Σήμερα έχω γενέθλια. Έχω ρεπό, έχει ήλιο και κάθομαι μέσα να γράψω το άρθρο μου. Αυτό με σώζει από το να έρθω αντιμέτωπος με την κιτσαρία του τι κάνει κανείς την ημέρα των γενεθλίων του, όταν την περνάει μόνος στο σπίτι. Αν δεν έγραφα, ίσως να έβγαινα για μια άσκοπη βόλτα και έπαιρνα στον εαυτό μου κάποιο δώρο. Καμιά τεράστια Τoblerone από το μπακάλη, με ύφος «πάω επίσκεψη κύριε μου, τι θέλετε;». Ίσως να έμπαινα και στο εμπορικό της γειτονιάς για να δω κατσαρόλες και τσαγιέρες. Τον αποφλοιωτή σκόρδου του Jamie Oliver ή κάνα πυρέξ. Θα κοιτούσα και θα ζουλούσα τα μαξιλάρια γιατί μου χρειάζεται ένα ανατομικό και θα κοιτούσα πεταχτά και τα μαχαίρια. Σε κάποια στιγμή θα νόμιζα ότι με παρακολουθούν οι σεκιούριτι και ότι με κόβουν πατόκορφα.
«Τι θέλει τώρα αυτό το κωλόπαιδο με αυτά τα μαλλιά στα είδη για το σπίτι; Τρύπιο πάνινο παπούτσι… και αυτό το παντελόνι..πέντε νούμερα μικρότερο…»
Εγώ για να επιβληθώ στο χώρο, θα τους έλεγα καλημέρα με χαμόγελο, κόρδωμα και λίγο δυνατότερη φωνή από την κανονική μου. Ίσως να έκανα και καμιά ερώτηση για τα Tefal της οποίας την απάντηση θα ήξερα ήδη.
-Συγγνώμη κύριε, μπαίνει και στο φούρνο αυτό το τηγάνι;
-Δεν είμαι σίγουρος φίλε..Εεε…μισό λεπτό να ρωτήσω τον υπεύθυνο.
-Όχι όχι δεν πειράζει κύριε, αφήστε το! Πφφφ…φυσικά και μπαίνει…Άσχετε στα τηγάνια!
Στο γυρισμό για το σπίτι θα έμπαινα λίγο στο σούπερ, με αποκλειστικό σκοπό να ξοδέψω χρήματα σε κάτι που πάντα λιμπίζομαι άλλα πότε δεν αγοράζω. Όπως κάτι πορτογαλικές σαρδέλες σε μια όμορφη κονσέρβα ή εκείνα τα τορτελίνια τα καλά ή εκείνο το τυρί που ωριμάζει κάπου σε μια σπηλιά. Μετά από σαρανταπέντε λεπτά όμως, θα έφευγα με δυο χαρτιά τουαλέτας στην τιμή του ενός, γάλα, πατάτες και φέτα του σούπερ μάρκετ. Καθώς θα έφτανα πίσω στο σπίτι με τις σακούλες στα χέρια, ίσως να περνούσε από το μυαλό μου πως όλα αυτά που λιμπίζομαι, δεν θα τα αγόραζα τελικά, ούτε αν μου περίσσευαν χρήματα και αυτό θα με έκανε να σκεφτώ κάτι φευγαλέο για την φύση του καπιταλισμού πριν ξεκλειδώσω την εξώπορτα και μαζέψω τους λογαριασμούς από το γραμματοκιβώτιο (τουλάχιστον μέχρι την επόμενη φορά που θα πήγαινα σούπερ και θα έκανα πάλι μπανιστήρι).
Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα συμβούν σε αυτά τα γενέθλια. Αντί αυτού, θα μοιραστώ με εσάς το τι έφαγα εχτές, μιας και τώρα που ξέρετε πως έχω γενέθλια, είμαστε σχεδόν πια κολλητοί.
Η Σόλι μου πήρε δώρο ένα καβούρι. Μου το έδωσε το Σαββάτο και ήταν ζωντανό, βαρύ και ζωηρό. Το πήγα σπίτι με το ποδήλατο και το έβαλα στο ψυγείο. Κατά τα μεσάνυχτα το θυμήθηκα και ενώ με έπαιρνε ο ύπνος, σηκώθηκα για να το σκοτώσω γιατί υπέθεσα πως είναι άδικο να περιμένει τον θάνατο μέσα σένα ψυγείο τόσες ώρες με τα ζαμπόν και τα φιλαντέλφια. Πήγα μέσα, το έβγαλα από το ψυγείο και έκατσα δίπλα του. Με το λιγοστό φως της κουζίνας και μια απόλυτη ησυχία μπήκα στο ίντερνετ και είδα τον προτιμώμενο τρόπο θανάτωσης καβουριών. Αυτό ήταν ακουμπισμένο ανάποδα πάνω στο ξύλο κοπής και κουνούσε που και που τα πόδια του. Υπήρχε σίγουρα μια περίεργη ατμόσφαιρα ανάμεσα μας. Μια οικειότητα που συμβαίνει μονάχα σε τέτοιες ύστατες στιγμές και μακάβριους τύπους σχέσεων και είναι όμως βαθύτερη από αυτή που συμβαίνει ακόμα και μεταξύ των καλύτερων φίλων. Δεν υπάρχει τίποτα επιφανειακό σε μια σχέση που ο ένας θα βράσει τον άλλο.
