Έχει περάσει σχεδόν μία εβδομάδα από τότε που ο (πρώην) δημοσιογράφος είπε «Ξεκινάμε» και έφερε στο φως το δικό του κόμμα, το Ποτάμι, «Ένα ποτάμι που θα αλλάξει την Ελλάδα», όπως ανέφερε ο ίδιος. Πολλά τα σχόλια, πολλές και οι αντιδράσεις από τα μέσα ενημέρωσης, από τους δημοσιογράφους και γενικότερα από όλους εμάς που ακούσαμε ξαφνικά ότι ο ίδιος παρατάει τα πάντα για να πολιτευτεί. Τι έχουν να πουν όμως οι νεότεροι ψηφοφόροι; Φοιτητές του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου τοποθετήθηκαν επάνω στο θέμα.
Βασίλης Θωμανίκος: Δεν είναι και τόσο κακό!
Ο κύριος Θεοδωράκης είναι ένας από τους πολύ καλούς δημοσιογράφους αυτής της χώρας. Έγινε γνωστός –υποθέτω- επειδή έφερε στην επιφάνεια προβλήματα που σε γενικές γραμμές αρνούμασταν να δούμε, παρ’ ότι γνωρίζαμε την ύπαρξή τους. Πολλές φορές έχει ασκηθεί έντονη κριτική στη δομή της εκπομπής του, στο τόσο ποιητικό ύφος που έχει ο ίδιος αλλά και γενικότερα στην προσπάθειά του να παρουσιάσει μία τηλεοπτική εκπομπή με μη-τηλεοπτική δομή. Υποθέτω ότι ίσως έχει περάσει στις συνειδήσεις μας ως ένας αριστερός που αφουγκράζεται την κοινωνία. Δεν ξέρω γιατί προκάλεσε τόσο μεγάλη ένταση η απόφασή του να κατέβει στις ερχόμενες εκλογές. Θεωρητικά πιστεύω πως έκανε το καθήκον του. Αυτό που πρεσβεύει μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, προσπαθεί τώρα να το περάσει και στην πολιτική. Είναι από τους λίγους συνεπείς ιδεολόγους. Δεν ξέρω αν θα πάει καλά στις εκλογές και τι θα γίνει τελικά αλλά δεν νομίζω ότι είναι και τόσο κακό που ένας ακόμα άνθρωπος με κάποιο πολιτικό υπόβαθρο –σίγουρα ανώτερο από των υπολοίπων στις αντίστοιχες θέσεις τα τελευταία χρόνιά-, αποφάσισε να κάνει κάτι.
ΥΓ: Απλά να θυμίσω ότι όταν κατέβαινε η Χρυσή Αυγή στις εκλογές δεν άνοιξε ρουθούνι. Μόνο όταν εισέπραξε τους πολύτιμους ψηφοφόρους, ενόχλησε και προκάλεσε αντιδράσεις.
ΥΓ2: Επίσης θεωρώ ύποπτο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί τόσο πολύ με αυτή την κίνηση. Τι έγινε κύριοι και κύριες στον ΣΥΡΙΖΑ; Μυριστήκαμε ότι θα χάσουμε ψήφους και ξεχάσαμε την ενωμένη αριστερά και όλα τα σχετικά;
Μαίρη Φόσκολου: Αφήνεις τη δημοσιογραφία για την πολιτική; Με τίποτα!
Αφήνεις τον γάμο να πας για πουρνάρια; Δεν νομίζω. Αφήνεις τη δημοσιογραφία για την πολιτική; Με τίποτα. Για στάσου κύριε Θεοδωράκη μου γιατί καθόλου καλά δεν μας τα λες. Τι εννοείς δημιουργείς κόμμα για τις ευρωεκλογές; Παραιτείσαι από το MEGA και Τα Νέα; Αφήνεις ΤΟ λειτούργημα για να κυλιστείς στον βούρκο; Μεγάλος δημοσιογράφος, μεγάλη όμως και η «προδοσία» του. Άγνωστος ο λόγος της απόφασής του ενώ είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει τόσα χρόνια. Ίσως θέλει να σώσει τον κόσμο, τι να πω. Πάντως ένας πολιτικός, μόνο καλό δεν καταφέρνει σε αυτή την χώρα, το έχουμε συνηθίσει πλέον. Ενώ ένας σωστός δημοσιογράφος μπορεί να καταφέρει περισσότερα. Για ξανασκεφτείτε το.
Βασίλης Ρίζος: Τι είπες τώρα;
Η πρώτη μου αντίδραση στην είδηση ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης αφήνει τη δημοσιογραφία για να πολιτευτεί, ήταν η φράση: «τι είπες τώρα;». Αυτή η έκπληξη οφείλεται σε δυο λόγους κυρίως. Αφενός η εικόνα που είχα στο νου μου για τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο ήταν αυτή του παρατηρητή που προβάλλει και ψέγει τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα χωρίς να παίρνει ξεκάθαρη πολιτική θέση και αφετέρου γιατί θεωρώ ότι βρίσκεται ακόμα σε ανιούσα πορεία, έχοντας αρκετά πράγματα να δώσει στη δημοσιογραφία. Σίγουρα το κόμμα και η υποψηφιότητα του αποτελούν ένα στοίχημα για τον ίδιο και μένει να δούμε πως θα χειριστεί τη νέα σκληρή πραγματικότητα της πολιτικής.
