«Φλερτάρουν Ακόμα οι Αθηναίοι;», αναρωτιόταν η Popaganda το μακρινό 2016 και φαίνεται πως το ερώτημα ακόμα παραμένει. Γιατί, μπορεί έξι χρόνια αργότερα να μοιάζουμε όλοι λίγο πιο απελευθερωμένοι, αυτό όμως δεν σημαίνει πως είμαστε απαραίτητα και πιο τολμηροί, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το φλερτ.
«Ίσως πρέπει να φύγουμε από το κέντρο, αν θέλουμε να βρούμε γκόμενο της προκοπής», ακούστηκε ένα μεσημέρι στο γραφείο, «Αλλά και που να πάμε; Όπου και να πας τα ίδια χάλια. Κανείς δεν φλερτάρει». Αυτή η τελευταία στιχομυθία φαίνεται πως λαμβάνει συχνά χώρα ανάμεσα στους απανταχού singles αυτής της πόλης. Τί συμβαίνει όμως και το φλερτ στην Αθήνα έχει φτάσει να μοιάζει με τους μονόκερους που διαβάζαμε στα παραμύθια; Τι φταίει που όλο και περισσότεροι παραπονιούνται πως η Αθήνα δεν φλερτάρει πια όπως παλιά;
Επειδή μας αρέσει να μην αφήνουμε αναπάντητα ερωτήματα, αποφασίσαμε να ρωτήσουμε τους πλέον ειδικούς. Ποιοι είναι αυτοί, μα φυσικά οι single άνθρωποι της πρωτεύουσας. Αγόρια και κορίτσια, gay και straight απάντησαν στις ερωτήσεις μας.
Spoiler alert, οι απόψεις διίστανται…
Είμαι μόνος μου έναν χρόνο και οφείλεται στο το είμαι χαρούμενος μόνος. Δεν ετεροπροσδιορίζεται η ευτυχία μου και μετά από μία περίοδο σχέσεων χρειάζομαι χρόνο για τον εαυτό μου.
Στο instagram ναι θα φλερτάρω, όχι σε dating apps όμως. Δεν αντέχω πόσο κακοποιητικά είναι και δεν μου αρέσει να με αντιμετωπίζουν σαν ένα κομμάτι κρέας στη βιτρίνα του κρεοπωλείου. Πολύ παλιά είχα δοκιμάσει το online dating, το οποίο όμως δεν λειτουργεί για μένα, γιατί είναι κυρίως sex driven και όχι romantically oriented. Online βέβαια, είναι πιο εύκολο να φλερτάρεις, γιατί το κάνεις από το comfort zone σου και είναι πιο εύκολο να βάλεις αμοιβαία τους όρους με τον συνομιλητή σου.
Πιστεύω ότι είμαι πολύ καλός στο online flirt, γιατί συνδέεται με το χιούμορ που προέρχεται από ένα μέρος τραύματος, συστολής και κάπως άβολο χαρακτήρα. Πάντα ζητάω τη συγκατάθεση και είμαι πολύ χαλαρός, οπότε νομίζω ότι δημιουργώ ιδανικές συνθήκες για ένα ωραίο flirting.
Δεν νομίζω πως η πανδημία έχει επηρεάσει το φλερτ. Πιστεύω ότι ο κόσμος φλερτάρει το ίδιο, αλλά αυτό δεν έχει και καμία σημασία. Το φλερτ ικανοποιεί περισσότερο την αυταρέσκεια και τη ματαιοδοξία των περισσότερων. Στην πραγματικότητα ο κόσμος νιώθει και είναι πολύ μόνος του.
Η Αθήνα δεν φλερτάρει και δεν φλέρταρε για χρόνια σε real time. Το greek καμάκι έχει πεθάνει χρόνια και μάλλον για καλό γιατί είναι πολύ λεπτά τα όρια στο πότε ένα φλερτ μπορεί να γίνει παραβιαστικό. Online φλερτάρει, γιατί εκεί έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει έναν νέο dating κόσμο που μπορεί να μην είναι μόνο τοξικός.
Κάνω το πρώτο βήμα πολλές φορές αν ο άλλος μου το βγάζει. Δεν έχει καμία σημασία ποιος ξεκινάει το φλερτ για μένα, αλλά πώς εξελίσσεται. Βγαίνω και πρώτα ραντεβού, αλλά όχι συχνά, γιατί για να βγω πρέπει να έχω κάποιου είδους ενδιαφέρον για τον άλλο που δεν μου συμβαίνει συχνά. Σε αυτό οφείλεται και το γεγονός πως δεν κάνω περιστασιακό σεξ. Δεν μπορώ να κάνω σεξ χωρίς κάποιου είδους συναισθηματική εμπλοκή με τον άλλο.