Το καβούρι μου ήταν θηλυκό. Της σήκωσα το καπάκι στη κοιλιά. Βρήκα την τρυπούλα και έβαλα με δύναμη μέσα ένα λεπτό μαχαίρι. Καταπίεσα κάποιες λιγοστές και χαχόλικες τύψεις και την ζύγισα. Υπολόγισα την ώρα βρασίματος για 818 γραμμάρια. Την ξαναέβαλα πίσω στο ψυγείο και κοιμήθηκα.
Την άλλη μέρα είδα συνταγές για καβούρι και κατέληξα στο τι θα κάνω. Μακαρόνια με την ψίχα και μετά σούπα με το κέλυφος. Γλυκάνισος για να αντηχεί ολάκερη η μεσόγειος από ούζα, Pernod- Ricard, Anisette, κακαβιές, μπουγιαμπέσες, σκορδαλιές, αγιόλια και ρουίγ.
Καβουρομακαρονάδα
Λινγκουίνι με καβούρι και σάλτσα λεμόνι, σκόρδο και εστραγκόν.
Βράζουμε το καβούρι σε αλατισμένο νερό. 12 λεπτά το κιλό. Αφήνουμε το καβούρι σε ένα πιάτο και στο νερό του βράζουμε τα μακαρόνια για δυο λεπτά λιγότερο από ότι γράφει στο πακέτο. Σε ένα τηγάνι σοτάρουμε σκόρδο και μια ψιλοκομμένη καυτερή πιπεριά ή μπούκοβο και λίγο κοπανισμένο γλυκάνισο. Λίγο πριν πάρει χρώμα προσθέτουμε το ξύσμα ενός λεμονιού. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τον χυμό του λεμονιού και ένα φλιτζάνι του ελληνικού καφέ από το μακαρονόζουμο. Μεταφέρουμε τα μακαρόνια στο τηγάνι για να ολοκληρωθεί το μαγείρεμα. Τελειώνουμε με ωμό ελαιόλαδο, χοντροκομμένο πιπέρι και λίγο γλυκάνισο ή εστραγκόν. Αφαιρούμε την ψίχα του καβουριού και την σερβίρουμε με τα μακαρόνια. Κρατάμε το μακαρονόζουμο και το σπασμένο κέλυφος για την σούπα.
Καβουρόσουπα
Μπίσκ καβουριού με Μεταξά, πορτοκάλι και κρουτόν με καυτερή σκορδαλιά (ρουίγ)
Το μπίσκ είναι μια γαλλική σούπα που γίνεται από θαλασσινά, συνήθως αστακό. Συνήθως περιεχέι ρύζι που την βοηθά να χυλώσει με τρόπο πολύ λεπτό και λείο. Αυτή η σούπα περιεχέι μπράντι, ή κάποιο ποτό με γλυκάνισο και λίγη κρέμα γάλακτος. Βάλετε το σπασμένο κέλυφος σε ζεστό φούρνο για δεκαπέντε λεπτά. Εν το μεταξύ σοτάρετε ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι, δυο καρότα και λίγο σέλινο σε μια κατσαρόλα για πέντε λεπτά σε δυνατή φωτιά. Ρίχνετε δυο κουταλιές της σούπας πελτέ, το μακαρονόζουμο και βράζετε μέχρι να βγάλετε από το φούρνο το κέλυφος. Με ένα μπλέντερ χειρός πολτοποιήστε τα λαχανικά. Προσθέτεστε το κέλυφος και σιγοβράστε για σαράντα λεπτά. Αφαιρέστε προσεκτικά το κέλυφος με σουρωτήρι. Προσθέστε το ξύσμα ενός πορτοκαλιού και δυο χούφτες ρύζι για ρυζόγαλο ή Καρολίνα και βράστε ακόμη ένα τέταρτο. Πολτοποιήστε ξανά μέχρι η σούπα να είναι απολύτως λεία και παχύρρευστη. Η σούπα είναι ήδη υπέροχη άλλα απέχει λίγο από το καλύτερο πράγμα που σας έχει συμβεί ποτέ οπότε προχωρήστε λίγο παραπέρα και προσθέστε ένα σφηνάκι Μπράντι και μια κούπα φρέσκια κρεμά γάλακτος(όχι διαίτης). Ανακατέψτε.
Καυτερή σκορδαλιά/ αγιόλι/ αλιάδα/ρουίγ
Παντού στην μεσόγειο υπάρχουν παραλλαγές μιας αλοιφής με σκόρδο που συνοδεύει από καλαμάρια, έως μαρίδες, μπακαλιάρο και καραβίδες. Κάντε μια σκορδαλιά ή απλά προσθέστε καλά πολτοποιημένο σκόρδο και καυτερή πιπεριά σε μαγιονέζα. Πιπέρι καγιέν, εστραγκόν και μια-δυο κουταλιές από την καβουρόσουπα. Ανακατέψτε καλά. Βουτήξτε εδώ φρυγανισμένες φέτες μπαγκέτας και σερβίρετε με την σούπα, άλλα αφήστε λίγο χώρο για τούρτα.