Mockingbird’s: Ένα κοτσύφι φτιάχνει τη φωλιά του στο Χαλάνδρι

Τα παλιά σπίτια ασκούν μια ανεξήγητη γοητεία στους ανθρώπους. Συχνά, η έλξη μεταξύ τους είναι τόσο ισχυρή. Σαν τον κεραυνοβόλο έρωτα. Υπάρχουν πολλές ιστορίες που επιβεβαιώνουν το γεγονός και  μια από αυτές είναι εκείνη του Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη, του Χάρη Αντύπα και του Φώτη Λάβδα, οι οποίοι αγάπησαν μια παλιά μονοκατοικία του 1920, στη γειτονιά των παιδικών τους χρόνων. Εκεί στέγασαν το όνειρό τους, το all day μπαρ που το βάφτισαν Mockingbird’s.

Μια πρώτη ματιά στον χώρο δίνει την αίσθηση της φωλιάς πουλιών κι ίσως σε αυτό το δυνατό  συναίσθημα να χρωστά το όνομά του (mockingbird στα αγγλικά, είναι το κοτσύφι). Για να μπει κάποιος στο εσωτερικό του χρειάζεται να διασχίσει τη μικρή αυλή που σκιάζεται από τις φυλλωσιές και η οποία τα βράδια μετατρέπεται σε καλοκαιρινό σινεμά: στη μικρή της μάντρα, μόλις πέσει το σκοτάδι, προβάλλονται κλασικά αριστουργήματα του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού κινηματογράφου.

Το κυρίως μπαρ εκτείνεται στα ισόγεια δωμάτια του παλιού σπιτιού και είναι διακοσμημένο στους τόνους του ξύλου. Απαλές γραμμές διατρέχουν το χώρο και ζεστά, ήσυχα χρώματα συνεπικουρούν στη δημιουργία του συναισθήματος της επιστροφής στο σπίτι. Οι πέτρινοι χοντροί τοίχοι σε αρκετά σημεία δεν έχουν σοβά κι έτσι το η οικειότητα και η ασφάλεια που εμπνέει το παλιό γίνονται σχεδόν χειροπιαστές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Την ίδια στιγμή, τα τοποθετημένα σε σημεία-κλειδιά ιδιαίτερα έργα του γνωστού καλλιτέχνη και street artist Δημήτρη Ντόκου, με σήμα κατατεθέν τα χαρακτηριστικά ιδεογράμματα – ιερογλυφικά, καθώς και οι πίνακες με τις βυζαντινές επιρροές του ζωγράφου και αγιογράφου Κώστα Λάβδα, δηλώνουν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του Mockingbird’s. Οι ιδιοκτήτες φιλοδοξούν, μάλιστα, να φιλοξενήσουν προσεχώς εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής τόσο στο ισόγειο όσο και στο πατάρι που διαμορφώνουν σιγά, σιγά με πολύ φροντίδα και προσωπική δουλειά.

Πρόκειται για ένα cozy δωμάτιο  με μαξιλάρες, πουφ και ράφια με βιβλία στον οποίο στο μέλλον θα μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει ιδιωτικά για να φέρει τους φίλους του και να κάνει τη δική του εκδήλωση.  Η φιλοσοφία, άλλωστε,  που κυριαρχεί και γύρω από την οποία αναπτύσσεται το Mockingbird’s έχει στην καρδιά της τις παρέες και τους φίλους, καινούριους και παλιούς, που σμίγουν για να γιορτάσουν κάτι ιδιαίτερο ή κάτι απλό μα τόσο ουσιώδες: τη χαρά του να βρίσκονται μαζί.

Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου παράξενο ότι και  τη λίστα των  cocktails την υπογράφουν φίλοι των ιδιοκτητών και γνωστοί  bartenders της αθηναϊκής σκηνής, οι οποίοι  συμμετέχουν στη χαρά τους. Ο Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος, για παράδειγμα, έχει  δημιουργήσει το εξωτικό στυλ Neighborhood, με ρούμι, κανέλα και καρύδα, η  Μάρφη Μπαλή, το  προβοκατόρικο De Puta Madre (επίσης με ρούμι), ο Βαγγέλης Ζάχος το μεσογειακού ταμπεραμέντου The Hand, ο Γιώργος Ακκογιουνόγλου το δροσιστικό Cherry Blossom Girl, με aperol, μαστίχα, πικραμύγδαλο και φράουλα και ο Δημήτρης Νταφόπουλος το  αρκετά ενδιαφέρον Instant Crash.

Με τη σειρά του ο συνιδιοκτήτης Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης έβαλε την προσωπική του σφραγίδα σε ένα πληθωρικό σε αρώματα και γεύση Zombie, με άφθονο ρούμι, φρέσκο πορτοκάλι, ανανά, φρούτα του πάθους και αρωματικά bitters και στo Mia Wallace- πρόκειται για τη δική του δροσερή και εύγευστη εκδοχή gin tonic σε γλυκιά πράσινη απόχρωση, που μοσχοβολά μήλο και λικέρ περγαμόντο και αποτελεί ωδή στον θηλυκό ξανθό εκδικητή της cult ταινίας του Ταραντίνο, Kill Bill.

Για όσους πεινούν υπάρχουν προσεγμένες ποικιλίες τυριών και αλλαντικών, ιδιαίτερες πίτσες όπως αυτή με κατσικίσιο τυρί και τρούφα, αλλά και δροσερές σαλάτες, πιάτα που σε γενικές γραμμές εναλλάσσονται ανάλογα με την εποχικότητα και  βασίζονται σε ντόπια προϊόντα τα οποία ανακαλύπτουν οι ιδιοκτήτες ψάχνοντας διαρκώς την αγορά.

Το πιο ενδιαφέρον πάντως με το Mockingbird’s είναι ότι αν και πολύ νέο ακόμα  φαίνεται να ανήκει στα μπαρ που είναι φτιαγμένα από εκείνο το υλικό για να ζήσουν ιστορίες. Έρωτες, φιλίες, χαρές, αλλά και λύπες -κι αυτές μέσα στο πρόγραμμα είναι άλλωστε.

Η αγκαλιά του είναι το τέλειο σκηνικό -ατμοσφαιρικό μα καθόλου επιτηδευμένο, διαχρονικό, εσωστρεφές αλλά και ταυτόχρονα ευχάριστο- ένα σημείο συνάντησης για γέλια και για πειράγματα, αλλά και για κρυφούς αναστεναγμούς. Για τα μικρά, αλλά και για τα μεγάλα.