Οι πρόσφατες δηλώσεις της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Σίας Αναγνωστοπούλου περί διευκόλυνσης των μαθητών για την απαλλαγή τους από το μάθημα των Θρησκευτικών εξόργισαν την Αρχιεπισκοπή κάνοντας τον Νίκο Φίλη να τρέχει να εξομαλύνει τα πνεύματα. Μπορεί να μη γνωρίζουμε λοιπόν κατά πόσο θα υλοποιηθεί ο διαχωρισμός Eκκλησίας και Kράτους ξεκινώντας από το εκπαιδευτικό σύστημα, αυτό όμως που σίγουρα ξέρουμε είναι πως η ελληνική λαϊκοποπ σκηνή έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές την άρρηκτη σχέση της με την Ορθοδοξία. Στίχοι αυθεντικής λατρείας, ντυμένοι με μπουζούκι και συνθεσάιζερ είναι η εναλλακτική πρόταση της Popaganda προς τον Ιερώνυμο, σε μια προσπάθεια να παραμείνει η διδασκαλία της επίσημης θρησκείας ομολογιακή.
Αγνώστου ερμηνευτή, Στα Ιεροσόλυμα
«Μαζί σου έχω φάει παράλογο κόλλημα/ θα πάω να κάνω τάμα στα Ιεροσόλυμα/ θα πάω να κάνω τάμα στα Ιεροσόλυμα/ μαζί σου έχω φάει παράλογο κόλλημα».
Κοντολογίς, ένας παράλογος, μονόπλευρος έρωτας μπορεί να ξεχαστεί με μια επίσκεψη στους Αγίους Τόπους.
Δημήτρης Κοντολάζος, Δεν Σου Κάνω Τον Άγιο
«Δε σου κάνω τον άγιο, αχ, αμάρτησα/ για μια νύχτα παράνομα, αχ, περπάτησα».
Το σίγουρο είναι πως μέσω της εξομολόγησης και της παραδοχής του λάθους ο Θεός συγχωρεί, γιατί είναι μεγάλος. Η απατημένη όμως;
Καίτη (aka Καιτούλα) Γαρμπή, Ιεροσυλία
«Ήμουν στη ζωή σου κάτι σαν θρησκεία / τώρα αν φύγεις θα ‘ναι ιεροσυλία».
Η εγκατάλειψη μιας σχέσης εν είδει δόγματος ενδεχομένως να οδηγήσει σε αφορισμό. Συνεπώς σκέψου καλά, πιο καθαρά, τι πας να κάνεις.
Κατερίνα Στανίση, Σ’ Έχω Κάνει Θεό
«Σ’ έχω κάνει θεό, μια φορά να σε δω/ να σου πω σ’ αγαπώ, γύρνα πίσω/ σ’ έχω κάνει θεό, μια φορά να σε δω/ μα με διώχνεις πριν καν σου μιλήσω/ μια φορά να σε δω να σου πω σ’ αγαπώ,σ έχω κάνει θεό». Παρότι ο Κύριος είναι πανταχού παρών, υπάρχουν ορισμένες φορές στη ζωή ενός πιστού κατά τις οποίες νιώθει την απουσία της θεϊκής ύπαρξης. Συμβαίνουν και αυτά.
Ελίνα Κωνσταντοπούλου, Θεία Δίκη
«Αφού υπάρχει Θεία Δίκη/ κάποτε θ’ απολογηθείς/ για ό,τι μου έκανες μωρό μου/ πολύ σκληρά θα πληρωθείς».
Το γνωστό και ως «από το Θεό θα το βρεις».
Γιάννης Πλούταρχος, Τι Σταυρό Κουβαλάω;
«Τι σταυρό κουβαλάω, με ρωτάνε οι φίλοι / ποια σου έκλεψε το γέλιο, ξαφνικά απ’ τα χείλη».
Συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με γραμματείς και φαρισαίους και Πόντιους Πιλάτους που μας ωθούν στον Γολγοθά. Ο ίδιος ερμηνευτής έχει κυκλοφορήσει και το σουρεάλ στίχο/ σίκουελ «η σταύρωση μου ήσουν μετά την ανάσταση».
Χρύσπα, Μου Κάνει Πλάκα ο Θεός
«Πως μου κάνει πλάκα ο Θεός, κι ο έρωτας ο ξαφνικός/ πάλι την πόρτα μου χτυπά/ αχ, που ήσουν αγόρι μου εσύ/ πριν πάρω την απόφαση/ να μην ξαναγαπήσω πια».
Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου Χρύσπα μου.
Δέσποινα Βανδή, Δέκα Εντολές
«Ο άνθρωπος για τη ζωή, έχει τις δέκα εντολές/ για να αισθάνεται μπροστά στην αμαρτία ενοχές».
