Η πρώτη εμπειρία πολλών Ελλήνων με το αλκοόλ έχει την πρέπουσα επισημότητα και το ανάλογο τελετουργικό ύφος που αρμόζει στη περίσταση. Γκράντε διάκοσμος, βαριά αρώματα, βελούδα και χρυσάφια. Πέρα από την θεία λειτουργία όμως, για πολλούς από εμάς η δεύτερη μας επαφή γίνεται στο σπίτι, με τον σοκολατένιο κορμό.
Θυμάμαι να κάθομαι στη κουζίνα και να αγνοώ το μεσημεριανό φαγητό, τα παιδικά στην ΕΡΤ3, τα φρούτα και τα άλλα χαζά που είχε το ψυγείο και να βρίσκομαι νοερά μέσα στην κατάψυξη του Ιζόλα, περιτριγυρισμένος από πάγους, τάπερ και ωμά κρέατα και στο κέντρο μια μπλε παγοκυψέλη και ενός σοκολατένιος όγκος καλυμμένος με αλουμινόχαρτο να ακτινοβολεί και να μου λέει τι φανταστικά που θα είναι όταν θα τον φάω.
Όταν ερχόταν αυτή η ώρα και ενώ λύγιζαν τα πόδια μου από το άρωμα του κονιάκ μέσα στη σοκολάτα, περισσότερη εντύπωση μου έκαναν τα πτι-μπέρ ‘Παπαδοπούλου’, κυρίως επειδή μου ήταν κατά τα άλλα παντελώς αδιάφορα. Πως γίνετε, αναρωτιόμουν, ένα τόσο βαρετό μπισκότο να συμβάλει έτσι σε αυτό το υπέροχο επίτευγμα.
Έτσι μέσω των πτι μπέρ άρχισα να αναλογίζομαι τις κρυμμένες χάρες του κομψά συγκρατημένου. Αυτού που του λείπει κάτι επίτηδες, έτσι ώστε να συμβάλει σε ένα σύνολο μεγαλύτερο του αθροίσματος αυτών που το αποτελούν και γενικότερα στις βασικές αρχές του μινιμαλισμού…
Όντως ο ελληνικός σοκολατένιος κορμός είναι αισθητικά ένας αρκετά αυστηρός μονολιθικός όγκος, βαρύς και χωρίς τα τυπικά διακοσμητικά που συναντά κανείς σε άλλα γλυκά. Καλυμμένος με αλουμινόχαρτο και με το μωσαϊκό να φαίνεται στην τομή του, θυμίζει ίσως περισσότερο κάποιο δομικό υλικό.
Αντιθέτως στην Γαλλία ο κορμός είναι ένα περίτεχνο σοκολατένιο ομοίωμα ενός κορμού δέντρου που σερβίρεται κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Εκεί κόβουν ένα μεγάλο κομμάτι από το ένα άκρο και το προσκολλούν στα πλάγια έτσι ώστε να θυμίζει κλαδί. Κάνουν με ένα πιρούνι γραμμές κατά μήκος του για να χαράξουν τα ‘νερά’ του ξύλου. Φτιάχνουν μανιτάρια από μαρέγκα. Διακοσμούν με φύλλα και ρίχνουν άχνη για χιόνια. Η συνταγή αυτή όμως περιέχει παντεσπάνι, είναι ψυγείου και απέχει πολύ από την ελληνική.
Οι συνταγές που είναι παραπλήσιες, αν όχι όμοιες με τον ελληνικό κορμό, δεν αντλούν έμπνευση από δέντρα άλλα από το σαλάμι. Πορτογαλικό salame de chocolate, ιταλικό salame di ciccolato, γερμανικό süße (γλυκό) salami, γαλλικό saucisson au chocolat, ισπανικό salchichon de chocolate. Η ιδέα θεωρείται πως γεννήθηκε στη Σικελία και εξαπλώθηκε γρήγορα στην Ευρώπη ενώ πλέον στη Πορτογαλία είναι από τα δημοφιλέστερα παραδοσιακά προϊόντα και πωλείται συσκευασμένο. Οι διαφορές στις συνταγές βρίσκονται κυρίως στην προσθήκη του ποτού που η εκάστοτε χώρα διαθέτει. Πόρτο, γκράπα, αμαρέττο, ρούμι, κονιάκ. Σε άλλες συνταγές προσθέτονται μαζί με τα μπισκότα ξηροί καρποί, αποξηραμένα φρούτα, καφές.
Υποθέτω πως στην Ελλάδα δεν υιοθετήθηκε η ονομασία του ‘γλυκού σαλαμιού’ επειδή δεν ήταν τόσο ευρέως διαδεδομένα αυτού του είδους τα αλλαντικά ιδίως με τον φινετσάτο τρόπο που εδώ και δεκαετίες διατίθενται και εξάγονται από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η δική μου προσπάθεια για γλυκό σαλάμι θα μπορούσε να ονομαστεί “Sokolatenio Choriatiko Loukaniko”
Παίρνετε την συνταγή της μαμάς σας για κορμό και προσθέτεται μόνο τα μισά μπισκότα. Το άλλο μισό αντικαθίσταται με καρύδια, φιστίκια Αιγίνης και λίγα κομμένα λουκούμια σε μικρά ζάρια (νεύμα στο μπισκοτολούκουμο). Μπορείτε να προσθέσετε ψιλοκομμένα αποξηραμένα φρούτα η ξύσμα. Το μείγμα πρέπει να γίνει αρκετά σφιχτό με την σοκολάτα απλά να το δένει. Αντί το μείγμα να μπει σε αλουμινόχαρτο το βάζουμε σε σελοφάν και το τυλίγουμε ώστε να πάρει κυλινδρικό σχήμα.Το βάζουμε στη κατάψυξη και έπειτα από τουλάχιστον μια ώρα το βγάζουμε. Το ξετυλίγουμε και το πασαλείβουμε με άχνη ζάχαρη και λίγο κάρδαμο η καφέ. Τέλος το τυλίγουμε με λαδόκολλα και δένουμε τις άκρες με κλωστή η το βάζουμε απλά σε σακούλες κατάψυξης.
Σερβίρουμε με σοκολατένιες ελιές.