Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα φανταστεί πως κάποια στιγμή θα κολλήσω στην κίνηση και θα χαθώ κάπου στον Πειραιά παρέα με τον Σταύρο Θεοδωράκη λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Ήθελε να περπατήσει για να πάει στο σημείο της εκδήλωσης του Ποταμιού και ανάμεσα στην συζήτηση χάθηκε το στενό που έπρεπε να βρούμε. Τελικά το βρήκαμε, αν δεν το είχαμε βρεi μάλλον δεν θα βλέπατε αυτό το βίντεο αλλά θα παρακολουθούσατε ένα νουάρ γυρισμένο στον Πειραιά, στις ίδιους δρόμους που γυρίστηκε η πολυσυζητημένη εκπομπή για τον Παύλο Φύσσα.
Πιο πριν ήμασταν στα γραφεία του κόμματος και ο Παναγιώτης Πασπαλιάρης, εθελοντής από την πρώτη βδομάδα του Ποταμιού πήρε το θάρρος να μας μιλήσει. «Σηκώθηκα από τον καναπέ μαζί με άλλους προσπαθώντας, παρά την ασχετοσύνη με τα πολιτικά, για κάτι καλό για την κοινωνία.» Ψάχνω να βρω τι καλό θα κάνουν στην κοινωνία. «Η διαφορά μας με τα άλλα κόμματα είναι πως εμείς δεν θα βάλουμε δικούς μας ανθρώπους στις καίριες θέσεις, προσπαθούμε να σκοτώσουμε τον κομματισμό μέσα μας» μου απαντάει. Στο Ποτάμι, ο Παναγιώτης, συνάντησε τον Στέφανο Ψημένο και άλλους που κάποια στιγμή στην καριέρα τους είχαν συνεργαστεί με επιτυχία και έτσι πείστηκε πως θα βγει κάτι καλό.
Στέφανος Ψημένος.
Ο Στέφανος υποψήφιος πια στην Μαγνησία, έβλεπε τους «επαγγελματίες της πολιτικής» και τους σιχαίνονταν. Δεν υπήρχε κανένα κόμμα που μπορούσε να ταυτιστεί και έτσι το Ποτάμι τον κάλυψε.Δεν έχει κάνει ακόμα καμπάνια για την εκλογή του, πιστεύει πως το προσωπικό έργο, η ζωή και η πορεία του καθενός αποτελούν την καλύτερη καμπάνια. Θα μιλήσει και στους κατοίκους βέβαια, αλλά μόνο λίγες μέρες πριν τις εκλογές.
Το Ποτάμι έχει ήδη συμμετάσχει σε δυο εκλογικές διαδικασίες σε μισό χρόνο και η Λίνα Παπαδάκη, υπεύθυνη του γραφείου τύπου του κόμματος ήταν εκεί και στις δύο καμπάνιες. «Τα πάντα έγιναν πολύ γρήγορα και την πρώτη φορά δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ, τώρα που το σκέφτηκα κατάλαβα πως το Ποτάμι και όσα έγιναν είναι μεγάλο σχολείο για μένα» μου λέει με χαρά. Αναρωτιέμαι γιατί είναι όλοι τόσο χαρούμενοι σε αυτό το κόμμα και η απάντηση είναι πως «σε λίγες μέρες τελειώνουν οι εκλογές». Προφανώς.
Ετοιμαζόμαστε για Πειραιά και ο Σταύρος Θεοδωράκης βγήκε αυτή τη φορά από τα γραφεία του Ποταμιού χωρίς το πολυκατηγορημένο σακίδιο του, μπήκε μαζί μας στο βαν και συζητήσαμε όπως μπορούν να συζητήσουν κάποιοι μέσα σε ένα βαν. Κάποια στιγμή μας το ξέκοψε βέβαια για να πάρει κάποια τηλέφωνα και μετά μας πήρε αυτός μια μίνι-συνέντευξη, ο δρόμος για τον Πειραιά ήταν γεμάτος αυτοκίνητα που δεν έλεγαν να κουνήσουν.
Οι δρόμοι του Πειραιά δεν είναι και τόσο εύκολοι άμα δεν τους γνωρίζεις. Αφού γυρίσαμε σαν σβούρες φτάσαμε στο “1911” και η συζήτηση ξεκινάει αμέσως. Χωρίς πολλά πολλά αρχίζουν να συζητούν για τον ΕΝΦΙΑ, για ανεξάρτητες αρχές στη φορολογία, αναπτυξιακά μέτρα, για το πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τις επενδύσεις, την κακοδιαχείριση του ΕΣΠΑ, πως το κράτος δεν πρέπει να κάνει οικονομία. «Δουλειές, δουλειές, δουλειές», είναι το σύνθημα, κάποιος ρωτάει για τα ναυπηγεία για να πάρει την απάντηση πως δεν γίνεται να έχουμε πάντα τον φόβο ενός εθνικού κινδύνου που πρέπει να αντιμετωπιστεί «ο κίνδυνος φαίνεται μόνο σε αυτούς που παίρνουν τις μίζες», λέει και κερδίζει για ακόμη μια φορά το χειροκρότημα.
«Θα έπρεπε η Ελλάδα να είναι η πρωτεύουσα των Βαλκανίων», λέει και μου θυμίζει εκείνο το παλιό σύνθημα των Αυτόνομων πως η «Ελλάδα είναι η Αμερική των Βαλκανίων». Κάποιος ρωτάει για τον αγροτικό τομέα, κάπου πετάγεται το δημόσιο και η συζήτηση τελικά καταλήγει πως «ο στόχος του παλιού συστήματος είναι η ακυβερνησία.» Δεν σταματάει, όμως εκεί. «Μην ακούτε τον Θεοδωράκη πίσω του κρύβονται συμφέροντα», αυτοσαρκάζεται, «ψάχνω μια πρωτότυπη απάντηση» λέει και γελάει ανάμεσα σε χειροκροτήματα. «Αυτή είναι η παλιά αντίληψη για την πολιτική, πως πρέπει να έχει σχέση πάντα με συμφέροντα», διευκρινίζει.
Φωτό: Αγγελική Κορωναίου/ FOSPHOTOS
Δεν ξέρω αν ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι άνθρωπος των συμφερόντων, όμως αυτοί που τον ακολουθούν μοιάζουν σαν να τα έχουν σιχαθεί. Θέλουν, όμως να τα αλλάξουν όλα; Πάντα πριν από την κάλπη, όλοι οι πολιτικοί σαν υπερήρωες μπορούν να κάνουν τα πάντα: να βρουν δουλειές, να μεταμορφώσουν τη διοίκηση, να εξυπηρετήσουν τον πολίτη, να, να, να και πολλά άλλα να. Τους ακούμε όλους με προσοχή αλλά και με επιφύλαξη. Γιατί μετά τις 25 Ιανουαρίου κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει.