Κάθε φορά που πέφτει η αυλαία και εφόσον το έργο που παρουσιάστηκε έχει συγκινήσει τους θεατές, οι συντελεστές μιας παράστασης εισπράττουν θερμό χειροκρότημα. Πολλές φορές μάλιστα αναγκάζονται να βγουν στη σκηνή ξανά και ξανά, προκειμένου το κοινό να εκφράσει το θαυμασμό και την ευχαρίστησή του. Το ίδιο πράγμα θα έπρεπε να συμβεί και στις φετινές Ημέρες Γαστρονομίας. Απλά δεν το επιτρέπουν οι «τεχνικές» λεπτομέρειες. Κατά τα άλλα το φεστιβάλ υπήρξε υπόδειγμα λαμπερού θεάματος, αλλά και χώρος καίριων παρεμβάσεων, προβληματισμού και στοχασμού για το μέλλον της ελληνικής γαστρονομίας.
Φέτος με «αιχμή του δόρατος» το γαστρονομικό παράδεισο της Πελοποννήσου παρουσιάστηκαν ακόμη πιο ώριμες προτάσεις που αφορούσαν στη γευσιγνωσία, στις εκπαιδευτικές δράσεις για food styling & photography, στην αρχιτεκτονική του χώρου της γαστρονομίας, αλλά και σε καινοτόμες διεισδύσεις και αφηγήσεις από τις κοινότητες της γεύσης για τον πολιτισμό της.
Για πρώτη φορά, μάλιστα, αυτή τη χρονιά και προφανώς αφού είχαν αφουγκραστεί με επιτυχία μια μεγάλη ανάγκη του κοινού, οι Ημέρες Γαστρονομίας φιλοξένησαν την «Μικρόπολις», μια διοργάνωση για παιδιά και γονείς με εκπληκτικές διαδραστικές εκδηλώσεις δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά πρωτοβουλία που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τα πιτσιρίκια. Παρεπιπτόντως, δε υπήρξαν πιο τολμηροί κριτές από αυτά που ξεχύθηκαν στο αίθριο με τους παραγωγούς, χωρίς να διστάζουν να δοκιμάσουν αλλά και να πουν τη γνώμη τους, με όση ειλικρίνεια και τόλμη τα προικίζει η αθωότητά τους.
Ευτυχώς, για άλλη μια φορά τα περίπτερα των παραγωγών στάθηκαν στο ύψος τους, προσφέροντας υψηλής ποιότητας προϊόντα από όλη την Ελλάδα (προσωπική αδυναμία οι γεμιστές ελιές βουτηγμένες σε μπράντυ από την Πυλιακή Γη της Γιάννας Μπαλαφούτη, η βελούδινη κουμανταρία ΑΝΑΜΑ της Χριστίνας Αποστόλου και του Λευτέρη Μοχιανάκη, το βιολογικό μέλι με σαφράν από το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, το μεστό λιαστό κρασί της Οινοποιητικής Μονεμβασίας και η μαρινάτη πέστροφα- θησαυρός από την G-Fish του Γιάννη Γεροντίδη).
Ξεχωριστό αφιέρωμα θα έπρεπε να γίνει και στο μεγάλο ατού των «Ημερών Γαστρονομίας», που δεν είναι άλλο από Διεθνές Φεστιβάλ Γαστρονομικού Κινηματογράφου. Για το 2015, οι διοργανωτές επιφύλασσαν ακόμη περισσότερα φιλμ και ντοκιμαντέρ, με μεγαλύτερη διάθεση εμβάθυνσης στην τροφή και στον πολιτισμό της γεύσης (το βραβευμένο φιλμ Lunchbox, ρομαντική κομεντί που μιλά για την ομορφιά της ινδικής κουζίνας και το εξίσου διακεκριμένο ντοκιμαντέρ Red Obsession, για το κρασί-θαύμα του Μπορντό, δικαιολογημένα απέσπασαν θετικά σχόλια, ενώ την παράσταση έκλεψε η προβολή του εκπληκτικού ντοκιμαντέρ «Μήτσιγκαν -Ομορφιές και Δυσκολίες» του Κίμωνα Τσακίρη, για την πορεία στην Ελλάδα της κρίσης του Δημήτρη Τσίγγανου, ιδιοκτήτη μιας από τις μεγαλύτερες φάρμες στη Μεσσηνία). Το πιο ευχάριστο όμως ήταν πως ανακοινώθηκε η επερχόμενη συνεργασία με το Los Angeles Greek Film Festival και η δημόσια πρόσκληση σε δημιουργούς, για την υποβολή μεγάλου και μικρού μήκους έργων σχετικά με την ελληνική γαστρονομία, που θα προβληθούν στα δύο φεστιβάλ το 2016.
