριν εκπνεύσει το 2022 στον χώρο του Tiny Desk Concert για να παρουσιάσει τρία κομμάτια από το album του, A Light for Attracting Attention, παρέα με τον σαξοφωνίστα Robert Stillman. Η ξεχωριστή αυτή διαδικτυακή σύμπραξη έφτασε στα μάτια και τα αυτιά μας μόλις την τρίτη ημέρα του 2023 και για πολλούς αποτέλεσε το ιδανικότερο ξεκίνημα αυτής της χρονιάς – ή το μουσικό αποκορύφωμα του 2022 για τους οικοδεσπότες του Tiny Desk, όπως είπαν οι ίδιοι. Γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, χωρίς την τέχνη δεν υπάρχουμε, χωρίς τη μουσική δεν ζούμε.
Οι μουσικοί έφτασαν νωρίς στο στούντιο για να δοκιμάσουν πολλές μελωδίες και να καταλάβουν τι ακριβώς είχε νόημα να παιχτεί στον χώρο του Tiny Desk. Δοκιμάζοντας εφέ και εντάσεις, διαμόρφωσαν το ηχητικό τοπίο τους και για περίπου 90 λεπτά, το crew του Tiny Desk συμμετείχε σε μία εκτενή πρόβα, κατά την οποία είχε τη χαρά να παρακολουθήσει από κοντά όλη τη δημιουργική διαδικασία του γκρουπ.
Κατέληξαν στην παρουσίαση τεσσάρων κομματιών του άλμπουμ τα οποία τελικά έγιναν τρία, καθώς το ένα δεν τους καθόταν και τόσο καλά στον χώρο. Εναρκτήριο track ήταν το “Pana-vision”, όπου τα δάχτυλα του Thom Yorke χαϊδεύουν τα πλήκτρα του πιάνου που συνοδεύουν την απαλή φωνή του. Ένα μυστηριώδες μα ταυτόχρονα ζεστό και φιλόξενο κλίμα διαμορφώθηκε στο Tiny Desk, με το μπάσο, το σαξόφωνο και τα ντραμς να προσθέτουν τη μαεστρία τους.
Ακολούθησε το αγαπημένο κομμάτι “The Smoke” και το διάρκειας μόλις 15 λεπτών σετ ολοκληρώθηκε με το τραγούδι “Skrting On the Surface”, με τον Thom Yorke να αφήνει την κιθάρα του για να παίξει μπάσο και τον αγέραστο Jonny Greenwood (πραγματικά, πώς το καταφέρνει;) να αφήνει το μπάσο και να πιάνει την κιθάρα.
Η εναλλακτική αυτή παρουσίαση των κομματιών από ένα «μικροσκοπικό γραφείο» μας υπενθύμισε πόσο εύθραυστη είναι η ζωή μας, αλλά και πόση μαγεία κουβαλούν μουσικές στιγμές σαν κι εκείνες που μας χάρισαν οι Smile.