«Ήρθε ο Δήμαρχος!»
«Ε και τι να κάνω εγώ;»
Στο στούντιο του Αθήνα 9.84 επικρατεί ένας μικρός πανικός. Είναι 10:30, στο μικρόφωνο του ραδιοφώνου είναι η διευθύντρια, Νόνη Καραγιάννη, που σήμερα θα αφήσει την εκπομπή της μία ώρα νωρίτερα, στις 11, για να παραχωρήσει τη θέση της στο Γιώργο Καμίνη. Ο Δήμαρχος Αθηναίων βλέπετε, εγκαινιάζει την εκπομπή που θα κάνει κάθε τελευταία Παρασκευή του μήνα, στο δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, με όνομα «Ραντεβού με το Δήμαρχο», όπου θα επιλέγει μουσικές και, κυρίως, θα απαντάει στις ερωτήσεις των δημοτών του στον αέρα. Εγώ βρέθηκα εκεί, πήρα μία καρέκλα και ένα γαλλικό καφέ και κάθισα να τον παρακολουθήσω στην πρώτη του φορά ως ραδιοφωνικός παραγωγός.
10 άνθρωποι είναι ήδη μέσα στο στούντιο και πηγαινοέρχονται με ένταση. «Δεν του λέτε να κατεβεί σιγά σιγά να δει τι γίνεται;», λέει κάποιος. Ο κύριος Καμίνης μπαίνει στην αίθουσα και χαιρετάει χαμογελαστά αλλά νευρικά τους εργαζομένους. Όσο περιμένει στην αίθουσα του κοντρόλ, περπατάει πάνω κάτω νευρικά, κρατώντας σφιχτά το φάκελο με τις σημειώσεις του και χαμογελάει σε όποιον βρίσκεται κοντά του. Όταν η κυρία Καραγιάννη του κάνει νόημα να μπει στο στούντιο, μπαίνει μέσα αλλά ένας ηχολήπτης τον σταματάει. «Το κινητό σας, κύριε Δήμαρχε». «Μέσα πιάνει το κινητό, δηλαδή; Σοβαρά ε;» ρωτάει με αθώα απορία και το δίνει, ώστε να μη δημιουργεί πρόβλημα στον ήχο.
Όταν η Νόνη Καραγιάννη ανακοινώνει το τέλος της δικής της εκπομπής και προαναγγέλλει πρώτα το σύντομο δελτίο ειδήσεων και μετά τον δήμαρχο, ο κύριος Καμίνης έχει πάρει τη θέση του. Πλέον στην αίθουσα είναι γύρω στα 15 άτομα, στους εργαζομένους του σταθμού έχουν προστεθεί σύμβουλοι του δήμου, ο πρόεδρος του ΔΣ του σταθμού, Γιάννης Παντελάκης. Καθώς ψάχνουν να τακτοποιηθούν, η Πανδώρα, που συντονίζει την κατάσταση, συνιστά «να καθίσουν έτσι ώστε να μη μας βλέπει όλους μπροστά του και αγχωθεί. Καθίστε στην άκρη». Ο εκφωνητής του δελτίου ειδήσεων αναγγέλλει «ακολουθεί η εκπομπή του κυρίου Δημάρχου», εκείνος αφήνει μία έκφραση αναγκαίου κακού που δεν μπορείς πια να αποφύγεις να αποτυπωθεί στο πρόσωπό του και οργανώνει μπροστά του τις σημειώσεις του. Το σήμα της εκπομπής του πέφτει και του ανακοινώνεται πως ανοίγει το μικρόφωνο. Η οδηγία είναι να παρουσιαστεί μετά το σήμα και να προλογίσει το πρώτο τραγούδι του.
«Στο μικρόφωνο ο Γιώργος Καμίνης -εγώ δηλαδή», διαβάζει, μιλώντας κάπως αγχωμένα. «Συγχωρείστε μου την αδυναμία του νεοφώτιστου! Θα βρίσκομαι εδώ κάθε τελευταία Παρασκευή του μήνα, για την εκπομπή «Ραντεβού με το Δήμαρχο». Εγώ επιλέγω τις μουσικές και ας ξεκινήσουμε με το Back to Black, της Amy Winehouse». Όσο μιλάει, όλοι οι εργαζόμενοι του σταθμού τον κοιτάνε με απόλυτη προσοχή, χαμογελώντας αμυδρά, κρατώντας σχεδόν την ανάσα τους. Μόλις το μικρόφωνο κλείνει και μπαίνουν οι πρώτες νότες του τραγουδιού, από το στόμα 4 ανθρώπων αφήνεται ένα ταυτόχρονο επιδοκιμαστικό «ααα…». «Έσκισε!», χαμογελάει η Πανδώρα.
