Λέγεται ότι οι πιθανότητες να σε χτυπήσει κεραυνός έναντι του να κερδίσεις το λόττο είναι 4 προς 1. Επίσης λέγεται ότι οι πιθανότητες να κερδίσεις το λόττο γενικά είναι μία στο εκατομμύριο – ή μία στα 292 εκατομμύρια, στην περίπτωση του αμερικάνικου PowerballPowerball, που μοιάζει με το Τζόκερ. Ο Στεφάν Μαντέλ κατάφερε να παρακάμψει τις απαισιόδοξες προβλέψεις της στατιστικής και κέρδισε συνολικά 14 φορές, παίζοντας απόλυτα νόμιμα και σύμφωνα με τους κανόνες. Τουλάχιστον με τους κανόνες που υπήρχαν πριν εμφανιστεί εκείνος.
Η περίπτωσή του έγινε γνωστή το 1992, όταν κέρδισε το λόττο της πολιτείας της Βιρτζίνια. Τις ημέρες μετά την κλήρωση των έξι τυχερών αριθμών, οι Αρχές βρέθηκαν προ εκπλήξεως, όταν ανακάλυψαν ότι ένας άνθρωπος ήταν ο μοναδικός νικητής του τζακ ποτ των 27 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά είχε κερδίσει επιπλέον 6 φορές στη δεύτερη κατηγορία νικητών, 132 στην τρίτη και 135 μικρότερης απόδοσης θέσεις, ποσά που στο σύνολό τους έφταναν τις επιπλέον 900 χιλιάδες δολάρια. Ακολούθησε η αποκάλυψη μιας πολύ πρωτότυπης ιστορίας στα χρονικά της λοταρίας, η οποία περιλάμβανε χιλιάδες διεθνείς επενδυτές, δεκάδες ηλεκτρονικούς υπολογιστές και εκτυπωτές και ένα μαθηματικό μυαλό που οργάνωσε τα πάντα από την άλλη άκρη του κόσμου. Το σύστημά του, απλούστατο: έπαιξε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς.
Η ιστορία του Μαντέλ ξεκινά στη γενέτειρά του, Ρουμανία, όπου εργαζόταν ως υπάλληλος σε συνεταιρισμό μεταλλείων. Ήταν τα τέλη της δεκαετίας του ’60, η χώρα ήταν υπό καταπιεστικό κομμουνιστικό καθεστώς και ο νεαρός οικονομολόγος τα έβγαζε δύσκολα πέρα σε μια περίοδο γενικευμένης, όπου κυριαρχούσε η φτώχεια, η έλλειψη βασικών αγαθών όπως το κρέας και το ψωμί, αλλά και η ανεργία. Ο μισθός του Μαντέλ ήταν 360 λέι (που αντιστοιχούν σε 77 ευρώ) και δεν έφταναν για να να ζήσει την γυναίκα και τα δύο παιδιά του. Χρειαζόταν χρήματα και γρήγορα, όμως αντί να στραφεί στην παρανομία, όπως λέει πως έκαναν πολλοί συμπατριώτες του εκείνα τα χρόνια, εκείνος επέλεξε το λόττο.
Αυτοαποκαλούμενος μαθηματικός-φιλόσοφος, πέρασε ατελείωτες ώρες μελετώντας την ακολουθία ΦιμπονάτσιΑ και έπειτα από χρόνια προσπαθειών, κατέληξε με έναν αλγόριθμο επιλογής αριθμών (τον οποίο δεν αποκάλυψε ποτέ). «Είμαι μαθηματικός του Σαββατοκύριακου, ένας λογιστής χωρίς μεγάλη μόρφωση», είπε αργότερα σε συνέντευξή του, «αλλά τα σωστά εφαρμοσμένα μαθηματικά μπορούν να εγγυηθούν μια περιουσία».
Η φόρμουλα του Μαντέλ, κατά τα λεγόμενά του, του επέτρεπε να μαντέψει τους πέντε από τους έξι αριθμούς του λόττο, μειώνοντας τους πιθανούς συνδυασμούς κατά πολύ. Μαζί με μερικούς φίλους του, πήραν το ρίσκο να παίξουν όλους τους πιθανούς συνδυασμούς που «έβγαζε» ο αλγόριθμος του Μαντέλ. Περίμεναν να πιάσουν 5 αριθμούς, αλλά η τύχη τους χαμογέλασε και έπιασαν και τους 6, κερδίζοντας 78 χιλιάδες λέι (περίπου 17 χιλιάδες ευρώ). Μετά τους φόρους το ποσό που πήρε ήταν 3.500 ευρώ, που ήταν αρκετά για να εξασφαλίσει την έξοδο της οικογένειάς του από τη χώρα.
