“Νομίζω ότι αυτό το λουκάνικο εξαιτίας του πιπεριού που έχει μέσα ταιριάζει με την ΑΛΦΑ Weiss”.
Για να φτάσουμε σε αυτή την ατάκα δεν είναι κάτι το απλό. Θέλει σκληρή δουλειά, αρκετές ημέρες και καμιά ΑΛΦΑ που και που. Γιατί;
Γιατί έπρεπε να μαζέψουμε όλους τους φίλους από το Πανεπιστήμιο για ένα διήμερο που θ’ αναθερμάνει τη σχέση μας. Άντε να τους βρεις. Οικογενειάρχες πια οι περισσότεροι. «Γιάννη, τι κάνεις χρόνια και ζαμάνια. Λέμε να μαζευτούμε για Σαββατοκύριακο στο εξοχικό του Μανώλη, να τα πούμε… πάει καιρός …». Αυτό συνέβαινε για μήνες ώσπου να καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα θεσμό. Θα αποκαλύψω στο τέλος ποιος είναι αυτός.
Άλλη αγωνία τώρα. Πώς θα φτιαχτεί το μενού.
Κρέας; Ψάρι; Ζυμαρικά;
Ευτυχώς έχω καλό κρεοπώλη. Του περιγράφεις την κατάσταση, του λες το μπάτζετ, περιμένεις λίγα λεπτά, φεύγεις έτοιμος και με κάποια αγωνία ίσως, για το τι θα περιλαμβάνει η παραγγελία. Μετά σαλατικά για να γλιστράει, καμιά πιτούλα, πολλά κρουασάν σοκολάτα για πρωινό και είναι όλα έτοιμα. Α, και η μουστάρδα. Ίσως και τζατζίκι. Κάνα τυράκι. Κάνα σαλαμάκι για μεζέ με τη μπύρα, επίσης. Τσιγκουνιές θα κάνουμε; Μια φορά στο τόσο βρισκόμαστε.
Και καμιά γαρίδα επίσης δεν θα ήταν άσχημη. Για μακαρόνια. Όπως και ένας τόνος, φέτα, ψητός για «φρούτο» στο τέλος.
Τα καλέσματα έγιναν, οι προσκλήσεις αποδέχτηκαν, το σπίτι ευτυχώς είχε ήδη βρεθεί, το μενού συντάχθηκε, οι μπύρες αγοράστηκαν, το μόνο που έμενε ήταν να δούμε ποιος θα μαγειρέψει. Έχει πλάκα αυτό με τους άντρες, γιατί ενώ στην αρχή κάνουν όλοι τους ειδικούς σε όλα, μετά προσφέρονται και σιγά σιγά αποσύρονται ώστε να δώσουν τη θέση τους σε αυτόν που τελικά φαίνεται ότι ξέρει καλύτερα. Ευτυχώς πάντα υπάρχει ένας. Και οι άλλοι παίρνουμε ρόλους. Ένας θα βάζει τα κάρβουνα, ένας τη μουσική, ένας θα διαβάζει συνταγές, άλλος στη σαλάτα και κάποιοι απλά που δεν κάνουν τίποτα. Ίσως μαζέψουν τα πιάτα μετά. Κάποιος επίσης θα θυμάται ιστορίες από το παρελθόν και κάποιυ άλλου θα του λείπει η γυναίκα του και θα κάνει συνέχεια βιντεοκλήσεις στο κινητό.
Στάνταρ καταστάσεις που δεν αλλάζουν καθόλου.
Η σωστή επιλογή.
Για την ιστορία πάντα πρέπει πρώτα να βγαίνουν τα λουκάνικα, στη συνέχεια σαλάτες και τα γύρω γύρω, μετά οι μπριζόλες και στο τέλος καταλήγουμε με τα παϊδάκια. Μαζί με αυτά προτιμήστε την ΑΛΦΑ Lager αν θέλετε η μπύρα να σας δροσίσει. Εμείς τουλάχιστον αυτή τη σειρά ακολουθήσαμε στο μπάρμπεκιου.
Ακόμα όσον αφορά τα θαλασσινά, ο τόνος (το ψάρι) δε θέλει πολύ ψήσιμο στο φούρνο γιατί μετά δεν μένει λίγο ζουμάκι για να έχει γεύση.
Όσα μένουν (όχι οι γαρίδες εννοείται) στο τέλος, τρώγονται με μια ωραία ομελέτα.
Α, και μην τραγουδάτε πιο δυνατά από τους άλλους, γιατί στο τέλος θα πάνε για ύπνο και θα μείνετε μόνος σας.
Δε θα τελείωνε έτσι απλά η ιστορία. Είχαμε μάζεμα και επιστροφή. Αλλά έτσι θα μέναμε; Στεγνοί; ΑΛΦΑ Χωρίς Αλκοόλ. Να έχει γεύση μπύρας και να είμαστε και εντάξει για το οδήγημα του γυρισμού.
Του χρόνου, ίδιες μέρες, πάλι θα βρεθούμε. Ορίστε τον φτιάξαμε τον θεσμό.