«Στο δικό μου το νοσοκομείο, μέχρι που ήρθε το δεύτερο κύμα, δεν είχε γίνει απολύτως τίποτα. Τίποτα. Εδώ είμαι αν θέλουν να μου πουν τι έκαναν μέσα στο καλοκαίρι» καταγγέλλει στην Popaganda η κ. Ελένη Σιώτου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Γεώργιος Παπανικολάου».
Από την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου, η Λάρισα, η Θεσσαλονίκη κι ολόκληρη η περιφέρεια της Ροδόπης, που περιλαμβάνει την Κομοτηνή και τις Σέρρες, βρίσκονται σε καθεστώς περιορισμών της κυκλοφορίας, αφού και οι τρεις ήδη από τότε κατέγραφαν τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων.
Σχεδόν ένα μήνα μετά, η κατάσταση στην μεγαλύτερη πόλη της βόρειας Ελλάδας εξακολουθεί να είναι οριακή, με τα τέσσερα μεγάλα νοσοκομεία που εξυπηρετούν την περιφέρεια της Θεσσαλονίκης, δηλαδή περισσότερο από 1 εκατομμύριο πολιτών, να ισορροπούν στην κόψη του ξυραφιού.
«Από το πρώτο κύμα μέχρι το δεύτερο, δεν έγινε ούτε μια καινούργια κλίνη ΜΕΘ στο νοσοκομείο μας. Ούτε μία έστω καινούργια, που να πουν ότι αυτή την κάνουμε επί τούτου περιμένοντας το δεύτερο κύμα. Κλείσαμε αυτές που είχαμε ήδη και τις εντάξαμε στον κορονοϊό» λέει η κ. Σιώτου κι εξηγεί πώς ακριβώς αλλάζουν τα νούμερα με τις διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ από μέρα σε μέρα, χωρίς στην πραγματικότητα οι υποδομές του ΕΣΥ να εμπλουτίζονται: «Στο δικό μου νοσοκομείο υπήρχαν συνολικά 30 κλίνες ΜΕΘ και είχαμε τις 18 για κόβιντ και τις 12 για τα συνήθη περιστατικά. Γεμίζει το 18, γεμίζει και το 12, και μετά είχαμε κι 7 κλίνες που ήταν μονάδες αναπνευστικής ανεπάρκειας. Διώχνουμε και τους ανθρώπους από την αναπνευστική ανεπάρκεια και τις κάνουμε κι αυτές τις 7 κλίνες ΜΕΘ, γεμίζουν και αυτές, κλείνουμε τα χειρουργεία και βάζουμε 4 κρεβάτια μέσα στα χειρουργεία, γεμίζουν κι αυτά κι έξω από τα χειρουργεία υπήρχαν και δυο κλίνες ανάνηψης, που δεν είναι ΜΕΘ, είναι κάτι στο περίπου, τις κάναμε και αυτές κόβιντ. Αυτό σημαίνει καμία καινούργια ΜΕΘ».
Δεδομένης της έλλειψης υποδομών, το αναπόφευκτο ερώτημα είναι αν εφαρμόζεται διαλογή, το λεγόμενο τριάζ (triage), στην περιφέρεια της Θεσσαλονίκης. Καταγγελίες για διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ και υποεξοπλισμένες κλίνες έχουν ήδη γίνει από εργαζόμενους στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου ενώ ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, από τις 16 Νοεμβρίου, κάνει λόγο για κατάρρευση του ΕΣΥ στη βόρεια Ελλάδα και καταγγέλλει ότι διασωληνωμένοι ασθενείς με κορονοϊό νοσηλεύονται με αναπνευστήρες σε θαλάμους κλινικών στην Κατερίνη (πρωτεύουσα της Πιερίας) και τον Πολύγυρο (πρωτεύουσα της Χαλκιδικής) αλλά ότι και στη Θεσσαλία θάλαμοι κλινικών με αναπνευστήρες προσμετρώνται ως ΜΕΘ. Η ίδια η κυβέρνηση, διά των ανακοινώσεων του ΕΟΔΥ, αναφέρει πληρότητα 99% στις ΜΕΘ της Θεσσαλονίκης.
