H Kaitlyn Stewart στα χέρια των παλιότερων νικητών του World Class στην τελετή απονομής.
Βλέποντας την Πόλη του Μεξικού από το αεροπλάνο, και τα φώτα της να απλώνονται μπροστά μου, μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου «Πως είναι να ζεις σε μια τόσο μεγάλη και χαοτική πόλη;». Σε αυτό το χάος λοιπόν, των 25 εκατομμυρίων ανθρώπων, θα ζούσα της επόμενες μέρες την εμπειρία του World Class. Μιας γιορτής του fine drinking που συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον της bartending σκηνής. Σε αυτές τις τέσσερες μέρες θα έβλεπα 56 επιδέξιους και αγχωμένους bartender να φτάνουν στα άκρα της δημιουργικότητας τους και να «παλεύουν», ακόμα και σε ρινγκ, για να κερδίσουν την πολυπόθητη πρωτιά. Μια πρωτιά που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά κατέκτησε γυναίκα. Η Kaitlyn Stewart από τον Καναδά.
Στο φουτουριστικό, γυάλινο κτήριο του ξενοδοχείου St. Riges σε έναν από τους πιο διάσημους δρόμους της Πόλης του Μεξικού, στο Paseo de la Reforma, είχαν συγκεντρωθεί τα βλέμματα αλλά και οι 56 φιναλίστ από όλο τον κόσμο για να αναδείξουν τις ικανότητες του και να εκπλήξουν με τα κοκτέιλ. Τέσσερις απαιτητικές και δύσκολες δοκιμασίες τους περίμεναν τις δύο πρώτες μέρες του φετινού World Class: Heat of the moment ή αλλιώς «μαγειρέψτε το ποτό σας με Μεξικάνικες επιρροές», Signature, όπου έπρεπε να παρουσιάσουν το πιο αντιπροσωπευτικό πότο του μπαρ όπου εργάζονται, Mex-eco, η οικολογική πρόταση και ο ορισμός του sustainability και τέλος Cocktail at home για εύκολες και γρήγορες προτάσεις στο σπίτι.
Όσοι κατάφεραν να περάσουν στην δεύτερη φάση και στην τελική 10 τους περίμενε μια σκληρή αναμέτρηση πάνω σε ένα πραγματικό ρινγκ, Η «La lucha de los diez» έξι κλασσικά κοκτέιλ που θα έπρεπε να είχαν το προσωπικό twist του κάθε bartender σε έξι λεπτά. Μια γρήγορη, συναρπαστική δοκιμασία που κατέληξε σε ένα απολαυστικό και φολκλόρ υπερθέαμα (εδώ να πω ότι η Lucha είναι από τα αγαπημένα και δημοφιλή θεάματα των Μεξικανών) και την ανακοίνωση της τελικής τετράδας. Μιας τετράδας που φύλαξε εκπλήξεις. Έτσι η Καναδέζα Kaitlyn Stewart, ο Mate Csatlos από την Δανία, ο Αμερικάνος Kenin Patnode που εκπροσωπούσε την Τουρκία και ο Ιταλός Andrea Gualdi που «έπαιζε» για την Αυστραλία είχαν κάτι λιγότερο από 24 ώρες για να ετοιμαστούν για την δοκιμασία Los Elementos. Θα έπρεπε λοιπόν να εμπνευστούν από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης (νερό, αέρας, γη, φωτιά) και να δημιουργήσαν το πότο ή τα ποτά τους.
Οι τέσσερις φιναλίστ, η Καναδέζα Kaitlyn Stewart, ο Mate Csatlos από την Δανία, ο Αμερικάνος Kenin Patnode που εκπροσωπούσε την Τουρκία και ο Ιταλός Andrea Gualdi που «έπαιζε» για την Αυστραλία, ύστερα από την La lucha de los diez
Δυστυχώς φέτος αυτή η δοκιμασία έγινε για περιορισμένους θεατές που είχαν την ευκαιρία να βρεθούν το κομψό μπαρ του ξενοδοχείου Four Seasons, Fifty Mils. Εμείς, οι κοινοί θνητοί περιοριστήκαμε στο patio του ξενοδοχείου και στις ιδικές οθόνες που είχαν στηθεί. Όποτε οι προβλέψεις μας ήταν αμφιλεγόμενες και με βάση την παρουσίαση που είχαμε δει, άρα και δύσκολο να έχουμε την αίσθηση του νικητή, μιας και οι τέσσερις φιναλίστ παρουσίασαν εντυπωσιακές ιδέες.
Έτσι το βράδυ της Πέμπτης, 24 Αυγούστου, στο εντυπωσιακό patio του ιστορικού σχολείου San Ignacio de Loya Vizcaínas μας υποδέχθηκε με ήχους, χορούς, μουσικές από τους Μάγιας, πολύ Μεξικάνικο φαγητό και φυσικά δεν έλειπαν τα ποτά. Ποτά που ετοίμαζαν εγχώριοι bartender στα τέσσερα ειδικά διαμορφωμένα pop up bar που το καθένα αντιπροσώπευε και ένα από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης. Η ανακοίνωση του νικητή δεν άργησε και έτσι λίγο μετά τις 21:00 η Καναδέζα Kaitlyn Stewart βρισκόταν στα χέρια των παλιότερων νικητών με το τρόπαιο αγκαλιά και τους 800 περίπου καλεσμένους της γιορτής όρθιους να την χειροκροτούν.
Για την ιστορία και τον δικό μας Πάνο Κανατσούλη, να πούμε ότι κατάφερε να αναδειχθεί ενδέκατος στην τελική κατάταξη και να μείνει για λίγο έκτος 10αδας. Μια άσχημη παράδοση λοιπόν συνεχίστηκε και αυτή την χρονιά στο Μεξικό, που θέλει τους Έλληνες bartenders να μένουν για λίγο εκτός δεύτερης φάσης (το ίδιο είχε γίνει και με τον Αλέξη Σιμωνίδη πέρυσι στο Μαϊάμι). Παρόλα αυτά αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πάνος έκανε πολύ δυνατές παρουσιάσεις (να πούμε ότι στην δοκιμασία Signature ήταν τρίτος, ενώ στην Heat of the moment έκτος), παρουσίασε ενδιαφέροντα ποτά όπως το Aegean Bloody Mary που γύρισε όλο το Αιγαίο για να μαζέψει τα συστατικά του, το Herencia που βασίστηκε στην τεχνική της φυσικής ζύμωσης αλλά και το Alma ardiente που σερβιρήστηκε πάνω σε ένα βιβλίο για την τεκίλα με φύλλα καλαμποκιού να σχηματίζουν μια αγαύη.
Αυτό που όμως με ξάφνιασε θετικά και δεν περίμενα να το συναντήσω στο φετινό World Class ήταν η απίστευτη φιλοξενία των Μεξικανών αλλά και η επίσης πολύ καλή και άρτια οργάνωση. Τίποτα δεν πήγε στραβά, όλα έγιναν στην ώρα τους, πάντα υπήρχαν άνθρωποι να σε βοηθήσουν, ακόμα και αν δεν μίλαγες Ισπανικά και αυτοί Αγγλικά, έβρισκαν τον τρόπο να επικοινωνήσουν μαζί σου. Viva λοιπόν México και ραντεβού στο Βερολίνο για το World Class 2018 και για περισσότερε συγκινήσεις.
