Στις φετινές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές παρατηρήθηκε μοναδική στα χρονικά υπερπροσφορά υποψηφίων. Προσωπικά δεν το βρίσκω κακό να θέλει κάποιος να ασχοληθεί με τα κοινά, ιδίως όταν αφορούν στη γειτονιά του. Με ενοχλεί, όμως, όταν ο μόνος λόγος για τον οποίο κάποιος βάζει υποψηφιότητα είναι για να προβληθεί, προσπαθώντας να αποκτήσει κοινωνικό κύρος. Πολύ έχουμε ασχοληθεί με τους υποψηφίους. Ήρθε η ώρα της κάλπης, ας ασχοληθούμε με τους ψηφοφόρους.
Ο νέος είν’ ωραίος
18άρης, το πολύ 20άρης, ψηφίζει για πρώτη φορά και του έχουν κοπεί τα πόδια. Συνοδεύεται από το μπαμπά του, ο οποίος παρευρίσκεται στο χώρο για να ασκήσει ψυχολογική βία και να βεβαιωθεί ότι το παιδί θα ψηφίσει «αυτό που πρέπει». Κάνει τις πιο κουλές ερωτήσεις, όπως: «μέχρι πόσα ψηφοδέλτια μπορώ να βάλω σε κάθε φάκελο», «μπορώ να ψηφίσω για δήμαρχο Πάτρας, επειδή είμαστε από εκεί;» (όχι παιδί μου, στην Αθήνα ψηφίζεις, για Αθηναίο δήμαρχο θα ψηφίσεις), «α, δηλαδή μέχρι 8 σταυρούς σε όποιο σημείο του ψηφοδελτίου θέλω;» κ.λπ. Το σέβομαι απόλυτα ότι ψηφίζεις για πρώτη φορά, αλλά ασχολήσου λίγο με τη διαδικασία πριν έρθεις, δεν τιμάς την παρουσία σου έτσι. Επίσης, ο μπαμπάς σου δε μπορεί να μπει μαζί σου στο παραβάν. Hint: ψηφίζεις ό,τι γουστάρεις εσύ.
Ο παλιός είναι αλλιώς
Παππούς ή γιαγιά που έχουν γεννηθεί πολύ πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έρχονται καμαρωτοί με ταυτότητα που γράφει ακόμα «Βασίλειον της Ελλάδος» (εκτός αν είναι του αριστερού χώρου, οπότε την άλλαξαν ευθύς αμέσως στη Μεταπολίτευση). Θυμούνται ακόμα τις εποχές που ψήφιζαν τα φύλλα και τα δέντρα, οπότε χαίρονται, μέσα στη γενική κατάπτωση (για να μην πω την άλλη λέξη) που επικρατεί σήμερα, για το γεγονός ότι μπορούν να ασκήσουν κατά τι ελεύθερα το εν λόγω συνταγματικό δικαίωμά τους. Συνήθως εμφανίζονται τις πρωινές ώρες, από τις 7 ως τις 9, πολλές φορές με το εγγόνι, που του δίνουν να ρίξει τον φάκελο μέσα στην κάλπη. Αν είσαι δικαστικός αντιπρόσωπος σε κανένα χωριό, οι γιαγιάδες θα σου φέρουν να δοκιμάσεις και την τυρόπιτά τους.
Ο εκκλησιασθείς
Ξυπνάει το πρωί να πάει στην κυριακάτικη λειτουργία, κάθεται και για τα μνημόσυνα και κατά τις 9:30 φτάνει στο τμήμα με τα κόλλυβα στο χέρι, έχοντας κατεβάσει και το πρώτο αλκοόλ της ημέρας, κονιακάκι για τη μακαρία του άλλου. Ψηφίζει με ευσέβεια, χωρίς αουιλίκια και μετά επιστρέφει ήσυχος στο σπίτι του, για να βοηθήσει τη σύζυγο στο τύλιγμα των γιαπρακίων και να δει exit polls από τη δημόσια τηλεόραση.
Ο «αναγκάστηκα να έρθω, γιατί είναι υποψήφιος ο μπατζανάκης μου»
Βαριέται τη ζωή του και έχει να ψηφίσει απ’ όταν ζούσε ο Τρίτσης, αλλά τον έπρηξε η γυναίκα του να έρθει, για να μην παρεξηγηθεί η αδερφή της, επειδή ο άντρας της κατεβαίνει υποψήφιος. Έρχεται μουγκός, ψηφίζει μουγκός, φεύγει μουγκότερος και ανακουφισμένος. Σε περίπτωση που εκλεγεί τελικά ο μπατζανάκης, αποφεύγει να του ζητήσει οποιοδήποτε ρουσφέτι, μη γλυκαθεί και ξανακατεβεί υποψήφιος και πρέπει να ξανασηκώνεται κυριακάτικα να τρέχει, τον Μάιο του 2019.