Ελπινίκη Πέτρου: Ο χρόνος θα δειξει
Σίγουρα είναι πολύ θετικό και αισιόδοξο όταν δημόσια πρόσωπα που έχουν μεγάλη απήχηση στον κόσμο, αποφασίζουν να ασχοληθούν με τα κοινά. Ο καθένας μας έχει χρέος να ενδιαφέρεται για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας και να αναλαμβάνει δράση, ειδικά στους σημερινούς δύσκολους καιρούς που ζούμε, πόσο μάλλον άτομα που με την καθημερινή τους προβολή στα ΜΜΕ, μπορούν να επηρεάσουν θετικά και να δραστηριοποιήσουν τους πολίτες. Ωστόσο από τη δημιουργία ενός κόμματος έως την ενεργή συμμετοχή στα κοινά, είναι μακρύς ο δρόμος. Διαβάζοντας αρχικά την προκήρυξη του Θεοδωράκη, μπορώ να πω ότι μου άρεσε, με μία δεύτερη σκέψη όμως άρχισαν να μου γεννιούνται πολλά ερωτήματα, τα οποία με κάνουν να έχω αμφιβολίες γι’ αυτή την κίνηση. Γιατί ένας τόσο καταξιωμένος δημοσιογράφος μπαίνει στο πολιτικό παιχνίδι στο οποίο εύκολα παρασύρεται κανείς, αντί να επιλέξει να κινητοποιήσει περισσότερο κόσμο μέσα από την δουλειά του; Επιπλέον, με προβληματίζει το γεγονός ότι ο Θεοδωράκης, χωρίς να αμφισβητώ την ποιότητα του, εργάζεται στο κανάλι του MEGA, το οποίο σίγουρα δεν είναι γνωστό για την αντικειμενική πολιτική στάση του. Μέσα μου δεν έχω ξεκαθαρίσει το πώς βλέπω αυτή τη νέα ενέργεια, ελπίζω όμως να είναι κάτι ουσιαστικό και με νόημα. Ο χρόνος θα δείξει.
Ελιάννα Κωφού: ¨Ενας ακομη σωτήρας με την επίφαση του νέου
Ακόμα και μετά την παρουσίαση του νέου κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη, αδυνατεί κανείς να κατανοήσει τις θέσεις του. Στις δηλώσεις του «πρώην» δημοσιογράφου κυριαρχεί η μετριοπάθεια, η ασάφεια και η απαξίωση του συστήματος. Του συστήματος που επί τόσα χρόνια υπηρέτησε και υποστήριξε μέσω των άρθρων του και των κοινωνικών εκπομπών, οι οποίες έμοιαζαν αποκομμένες από κάθε πολιτική προέκταση. Τις κρίσιμες αυτές στιγμές για τη χώρα, ο Σταύρος Θεοδωράκης αυτοκαθορίζεται ως μεσσίας, ως ένας ακόμη σωτήρας με την επίφαση του νέου. Φαίνεται πως από την εποχή του χλιδάτου lifestyle, περάσαμε σε εκείνη του πολιτεύεσθαι και ο Θεοδωράκης προσπαθεί να γίνει και σε αυτήν, Πρωταγωνιστής.
Άγγελος Κλάδης: Δεκανίκι του συστήματος
Ως ένας άλλος Τζήμερος, ο Σ. Θεοδωράκης αποφάσισε πρόσφατα την δημιουργία νέου κομματικού φορέα με απολιτίκ περιτύλιγμα, αναδεικνύοντας μία άνευ προηγουμένου ρηχότητα. Ο μεγαλοδημοσιογράφος του ΠΑΣΟΚ και των μιντιακών ολιγάρχων φαίνεται να ξέχασε το παρελθόν του και να θέλει να λανσάρει εκ νέου ένα –δήθεν- αντισυστημικό και εκτός κομματικών ταυτοτήτων προφίλ. Σύντομα, μάλιστα, πλαισιώθηκε από μία ομάδα αυτοαποκαλούμενης πνευματικής ελίτ και προχώρησε στην διατύπωση γενικολογιών μετριοπάθειας και ρομαντισμού περί αξιοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Κατ’ ουσίαν, το «πολιτεύεσθαι» στον απροσδιόριστο κεντρώο χώρο μοιάζει περισσότερο με ένα από τα τελευταία καμένα χαρτιά του δικομματισμού στην προσπάθειά του να ανακόψει την επερχόμενη πτώση του, με τον Σ. Θεοδωράκη να αποτελεί –περισσότερο από ποτέ- δεκανίκι του συστήματος.