Όντας Εβραίος, αρχικά επέλεξε να εγκατασταθούν στο Ισραήλ, αλλά ο οριστικός προορισμός της οικογένειας Μαντέλ ήταν τελικά η Αυστραλία, όπου και πήραν γρήγορα την υπηκοότητα. Εκτός των άλλων, αυτό σήμαινε ότι ο Μαντέλ πλέον μπορούσε να συναλλάσσεται ελεύθερα με τις χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (πιο γνωστή ως Κοινοπολιτεία των Εθνών, άρα είχε πρόσβαση στο σύστημα τυχερών κληρώσεων της Μεγάλης Βρετανίας.
Πολύ γρήγορα, παράλληλα με την κανονική του δουλειά ως ασφαλιστής, άρχισε να στήνει ένα είδος επιχείρησης με αντικείμενο τις λοταρίες. Η νέα του φόρμουλα δεν ήταν ιδιαίτερα περίπλοκη μαθηματικά: βασιζόταν απλά στην παρατήρηση ότι το κόστος του να παίξεις όλους τους πιθανούς συνδυασμούς ήταν σημαντικά χαμηλότερο από το ποσό κάποιων τζάκποτ. Το ζήτημα ήταν πώς θα προλάβαινε να αγοράσει όλα αυτά τα δελτία και πού θα έβρισκε το κεφάλαιο; Μέσα σε λίγα χρόνια έπεισε χιλιάδες επενδυτές να συμμετάσχουν στο σχέδιό του, δημιουργώντας ένα είδος «συνδικάτου κληρώσεων». Στη συνέχεια, αυτοματοποίησε το σύστημά του: ένα δωμάτιο γεμάτο υπολογιστές και εκτυπωτές που τύπωναν όλους τους πιθανούς συνδυασμούς με ακρίβεια. Μέχρι τότε, ο Μαντέλ ήταν υποχρεωμένος να γράφει όλους αυτούς τους συνδυασμούς στο χέρι, όπου ένα λάθος στοίχιζε ακριβά. Ο Μαντέλ και οι συνεργάτες του, περίμεναν υπομονετικά να δημιουργηθεί κάποιο μεγάλο τζάκποτ (μεγαλύτερο από το κόστος όλων των πιθανών δελτίων), και στη συνέχεια τα αγόραζαν. Κέρδισαν συνολικά 12 κληρώσεις σε Αυστραλία και Μεγάλη Βρετανία.
Εν τω μεταξύ, η «εταιρία λόττο» του Μαντέλ ήταν απόλυτα νόμιμη, καθώς δεν υπήρχε όριο στα δελτία που μπορούσε να παίξει ένας άνθρωπος και οι παίκτες μπορούσαν να τυπώνουν τα δελτία από τους υπολογιστές στο σπίτι τους. Καθώς ο Μαντέλ κέρδιζε ξανά και ξανά το λόττο, στην Αυστραλία δημιουργήθηκε ένας νόμος που απαγόρευε σε ένα άτομο να αγοράσει όλα τα δελτία μιας κλήρωσης – ο Μαντέλ απάντησε βρίσκοντας πέντε συνεταίρους. Μετά, ένας νέος νόμος απαγόρευσε σε ομάδες ατόμων να αγοράζουν όλα τα δελτία μιας κλήρωσης – ο Μαντέλ απάντησε δημιουργώντας εταιρία. Εντωμεταξύ και τα ποσά που κέρδιζε δεν ήταν υπέρογκα, μετά την διανομή των κερδών στους συμμετέχοντες, τους φόρους και το κόστος αγοράς των δελτίων. Από μία νίκη 1,3 εκατ. δολαρίων το 1987, εκείνος πήρε τελικά περί τις 100 χιλιάδες. Οι νόμοι άλλαζαν ξανά και ξανά, η κατ’ οίκον εκτύπωση δελτίων απαγορεύτηκε κάνοντας τη «δουλειά» του Μαντέλ όλο και πιο δύσκολη, και τελικά αποφάσισε να τα παρατήσει. Ή καλύτερα, να βρει μια χώρα όπου το σύστημά του θα μπορούσε να παίξει στις κληρώσεις νόμιμα.
Διάβασε όλο το άρθρο στο inside story (https://bit.ly/2Pyk8f9).
Το inside story είναι το πρώτο συνδρομητικό–ενημερωτικό site χωρίς διαφημίσεις στην Ελλάδα. Ανεξάρτητο αποκαλυπτικό με οικονομική αυτοτέλεια και διαφάνεια.
Ειδικά για τους αναγνώστες της Popaganda: Γνώρισε το inside story για ένα μήνα δωρεάν, βάζοντας τον κωδικό κουπονιού popaganda στην http://bit.ly/2hKhNL9