Έχοντας δουλέψει σε εταιρεία πρώτων υλών ζαχαροπλαστικής, ο Νίκος Κουκιάσας ήξερε από πρώτο χέρι πώς να ενώσει το γάλα, τη γλυκόζη, τη ζάχαρη και τα υπόλοιπα υλικά για να βγάλει ένα σωστό αποτέλεσμα. Το μόνο που έμενε ήταν να γίνει όλο αυτό πραγματικότητα. Έτσι, τέσσερα χρόνια πριν, εγκατέλειψε την ηπειρωτική Ελλάδα και άνοιξε το πιο «γλυκό σπίτι» της Μυκόνου. Όταν φτάνεις μπροστά από το ψυγείο δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Οι γεύσεις είναι περίπου 24, από στρατσιατέλα με διάσπαρτα τα κομματάκια σοκολάτας, σοκολάτα τόσο γλυκιά ώστε να μη χρειάζεσαι μετά 5 ποτήρια νερό για να ξελιγώσεις μέχρι και παγωμένο γιαούρτι με φρέσκο γλυκό του κουταλιού. Δεν περιορίζεται όμως στις «παραδοσιακές» γεύσεις. Pavlova με κομμάτια μαρέγκας, snikers, Bueno, κανταΐφι και το «νεόφερτο» mille feuille όλα με γεύσεις που θα ορκιζόσουν ότι όταν λιώσουν θα πάρουν πάλι την κανονική μορφή του γλυκού, γιατί όσον αφορά στη γεύση, η διαφορά είναι στη δροσιά.
Αλλά και οι πιο απαιτητικοί δεν είναι σε καμία περίπτωση αποκλεισμένοι, παγωτό με γάλα σόγιας και παγωτό που αντί για ζάχαρη περιέχει στέβια και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Ως σωστός «μερτρ» του παγωτού, δεν «ηρεμεί» ούτε και με αυτά. Αντίθετα, ένεκα του καλοκαιριού έβαλε ένα νέο στοίχημα με τον εαυτό του. Κάθε μήνα και μία νέα, απρόβλεπτη γεύση. Ο Ιούνιος είχε mille feuille και ο Ιούλιος έρχεται με παγωτό mascarpone με Nutella. Περίεργο; Για το Casa Dolce σχεδόν όλα μπορούν να γίνουν παγωτό, αρκεί να τον «προκαλέσεις».
Ενώ μου εξηγούσε γιατί χρειάζεται και η γλυκόζη και η ζάχαρη στην παρασκευή του παγωτού και πώς καταφέρνει να πουλάει παγωτό μέσα στο καταχείμωνο –δεν κλείνει ποτέ!-, συχνά πυκνά με εξέπληττε με γεύσεις που δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα μπορούσαν να γίνουν παγωτό και που η ιδέα τους και μόνο ξενίζει απίστευτα. Ποιος άλλωστε μπορεί να φανταστεί παγωτό wasabi, σερβιρισμένο με φιλέτο τόνου και σάλτσα σόγιας; Το wasabi καυτερό όπως του πρέπει, προκαλεί βλέμμα απορίας και θαυμασμού. Μάλλον κανείς ποτέ δε θα καταφέρει να φάει ολόκληρη μπάλα εκτός και αν είναι εκπαιδευμένος Ιάπωνας. Στη συνέχεια καταφθάνει ένα πιάτο περισσότερο «ελληνικό». Παξιμαδάκια, ντοματίνια, λίγο θυμάρι και στην κορυφή παγωτό με γεύση κοπανιστή Μυκόνου. Το μυκονιάτικο αλμυρό τυρί με σωστή παγωτένια υφή εξαφανίζεται από το πιάτο σε δευτερόλεπτα. «Το προηγούμενο μαγαζί βρισκόταν δίπλα σε ένα καφενείο. Μία μέρα έρχεται ένας φίλος μου και με “προκαλεί” να δοκιμάσω να φτιάξω κοπανιστή Μυκόνου. Την επόμενη μέρα του το είχα έτοιμο και τώρα που και που το φτιάχνω, κυρίως για προσωπική μου διασκέδαση. Πριν κάποια χρόνια, όταν μας είχε επισκεφθεί ο σεφ Γιάννης Μπαξεβάνης είχα φτιάξει παγωτό φέτα. Δεν είναι δύσκολο αρκεί να έχεις όρεξη και φαντασία. Και φυσικά να ξέρεις κάποια βασικά πράγματα», μου εξηγεί ενώ σερβίρει σε μακρύ ποτήρι γλυκάνισο σορμπέ. Το παγωτό φέτα δεν υπήρχε εκείνη τη μέρα, αν κρίνω όμως από την κοπανιστή, η δοκιμή επιβάλλεται.
Για επιδόρπιο, έρχεται η μυκονιάτικη εκδοχή της μελόπιτας συνοδευόμενη από ελληνικό καφέ, φυσικά και τα δύο παγωτά. Η μόνιμη απορία είναι πώς γίνεται να μην έχουν αυτή τη γαλακτερή υφή, αλλά η γεύση να είναι ακριβώς όπως πρέπει. Μου υπενθυμίζει πως «πρέπει να διαλέγεις τα υλικά με ακρίβεια και προσοχή, να τα μαθαίνεις. Κάθε παγωτό θέλει διαφορετική επεξεργασία για να έχει την σωστή υφή και γεύση. Μπορεί μία άνοστη φράουλα να βγάλει εξαιρετικό παγωτό, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Τώρα, όσον αφορά στις πρωτότυπες γεύσεις, δεν γίνεται να κάνεις τα πάντα παγωτό, την μπύρα για παράδειγμα δε γίνεται να την φτιάξεις. Αντίθετα κρασί από μοσχάτο Αλεξάνδρειας, μπορείς». Και το επιβεβαιώνω.
Μπορεί κανείς να βρει κάποιες γεύσεις του Casa Dolce σε επιλεγμένα εστιατόρια της Μυκόνου. Γιατί να το ρισκάρει όμως; Το κατάστημα απέχει μόλις λίγα λεπτά από την Χώρα και είναι ανοιχτό από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Καλό θα ήταν βέβαια η «επιδρομή» να γίνει σχετικά νωρίς γιατί στα πίσω ψυγεία δεν «κρύβονται» αποθέματα. Ό, τι βλέπεις παίρνεις, και ό, τι τελειώσει, από αύριο πάλι.
Casa Dolce, Περιφερειακή οδός, Ευαγγελιστράκι, Μύκονος, 2289 110 714