«Ξεκίνησα την προσπάθεια για την πεζογέφυρα της οδού Αφροδίτης όταν έμαθα ότι σε εκείνο το φανάρι, του Τροκαντερού, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει εννέα θανατηφόρα ατυχήματα με πεζούς που προσπαθούσαν να περάσουν απέναντι. Μία ειδικά περίπτωση με έκανε να πεισμώσω: σκοτώθηκε ένας πατέρας που έσερνε το καροτσάκι με το μωρό του. Πώς δεν πήρε και το καροτσάκι…» λέει συνοφρυωμένος ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διονύσης Χατζηδάκης, εδώ και χρόνια γνωστός ως ο τοπικός άρχοντας που παίρνει τόσο προσωπικά όσο κανείς την περιοχή του.
Το Φάληρο έχει 70.000 κατοίκους, οι περισσότεροι από τους οποίους κατεβαίνουν με κάθε ευκαιρία στην παραλία. Και δεν είναι οι μόνοι. Ο δήμος δέχεται κάθε Σαββατοκύριακο χιλιάδες επισκέπτες από ολόκληρη την Αθήνα, καθώς είναι η πρώτη «στάση» στον δρόμο που οδηγεί στις παραλίες των νοτίων προαστίων, όπου κανείς απολαμβάνει την επαφή με τη θάλασσα με διάφορους τρόπους –από τη βόλτα πλάι στο κύμα μέχρι τα μεζεδάκια στις ταβέρνες και το κολύμπι σε σχετικά καθαρά νερά.
Ο αρχιτέκτονας των Ολυμπιακών Αγώνων, Σαντιάγο Καλατράβα, μου είχε πει σε παλιότερη συνέντευξη ότι χάρη στο παραλιακό της μέτωπο, και ιδιαίτερα το Παλαιό Φάληρο, η Αθήνα ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Του είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το μήκος της παραλίας και η εγγύτητά της στο κέντρο της πόλης και θεωρούσε πως έπρεπε να την εκμεταλλευτούμε πάση θυσία.
Το εστιατόριο του ξενοδοχείου Poseidon βρίσκεται στην παραλία απέναντι από το ξενοδοχείο.
Ο δήμαρχος του Παλαιού Φαλήρου έχει κάνει σίγουρα περισσότερα από όσα του αναλογούν σε αυτόν τον τομέα. Χάρη στις προσπάθειές του, η παραλία του Φαλήρου έχει αλλάξει όψη τα τελευταία χρόνια, με φυτεύσεις δεκάδων χιλιάδων δέντρων και φυτών και αναπλάσεις που σέβονται το περιβάλλον και τον πολίτη. Τώρα, πήρε επιτέλους το πράσινο φως για την κατασκευή πεζογέφυρας σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους κόμβους, αυτόν του Τροκαντερού.
Το φανάρι του Τροκαντερού όμως δεν είναι το μοναδικό που έχει πρόβλημα. Συνολικά στην παραλιακή μπροστά από το Π. Φάληρο υπάρχουν εννέα φανάρια, μόνο τρία από τα οποία είναι σχετικά συγχρονισμένα για τους πεζούς –για πεζούς αθλητές μάλλον, αφού η διάρκειά του πράσινου είναι πολύ μικρή. Πώς περνά κανείς τα υπόλοιπα; «Με μια προσευχή», όπως λέει κάτοικος της περιοχής.
Το φανάρι στο Έδεμ είναι χαρακτηριστικό. Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία της παραλίας, αφού από την πλευρά των κατοικιών υπάρχει το ξενοδοχείο Poseidon και από την πλευρά της θάλασσας υπάρχει η Μαρίνα Αλίμου, μέρος όπου χιλιάδες πολίτες πηγαίνουν για βόλτα, τρέξιμο, κολύμπι στο δημοτικό κολυμβητήριο ή ποτό στο γνωστό μπαράκι. Επίσης, στην παραλία υπάρχει το Edem Café Restaurant, στο οποίο δεν υπάρχει πρόσβαση με αυτοκίνητο, παρά μόνο με τα πόδια από το Φάληρο. Και βέβαια, από το Έδεμ ξεκινά η διάσημη περατζάδα του Φαλήρου.
Το εκεί φανάρι για τους πεζούς είναι μισο-συντονισμένο. Τι σημαίνει αυτό; Πως όταν ξεκινά κανείς από την πλευρά των κατοικιών, περνάει άνετα και τα δύο ρεύματα με πράσινο, γιατί το ρεύμα προς Γλυφάδα ανάβει πράσινο μερικά δευτερόλεπτα μετά από το ρεύμα προς Πειραιά. Αυτό βέβαια σημαίνει πως όταν ακολουθεί κάποιος την αντίθετη πορεία, είτε μένει στη μέση είτε πρέπει να κάνει ένα σπριντ (πολλές φορές φορτωμένος με καρότσια, ποδήλατα και πατίνια ή κρατώντας ηλικιωμένους από το χέρι) για να προλάβει και τις δύο κατευθύνσεις. Εφικτό, αλλά δύσκολο.
