Δείτε για λίγο το ποδόσφαιρο σαν το σεξ. Στη λογική του όλα τα μέσα επιτρέπονται, εφ’ όσον τα αγιάζει ο σκοπός. Σκεφτείτε ένα καλοχτυπημένο φάουλ-μπανάνα, ας πούμε του μέγιστου Αντρέα Πίρλο. Υπέροχο, αλλά ας το παραδεχτούμε λίγο «ιεραποστολικό». Σκεφτείτε κι αυτό που έκανε χθες ο Λιο Μέσι στον Ζερόμ Μπόατενγκ. Η μάλλον ξαναδείτε το.
Μπαίνουμε σε άλλα χωράφια, S&M, αρχίζουν να εμφανίζονται λέξεις όπως «σαδισμός» και «ταπείνωση» για να περιγράψουν αυτό που έγινε πριν ο Λιο «σκάψει» τον Μπόατενγκ (και το κακό είναι ότι ο δύσμοιρος Μπόατενγκ είχε ξεχάσει το συνθηματικό και βρέθηκε ξάπλα στο έδαφος).
Ας θυμηθούμε, χωρίς αξιολόγηση, λοιπόν άλλες δέκα ταπεινωτικές ντρίμπλες της ποδοσφαιρικής ιστορίας (και μερικές μάλιστα που συνέβησαν πολύ κοντά μας), εκεί που η φαντασία του επιτιθέμενου έστειλε τον αμυνόμενο ένα βήμα πιο κοντά στο τσίρκο…
Πολ Γκασκόιν (με θύμα τον Κόλιν Χέντρι)
Αν αυτό το ηδονικό «σομπρέρο» του Γκάζα (με τον υπέροχο πανηγυρισμό) είχε συμβεί ένα δυο χρόνια νωρίτερα, ο Κόλιν Χέντρι μπορεί να είχε κάνει το μεγάλο βήμα. Να είχε παρατήσει την μπάλα για να μπει στο καστ του Braveheart. Θα ήταν τόσο δίκαιο.
Φερνάντο Ρεδόντο (με θύμα τον Χένρικ Μπεργκ)
Ο νορβηγός χαφ της Μάντσεστερ χρειάστηκε δίμηνες διακοπές στο Φαληράκι για να ξεπεράσει αυτήν την τακουνιά που σφράγισε την πρόκριση της Ρεάλ στα ημιτελικά και μετέπειτα στην κούπα του πρώτου Τσάμπιονς Λιγκ της τρίτης χιλιετίας.
Ντένις Μπέργκαμπ (με θύμα τον Νίκο Νταμπίζα)
Είχαν πει στον έλληνα αμυντικό ότι το ψωμί της ξενιτιάς θα είναι σκληρό, αλλά ποτέ δε φανταζόταν πόσο.
Νίκος Λυμπερόπουλος (με θύμα κάποιον κύριο Ζάνκι)
Σε μια από τις μεγάλες νύχτες της ζωής μας (αντικειμενικά στη ζωή είναι μόνο τα κηδειόχαρτα) ο Λύμπε εξυπηρετεί τα άλατα του ιταλού αμυντικού που τον είχε καλέσει για να του τα σπάσει.
Ζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβέιρα (με θύμα κάποιον soon to be ψηφοφόρο της Μέρκελ)
Σε μια από τις μεγάλες νύχτες της ζωής σας, ο Ζιοβάνι δικαιολογεί για μια στιγμή εκείνη τη βραδιά που ένας τυπικά μετριοπαθής Γιώργος Χελάκης είχε πει ότι «αυτά τα κάνει μόνο ο Ζίο και πριν από 30 χρόνια ο Πελέ» (μπόνους κι αυτό)
Πελέ (με θύμα τη βαρύτητα)
«Εγώ Θα πάω από δω», «η μπάλα θα πάει από κει», σε πόσα κομμάτια να κοπεί ο έρμος ο Ουρουγουανός τερματοφύλακας;
Βασίλης Χατζηπαναγής (με θύμα τον Παναγιώτη Στυλιανόπουλο)
Ποίηση. Υπήρχε κι ένα ακόμα βίντεο με την ίδια ντρίμπλα που είχε τίτλο “xatzipanagis kanei roba ton stylianopoulo”. Αλλά, δε μας αρέσουν τα greeklish.
Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς (με θύμα μια ομάδα που τη λένε Μπρέντα)
Όταν ακόμα ήταν μικρός, άρα όχι τόσο μπλαζέ, και πανηγύριζε τρελά τις ημικρανίες που προκάλεσε σε μισή ντουζίνα λάτρεις της gabba trance.
Νεϊμάρ (με θύμα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια)
Απλή, αγνή, άδολη Α-Λ-Η-Τ-Ε-Ι-Α. Με κάτι τέτοια εκτοξεύεται η εγκληματικότητα στη Λατινική Αμερική.
Ντιέγο Μαραντόνα (με θύμα ένα ολόκληρο Νησί)
Εδώ δε μιλάμε για προσωπική ταπείνωση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το γκολ του (προηγούμενου) αιώνα, τον εξευτελισμό μιας ολόκληρης ενδεκάδας, την εκδίκηση για τη βύθιση του General Belgrano στα Φόκλαντ, την ξινίλα στα μούτρα της Μάγκι. Ή μήπως όλα αυτά είχαν γίνει με το προηγούμενο γκολ με το «χέρι του Θεού»;
Προφανώς λείπουν πολλές, απολαυστικές, ταπεινωτικές ντρίμπλες. Στα σχόλια, πεδίον δόξης λαμπρόν για να μας τις υπενθυμίσετε…
