Oταν στο επεισόδιο «Τhe Hound of Baskervilles», o Σέρλοκ Χολμς/Μπένεντικτ Κάμπερμπατς πρέπει να θυμηθεί κάτι χρήσιμο για την υπόθεση, ζητά λίγα λεπτά ησυχίας προκειμένου να μπει στο «παλάτι» του και να ανακαλέσει τις πληροφορίες που χρειάζεται.
Toν βλέπουμε να ψάχνει στα βάθη του μυαλού του αναζητώντας συσχετισμούς που τον οδηγούν σε κάποια άλλη oπτικοποιημένη πληροφορία που έχει συνδέσει μαζί της. «Έχει μπει στο παλάτι της μνήμης του» εξηγεί ο δρ. Γουάτσον. Πιο συγκεκριμένη διαδρομή στο μυαλό του, θα δούμε στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς με τίτλο «His Last Vow», όταν ο Χολμς, έχοντας δεχθεί μια σφαίρα, μπαίνει ξανά σε ένα παλάτι του προκειμένου να βρει την καλύτερη οδό επιβίωσης. Βρίσκει ένα διάδρομο με πολλά δωμάτια και μπαίνει στο καθένα από αυτά ανακαλύπτοντας αναμνήσεις, όπως τον σκύλο που είχε ως παιδί.
Τα παλάτια του μυαλού είναι η λογική εξήγηση που δίνει η σειρά για την ικανότητα του ντετέκτιβ να αποθηκεύει και να ανακαλεί τεράστιο πλούτο από πληροφορίες. Μια μέθοδος που βασίζεται σε «οπτικοποιήσεις» των πληροφοριών που γίνονται οικείες καθώς συνδέονται με το προσωπικό περιβάλλον εκείνου που την εφαρμόζει. Στη νοητή σου επίσκεψη στο περιβάλλον που τις τοποθέτησες θα μπορείς να τις ξαναβρείς, ειδικά αν τις έχεις συνδέσει με κάτι που σου είναι ήδη εξαιρετικά οικείο.
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο ποιητής Σιμωνίδης ο Κείος εφηύρε τη μέθοδο μετά από μια καταστροφή: Στη διάρκεια ενός συμποσίου, βγήκε κάποια στιγμή για να μιλήσει με δύο νέους. Τότε το οίκημα πίσω του κατέρρευσε. Παρόλο που οι συνδαιτυμόνες του ήταν παραμορφωμένοι, ο Σιμωνίδης κατάφερε να αναγνωρίσει κάθε νεκρό από το σημείο όπου αυτός καθόταν. Η δυνατότητα να θυμάσαι βασιζόμενος στην τοποθεσία έγινε γνωστή ως Μέθοδος του Λόκι, μνημονικό θέατρο, παλάτι της μνήμης ή παλάτι του μυαλού.
Ελλείψει BIC στιλών και auto-cue, Έλληνες και Ρωμαίοι ρήτορες όπως ο Κικέρων, χρησιμοποίησαν τα παλάτια της μνήμης για να θυμούνται τους λόγους τους, απομνημονεύοντας τη σειρά του τι θα έλεγαν μέσα σε ένα περίπλοκο αρχιτεκτονικό οίκημα. Η τεχνική άνθισε και στον Μεσαίωνα, όταν οι μοναχοί και άλλοι λόγιοι την χρησιμοποιούσαν για να απομνημονεύουν θρησκευτικά κείμενα.
To 1846 η Αμερικανίδα ακτιβίστρια (και φιλελληνίδα) Έμα Γουίλαρντ δημοσίευσε, ίσως εν αγνοία της, ένα δικό της παλάτι της μνήμης. Ο Ναός του Χρόνου βασιζόταν στη λογική ότι όπως στη γεωγραφία είναι σημαντική η γνώση της σχέσης ενός τόπου με όλους τους άλλους, έτσι και η σκέτη απομνημόνευση χρονολογιών δεν μας εξυπηρετεί, μοναδική χρήσιμη γνώση είναι η σχέση ανάμεσα στα διάφορα γεγονότα.
Στην Αναγέννηση, αναβίωσε στην πιο αποκρυφιστική της εκδοχήαπό τον εκκεντρικό Τζορντάνο Μπρούνο.
Βήμα 1: Για το πρώτο σου παλάτι, διάλεξε ένα μέρος που ξέρεις καλά, όπως το σπίτι ή το γραφείο σου (στην πορεία μπορείς να φτιάξεις πολλά διαφορετικά παλάτια, κι επειδή κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, δεν υπάρχει ένα παλάτι για όλους).
Βήμα 2: Σχεδίασε στο μυαλό σου τη διαδρομή στο σπίτι, π.χ. πόρτα, χολ, κουζίνα, σαλόνι, κρεβατοκάμαρα κ.λπ. (π.χ. με τη φορά των δεικτών του ρολογιού). Εντόπισε τα σημεία στα οποία μπορείς να τοποθετήσεις νοητά τα αντικείμενά σου.
Διάβασε όλο το άρθρο στο inside story (https://bit.ly/2PtocZg).
Το inside story είναι το πρώτο συνδρομητικό–ενημερωτικό site χωρίς διαφημίσεις στην Ελλάδα. Ανεξάρτητο αποκαλυπτικό με οικονομική αυτοτέλεια και διαφάνεια.
Ειδικά για τους αναγνώστες της Popaganda: Γνώρισε το inside story για ένα μήνα δωρεάν, βάζοντας τον κωδικό κουπονιού popaganda στην http://bit.ly/2hKhNL9