Σκιτσάροντας το ρατσισμό

Η ιστορία ενός φύλακα: Δουλεύοντας στο κρατητήριο

Πάντα ήξερα ότι η ακαθόριστη απομόνωση…

…είναι φρικτή για τους ανθρώπους

Πίστευα ότι, εφόσον το σύστημα υπάρχει, αλλά δεν είμαι στην πολιτική, δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Οπότε ο καλύτερος τρόπος για να υποστηρίξεις τους κρατούμενους είναι εκ των έσω

Και ο μόνος τρόπος για να εργαστείς στα κέντρα κράτησης της Αυστραλίας είναι να προσληφθείς από την εταιρεία Σέρκο

Όπως κι έκανα

Η Σέρκο είναι μια πολυεθνική εταιρεία που ασχολείται με τα πάντα: Από τον έλεγχο των πυρηνικών στη Βρετανία, μέχρι κάμερες ελέγχου κυκλοφορίας στο Μπαχρέιν. Και είναι υπεύθυνη για τα κέντρα κράτησης μεταναστών στην Αυστραλιανή ηπειρωτική χώρα.

-“Ήρθα να ζητήσω δου-“
-“Προσλαμβάνεσαι.”
Δεν είναι και πολύ δύσκολο να προσληφθείς εδώ

Προσλαμβάνουν άτομα γρήγορα και σε μεγάλο αριθμό. Δεν χρειάζεται να έχεις κάποια προσόντα ή κάτι τέτοιο

Κέντρο εκπαίδευσης της Σέρκο

Αυτός ο τύπος ήρθε και μας συστήθηκε ως ο εκπαιδευτής μας

Η προηγούμενη δουλειά του ήταν στη φυλακή. “Η μόνη διαφορά” μας λέει, “είναι τα ρούχα που τους αφήνουμε να φοράνε”

“Το τμήμα θέλει να τους αποκαλεί “πελάτες”, οπότε έτσι τους λέμε κι εμείς.
Αν ήθελαν να τους λέμε “χάμστερ”, έτσι ακριβώς θα τους λέγαμε.
Αλλά στην πραγματικότητα, ξέρουμε πως είναι κρατούμενοι”.

Αυτό είναι το θέμα με αυτό το μέρος. Η Σέρκο είναι μια εταιρεία φυλακών. Αυτό κάνουν

“Η κράτηση είναι μέτρο για την προστασία των συνόρων της Αυστραλίας. Αν δεν θέλαμε να προστατέψουμε τα σύνορά μας, θα είχαμε μαζική εισροή ανθρώπων στη χώρα και η ποιότητα ζωής θα έπεφτε κατακόρυφα”.
Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή, τι ιδέες θέλουν να περάσουν στους υπαλλήλους τους

“Οι κρατούμενοι βρίσκονται εκεί γιατί απέτυχαν να παρατηρήσουν τα όρια”

Ο εκπαιδευτής μας είπε να προσέχουμε όταν δίνουμε ξυραφάκια. “Αν κάποιος το χρησιμοποιήσει ως όπλο και τραυματίσει άλλον κρατούμενο, τότε αυτό σημαίνει πολλή δουλειά για το προσωπικό της Σέρκο”

Θυμάμαι μια ημέρα που μας έδειχναν πως να χρησιμοποιούμε σωματική βια. Ήταν σαν παιχνίδι ρόλων. Δήλωσα εθελοντής: “ΟΚ, εσύ θα είσαι ο πελάτης που δεν συμπεριφέρεται σωστά και οι υπόλοιποι θα είστε οι αξιωματικοί της Σέρκο. Περιορίστε τον”.

Καθώς συνέβαινε αυτό, με τα “όργανα της τάξης” να με περιορίζουν, καθήμενοι πάνω μου…

Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ, ήταν κάποιος μετανάστης μέσα στο κρατητήριο, που θα είχε περάσει μέσα από πολέμους και προσπαθούσε να αποφύγει τα βασανιστήρια. Δεν μπορούσα να το αντέξω.

Ήθελα να κρυφτώ…Όταν η εκπαίδευση τελείωσε, μας έστειλαν να δουλέψουμε στα κέντρα κράτησης.

Κέντρο Κράτησης

Οι συνάδελφοί μου ήταν καλοί άνθρωποι…

…αλλά για να μπορούν να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους, έπρεπε να πείσουν τους εαυτούς τους ότι εκείνοι που φυλάνε είναι επικίνδυνοι

Κανείς από το προσωπικό της Σέρκο, δε γνωρίζει τι έχουν περάσει αυτοί οι άνθρωποι πριν έρθουν στην Αυστραλία

Οι κρατούμενοι έκαναν παράξενα πράγματα, για να εκφράσουν την απογοήτευσή τους…Θυμάμαι μια περίπτωση όπου ένας, έσκαψε τον τάφο του…

…νομίζω ήταν γήπεδο του βόλεϊ, ή κάτι τέτοιο

Κάθε μέρα. όπως περνούσες. δεν μπορούσες να μη το αντικρύσεις

Μια άλλη φορά, ήταν δυο τύποι στη στέγη…Δεν ξέρω για πόση ώρα…Ήταν στην άκρη της οροφής…Μας είπαν να μην τους κοιτάμε ή να τους μιλάμε…Σαν να μην υπάρχουν καν…

‘Ομως εγώ, όταν δεν κοιτούσε κανείς, τους χαμογέλασα και τους χαιρέτησα…

Μου ανταπέδωσαν το χαιρετισμό, όμως δε χαμογελούσαν.

