Δεν ζωγραφίζει ό,τι ζωγραφίζουν τα άλλα παιδιά. Ζωγραφίζει το ταξίδι της από το Χαλέπι της Συρίας έως την Ειδομένη. Είναι η Shaharzad, ένα προσφυγόπουλο εννέα ετών.
Η Shaharzad περπατάει συχνά με τον πατέρα της Μοχάμεντ και τον μικρότερο αδερφό της στους δρόμους του καταυλισμού της Ειδομένης, κρατώντας στα δυο της χέρια ένα μπλοκ ζωγραφικής, γεμάτο με χρώματα που αποτυπώνουν διαφορετικές «σκηνές» από το μακρινό ταξίδι που έκανε με την οικογένειά της για να γλιτώσει από τον πόλεμο. Οι ζωγραφιές είναι ατελείωτες – πώς να μην είναι, άλλωστε; – αφού η οικογένειά της πήρε το δρόμο της προσφυγιάς πριν από 19 μήνες.
Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Συρία.
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας δεν μιλάει πολλά αγγλικά και αφήνει τις ζωγραφιές και το χαμόγελό της να μιλήσουν. Μετά τη συνάντησή μας στον καταυλισμό, δείχνει γεμάτη καμάρι τους μαρκαδόρους της και τα λίγα φύλλα που της έχουν απομείνει στο μπλοκ για να ζωγραφίσει.
Η φυγή προς την Ειρήνη.
Ο πατέρας της Shaharzad εργαζόταν στη Συρία ως ταξιτζής και πούλησε το ταξί για να καλύψει τα έξοδα του ταξιδιού της τετραμελούς οικογένειάς τους. Δείχνει με περηφάνια τις ζωγραφιές της κόρης του, στις οποίες δεν υπάρχουν τα αθώα θέματα που συναντά κανείς στις παιδικές δημιουργίες. Υπάρχει το Ισλαμικό Κράτος, οι οικογένειες που περπατούν ακατάπαυστα, ποτάμια ανθρώπων, οι βάρκες που βυθίζονται στο Αιγαίο, νεκροί πρόσφυγες, ο καταυλισμός της Ειδομένης.
H εννιάχρονη Shaharzad με τον πατέρα της Μοχάμεντ στην Ειδομένη.
Το πέρασμα από το Αιγαίο.
Στον κανόνα που θέλει τον δημοσιογράφο να «μην πέφτει στον έρωτα της ιστορίας του», το μπλοκ της Shaharzad ήταν και έπρεπε να είναι μία εξαίρεση. Πριν την αναχώρηση από την Ειδομένη, η εννιάχρονη προσφυγοπούλα είχε στην μικρή της τσάντα καινούρια χρώματα και μπλοκ, με την ελπίδα μία μέρα να ζωγραφίσει την φυσιολογική ζωή που θέλει να βρει με την οικογένειά της στην βόρεια Ευρώπη.
Ο καταυλισμός της Ειδομένης.