Το καλύτερο μέρος για να φλερτάρεις είναι τα σπιτικά πάρτι και οι μαζώξεις νομίζω. Καταρχάς, είσαι ήδη σε ένα οικείο και ασφαλές περιβάλλον, το ποτό ρέει άφθονα (και οικονομικά; δεν χρειάζεται να ξοδέψεις το μισθό όλου του μήνα για να κάνεις κεφάλι), όσα άτομα βρίσκονται θα ναι φίλ@ φίλων και άρα υπάρχει σίγουρα ένα κοινό reference για να πιάσεις κουβέντα και να γνωριστείς με κάποιο άτομο, τα πηγαδάκια αλλάζουν στην πορεία της βραδιάς και άρα έχεις εύκολα πρόσβαση στο άτομο που σε ενδιαφέρει, αποφεύγοντας την αμηχανία που προσωπικά αντιμετωπίζω στα μπαρ παλεύοντας να κάνω eye contact ή να βρω μια ατάκα για να προσεγγίσω στα ξαφνικά την άλλη και τέλος, αν τελικά το πράγμα πάει καλά υπάρχει πάντα μια κρεβατοκάμαρα διαθέσιμη.
Όσο για το αν είναι πιο εύκολο να φλερτάρεις μέσω κάποιας εφαρμογής, η απαντησή μου συνοψίζεται στο βιβλίο “Ψυχρή τρυφερότητα”. Οι άνθρωποι γίναμε προιόντα προς κατανάλωση, ο έρωτας δεν γεννάται από την αίσθηση που σου προκαλεί η παρουσία του άλλου ατόμου δίπλα σου, το βλέμμα του ή το άγγιγμα, αλλά η εικόνα, πατρωναριζόμαστε όλα ναρκισσιστικά και η ανάγκη μας για συντροφικότητα αποτελεί ατζέντα αυνανισμού του ατόμου, drop down list για τα ενδιαφέροντα τ@ άλλ@ σαν λίστα για το σούπερ μάρκετ. Άντε και κάνεις swipe right, άντε και κάνεις ματς με 10-15 άλλα άτομα/προιόντα μετά ξεκινά η συνέντευξη. Τι κάνεις στη ζωή σου; Ποιες ταινίες σου αρέσουν, ποιο είναι το χόμπι σου, από που είσαι; Τι θες να κάνεις στη ζωή σου; Σ’ αρέσουν τα ταξίδια; Ε πόσες φορές να τα επαναλάβεις τα ίδια και τα ίδια; Αντιγραφή επικόλληση και τζόκερ ποιο άτομο τελικά δεν θα κάνει γκόστινκ στο άλλο και θα καταφέρετε να τα πείτε για ένα ποτό. Εν ολίγοις, οι εφαρμογές με θλίβουν και με κουράζουν, και είναι σαν μια επένδυση με υψηλό ρίσκο και χαμηλή απόδοση, για να μιλήσουμε στη γλώσσα του καπιταλισμού. Βέβαια από την άλλη, η εφαρμογή είναι ένας αλγόριθμος, παίζεις με τα στατιστικά, άρα ίσως το να είσαι σε αυτές αυξάνει τις πιθανότητες να βρεις ταίρι.
Γενικά είμαι άνθρωπος που κάνει το πρώτο βήμα όταν πρόκειται για φλερτ. Θεωρώ όμως, ότι όλο κάπως είναι μια συνεργασία. Δεν είναι ξεκάθαρο ποια κάνει το πρώτο βήμα. Σαν να κάνει η καθεμία από ένα μικρό κάλεσμα. Όταν αναζητάς τη συναίνεση σε κάθε μικρό βήμα που σε φέρνει πιο κοντά στο άλλο άτομο, κάνετε παρέα βήματα. Κάποια από τις δύο θα κοιτάξει την άλλη πρώτα, η άλλη θα σε πλησιάσει, η άλλη μπορεί να σου μιλήσει, μετά το άγγιγμα, ένα αστείο, κάποια θα στείλει μήνυμα μετά το πρώτο ραντεβού και πάει λέγοντας. Μου φαίνεται τόσο όμορφη αυτή η δυναμική, ρέει τόσο ομαλά, τόσο όσο χρειάζεται η καθεμία για να εκδηλώσει το ενδιαφέρον της και να είναι σίγουρη ότι θέλετε να έρθετε και ένα ακόμα βήμα πιο κοντά.
