Mια ενδιαφέρουσα -και σίγουρα ασυνήθιστη- έρευνα παρουσιάζει το αμερικανικό περιοδικό The Atlantic σε σχέση με τα επικρατέστερα γυναικεία ονόματα κοριτσιών που γεννιούνται κάθε χρόνο στην Αμερική από το 1960, μέσω μιας παλέτας χρωμάτων στο χάρτη των Η.Π.Α ανάλογα με τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Ο χάρτης αυτός σχεδιάστηκε με προγράμματα της Adobe από τον Reuben Fischer-Baum, χρησιμοποιώντας στοιχεία από τον τομέα Κοινωνικής Ασφάλισης. Για την… «παλέτα των χρωμάτων» αυτή, όπως την ονόμασε ο Fischer-Baum, τα εύσημα θα πρέπει να δοθούν στον Stephen Few και το βιβλίο του “Show me the numbers” από όπου προέκυψαν και τα στοιχεία. Τώρα, βέβαια, η ακρίβεια ενδεχομένως να ξεφεύγει λίγο, παρ’ ολα αυτά όπως αποτυπώνει υπέροχα ο παραπάνω χάρτης, προσφέρει σίγουρα αρκετή τροφή για σκέψη -ή έστω παρατήρηση. Τα πιο δημοφιλή ονόματα στην Αμερική παρουσιάζονται ως διάττοντες αστέρες. Κάθε ένα εμφανίζεται στιγμιαία στο χάρτη, πριν εξαφανιστεί και δώσει τη θέση του στο επόμενο… και ανερχόμενο.
«Προηγούμενα προσχέδια έδιναν σε κάθε όνομα και ένα χρώμα» περιγράφει ο Fischer-Baum. «στο τέλος όμως αποδείχτηκε πολύ πιο ξεκάθαρο και ενδιαφέρον να ορίσουμε στην παλέτα απλώς τα πιο δημοφιλή ονόματα που δόθηκαν κάθε χρόνο και να αφήσουμε τα υπόλοιπα σε ένα γκρι φόντο, ούτως ώστε να είναι είναι ευκρινές πώς διαμορφώθηκαν οι «περιοχές» των… top ονομάτων.
Παρακάτω, ο Fischer-Baum αποκωδικοποιεί την εικόνα που εμφανίζεται: Τα ονόματα των μωρών συνήθως ακολουθούν ένα σταθερό κύκλο. Ένα όνομα εμφανίζεται ξαφνικά σε κάποια περιοχή των Η.Π.Α. – “Ashley” στο Νότο, “Emily” στα βορειοανατολικά, ταξιδεύουν σε όλη την επικράτεια και γρήγορα ξεχνιούνται. Μεγάλη εξαίρεση σε αυτα τα «πυροτεχνήματα ονομάτων» αποτελεί το “Jennifer” το οποίο κυριαρχεί στην Αμερική για πάνω από μιάμιση δεκαετία.
Πίσω από την απεικόνιση των δεδομένων του Fischer-Baum, άλλη μία -χαριτωμένη- ιστορία που εξηγεί γιατί δίνουμε τόση σημασία στα ονόματα που δίνουμε στα παιδιά μας. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι αυτός ο χάρτης χρωμάτων και ονομάτων, οφείλει την ύπαρξή του σε έναν περίεργο μπαμπά…
Όπως έγραψε η Ruth Graham στο Boston Globe νωρίτερα αυτό το χρόνο “Το 1997 ο Michael Shackleford εργαζόταν ως αναλυτής στα κεντρικά γραφεία του τομέα κοινωνικής ασφάλισης στη Βαλτιμόρη -η γυναίκα του ήταν έγκυος και ο ίδιος αποφασισμένος να αποφύγει να δώσει στο παιδί του ένα κοινότυπο όνομα όπως το δικό του. Με την πρόσβαση που είχε στα δεδομένα της κάρτας κοινωνικής ασφάλισης, δημιούργησε ένα απλό πρόγραμμα κατατάσσοντας τις πληροφορίες ανά χρόνο γέννησης, φύλλο και μικρό όνομα. Και ξαφνικά… μπορούσε να δει κάθε “Jannet” που είχε γεννηθεί το 1960. Μπορούσε επίσης να διαπιστώσει ότι τα Νο.1 ονόματα για το 1990 ήταν Michael και Jessica. Συνειδητοποίησε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι και σημαντικό. «Ήξερα ότι τα μάτια μου αντίκριζαν μια λίστα με τα πιο δημοφιλή ονόματα σε όλη την επικράτεια, για πρώτη φορά» θυμήθηκε πρόσφατα. «Παραήταν καλό για να το κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου».
Και πράγματι ήταν -ειδικά στην προσομοίωσή του σε GIF.