Πριν ξεκινήσει να απαντάει σε ερωτήσεις δημοτών, εισάγει την εκπομπή του με δύο σχόλια. Αναφέρεται σε επεισόδια που έγιναν χθες το βράδυ στην Αθήνα, κάνοντας έκκληση να μη χαθεί το μέτρο στην προσπάθεια για καταπολέμηση της υπεραστυνόμευσης και πάμε στην υποαστυνόμευση -κάνοντας ένα σχόλιο προς τον υπουργό Πανούση. Δεύτερον, αναφέρεται στην απόφαση να κλείσει το κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας, όπου πάλι θεωρεί πως κινούμαστε σε δύο άκρα. «Αναγνωρίζουμε τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων -αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να πάμε στην πλήρη κατάργηση. Προπάντων, να διαφυλάξουμε την ευταξία και την κανονική ζωή της πόλης», επιθυμεί…
Ξεκινώντας με ερώτηση που του τέθηκε μέσω facebook, o δήμαρχος αναφέρεται στο θέμα της τροφοδοσίας των παιδικών σταθμών. Απαντώντας, έπειτα, σε τηλεφωνική ερώτηση, μιλάει για την εγκληματικότητα της Αθήνας, παρατηρώντας πως δεν είναι μόνο θέμα μεταναστών. Ωστόσο παρατηρεί πως τα προβλήματα της πόλης έχουν αυξηθεί με την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας, καθώς ήταν λάθος να μετατεθούν όλες οι ευθύνες στην ΕΛΑΣ. Με αυτά, σταματάει το σπικάζ του και αφήνει τη μουσική να αρχίσει να μπαίνει. Αμέσως οι εργαζόμενοι σπεύδουν να το διορθώσουν: «αν θέλει να αφήσει τραγούδι, ας το πασάρει», σημειώνει κάποιος, και ο ηχολήπτης του εξηγεί τι πρέπει να κάνει. Έτσι, ο δήμαρχος εισάγει το Everybody’s talking του Harry Nilsson, αναπολώντας ταινίες της εποχής του, όπως ο Καουμπόυ του Μεσονυκτίου, από όπου προέρχεται το κομμάτι.
Στην προσπάθεια να διαχειριστούν τα τηλέφωνα που όλο και αυξάνονται, οι εργαζόμενοι συζητάνε τις κλήσεις που υπάρχουν και ποιες να περάσουν στον αέρα. Ένας από τους υπεύθυνους παρατηρεί «Να σου πω. Και δύσκολες ερωτήσεις να του περάσετε, μη φοβάστε». «Ναι, αλλά μη βγάλουμε και κανένα σαλταρισμένο…». Στις αγχώδεις συζητήσεις («μα πρέπει να τα βλέπει αυτός τα τηλέφωνα που παίρνουν» – «πώς να τα δει; του τα λέει η Νόνη» – «θέλω να βγάλουμε σίγουρα άλλα 2-3 τηλέφωνα…» – «μη μιλάς κοντά στο μικρόφωνο και σ’ ακούει και τον μπερδεύεις…») παρεμβάλλονται και φωνές λογικής. «Παιδιά, ήρεμα. Μια χαρά πάει». Το επόμενο τραγούδι του είναι το Sultans Of Swing των Dire Straits και ο δήμαρχος αφηγείται τις αναμνήσεις του από το τραγούδι, όταν το άκουσε για πρώτη φορά στο καράβι όπου εξέτιε τη θητεία του στο Πολεμικό Ναυτικό. Ο ηχολήπτης δεν συμφωνεί πολύ με την επιλογή «γιατί έβαλε τραγούδι; Έχουμε δύο παιδάκια που περιμένουν να του μιλήσουν στη γραμμή…».
Δύο μαθητές δημοτικού τον καλούν στο σχολείο τους για να το παρουσιάσουν το project που κάνουν και η εκπομπή πλησιάζει στο τέλος. Αφού παιχτεί το Je ne regrette rien της Edith Piaf, με τα τηλέφωνα («δίνει μεγάλες απαντήσεις ρε γαμώτο…») η εκπομπή βγαίνει λίγο εκτός χρόνου καθώς στις 11:55 είναι προγραμματισμένη η ενημέρωση για την κίνηση στους δρόμους αλλά η ώρα έχει περάσει. Έτσι, ο ηχολήπτης ανακοινώνει πως θα βγει στον αέρα ο συνεργάτης που κάνει την ενημέρωση χωρίς να πέσει το σήμα της εκπομπής. Όταν συμβαίνει αυτό, ο δήμαρχος για μια στιγμή τα χάνει -οι εργαζόμενοι γελάνε. «Τα έχει παίξει ο άλλος, τρέμει ολόκληρος! Περίμενε σήμα πρώτα, γι’ αυτό!». Με αυτή τη στιγμή αμηχανίας, η εκπομπή τελειώνει και ο δήμαρχος χαμογελάει πλατιά, φανερά ανακουφισμένος, ενώ οι εργαζόμενοι αναπνέουν επιτέλους χαλαρά. «Καλά πήγε, ε; Και χαμός με τα τηλέφωνα… κάποια στιγμή μπλόκαρε το τηλεφωνικό κέντρο!».
Φεύγοντας, ο Δήμαρχος μου αποκαλύπτει πως είχε αρκετό άγχος καθώς δεν είχε ξανακάνει κάτι ανάλογο. Μου υπόσχεται όμως πως την επόμενη φορά θα είναι καλύτερος και αφήνει πλέον τα ραδιοφωνικά του καθήκοντα στην άκρη, για άλλο ένα μήνα. Το «Ραντεβού με το Δήμαρχο» ανανεώνεται για τις 27/3. Ως τότε, πάμε να διοικήσουμε ένα Δήμο.