Το Entourage στάθηκε μια πολύ καλή αφορμή για να θυμηθούμε εκείνες τις ταινίες που απεικονίζουν μια παρέα από φίλους να «το παλεύουν» από κοινού για να καταφέρουν τον σκοπό τους, δοκιμάζοντας και την ίδια τη φιλία τους. Ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι αυτός ο σκοπός και από πόσους θα αποτελείται η εκάστοτε κομπανία, είναι γεγονός πως ένα καλό buddy flick μπορεί να σου…ζεστάνει την χοντρόπετση, αντρική καρδιά με τρόπο που μια γυναίκα είναι πολύ πιθανό να θεωρήσει κομματάκι ασόβαρο. Μπορεί και να είναι. Ε και;
Wayne’s World (O απίθανος κόσμος του Γουέιν)
Ο Mike Myers με μακρύ μαλλί, παρέα με τον Dana Carvey διδάσκουν τι πάει να πει να είσαι ένας ανώριμος μεταλάς της δεκαετίας του ‘90 που προσπαθούν να σε εκμεταλλευτούν οι πολυεθνικές, αλλά μεγαλύτερη αξία έχει για σένα η εκάστοτε κορασίδα που τραγουδά σε μια μικρή sleazy μπάντα ή να προσκυνήσεις τον Alice Cooper μαζί με τον κολλητό σου, απαξιώνοντας τους εαυτούς σας. Και στο ενδιάμεσο να έχεις και δύο βασικά προνόμια: να σου σερβίρει ντόνατς η αυτού μεγαλειότης Ed O’ Neil και να περιλαμβάνεις στην ταινία σου την καλύτερη χρήση του «Bohemian Rhapsody» στην ιστορία του κινηματογράφου.
Prince Avalanche (Ο Γελαστός Πρίγκιπας)
Αν και τους πρωταγωνιστές δεν τους λες και ακριβώς buddies, είναι αρκετά κατεστραμμένοι ώστε να τους ενώνουν περισσότερα πράγματα πέρα από μια φωτιά που αναπόφευκτα τους έφερε κοντά. Σε μια περίοδο απομόνωσης, οι βαθύτερες σκέψεις θα βγουν στην επιφάνεια, θα αλληλοεκμυστηρευθούν, θα φέρουν δύο ανθρώπους κοντά και θα τους κάνουν να καταλάβουν ότι ώρες-ώρες πρέπει να αφήνεις και κάποια πράγματα πίσω για να συνεχίσεις. Έστω και αν αυτά δε θα κρατηθούν σίγουρα μετά το τέλος της ταινίας.
Beavis And Butthead Do America
Ο Mike Judge γνώριζε καλά κάποια πράγματα: πώς να παρωδεί ολόκληρο το αμερικάνικο σύστημα με έναν πολιτικά εσφαλμένο τρόπο, πώς να μπαίνει στο μάτι της υπερπροστατευτικής μέταλ κοινότητας διακωμωδώντας τα είδωλά της (και του ίδιου) και, εν τέλει, πώς να κάνει δύο εντελώς χαζούς έφηβους με μηδενικές κοινωνικές ικανότητες και παντελή έλλειψη νοημοσύνης να φαίνονται ως δύο cool άτομα. Αν και δεν πιάνει τα ύψη της σειράς που μας τους γνώρισε, τη δουλειά του την κάνει και στα πλαίσια της ταινίας. Teepee for our bungholes.
Little Rascals
Βασισμένη σε μια σειρά της δεκαετίας του ’30, η συγκεκριμένη ταινία ανέθρεψε ένα (αγνώστου μεγέθους) κοινό της δεκαετίας του ’90. Μπορεί στην Ελλάδα η έννοια του clubhouse να μην υφίστατο ποτέ, οι αγώνες με ερασιτεχνικά αμάξια επίσης, αλλά τα Διαβολάκια, ο Spanky, o Alfalfa, o Buckwheat, o Porky, o Uh-Huh μας θυμίζουν εποχές και καταστάσεις που ποτέ δε ζήσαμε, ή τουλάχιστον όχι με τον ίδιο τρόπο. Και αυτό με σημαντικές guest και cameo εμφανίσεις από γνωστούς ηθοποιούς.
Harold And Kumar Go To White Castle
Αφήστε στην άκρη το τίγκα αμερικάνικο χιούμορ που ως επί το πλείστον βασίζεται στην κάνναβη (πνευματικά παιδιά των τεράστιων Cheech And Chong σε πιο συγκρατημένα μονοπάτια ίσως;), το σεξ και τα κλισέ, αηδιαστικά σκηνικά που αφορούν τη μυστική σάλτσα σε μπεργκεράδικα. Όταν οι δύο φίλοι αποφασίζουν να ικανοποιήσουν τα munchies τους και να δοκιμάσουν τη φιλία τους με βάση αυτόν τον προορισμό, έχουμε μια από τις καλύτερες και πιο διαδεδομένες κωμωδίες που μιλάνε απλοϊκά αλλά κεφάτα για την έννοια της ανδρικής φιλίας.