Σπάνια θα κάνω περιστασιακό σεξ. Προτιμώ την πνευματική επικοινωνία, αν με καυλώσει κάποιο άτομο πνευματικά τότε θέλω να το εξερευνήσω και να συνδεθούμε και σωματικά, κι ας είναι κάτι κάζουαλ. Απλά δύσκολα θα έκανα εντελώς περιστασιακό σεξ ή one night stands.
Δεν ξέρω αν φλερτάρουμε περισσότερο μετά την πανδημία. Κάποιοι ίσως ναι, ειδικά μέσω των εφαρμογών, άλλοι πάλι ίσως κλείστηκαν. Το φλερτ είναι κοινωνική συμπεριφορά που χάσαμε κάπως μέσα στην πανδημία και θέλει χρόνο να προσαρμοστούμε. Επίσης, γεμίσαμε όλοι κατάθλιψη και άλλες δυσκολίες ψυχικής υγείας και ίσως είναι γενικότερα πιο δύσκολο να βάλουμε κάποιον άνθρωπο στην ζωή μας πάλι.
Κατά τη γνώμη μου η Αθήνα είναι μια πόλη που φλερτάρει. Είναι ένα χάος τόσο οικείο και φιλόξενο, και οι άνθρωποι θέλουν να διαφθείρουν ερωτικά το ένα το άλλο ίσως όπως μας διαφθείρει όλα η πόλη. Οι κάτοικοι στην Αθήνα γουστάρουν την αλητεία, το φλερτ και την εξερεύνηση. Είμαστε ανοιχτοί στη διπλανή παρέα, στο να γνωρίσουμε νέα άτομα και να ζήσουμε νέες εμπειρίες. Ακόμα και τις καθημερινές, όπου και να βγεις θα γίνεται πανικός, κι αυτό από μόνο του σου δημιουργεί ένα συναίσθημα ζωντάνιας, λαχτάρας και καύλας.
Πριν αποδεκτώ την σεξουαλικότητά μου πάντως, φοβόμουν ότι δεν θα υπάρχουν άλλες queer γυναίκες γύρω μου, ένιωθα ότι έπρεπε να το δείχνω και να το γνωστοποιώ ότι είμαι λεσβία, ούτως ώστε να τραβήξω το ενδιαφέρον κάποιας. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι η πόλη εχει τεράστια queer κοινότητα. Η Αθήνα έχει μεταμορφωθεί σε μια υπέροχη πολύχρωμη συμπεριληπτική ultra queer friendly κοινότητα. Πέρα από τα γκέι μπαρ, στα οποία ομολογώ πως δεν έχω πάει πολλές φορές και έχω φλερτάρει εκεί ακόμα λιγότερες, είναι γεμάτη τόσες εκδηλώσεις, στέκια και χώρους στους οποίους έχω συναντήσει τόσο εύκολα και μαζικά queer γυναίκες. Προσωπικά, η Αθήνα ήταν η πόλη που με βοήθησε να με αγκαλιάσω και να με αποδεχτώ. Προφανώς και υπάρχουν φασιστοειδή και ομοφοβικοί, απλά είχα την τύχη να μην αντιμετωπίσω κάποιο ομοφοβικό επεισόδιο ή να απειληθώ ή έστω να αισθανθώ άσχημα. Ο κόσμος είναι τόσο ριζοσπαστικός και πολυπολιτισμικός που αλήθεια απορώ καμιά φορά πως αυτή η προοδευτική μητρόπολη που φιλοξενεί τόσους ακτιβιστές, οραματιστές, καλλιτέχνες και ανοιχτόμυαλους ανθρώπους διοικείται από συντηρητικούς πολιτικούς. Πόσο περισσότερο θα είχαμε αναπτυχθεί πολιτισμικά, αν δηλαδή όλα όσα πρεσβεύουμε υποστηρίζονταν από δημόσιες καμπάνιες κι όχι μόνο από ένα fund δύο ιδρυμάτων και την ατομική/συλλογική εξέλιξη και πρόοδο των κατοίκων την Αθήνας.
