Θέατρο Κριτική

Αναζητώντας τις Τρεις Αδερφές

Είναι από τα έργα του Τσέχωφ που πολύ έχουμε αγαπήσει, που πολλές φορές έχουμε δει. Κυρίως οι «επαγγελματίες» θεατές. Τις…

6 years ago

Γιούγκερμαν, κομμάτια κι αποσπάσματα

Η μεταφορά λογοτεχνικών κειμένων στις θεατρικές σκηνές, συνηθέστατη πρακτική και θεατρική επιλογή τα τελευταία χρόνια έχει πολλές όψεις: διευκολύνει (κειμενικά)…

6 years ago

Γιατί μόνο στην Καβάλα τέτοια παράσταση; Και οι Αθηναίοι έχουν ψυχή!

Ήταν μεγάλο ευτύχημα που κατηφόρισε από τη βόρεια Ελλάδα, από την Καβάλα συγκεκριμένα, αυτή η παράσταση στην Αθήνα. Εστω και…

6 years ago

«Να ντύσουμε τους γυμνούς». Ναι, οπωσδήποτε!

  Είναι από τα έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο που δεν παίζονται συχνά, παρότι στην παραστασιολογία του στην Ελλάδα έχει μερικά…

6 years ago

Πώς να συναντήσετε ξανά τη Σωτηρία Μπέλλου

Ηταν ένας αυθεντικά λαϊκός άνθρωπος η Σωτηρία Μπέλλου. Κι αν ήταν λογοτέχνης θα λέγαμε ότι ανήκε στους «καταραμένους». Ομως δεν…

6 years ago

Μια νέα πρόταση για ένα πασίγνωστο έργο

  Ας  ξεκινήσω από δύο απόψεις μου: είμαι απολύτως ανοιχτή στις διαφορετικές προσεγγίσεις παλαιότερων ή κλασικών έργων στη σκηνή, είμαι…

6 years ago

«Ο ήχος του όπλου»: ‘Ισως ακούγεται πολύ δυνατά

  Οταν βλέπει κανείς παραστάσεις με έργα της Λούλας Αναγνωστάκη (που ευτυχώς παίζονται διαρκώς), το πρώτο πράγμα το οποίο τον…

6 years ago

«Παλιοί Καιροί»: Να το βλέπεις και να το ξαναβλέπεις

  Τα έργα του Χάρολντ Πίντερ είναι ερμητικά, σχεδόν δύστροπα. Σε καλούν να τα παρακολουθήσεις, όπως έναν άνθρωπο που μιλάει…

6 years ago

«Η Κωμωδία των παρεξηγήσεων»: Αριστούργημα! (χωρίς παρεξήγηση)

  Οταν κάποιος επιλέγει να παρακολουθήσει φάρσα στο θέατρο, ξέρει ότι η παράσταση θα έχει μερικά βασικά: ότι θα παρακολουθήσει…

6 years ago

Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα; Σίγουρα όχι ο Γιάννης Νιάρρος

  Στην πρώτη του σκηνοθεσία εκτός του κτιριακού κελύφους του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος βάδισε με όσα…

6 years ago

Βυσσινόκηπος στο Θέατρο «Δημήτρης Χορν»: Μισή γεύση Τσέχωφ

  Μικρός το δέμας, αλλά έχει αναστατώσει το θεατρικό τοπίο του κέντρου της Αθήνας και των ιστορικών θεάτρων του, τα…

6 years ago

Στο Εθνικό Θέατρο, η συγκινητική αποθέωση του αυτοσχεδιασμού.

  «Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό. Είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ... Είναι η αδιακρισία σας στη…

6 years ago

Εσείς, πότε θα δείτε το «Γυάλινο κόσμο»;

  Αν κάποιος δεν τον γνωρίζει, θα νομίζει ότι είναι ο φροντιστής της σκηνής που βάζει τις τελευταίες πινελιές πριν…

6 years ago

Μικρό κείμενο για την παράσταση «Ο Ξένος του Καμύ» στο Από Μηχανής Θέατρο

Προτού δω την παράσταση αναρωτιόμουν σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς να μεταφέρει στο θέατρο ένα τόσο…

7 years ago

Ζόοτ, Το Μεγάλο Κύμα, Frida κι Άλλο: Τρεις παραστάσεις που αξίζουν την προσοχή σας

Στο αθηναϊκό θέατρο υπάρχουν σαφέστατες διακρίσεις και κατηγοριοποιήσεις, με διαστάσεις σχεδόν ταξικές. Από τη μια υπάρχει το καθαρά εμπορικό θέατρο,…

7 years ago

Είναι τ’ «Αμάραντα» η κορυφαία παράσταση μέχρι στιγμής;

Το μεγάλο ζήτημα στο σημερινό ελληνικό θέατρο είναι αυτό της δραματουργίας. Θα έπρεπε να του αφιερώσουμε κάποια στιγμή ένα ξεχωριστό…

8 years ago

Ο Φόβος Τρώει Τα Σωθικά αλλά όχι στην εκδοχή του Σίμου Κακάλα

Ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ ανήκε στη Γενιά της Ενοχής που κλήθηκε να διαχειριστεί το βάρος εγκλημάτων που δεν διέπραξε. Γεννημένος…

8 years ago