Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω με δύο λέξεις τον Δημήτρη Αντωνίου, αυτές θα ήταν σίγουρα φως και ζωή. Στα 16 του χρόνια ένα τροχαίο ατύχημα τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο και έκτοτε έβαλε ως στόχο ζωής την ενημέρωση όλων για τα τροχαία ατυχήματα και εν γένει για την κυκλοφοριακή αγωγή.
Σπούδασε στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην οικονομική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Αντικείμενο της μεταπτυχιακής του διατριβής αποτέλεσαν τα τροχαία ατυχήματα στο Δήμο Θεσσαλονίκης την περίοδο 2010-2015.
Έρχεται τώρα να μας συστήσει ένα διαφορετικό comic που δημιούργησε. Ένα comic με τίτλο «Λέμε STOP στην οδική ανασφάλεια», το οποίο θα διανέμεται δωρεάν σε σχολεία.
«Είχα αρχίσει να κάνω ομιλίες σε σχολεία σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα και το έκανα πολύ ευχάριστα . Ένιωθα ότι υπάρχει ανταπόκριση. Είχε περισσότερο νόημα απ’ όσο περίμενα. Προσπάθησα να μπω στη θέση των παιδιών. Με φαντάστηκα να κάθομαι σ’ ένα θρανίο και να έρχεται κάποιος να μιλήσει για την οδική ασφάλεια.
Και μόνο που το φαντάστηκα, είχα ήδη βαρεθεί. Έψαξα κάποιον πιασάρικο τρόπο να επικοινωνήσω το ζήτημα στα παιδιά, ακόμα και στους πιο ζωηρούς μαθητές. Γενικά γράφω λογοτεχνία και θεατρικά κείμενα. Είμαι του γραψίματος. Μου μπήκε η ιδέα να γράψω κάτι που θα είναι πιο κοντά στα παιδιά, πιο ευχάριστο και σκέφτηκα το κόμικ. Δεν το είχα ξανακάνει. Διάβασα λίγα κόμικς να πάρω μια ιδέα και κατάλαβα ότι υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω που δουλεύει τέτοια κείμενα. Βρήκα αυτά τα άτομα και ευτυχώς ανταποκρίθηκαν στο να ξεκινήσουμε την προσπάθεια μαζί.
Ξεκίνησα ναγράφω το σενάριο έχοντας στο μυαλό μου τον πιτσιρίκο που είναι και λίγο δύσκολος στο να του κερδίσεις το ενδιαφέρον. Το εξώφυλλο τους κερδίζει την προσοχή κι έχω παρατηρήσει ότι αφού διαβάσουν την πρώτη σελίδα, το τελειώνουν αμέσως. Και σίγουρα μετά μπαίνουν σε σκέψεις. Έχει πετύχει το σκοπό του»
«Απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσω στο εγχείρημα αυτό ήταν να διανέμεται δωρεάν. Ήθελα να είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που πωλούνται στα βιβλιοπωλεία. Το κόστος για να τυπωθούν τόσες χιλιάδες αντίτυπα ήταν μεγάλο και
χρειαζόμουν χορηγούς. Ευτυχώς βρήκα ανθρώπους που πίστεψαν στο όραμα μου και στη διάθεση μου να επικοινωνήσω το ζήτημα αυτό στα νέα παιδιά κι έτσι καλύφθηκαν τα έξοδα. Μοιράζεται δωρεάν. Πηγαίνω στα σχολεία, μιλάω με τα παιδιά και τους δίνω τα κόμικς. Πριν από τη συνθήκη της πανδημίας, είχα προλάβει να πάω μόνο σε ένα σχολείο να μοιράσω αντίτυπα. Η πρώτη εκτύπωση – 20.000
αντίτυπα- παραχωρήθηκε στην Ελληνική Αστυνομία και τα μοιράζει η τροχαία. Αυτή είναι η δεύτερη εκτύπωση που αφορά στο δικό μου όραμα, να γυρίσω δηλαδή όσα περισσότερα σχολεία μπορώ και να φτάσει παντού αυτή η προσπάθεια»
«Το πρόβλημα εστιάζεται σε δύο παράγοντες. Το πρώτο και βασικότερο είναι η παιδεία Είναι γενικότερο ζήτημα. Ξέρεις, όταν κάποιος δε νοιάζεται για τους άλλους, βγαίνει και στην κυκλοφοριακή συμπεριφορά. Αυτό δε λύνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Σίγουρα θα βοηθούσε πολύ να ήταν μάθημα στο σχολείο η κυκλοφοριακή αγωγή.
Υπάρχει η ανάγκη να ενημερωθούν οι νέοι για τις επιπτώσεις των τροχαίων ατυχημάτων. Η οδική ασφάλεια δεν είναι πώς να βγάλουμε το δίπλωμα οδήγησης στα 18 μας. Ο τρόπος που οδηγεί ένα μικρό παιδί το ποδήλατο, είναι ο ίδιος που θα οδηγεί μηχανή. Είναι ο ίδιος τρόπος που θα οδηγεί αυτοκίνητο. Όλα είναι αλληλένδετα και πρέπει από νωρίς να προσπαθήσουμε να μάθουμε τον σεβασμό στον διπλανό μας.
Ο δεύτερος παράγοντας της κυκλοφοριακής αγωγής αφορά στην αστυνόμευση, η οποία είναι πολύ προβληματική στην Ελλάδα. Το δυναμικό της τροχαίας δεν είναι αρκετό. Είναι λίγα τα άτομα κι αυτό πρέπει να αλλάξει. Χρειάζεται να γίνονται έλεγχοι σε περισσότερα σημεία στις πόλεις. Τώρα με τον κορωνοϊό, η τροχαία έδειξε τη δυναμική της, κάνοντας περισσότερους ελέγχους. Αυτό θα έπρεπε να γίνεται συστηματικά»
«Η αλήθεια είναι ότι στον δρόμο αρκετές φορές με εξοργίζουν πράγματα. Είναι αυτή η κακή νοοτροπία που για να κάνει ο καθένας τη δουλειά του, παρκάρει το όχημα του όπου θέλει.
Γενικότερα, προσπαθώ σε τέτοιες περιπτώσεις να εξηγήσω στον άλλον, με όλη την καλή διάθεση, το λάθος του. Προτιμώ τη συναισθηματική προσέγγιση και όχι τις φασαρίες. Βλέπω ανθρώπους να στεναχωριούνται όταν με βλέπουν να μην μπορώ να περάσω στο πεζοδρόμιο επειδή έχουν παρκάρει εκεί. Συχνά απορούν με τον εαυτό τους πώς το έκαναν και νιώθουν άσχημα»
Ο Δημήτρης χαμογελώντας μου είπε πως θα συνεχίσει τις ενημερωτικές δράσεις , ελπίζοντας η προσπάθεια του να βρίσκει όλο και μεγαλύτερη ανταπόκριση.