The Blues Brothers
Παραδεχτείτε το. Όλοι ανεξαιρέτως. Όταν είδατε το δίδυμο Belushi–Aykroyd να ροκάρουν υπό τους ρυθμούς ονομάτων όπως της Aretha Franklin και του James Brown, προσπαθώντας στο ενδιάμεσο να σώσουν το ορφανοτροφείο που μεγάλωσαν, δύο σκέψεις σας πέρασαν από το μυαλό. Η πρώτη ήταν να φτιάξετε μια μπάντα σαν αυτή του διδύμου και να επιδίδεστε σε εξίσου ξέφρενους ρυθμούς. Και η δεύτερη, πόσο ωραία θα ήταν τα πράγματα αν μαζί με τον καλύτερό σας φίλο μπορούσατε να συμπεριφέρεστε έστω και στο ελάχιστο σαν αυτούς.
Superbad
Η δυνατότητα του Superbad -ειδικά αν έχεις τελειώσει σχετικά πρόσφατα το σχολείο- να σου θυμίσει πράγματα από την εφηβεία σου είναι και το μεγάλο ατού της ταινίας. Μπορεί στα πλαίσια της υπερβολής της να περιπλέκει καταστάσεις που στην πραγματικότητα δε θα συνέβαιναν εύκολα, αλλά οι αναμνήσεις των αγωνιών εκείνης της περιόδου ξανάρχονται. Η έγνοια του να φύγεις χωρίς την παρθενιά σου από το πάρτι, να κάνεις ένα μεθύσι ολκής, να φανείς ο μάγκας του σχολείου, έστω και αν δεν έχεις τα προσόντα. Και κυρίως, όταν έρχεται το γλυκόπικρο τέλος, πως θα αλλάξει η ζωή σας όταν οι δρόμοι εσού και της παρέας σου αρχίσουν να μη συγκλίνουν.
Το σύμπαν του Kevin Smith
Jay και Silent Bob (Jay and Silent Bob Strike Back), Dante και Randal (Clerks), Brodie και T.S (Mallrats), Holden και Banky (Chasing Amy), τέσσερα δίδυμα φίλων, το καθένα με τους δικούς του προβληματισμούς και τις δικές του περιπέτειες με κοινά μεταξύ τους γνωρίσματα. Εξίσου αγαπητοί στο κοινό, όμως, και οι οχτώ τους (με μια μικρή αδυναμία στους πρώτους δύο). Ανάμεσα σε καυστικούς, ενδοσκοπικούς διαλόγους, θεοπάλαβες καταστάσεις και nerdy νύξεις ο Kevin Smith δείχνει πως στην τέχνη της φιλίας είναι διδάκτωρ, έχοντας παρατηρήσει σε σημείο σπουδής το τι σημαίνει να έχεις έναν άνθρωπο με τον οποίο κάνεις και λες τα πάντα.
Dumb And Dumber (Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος)
Το να μην βάλεις τη συγκεκριμένη ταινία σε μια τέτοια λίστα, είναι σαν να μη βάζεις το «Yesterday» σε best of συλλογή των Beatles λόγω προβλεψιμότητας. Αλλά επειδή κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται ως έχουν, πόσες φορές έχει αναφερθεί κάποιος τρίτος σε εσάς και τον κολλητό σας ως «Ο Ηλίθιος Και Ο Πανηλίθιος»; Μπορεί να μην είναι οι δύο εξυπνότεροι χαρακτήρες του κόσμου, αλλά και να γελάσουμε μας έχουν κάνει και έχουν αποδείξει πως αν έχουν κάτι πάνω απ’ όλα στη ζωή τους, αυτό είναι η φιλία τους. Και γι’ αυτό τους αγαπάμε.
Withnail And I
Αν η προηγούμενη ταινία είναι το «Yesterday», αυτό εδώ είναι το «I’m Only Sleeping» της λίστας, το κρυφό, ψυχεδελικό διαμάντι. Γιατί μέσα από τα καρέ του δε βλέπεις μόνο μια κοινωνικοπολιτική κατάσταση που σου διαφεύγει και λούμπεν σκηνικά που, όσο ελκυστικά και να φαίνονται, ξέρεις ότι δε θα είχες το κουράγιο να ανεχτείς για πάνω από ένα διήμερο. Βλέπεις και δύο ανθρώπους, διαμετρικά αντίθετους, με κάποιες κοινές εξαρτήσεις να τους ενώνουν, δοσμένα με λίγο από το καλύτερο βρετανικό χιούμορ που έχει υπάρξει κινηματογραφικά. Και την κατανόηση του ότι ο πραγματικός φίλος είναι αυτός που, όταν καταλαβαίνει τι ακριβώς κάνει, πραγματοποιεί την ύστατη θυσία και αποχωρεί πρώτος.