Γιώργος Γραμματικάκης, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο Κρήτης και συγγραφέας, Αθήνα 2005. Γεράσιμος Δομένικος / FOSPHOTOS
“Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Με ένα περίεργο ωστόσο τρόπο, αισθάνομαι ότι προϋπήρχα της γενέσεώς μου. Κι ενώ από τότε όλα έχουν αλλάξει, εγώ αισθάνομαι ότι τίποτε δεν αλλάζει. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο”.
Έτσι ξεκινάει ο φυσικός, πανεπιστημιακός και συγγραφέας Γιώργος Γραμματικάκης το βιβλίο του Η Αυτοβιογραφία Του Φωτός (πρώτη έκδοση 2005, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης – είχε ήδη γράψει τότε άλλα δύο βιβλία: Η Κόμη Της Βερενίκης, Κοσμογραφήματα). Σε αυτό παρουσιάζει τους θαυμαστούς τρόπους που, μέσω του φωτός, η επιστήμη οδηγήθηκε στις πιο σπουδαίες κατακτήσεις: θεωρία της σχετικότητας, κβαντική συμπεριφορά του μικροκόσμου, σύγχρονες ανακαλύψεις για την γένεση και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Πάνω από όλα όμως, η Αυτοβιογραφία περιγράφει με περίσσια αισθαντικότητα, λίγο παράταιρη, είναι η αλήθεια, για έναν επιστήμονα γλώσσα, την εσωτερική φωνή του φωτός που είναι η ποίηση. “Η πιο σπουδαία ποίηση, η μόνη ίσως ποίηση”.
Ο Γιώργος Γραμματικάκης πέθανε σήμερα, Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2023. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Imperial College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Είχε συνεργασθεί με πολλά ευρωπαϊκά εργαστήρια και πανεπιστήμια. Εργάσθηκε στον Δημόκριτο και στο CERN στην Γενεύη. Από το 1982 έως το 2006 που συνταξιοδοτήθηκε και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ομότιμου Καθηγητή, ήταν καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1990 έως το 1996 διατέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το 2014 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής με «Το Ποτάμι». Ηταν 84 χρονών.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 2005 στο σπίτι του στα Εξάρχεια και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ε της εφημερίδας Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Για τον φωτογράφο είπε, ότι είναι κι αυτός ένας καλλιτέχνης του Φωτός.
“Εγώ, λοιπόν, το Αρχέγονο Φως, ήρθε η στιγμή να αποσυρθώ στην σιωπή μου. Ευτύχησα -και δεν μπορεί άλλος κανείς να υπερηφανευθεί το ίδιο- να ζήσω τις στιγμές της γένεσης του Σύμπαντος. Να είμαι το αναπόσπαστο κομμάτι της Εκρηκτικής του Αρχής, αλλά και της κατοπινής εξέλιξής του. Και ενώ, ούτε το νόημα ούτε την διαδικασία της αρχής αυτής μου επιτρέπεται να αποκαλύψω, μπορώ να πω ότι δεν ήσαν λίγες οι στιγμές, καθώς διάβαιναν αιώνες και αιώνες, που ένιωσα το δέος και τον θαυμασμό.” ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗΣ – Η Αυτοβιογραφία Του Φωτός, 2005.