Οι «Ημέρες Γαστρονομίας», όπως και πέρσι, φιλοξένησαν το Συνέδριο Γαστρονομικού Πολιτισμού και Τουρισμού στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη, τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ. Στα discussion panels, εξαίρετοι ομιλητές παρουσίασαν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αφηγήσεις για το γαστρονομικό πολιτισμό της Πελοποννήσου. Εντυπωσίασαν με τις παρεμβάσεις τους η βραβευμένη συγγραφέα Μαρία Καράμπελα (λακωνική κουζίνα), η ανθρωπολόγος Νάντια Σερεμετάκη (μνήμη της γεύσης), καθώς και η Χάρις Καλλιγά (αρχιτεκτονική του χώρου της γαστρονομίας- διακίνηση του μονεμβάσιου οίνου). Πολύ ενδιαφέρον ήταν επίσης και το πάνελ για το σύγχρονο γαστρονομικό κινηματογράφο, ενώ στο «βαρύ πυροβολικό» συγκαταλέγεται και η επίκαιρη συζήτηση για τις καινοτόμες δράσεις του γαστρονομικού τουρισμού. Ο Χάρης Καλπίδης, συντονιστής και συγγραφέας σχετικών με αυτό το φλέγον θέμα βιβλίων, παρουσίασε μια ενδιαφέρουσα εισήγηση για τις διεθνείς τάσεις που επικρατούν, ενώ ενθουσιασμό προκάλεσε η αμερικάνικου τύπου παρουσίαση του Σχολείου Τουρισμού Καλαμάτας από τους Ανδρέα Ζαγάκο και Κωνσταντίνο Ανδριανόπουλο.
Ανάμεσα στις παρουσιάσεις που τράβηξαν το ενδιαφέρον, την τελευταία μέρα των «Ημερών Γαστρονομίας», ήταν το πρωτότυπο workshop που αφορούσε στη σχέση της μαγειρικής με την αρχιτεκτονική σύνθεση. Ο πάντα προοδευτικός εικαστικός Αλέξανδρος Ψυχούλης, Αναπληρωτής Καθηγητής Τέχνης και Τεχνολογίας, στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας συνομίλησε για αδιόρατες αλλά και φανερές σχέσεις μεταξύ αυτών των φαινομενικά ασύνδετων εννοιών μαζί με τον guru του Cinco, Δημήτρη Κατριβέση (να προστεθεί εδώ ότι και στο live cooking session του κατόρθωσε με το σεβίτσε του να συγκεντρώσει την απόλυτη προσήλωση των μικρών σε ηλικία foodies που είναι και οι πιο σκληροί κριτές). Ενδιαφέρουσα ήταν και η εισαγωγή στη μοριακή γαστρονομία του ευχάριστα εξελισσόμενου Αθηναγόρα Κωστάκου.
Μέσα στο αίθριο του Μουσείο Μπενάκη, στην ανοιχτή κουζίνα, ξεχώρισαν η πρωτότυπη προσέγγιση του μέλανα ζωμού από τον Σταμάτη Τσίλια (του ανθρώπου που «κατέκτησε» γευστικά την Μόσχα), η μανιάτικη μαραθόπιτα της πάντα σπιρτόζας Έλενας Μπαρμπέα (chef στο Ηλιόγευστο), το παραδοσιακό τραχανότο με κρέμα παντζαριού του Γιώργου Χάψα (chef του εστιατορίου Κινστέρνα στην Μονεμβασιά) και το συγκλονιστικό επιδόρπιο με βύσσινα και κατσικίσιο τυρί της (εξίσου) γλυκύτατης Εβίτας Παπαχαραλάμπους -pastry chef του JoyTv.
Εξαιρετικό ήταν επίσης σεμινάριο με θέμα τη δημιουργία των πρώτων ελληνικών aperitivo – ένα πραγματικά πρωτότυπο ταξίδι από τον bartender Χρήστο Αξαρλή στα μεσσηνιακά λικέρ. Τέλος, πραγματική γιορτή έγινε τόσο το Σάββατο με την αγαπημένη Kafka του En Lefko στα decks και φίνο πελοποννησιακό κρασί στα ποτήρια, όσο και την Κυριακή με χορευτική μουσική από την Έφη Μαλτέζου (παραγωγό του Galaxy) πελοποννησιακές street food γεύσεις από τους chefs Σταμάτη Τσίλια και Νίκο Σταυρακάκη και cocktails από τον Chris Paraskevopoulos (bar owner & head bartender του Butler’s Cup).
Για ακόμη μια φορά, όσοι τυχεροί απολαύσαμε αυτή τη γιορτή στις «Ημέρες Γαστρονομίας» (διότι περί αυτού πρόκειται κι όχι για ένα απλό φεστιβάλ) είδαμε παλιούς φίλους, γνωρίσαμε και άλλους νέους, φύγαμε χορτάτοι από εμπειρίες, γεύσεις, μυρωδιές, σκέψεις για το αύριο και ίσως νέους στόχους. Αλλά και προβληματισμένοι για το μέλλον της ελληνικής γαστρονομίας, λόγω των δύσκολων καιρών. Όσο όμως το μυαλό γυρνά πίσω στις φετινές «Ημέρες Γαστρονομίας» τόσο περισσότερο παίρνει σάρκα και οστά το σύνθημα: «ενωμένοι θα τη βρούμε την άκρη». Βλέπετε η γαστρονομία είναι τέχνη και ως τέτοια η ύπαρξή της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το κοινό. Το οποίο, πρέπει να φροντίσει με το ενδιαφέρον ή την αδιαφορία του, τις προκαταλήψεις, τις αντιρρήσεις, το θαυμασμό και τη γόνιμη κριτική του, να μην κοπεί το νήμα της παράδοσης που συνδέει το σήμερα με το παρελθόν. Και να προσθέσει, μέσω της συμμετοχής του σε τέτοιες πρωτοβουλίες, άλλη μια πολύτιμη σειρά από μαργαριτάρια σε μια διεργασία-κόσμημα, η οποία θα πλάθει και θα φωτίζει το μέλλον, με μοναδικό τρόπο, διαρκώς.