Μια ημέρα, υπήρξε κάποιο επείγον στον ασύρματο…Μόλις έστριψα τη γωνία, είδα έναν τύπο να έχει στο στόμα του ένα σωρό σπασμένα γυαλιά και να απειλεί να τα καταπιεί αν δεν ικανοποιήσουμε τα αιτήματά του…τα οποία δεν ήταν πολλά…απλά ήθελε να δει τον υπεύθυνο της υπόθεσής του. Οι υπάλληλοι της Σέρκο μου είπαν να φύγω.

Αυτού του είδους οι αυτο-τραυματισμοί ήταν αρκετά συνηθισμένοι στα κέντρα κράτησης. Όπου και να κοιτούσες έβλεπες ανοιχτές πληγές και κοψίματα.

Θυμάμαι ένα παιδί, είχε ανοίξει το κεφάλι του, επιστρέφοντας από το σχολείο…

…είχε χτυπήσει αρκετά άσχημα…

Το μέλος της Σέρκο που μου είπε την ιστορία, δεν ήταν τόσο ταραγμένος. “Αν ήμουν εκεί θα είχα και μεγαλύτερο μαχαίρι”, είπε.

Ένας άλλος της Σέρκο, με πήγε μια βόλτα γύρω από τις εγκαταστάσεις. Μου έδειξε όλους αυτούς τους γάντζους και σωλήνες στην οροφή. “Θέλω να τους ελέγχω κάθε τόσο, γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιον μπορεί να βρεις κρεμασμένο εδώ”.

H πρόνοια της διοίκησης της Σέρκο για άτομα με ψυχολογικά προβλήματα ήταν πραγματικά απαίσια

Υπήρχαν άνθρωποι τόσο ναρκωμένοι από τα φάρμακα, που απλώς περπατούσαν σε κύκλους αργά και σταθερά, σαν να είχαν χάσει τελείως τα λογικά τους

Το προσωπικό της Σέρκο τους αντιμετώπιζε ως “δύσκολους” ή με συμπεριφορικά προβλήματα

Αναρωτιόμουν τι μπορεί να έχουν περάσει πριν έρθουν εδώ. Πολέμους, βασανιστήρια, τραύματα ψυχής και σκέφτηκα ότι μπορεί να κάνουμε χειρότερη την κατάσταση.

Και η δική μου κατάσταση στο σπίτι, χειροτέρευε διαρκώς…

Διαφωνούσα συχνά με τη σύντροφό μου…

Ένα βράδυ, μετά από ένα καυγά, δε μπορούσα να σταματήσω να κλαίω…Πήγα στην κουζίνα και πήρα ένα μαχαίρι…

…σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να κατανοήσω γιατί το κάνουν…άρχισα να καρφώνω τη μύτη του μαχαιριού στο δέρμα μου και τότε συνειδητοποίησα τι κάνω…πέταξα το μαχαίρι…

…και πήγα έξω για ένα τσιγάρο

Έχανα τον ύπνο μου…

Τσακωνόμουν όλο και περισσότερο με τη σύντροφό μου

Και τελικά χωρίσαμε…

Τα πράγματα πήγαιναν κατά διαόλου, αλλά συνέχισα να εργάζομαι στη Σέρκο. Αν όλοι αυτοί μπορούσαν να παραμένουν ζωντανοί εκεί μέσα, το ελάχιστο που θα μπορούσα να κάνω είναι να πηγαίνω κάθε μέρα να τους ακούω

Τρέφω μεγάλο σεβασμό γι’αυτούς τους ανθρώπους, που έχουν κολλήσει σε αυτά τα μέρη. Το σημαντικό είναι ότι προσέχουν ο ένας τον άλλο, ό,τι κι αν γίνει

Είχαν μια αμοιβαία υποστήριξη και λειτουργούσαν σαν κοινότητα, γεγονός που σεβόμουν πολύ. Αυτό δεν το βλέπεις συχνά στον έξω κόσμο

Τελικά παραιτήθηκα από τη Σέρκο, γιατί το στρες ήταν πολύ υψηλό

Κανείς στον έξω κόσμο δε πίστευε πόσο άσχημα είναι εκεί μέσα

Αλλά και έξω πάλι…

…