Βασίλης Χρηστίδης: Ο μάγκας νεόπλουτος δεν μένει πια εδώ
Αλήθεια πέρασαν τέσσερα χρόνια; Αν και ήμουν πάντοτε καλός στα μαθηματικά στην περίπτωση της Ελλάδας της κρίσης μάλλον κάπου έμεινα μετεξεταστέος και δυσκολεύομαι πλέον να θυμηθώ το κράτος και ιδιαίτερα την κοινωνία στην προ κρίσης εποχή. Ένα από τα πράγματα που με θλίβουν περισσότερο είναι η κατήφεια και η μιζέρια που δικαιολογημένα διακατέχει τους περισσότερους. Ο κόσμος σταμάτησε να χαμογελά γιατί ίσως δεν βρίσκει αληθινό λόγο να το κάνει. Παρόλα αυτά όμως κανείς ποτέ δεν με άκουσε να παραπονιέμαι. Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος και αθεράπευτα ρομαντικός και ποτέ δεν θα με ακούσεις να ξεστομίζω την έκφραση «κάθε πέρσι και καλύτερα».
Σε προσωπικό επίπεδο αυτά τα τέσσερα χρόνια έχασα έναν σημαντικό άνθρωπο, δέθηκα περισσότερο με τους φίλους μου και την οικογένεια μου, έχασα τη δουλειά μου, βρήκα τον έρωτα της ζωής μου, βρήκα πάλι δουλειά και πλέον έχω την ισορροπία μου. Τhrough the looking glass -όπου γυαλί ο πάτος του μισογεμάτου ποτηριού- μπορώ να διακρίνω πως στη χώρα μας υπήρξαν και θετικές αλλαγές. Έπαψε πλέον να θεωρείται επιτυχία η απόκτηση μιας μεζονέτας και ενός ακριβού αυτοκινήτου, η ευτυχία δεν μετριέται σε πόσα μπουζούκια πηγαίνουμε κάθε εβδομάδα και πόσο μεγάλο είναι το αλογάκι στις μπλούζες μας. Ο μάγκας νεόπλουτος (συνώνυμο του νεοέλληνα) δεν μένει πια εδώ.
Δεν γνωρίζω πόσο μακριά ή κοντά βρισκόμαστε από τη λεγόμενη έξοδο από την κρίση και δεν νομίζω πως θα είναι μια χαρακτηριστική καμπή του χρόνου. Κρίση παιδείας, ταυτότητας και νοοτροπίας είχαμε πολύ πριν την τελευταία οικονομική κρίση και αυτό είναι το κυρίαρχο πρόβλημα μας (τα ίδια έγραφα και σε έκθεση στην 3η λυκείου). Είμαστε μάλλον αυτοί που θα έχουν χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο από τους γονείς τους. Το στοίχημα είναι να μάθουμε να ζούμε καλύτερα με λιγότερα. Θα αφήσω τις υποψήφιες των απανταχού διαγωνισμών ομορφιάς να δώσουν την απάντηση στο μεγάλο ερώτημα τι θα επιθυμούσα για τον επόμενο χρόνο: «Υγειά, λεφτά και παγκόσμια ειρήνη».
Ο Βασίλης Χρηστίδης είναι πολιτικός μηχανικός.
Ηλέκτρα Καίσαρη: Επιτυχία σήμερα σημαίνει να έχεις μια συμβατική δουλειά
Αν θα μπορούσα να εντοπίσω θετική αλλαγή, θα ήταν μόνο το γεγονός ότι λόγω κρίσης οι άνθρωποι αναγκάζονται να συγκεντρώνονται σε σπίτια ανά παρέες ως τρόπο ψυχαγωγίας, σε αντίθεση με πριν που ήταν πιο αποξενωμένοι. Επίσης, πως πολλοί επιστρέφουν στις επαρχίες, έτσι γίνεται πλέον έντονο το φαινόμενο της αποκέντρωσης των πόλεων. Κατά τ’άλλα και μόνο το γεγονός ότι συμβαίνει αναγκαστικά, πάλι αρνητικό θα μπορούσε να θεωρηθεί σε αντικειμενική βάση.
Ως ‘κουσούρι’ θα έλεγα την αρνητική ψυχολογία, την κακή διάθεση και την απαισιόδοξη οπτική. Τα ελλιπή κίνητρα, οι ανύπαρκτες εναλλακτικές και τα αδιέξοδα έχουν οδηγήσει το σύνολο σε απογοήτευση και στην ακραία περίπτωση και σε αυτοκτονίες. Έτσι, υπάρχει γενικευμένο κλίμα απόγνωσης που δε γίνεται να αφήσει ανεπηρέαστο κανένα όσο θετική στάση κι αν προσπαθεί να διατηρήσει. Ωστόσο δεν πιστεύω ότι πράγματα θα πάνε καλύτερα. Κάτι τέτοιο ακούγεται σαν “λόγια παρηγοριάς” ή πιο σωστά “λόγια του αέρα”. Καλύτερα θα σήμαινε να μην υπάρχουν οι σοκαριστικές εικόνες ατόμων που τρέφονται από σκουπίδια καθημερινά, τα νοσοκομεία να μη θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα και να μην αναγκάζονται εκατοντάδες νέοι να εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να εργαστούν αξιοπρεπώς στον τομέα που σπούδασαν.
Επιτυχία, αυτήν την περίοδο, θεωρείται να μπορούν να εργάζονται και τα δύο μέλη (π.χ. μιας τετραμελούς) οικογένειας με τον τωρινό βασικό μισθό. Να ζουν με τέτοιο τρόπο ώστε να καταφέρνουν να καλύπτουν μόλις τις βασικές τους ανάγκες. Επιτυχία για ‘μένα είναι στην ηλικία που έχεις ακόμα τη σωματική δυνατότητα να μπορείς να εξελιχθείς και να δημιουργήσεις σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Να επενδύεις, να ερευνάς, να παράγεις έχοντας εξασφαλισμένα τα προς το ζην. Ο πήχης των προσδοκιών έχει πέσει αισθητά. Το αντιλαμβάνομαι ιδιαίτερα όταν θυμάμαι τους στόχους και τα όνειρα που είχα προ δεκαετίας. Θα αισθανόμουν χαρούμενη με το να μπορώ απλά να εργάζομαι οπουδήποτε με πλήρη απασχόληση και ασφάλιση, χωρίς να αναγκάζεται να με συντηρεί η οικογένειά μου. Επίσης, να μπορώ να επισκεφθώ κι άλλα μέρη της χώρας μου χωρίς να με αποκλείει η οικονομική μου κατάσταση και να καταφέρω να διατηρήσω τη ψυχική και σωματική μου υγεία.
Η Ηλέκτρα Καίσαρη είναι γραμματέας.