The Squad: Δεν είναι υπερηρωίδες της Marvel, είναι μέλη του αμερικανικού Κονγκρέσου

Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτέζ, Ιλχάν Ομάρ, Ρασίντα Τλάιμπ κι Αγιάννα Πρέσλι, μπόρεσαν και κράτησαν με σχετική ευκολία την θέση τους στο Κονγκρέσο στις εκλογές της περασμένης εβδομάδας. Μπορεί το 2018 να αποτέλεσαν τις ευχάριστες εκπλήξεις, φέτος όμως, εδραιώνουν την ισχύ τους κι επιβεβαιώνουν ότι οι εκλογικές τους περιφέρειες συνεχίζουν να τις εμπιστεύονται, παρά τις δεκάδες επιθέσεις των Ρεπουμπλικανών, αλλά και του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος κάθε φορά που μιλούσε για εκείνες, ασκούσε κριτική με όρους bully, χωρίς να  αναφέρεται καθόλου στην πολιτική. 

The Squad.

Έτσι αποκαλούνται οι τέσσερις γυναίκες, που με μια πρώτη ματιά θα μπορούσαν να αποτελέσουν την νέα, πολύχρωμη ομάδα υπερηρωίδων της Marvel κι από πολλούς θεωρούνται «πολύ αριστερές» ακόμα και για τους Δημοκρατικούς. Στην πρώτη τους θητεία στο Κονγκρέσο υποστήριξαν φιλόδοξα νομοσχέδια για το περιβάλλον, την υγεία-πρόνοια και την εκπαίδευση, ενώ δεν έχουν διστάσει να μιλήσουν ανοιχτά, ακόμα και για τα κακώς κείμενα του ίδιου του κόμματός τους. Συγκεκριμένα η Οκάζιο-Κορτέζ, που έγινε το 2018 το νεότερο (μέχρι τότε) μέλος του Κονγκρέσου, στηλίτευσε την βραδιά των φετινών εκλογών, σε tweet της, την πενιχρή προσπάθεια που έχει γίνει από το Δημοκρατικό κόμμα να πλησιάσει την λάτιν κοινότητα της χώρας, κάτι που έγινε εμφανές μετά την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στην πολιτεία της Φλόριντα (οι ισπανόφωνοι αποτελούν κάτι λιγότερο από το 1/4 του πληθυσμού της).

Η Οκάζιο-Κορτέζ, για πολλούς αρχηγός της Squad κι εκείνη με το μεγαλύτερο πολιτικό potential, γεννήθηκε στο Μπρονξ και πριν εκλεγεί δούλευε ως μπαργούμαν, ενώ στην πρώτη της προεκλογική εκστρατεία πήγε κυριολεκτικά από πόρτα σε πόρτα για να μιλήσει με τους ψηφοφόρους. Kατάφερε μάλιστα, να εκθρονίσει τον Τζο Κράουλι, που κρατούσε την θέση από το 1999. «Δεν μπορείς να κερδίσεις τα πολλά λεφτά με περισσότερα λεφτά», είχε δηλώσει το 2018 κι αρνήθηκε να την χρηματοδοτήσουν μεγάλες εταιρείες. Αντιθέτως, στην εκστρατεία την βοήθησαν οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιφέρειάς της. Ήταν μάλιστα κι ένα από τα πλέον προβεβλημένα, και δημοφιλή πια, στελέχη των Δημοκρατικών που στήριξαν τον Μπέρνι Σάντερς στην κούρσα των υποψηφίων για το χρίσμα του κόμματος χωρίς να υπαναχωρήσει ακόμα κι όταν ο παραδοσιακός μηχανισμός αύξησε την πίεση υπέρ Μπάιντεν. 

Η AOC όπως την αποκαλούν όλοι, είναι μαζί με την Ιλχάν Ομάρ, εκείνες που έχουν ίσως, δεχθεί τα περισσότερα πυρά από τους Ρεπουμπλικανούς. Πρόσφατα ο Ρεπουμπλικανός Τεντ Γιόχο, την αποκάλεσε «σκύλα». Κι αυτό το «σκύλα», βέβαια, μας χάρισε μια από τις πιο δυνατές ομιλίες που έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια στο αμερικάνικο Κονγκρέσο. 

Η Ιλχάν Ομάρ κατέχει πολλές πρωτιές στο Κονγκρέσο. Mαζί με την παλαιστινιακής καταγωγής, Ρασίντα Τλάιμπ, είναι οι δυο πρώτες μουσουλμάνες γυναίκες που υπηρετούν το σώμα, ενώ είναι η πρώτη μαύρη γυναίκα που εκπροσωπεί την πολιτεία της Μινεσότα στο Κονγκρέσο, αλλά και το πρώτο μέλος του Κονγκέσου που έχει γεννηθεί στην Αφρική. Η Ομάρ που γεννήθηκε στην Σομαλία, έφτασε στις ΗΠΑ το 1995, όταν η οικογένειά της κατάφερε να πάρει άσυλο. Πριν την μετακόμισή της στις ΗΠΑ, έζησε μαζί με τον πατέρα και τα αδέρφια της, τέσσερα χρόνια σε στρατόπεδο προσφύγων στην Κένυα. Έχει αποκαλέσει τα όνειρα του Τραμπ για έναν τοίχο ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Μεξικό, «ρατσιστικά και αμαρτωλά», ενώ ανάμεσα στα άλλα που έχει ζητήσει, είναι και οι μειώσεις στις σταρτιωτικές δαπάνες. «Όταν ξέρω ότι οι φόροι μου χρησιμοποιούνται για να βομβαρδίζονται παιδιά στην Υεμένη, ραγίζει η καρδιά μου», είναι η χαρακτηριστική της δήλωση.