Στους δύο τσιμεντόλιθους που δόθηκαν στο Μωυσή, η γνωστή αοιδός έρχεται να προσθέσει στα θανάσιμα αμαρτήματα την αδιαφορία εντός μια σχέσης, πλειοδοτώντας στην ήδη υπάρχουσα έκτη εντολή περί μοιχείας.
Τριαντάφυλλος, Στην Προσευχή Σου
«Στην προσευχή σου, να μη ξεχάσεις στον Θεό να εξηγήσεις/ γιατί σε άφησα εσύ πριν με αφήσεις/ στην προσευχή σου, να μη ξεχάσεις να ζητάς απ’ τη ψυχή σου/ να σ’αγαπήσει κι άλλος έτσι στη ζωή σου».
Η αλήθεια είναι πως η ορθοδοξία δεν έχει ορίσει ακριβώς το τι μπορούμε να ζητάμε από το μεγαλοδύναμο να πραγματοποιήσει.
Νατάσα Θεοδωρίδου, Αν Υπάρχει Παράδεισος
«Αν υπάρχει παράδεισος, τότε είναι στα μάτια σου/ αν υπάρχει παράδεισος επιτέλους τον βρήκα».
Γιατί υπάρχουν και οι ανυπόμονοι που βιάζονται να γνωρίσουν τη μετά θάνατον ζωή.
Νίνο, Θεός
«Αν Θεός γινόμουν για λίγο/ θ’ άλλαζα πολλά δε σου κρύβω/ ένα όμως θ’ άφηνα ίδιο/ εσένα αγάπη μου/ απ’ το Α ως και το Ω δημιούργημα είσαι μέγα/ άραγε ο Θεός τι να είχε δει/ και τον έκανε να σε εμπνευστεί».
Εδώ αντιλαμβανόμαστε πως το ένα πλευρό μείον του αντρικού φύλου δεν του βγήκε και σε κακό.
Γιώργος Τσαλίκης, Μαζί Σου Και Στην Κόλαση
«Μαζί σου και στην κόλαση θα πάω/ αρκεί να έρθεις να μου πεις δυο λόγια τρυφερά».
Το συγκεκριμένο άσμα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή από τη στιγμή που δεν είναι συνετό να απομακρυνόμαστε από το δρόμο του θεού για λίγα ψίχουλα επίγειας αγάπης.
Άννα Βίσση, Έμπνευση
«Όταν σε έπλασε ο θεός/ πρέπει να είχε προφανώς/ έμπνευση, μεγάλη έμπνευση/ πρέπει να είχε έμπνευση, μεγάλη έμπνευση».
Άλλη μια περίπτωση στην οποία εξυμνείται -με μια δόση υπερβολής- η 6η και καταληκτική μέρα της δημιουργίας.
Νίκος Οικονομόπουλος, Ο Θεός Που Πιστεύω
«Προσκυνώ την εικόνα σου, τη μορφή σου την άγια/ σ΄αγαπώ και τα λόγια σου, προσευχή μου τα βράδια/ ο Θεός που πιστεύω, είσαι εσύ που λατρεύω/ είσαι εσύ που μου δίνεις, μένα χάδι ζωή/ είσαι αγάπη θρησκεία, σαν εσένα καμία».
Ξεκάθαρη βλασφημία σε μελωδία που παρασέρνει, θρησκεία είναι η ορθοδοξία και ο Θεός ένας.
Πάολα, Αυτά μου είπε ο Θεός
«Αυτά μου είπε ο θεός, αυτά και ‘γω σου λέω/ γιατί το παίζεις μια ζωή τραβάτε με κι ας κλαίω/ αυτά μου είπε ο θεός μπροστά μας θα τα βρούμε/ γιατί δεν κάνουμε μαζί και χώρια δεν μπορούμε».
Κατά περιόδους ο Κύριος έχει συνομιλήσει τόσο με πρώτα ονόματα της Ιερά οδού όσο και με πρώην Πρωθυπουργούς/ πρώην ηγέτες της κεντροδεξιάς.
Αντύπας, Δεν Είμαι Θεός
«Δεν είμαι θεός, εσένα ν’ αλλάξω/ δεν είμαι θεός, τον κόσμο να φτιάξω/ δεν είμαι θεός, μα σ’ αγαπάω και είμαι πιστός».
Τίμια παραδοχή πιστού που της είναι πιστός ενώ παράλληλα έχει κατανοήσει πλήρως πως το «καθ’ εικόνα και ομοίωση» δεν είναι κυριολεκτικό.
Bonus track για αιρετικούς:
Νίκος Καρβέλας, Ο Διάβολος είναι από την Ελλάδα
«Ο χριστιανισμός τα γάμησε όλα». Αυτό.