Ζητήσαμε από την Τροχαία Καλλιθέας, που είναι υπεύθυνη, στοιχεία για τα ατυχήματα στην παραλιακή και μας απάντησε τα παρακάτω: «Σας γνωρίζουμε ότι, όπως προκύπτει συγκεντρωτικά από το αρχείο της Υπηρεσίας μας, κατά μήκος της Λ. Ποσειδώνος, στον δήμο Παλαιού Φαλήρου, κατά μέσο όρο καταγράφονται περίπου 16 τροχαία ατυχήματα τον χρόνο, στα οποία εμπλέκονται πεζοί. Το 80% αυτών παρατηρήθηκε να συμβαίνει το χρονικό διάστημα από 01/05 έως 31/08. Επίσης από το σύνολό τους περίπου το 70% αυτών έχουν ως αποτέλεσμα σοβαρό ή θανάσιμο τραυματισμό. Τα στοιχεία αφορούν την τελευταία δεκαετία».
16 σοβαρά ατυχήματα τον χρόνο. Μόνο στο Φάληρο. Θα φανταζόταν κανείς ότι είναι αρκετά ώστε το αρμόδιο υπουργείο Υποδομών και η Περιφέρεια Αττικής να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα, σκεπτόμενοι πώς να λύσουν το πρόβλημα. Επικοινωνήσαμε μαζί τους, για να μάθουμε αν και πώς το αντιμετωπίζουν.
Η πρώτη μας επαφή με υπάλληλο του υπουργείου Υποδομών, που δεν ήθελε να κατονομαστεί, ήταν μάλλον απογοητευτική. Η λύση του προβλήματος πρότεινε να αναζητηθεί στην οδοποιία, εξηγώντας ότι, σε όποια σημεία είναι αυτό δυνατόν, θα πρέπει να διαπλατυνθεί η νησίδα, ώστε οι πεζοί να έχουν έναν λίγο φαρδύτερο χώρο στον οποίο να στέκονται, περιμένοντας να ανάψει πράσινο. Όμως αυτό είναι ανέφικτο σε μία περιοχή όπως το Παλαιό Φάληρο, όπου τα σπίτια είναι χτισμένα πολύ κοντά στη θάλασσα, και ένας ήδη στενός δρόμος στένεψε ακόμα περισσότερο όταν κατασκευάστηκε το τραμ, που πήρε χώρο και από τις νησίδες.
Η συζήτηση με τον Δημήτρη Κεφαλληνό, ηλεκτρολόγο μηχανικό και υπεύθυνο του Τμήματος Σηματοδότησης και Οδικής Ασφάλειας στην Περιφέρεια Αττικής, ήταν πιο διαφωτιστική. Παρούσα και εξίσου βοηθητική στην κουβέντα ήταν η Αγγελική Σαπουνά, αντιπεριφερειάρχης Έργων και Υποδομών Αττικής.
«Προφανώς το κριτήριο στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας είναι να μην διακόπτεται η ροή των οχημάτων», λέει η κ. Σαπουνά. «Πράγματι, ο συντονισμός των φαναριών ανταποκρίνεται σε παραμέτρους που σχετίζονται με το είδος της κυκλοφορίας που υπάρχει σε κάθε περιοχή», προσθέτει ο κ. Κεφαλληνός. «Δεν είναι πάντα εφικτό να γίνει και ο συντονισμός των οχημάτων και το πέρασμα των πεζών. Ο λόγος είναι πως υπάρχει μία παράμετρος που δεν μπορεί να αλλάξει, μένει πάντα η ίδια, και αυτή είναι η απόσταση στην οποία βρίσκονται μεταξύ τους τα φανάρια. Ας φανταστούμε έναν δρόμο μονής κατεύθυνσης, που έχει πέντε φανάρια στη σειρά. Το πρώτο στα 100 μέτρα, το δεύτερο μετά από 300 μέτρα, κ.ο.κ. Εκεί παίρνεις τη μέση ταχύτητα που έχει ένα αυτοκίνητο, ας πούμε 50 km/h, πιάνεις τις αποστάσεις ανάμεσα στα φανάρια, κάνεις τις διαιρέσεις σου και βρίσκεις πόσα δευτερόλεπτα πρέπει να είναι πράσινο το κάθε φανάρι, προκειμένου να έχεις το λεγόμενο πράσινο κύμα, τα αυτοκίνητα δηλαδή να περνάνε τον δρόμο διατηρώντας τη μέση ταχύτητά τους, χωρίς να διακόπτεται η ροή. Αν όμως ο δρόμος είναι διπλής κατεύθυνσης, τότε το έργο σου είναι πολύ δυσκολότερο, γιατί πρέπει να συντονίσεις και τη μία πλευρά και την άλλη, αν θέλεις να ανάψει ταυτόχρονα κόκκινο για τα αυτοκίνητα, δηλαδή πράσινο για τους πεζούς. Το αν θα σου βγει, εξαρτάται από πολλά πράγματα, κυρίως από το αν είναι βολικές οι αποστάσεις των κόμβων».
Διάβασε όλο το άρθρο στο inside story (https://bit.ly/2qPbvyu).
Το inside story είναι το πρώτο συνδρομητικό–ενημερωτικό site χωρίς διαφημίσεις στην Ελλάδα. Ανεξάρτητο αποκαλυπτικό με οικονομική αυτοτέλεια και διαφάνεια.
Ειδικά για τους αναγνώστες της Popaganda: Γνώρισε το inside story για ένα μήνα δωρεάν, βάζοντας τον κωδικό κουπονιού popaganda στην http://bit.ly/2hKhNL9