Το 2019 είχε απαγορευτεί σε εκείνη και την Τλάιμπ να επισκεφτούν το Ισραήλ, καθώς και οι δυο δηλώνουν ανοιχτά την υποστήριξη τους στον παλαιστινακό αγώνα, αλλά και το κίνημα BDS (μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων, κυρώσεις), που προωθεί το μποϋκοτάζ  έναντι του κράτους του Ισραήλ. Μάλιστα, την απαγόρευση αυτή είχε στηρίξει και ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ.

Ο, όπως όλα δείχνουν, απελθών αμερικανός πρόεδρος αναφέρεται πολύ συχνά στις τέσσερις γυναίκες ως «συμμορία», ενώ σε μια από τις πολλές επιθέσεις που έχει εξαπολύσει κατά του Squad, έχει πει πως θα πρέπει «να γυρίσουν από κει που ‘ρθαν».

Ξεχνάει βέβαια, πως με εξαίρεση την Ομάρ, οι άλλες τρεις έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ, ενώ η Πρέσλι δεν έχει καν μεταναστευτική ή προσφυγική καταγωγή. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Αγιάννα Πρέσλι έγινε το 2018 η πρώτη μαύρη γυναίκα αντιπρόσωπος της Μασσαχουσέτης στο Κονγκρέσο. Έχει προωθήσει από την αρχή της πολιτικής της καριέρας την ανάγκη να γίνουν βαθιές μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας και πρόνοιας της χώρας, ενώ υποστηρίζει ανοιχτά τη νομιμοποίηση της σεξεργασίας σε όλη την χώρα, καθώς «για πολλές κοινωνικές ομάδες που έχουν περιθωριοποιηθεί, όπως για παράδειγμα τα μαύρα τρανς άτομα, η σεξεργασία είναι πολλές φορές η μοναδική δίοδος και, με την νομιμοποίηση, θα μπορούν να εργάζονται με λιγότερα ρίσκα». Μια από τις θέσεις της Πρέσλι είναι και η ολική μεταρρύθμιση στο σύστημα των φυλακών των ΗΠΑ για να μπορούν όσοι αποφυλακίζονται να έχουν καλύτερες ευκαιρίες επενένταξης στην κοινωνία. (Ο σύζυγός της μάλιστα, έχει περάσει δέκα χρόνια στη φυλακή.)

Τον Ιανουάριο του 2020, αποκάλυψε πως πάσχει από αλωπεκία, με αποτέλεσμα την απώλεια των μαλλιών της. Όταν σταμάτησε να φοράει πια περούκες δήλωσε: «Θέλω να ελευθερωθώ από αυτό το μυστικό και την ντροπή που αυτό κουβαλά μαζί του». 

Η τέταρτη της ομάδας, Ρασίντα Τλάιμπ, μπήκε για πρώτη φορά στο Κονγκρέσο φορώντας παραδοσιακή φορεσιά της Παλαιστίνης, την οποία είχε ράψει η ίδια η μητέρα της, ενώ ορκίστηκε στο Κοράνι της οικογένειάς της λέγοντας πως, «ορκίστηκα στο Κοράνι γιατί ήθελα να δείξω πως ο λαός της Αμερικής είναι μια σύνθεση ανθρώπων με διαφορετικές ρίζες και πως όλοι μας αγαπάμε την δικαιοσύνη και την ελευθερία». Οι γονείς της Τλάιμπ γεννήθηκαν στην Παλαιστίνη και μετανάστευσαν στις ΗΠΑ σε νεαρή ηλικία, ενώ η γιαγιά της ζει ακόμα στην Δυτική Όχθη. Η 42χρονη Τλάιμπ, που είναι η μεγαλύτερη από τα 14 αδέρφια της, είναι ένα από τα λίγα μέλη του αμερικάνικου Κονγκρέσου που υποστηρίζει το κίνημα BDS κατά του Ισραήλ, το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων στα εδάφη που τους αφαιρέθηκαν με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, αλλά και μια λύση του παλαιστινιακού προβλήματος, που θα περιλαμβάνει ένα μόνο κράτος. Ειδικά η υποστήριξη που έχει δείξει για το κίνημα BDS, την έχει κάνει πολλές φορές στόχο των πολιτικών της αντιπάλων, ενώ η κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου της απαγόρευσε την είσοδο στην χώρα. 

Οκάζιο-Κορτέζ, Ομάρ, Πρέσλι και Τλάιμπ, υπήρξαν μάχιμες και στήριξαν πολιτικές που για την αμερικάνικη κοινωνία μπορεί πολλές φορές να μοιάζουν ρηξικέλευθες (ακόμα κι αν σε πολλούς Αμερικάνους ή εμάς τους υπόλοιπους είναι απλά αυτονόητες), όπως για παράδειγμα το δικαίωμα στην δωρεάν παιδεία και υγεία. Είχαν βέβαια, απέναντί τους, τον χειρότερο πρόεδρο στην ιστορία των χειρότερων προέδρων των ΗΠΑ, οπότε δεν ήταν και πολύ δύσκολο αυτό που είχαν να κάνουν. Μόλις ολοκληρωθεί η καταμέτρηση της επιστολικής ψήφου, πιθανότατα θα ξημερώσει μια τετραετία με πρόεδρο των ΗΠΑ τον Τζο Μπάιντεν. Μένει να δούμε αν θα συνεχίσουν να είναι το ίδιο μαχητικές απέναντι στα κακώς κείμενα και του δικού τους προέδρου. Αλλά και πως θα διαχειριστεί και το ίδιο δημοκρατικό κόμμα, με την επιστροφη του στον Λευκό Οίκο, τον μοντέρνο ριζοσπαστισμό τους. 

Αυτό το υπερηρωικό franchise θα έχει πολλά σίκουελ ακόμα…