Ο αγανακτισμένος
Δεν του αρέσει κανένας συνδυασμός, κανένας υποψήφιος, καμία προεκλογική εξαγγελία. Επίσης, δεν του αρέσουν: το παντελόνι που φοράει, το μπλουζάκι, τα μαλλιά του, τα γυαλιά του, τα άντερά του, η ύπαρξή του γενικά. Και στο πλαίσιο αυτό, έχει έρθει να κράξει, όχι μόνο με την ψήφο του, που συνήθως είναι λευκό ή άκυρο, αλλά και μιλώντας όλη την ώρα, από τη στιγμή που θα περιμένει τη σειρά του έξω από το τμήμα μέχρι τη στιγμή που θα φύγει. Μουρμουρίζει συνέχεια, διότι έχει κόσμο και πρέπει να περιμένει και τί ήρθε να κάνει τώρα αυτός εδώ, αφού όλοι άχρηστοι είναι και λαμόγια και κανονικά πρέπει ο λαός να γκρεμίσει τη βουλή και να τους δείρει όλους μέσα, από τον καφετζή μέχρι τους προέδρους, και ξέρει αυτός τα άπλυτα του δημάρχου, αλλά ποιος θα τον ακούσει που τα λέει εδώ και 5 χρόνια και κανείς δεν τον πιστεύει. Κάπως έτσι δημιουργεί εντάσεις στις ουρές και κάνει 200 ώρες μέσα στο παραβάν, μέχρι να αποφασίσει ποιο μπινελίκι θα γράψει πάνω σε ποιο ψηφοδέλτιο, για να πάρει δόξα και να γίνει meme στον ελλαδικό χώρο η δική του άκυρη ψήφος. Την επόμενη φορά να κατεβείς εσύ υποψήφιος, αφού είσαι ο μόνος που σε ικανοποιεί. Και λίγη ησυχία, δεν είμαστε καφενείο.
Ο «τεστάρω τα νεύρα όλων»
Αυτός που θα έρθει να ψηφίσει με αποδεικτικό έγγραφο την πλαστική κάρτα με τον ειδικό εκλογικό αριθμό που μοίραζαν τα ΚΕΠ επί Σημίτη. Θα την επιδείξει στον αντιπρόσωπο, αυτός θα του πει «με αυτό δεν ψηφίζεις, φέρε μου κάτι άλλο, να έχει και φωτογραφία» και μετά θα χαλάσει τον κόσμο, επειδή «δεν υπάρχει κράτος», απασχολώντας επί 20 λεπτά όλο το τμήμα με το δικό του πρόβλημα, το οποίο ουσιαστικά είναι εγκεφαλικό και όχι αποδεικτικό της ταυτοπροσωπίας του.
Το κομματόσκυλο
Έρχεται με την επίσημη γραμμή του συνδυασμού, για να ψηφίσει «έξυπνα», όπως στη Γιουροβίζιον, σταυρώνοντας τους «σωστούς» υποψηφίους συμβούλους, όχι τα outsiders, διότι άλλοι στήριξαν το κόμμα στους δύσκολους καιρούς που πέρασαν, όχι αυτοί που μπήκαν τελευταία στιγμή υποψήφιοι. Από την ώρα που θα διαβεί το κατώφλι του σχολείου μέχρι την ώρα που θα μπει στο τμήμα έχει σταματήσει 18 γνωστούς του, για να τους πει ποιους ήρθε να στηρίξει και, σε περίπτωση διαφωνίας με τον εκάστοτε συνομιλητή του για το ήθος κάποιου υποψηφίου, να του ψιθυρίσει στο αυτί τις κομπίνες που έχει κάνει ο αντίπαλός του, για να τον διαβρώσει έστω και την τελευταία στιγμή. Αν είναι επίσημος εκλογικός αντιπρόσωπος, θα έρθει με αυτοκόλλητο του συνδυασμού και πουκάμισο στο κυρίαρχο χρώμα του σήματος του συνδυασμού.
Ο e-ακτιβιστής
Τουιτάρει δυναμικά για όλη την εκλογική διαδικασία, ξεκινώντας με διαπιστώσεις όπως «Τα τσιράκια του απερχόμενου δημάρχου Άνω Κουτρουβάλας δε φαίνεται να μπορούν να ανακόψουν τη δυναμική ανατροπής του αντιπάλου του», συνεχίζοντας με ελαφρώς αλλοιωμένα τσιτάτα θεωρητικών της αριστεράς και καταλήγοντας, αφού το έχει μπουμπουνίσει στη «Δυναμική Ανατροπή», σε παραινέσεις για την αδάμαστη κυριαρχία του λαϊκού κινήματος ενάντια στις φαύλες πολιτικές των προδοτών του λαού. Μιλιά δεν έχει βγάλει στο μεταξύ, αλλά η επανάσταση στα tweets και τα status του facebook ξεχύνεται ασταμάτητα από κάθε μεγαμπάιτ του συμβολαίου κινητής τηλεφωνίας του.
Ο υποψήφιος
«Καλή σας ημέρα, Γιώργος Παπαδόπουλος του Ιωάννη, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό Σταθερά Μπροστά για μια Νέα Άνω Κουτρουβάλα». Χαιρετάει μέχρι και τα πόμολα, χαμογελώντας με τα 32 δόντια και, σαν καλός πολίτης, για τη διασφάλιση της μυστικότητας της ψηφοφορίας, παίρνει όλο το πακέτο με τα ψηφοδέλτια, πριν μπει στο παραβάν.
Ο ταλαίπωρος
Έρχεται με τα σωστά έγγραφα, περιμένει υπομονετικά στις ουρές, είναι ευγενικός με όλους, δεν ενοχλεί και παρ’ όλα αυτά υφίσταται των παθών του τον τάραχο: τον σπρώχνουν, πάνε να του πάρουν τη σειρά, του κάνουν παρατήρηση γιατί άργησε να βγει από το παραβάν. Είναι ο κανονικός ψηφοφόρος, που έρχεται να ασκήσει το δικαίωμά του και να φύγει χωρίς να θέλει να βλάψει κανέναν και οι υπόλοιποι θέλουν να τον καταντήσουν σαν την Άσπα Τσίνα, να λέει με παράπονο «Τί σας έχω κάνει ρε γαμώτη»;