Με το που άνοιξε Έλβις στο Παγκράτι, στην πλατεία Πλαστήρα, τα πράγματα ήταν προκαθορισμένα. Το γνωστό σουβλατζίδικο του Κεραμεικού, που ήδη ταΐζει πέντε χρόνια όσους μετά το ποτό τους θέλουν να ισιώσουν το στομάχι τους αποφεύγοντας αμφιβόλου ποιότητας κρέατα, απέκτησε αδερφάκι δίπλα ακριβώς από το Chelsea (εκεί που βρισκόταν μέχρι πρόσφατα η Tortuga). Η επιλογή του μέρους διόλου τυχαία. Η «συνωμοσία» έχει ως εξής: τα παιδιά του εξαιρετικού μπαρ Κεραμείου (επίσης στον Κεραμεικό), που είναι ιδιοκτήτες και του Έλβις, απέκτησαν φιλική σχέση με έναν από τους ιδιοκτήτες του Chelsea κι έτσι είπαν να έρθουν στη γειτονιά τους.
Καλαμάκια τεσσάρων ειδών -χοιρινό, κοτόπουλο, λουκάνικο, κεμπάπ- και συνοδεύονται πάντα από πατάτες
Τα δυο μαγαζιά είναι πλέον σαν «αδελφάκια», όπως μου λέει ο φοβερός και τρομερός Άγγελος, που τρέχει τον Έλβις και είναι πανταχού παρών. Κι όταν λέμε τρέχει είναι το ρήμα που ανταποκρίνεται πιο πολύ στην πραγματικότητα αφού είναι Πέμπτη βράδυ, εκεί γύρω στα μεσάνυχτα, και ο Έλβις είναι φίσκα. Τόσο φίσκα που τις καθημερινές μένουν ανοιχτοί μέχρι τις 3 και τις Παρασκευές και τα Σάββατα μέχρι τις 5, τα ξημερώματα. Σε μια γειτονιά έτσι κι αλλιώς πολύβουη, στο πολύ ανεβασμένο τα τελευταία χρόνια Παγκράτι.
Ο Άγγελος είναι πανταχού παρών στον Έλβις
Ποιους βλέπεις εδώ; Τους πάντες. Κάποιοι που έχουν αρχίσει να πίνουν από νωρίς εκεί γύρω, αφού o Έλβις βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο και οι πλατείες Πλαστήρα και Βαρνάβα (και οι κοντινοί σε αυτές δρόμοι) είναι πια η βραδινή παραλία της πόλης, και έρχονται να φάνε και μετά να επιστρέψουν στο μπαρ που έπιναν ή σε κάποιο άλλο για ένα ποτό ακόμη. Κάποιοι που έχουν έρθει από άλλες γειτονιές γιατί άκουσαν ότι άνοιξε Έλβις στο Παγκράτι και θέλουν να δοκιμάσουν «αν όντως τόσο καλό όσο αυτό στον Κεραμεικό». Και φυσικά γιαγιάδες που έρχονται να πάρουν τα καλαμάκια τους και να επιστρέψουν σπίτι να το φάνε με τον σύζυγό γιατί «τα σουβλάκια τραβιούνται το καλοκαίρι με μια κρύα μπίρα. Δεν πρόλαβα να μαγειρέψω σήμερα».
Πέμπτη λίγο μετά τα μεσάνυχτα και οι παραγγελίες πέφτουν βροχή.
Περνάμε ωραία στο ψήσιμο κι αυτό βγαίνει στα σουβλάκια.
Ο Άγγελος δείχνοντας μου την πινακίδα που κοσμεί την έξοδο του καταστήματος μου διηγείται κι ένα αστείο περιστατικό «Διαβάζουν “Eπιδιορθώσεις Υποδημάτων – Αλλαγές Χρωμάτων – Παντόφλες» και κάποιες κυρίες μεγαλύτερης ηλικίας και μπαίνουν μέσα περιμένοντας ότι θα βρουν τσαγκάρικο. Ε, βλέπουν τα καλαμάκια να ψήνονται, καταλαβαίνουν το λάθος τους και γελούν. Μια κυρία όμως επέμενε, μου είπε “μα γιατί δεν τα φτιάχνετε;”, της εξήγησα ότι είμαστε σουβλατζίδικο και τότε με αποστόμωσε ρωτώντας “τότε γιατί βάλατε αυτή την πινακίδα και μπερδεύετε τον κόσμο;»
Να και οι κερασμένες ρακές.
Όσο μιλάμε οι παραγγελίες πέφτουν βροχή και τα καλαμάκια ψήνονται στη σχάρα. Τι λογιών καλαμάκια; Χοιρινά, κοτόπουλο, λουκάνικο και κεμπάπ. Ακόμη υπάρχει η μερίδα πανσέτα, «πελαγίσια» όπως χαρακτηρίζεται χιουμοριστικά στον μαυροπίνακα του καταστήματος. Οι πατάτες που συνοδεύουν κάθε καλαμάκι δεν έχουν έξτρα χρέωση, το ψωμί είναι ζυμωτό και οι πίτες είναι λευκές, σικάλεως ή καλαμποκιού. Το καλαμάκι έχει πολύ πέραση, ειδικά το καλοκαίρι, ειδικά σε όσους έχουν τύψεις τελευταίας στιγμής για όσα πιτόγυρα τσάκισαν τον χειμώνα και σκέφτονται τις καλοκαιρινές διακοπές και τις παραλίες που έρχονται.
Ο Έλβις ζει. Και στο Παγκράτι
…και κόβει βόλτες μαζί με τους ξενύχτηδες της Αρχιμήδους.
Ο Άγγελος είναι ωραίος οικοδεσπότης, μερακλής, τα σουβλάκια δεν έχουν λίπος, είναι από καλό κρέας -κάτι που δεν κρύβεται γιατί εδώ δεν υπάρχουν τζατζίκια ή άλλες σος για να παραπλανήσουν τις αισθήσεις σου, το περιβάλλον είναι όσο vintage pop art πρέπει για να πιάσει σωστά την τάση της εποχής, ο πραγματικός Έλβις μας τραγουδά χαμογελαστός μέσα από μια ιαπωνική (μάλλον) αφίσα μιας από τις ταινίες του, ο κόσμος πηγαινοέρχεται από τα δίπλα μπαρ, γίνονται γνωριμίες, κεράσματα, οι ρακές καίνε ελαφριά το λαιμό αλλά στην τελικά μας δροσίζουν.
Ναι, διόλου περίεργο που η Αρχιμήδους είναι Πάντα Στο Μυαλό μας, αυτές τις ζεστές καλοκαιρινές, αθηναϊκές νύχτες που διανύουμε.