Νομίζω πως η Αθήνα είναι μια πόλη που φλερτάρει, αλλά όχι όσο θα έπρεπε. Έχοντας ταξιδέψει αρκετά στο εξωτερικό, έχω δει πως οι άνθρωποι είναι αρκετά πιο ανοιχτοί σε νέες γνωριμίες, ακόμα κι αν αυτές δεν εξελιχθούν απαραίτητα σε κάτι ερωτικό. Εδώ για κάποιον λόγο διστάζουμε να μιλήσουμε σε κάποιον ακόμα κι αν μας αρέσει. Και αυτό ισχύει και για τους άνδρες και για τις γυναίκες. Ακόμα κι εγώ ο ίδιος έχω παρατηρήσει πως φλερτάρω πιο εύκολα στα μπαρ του εξωτερικού, παρά της Αθήνας.
Έχω δοκιμάσει και το online dating, με αρκετή επιτυχία θα έλεγα. Μάλιστα, μέσα στην πανδημία, γνώρισα και μια κοπέλα με την οποία ήμασταν μαζί για αρκετούς μήνες. Για να είμαι ειλικρινής νομίζω πως είμαι και καλύτερος στο online φλερτ, γιατί γίνεται κάπως με τους δικούς μου όρους και δεν αγχώνομαι μήπως πω κοτσάνα ή πως θα πάω να πλησιάσω μια κοπέλα και θα με απορρίψει. Θα ομολογήσω πως γράφω και σβήνω, μέχρι να βρω το κατάλληλο μήνυμα. Ρωτάω και φίλους αν χρειαστεί.
Όσο αφορά το περιστασιακό σεξ, δεν είναι κάτι που το επιδιώκω συχνά και όσες φορές μου έχει συμβεί, ήταν με κάποια κοπέλα που γνώρισα μέσα από εφαρμογή. Στα μπαρ νομίζω δύσκολα θα γνωρίσεις κάποια ή κάποιον και η γνωριμία θα καταλήξει σε σεξ την ίδια κιόλας βραδιά. Είναι κάτι που δεν έχω ακούσει ούτε φίλους μου, αλλά ούτε και φίλες μου να λένε πως τους συμβαίνει.
Αυτή την περίοδο είμαι μόνος μου και έχω αρκετή όρεξη για φλερτ, θα ήθελα όμως να είναι κάτι που θα εξελιχθεί. Νομίζω πως είμαι πια έτοιμος να ερωτευτώ.
Το θέμα φλερτ στην Αθήνα είναι κάτι που απασχολεί πολύ εμένα και τις φίλες μου, όσες είναι ελεύθερες τουλάχιστον. Δεν ξέρω να απαντήσω αν η Αθήνα είναι μια πόλη που φλερτάρει, ξέρω όμως να σου πω πως εγώ δυσκολεύομαι και αν κρίνω από αφηγήσεις, δεν είμαι η μόνη.
Αυτή την περίοδο δεν είμαι σε σχέση και ούτε θέλω να μπω για να είμαι ειλικρινής, έχω όμως μπόλικη όρεξη για φλερτ και δεν μπορώ να την ικανοποιήσω. Περίμενα πως μετά την πανδημία οι Αθηναίοι θα ήταν πιο ενθουσιώδεις, κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Εμένα μου φαίνονται ίδιοι με πριν. Απρόθυμοι και κολλημένοι στα κινητά τους. Γενικά αισθάνομαι πως άσχετα με το φλερτ, ο κόσμος φοβάται να αφεθεί και πέφτω και εγώ η ίδια πολλές φορές σε αυτή την παγίδα, προσπαθώντας να με προστατέψω από δυσάρεστες εξελίξεις.
Κάνω περιστασιακό σεξ. Περίπου δηλαδή. Δεν ξέρω αν θεωρείται περιστασιακό όταν το κάνεις με τον ίδιο άνθρωπο. Δεν ανοίγομαι εύκολα σε αυτόν τον τομέα και θέλω να μπορώ να εμπιστευτώ κάποιον πριν κάνουμε σεξ. Έτσι, εδώ και χρόνια έχω ένα fuck buddy που λένε και στο εξωτερικό. Είναι ένας άνθρωπος που εμπιστεύομαι και τα βρίσκουμε στο ερωτικό κομμάτι. Αυτό με βγάζει από την δύσκολη θέση του να αναζητώ νέους σεξουαλικούς συντρόφους.