Η παθολόγος-εντατικολόγος και υπεύθυνη της κλινικής κόβιντ του Ιπποκράτειου, κ. Χριστίνα Κυδωνά, μιλώντας σε διαδικτυακή εκδήλωση, σημείωσε μεταξύ άλλων «στις πτέρυγες κόβιντ ένα ποσοστό των περιστατικών, κανονικά και με βάση το νόμο, δε θα έπρεπε να νοσηλεύεται εκεί, αλλά στις Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) με πολύ περισσότερο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και μόνιτορ». Δηλαδή, ναι μεν κανείς δεν αποκλείεται από την παροχή περίθαλψης, αλλά είναι η περίθαλψη που λαμβάνει, αυτή που θα έπρεπε να λάβει για την κατάσταση της υγείας του;
Ωστόσο, ο κ. Χαράλαμπος Κοροξενός, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, διαψεύδει τις φήμες που κυκλοφόρησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την περασμένη Κυριακή για διαλογή ασθενών άνω των 67 ετών. «Δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου τέτοιο πράγμα. Κρεβάτια ΜΕΘ ακόμα μπορούμε να αναπτύξουμε, εάν χρειαστεί να διασωληνωθεί και άλλος, ασχέτως ηλικίας. Ήδη ετοιμάζουμε 3-4 κρεβάτια από τη ΜΕΘ των στεφανιαίων νόσων, εάν χρειαστεί να διασωληνωθούν εκεί άνθρωποι. Οπότε, νομίζω ότι η φήμη δεν είναι αληθής γιατί δεν υπάρχει ακόμα αυτή η ανάγκη. Ακόμα.», ανέφερε στην Popaganda ο κ. Κοροξενός.
Στο ερώτημα, τι γίνεται με τους ανθρώπους που χρειάζονται νοσηλεία σε ΜΕΘ, χωρίς να είναι περιστατικά κόβιντ, από την στιγμή που τα νοσοκομεία κυριολεκτικά βουλιάζουν από διασωληνώσεις ασθενών κορονοϊού, η κ. Σιώτου απαντά «όποιος έχει λεφτά πάει στον ιδιωτικό τομέα. Όποιος δεν έχει… Έχουμε τεράστια αγωνία».
Χαράλαμπος Κοροξενός
«Λέμε ότι καμιά φορά οι άνθρωποι ξεπερνούν τις δυνατότητες τους και γίνονται υπερήρωες. Αυτό είναι αυτό που αντίκρυσα και διαπιστώνω αυτές τις μέρες. Βλέπω εργαζόμενους οι οποίοι έχουν τόση ένταση, δε σταματάνε να δουλεύουν, να κινούνται, τόσο που έρχεται η στιγμή να σχολάσουν και βλέπουν τον συνάδελφο που έρχεται να τους αλλάξει και τον κοιτούν με απορία “εσύ τι κάνεις τώρα εδώ;”. Δεν ξέρουν ότι πέρασε η ώρα, δεν ξέρουν ότι τελείωσε η βάρδια τους, κι όταν πλέον τους αλλάζει ο συνάδελφος, καταρρέουν στα αποδυτήρια, κάθονται κάτω στο πάτωμα και περνάνε μισή ώρα ανακούκουρδα στο πάτωμα για να μπορέσουν να συνέλθουν, να βάλουν τα ρούχα τους τα πολιτικά, να φύγουν από το νοσοκομείο. Και θα γυρίσουν πάλι πίσω σε 8 ώρες, ούτε σε 12, ούτε σε 24. Σε 8 ώρες θα επιστρέψουν πίσω γιατί είναι τόσο λίγο το προσωπικό που αναγκάζονται να καλύπτουν συνεχόμενα ωράρια. Έχω συναδέλφους που έχουν να πάρουν 15 και 20 ημέρες ρεπό. Είναι κάθε μέρα εκεί». Με αυτά τα λόγια περιγράφει τον αγώνα των εργαζομένων να κρατήσουν όρθιο το ΑΧΕΠΑ, να κρατήσουν όρθιο το ΕΣΥ, ο κ. Χαράλαμπος Κοροξενός.
Το burn out του υγειονομικού προσωπικού είναι ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος για την ασφάλεια τόσο των εργαζόμενων, όσο και των ασθενών. «Ήρθε πνευμονολόγος στη συνέλευση των γιατρών και μας είπε ότι ήταν στην εφημερία της προηγούμενης εβδομάδας μόνη της με έναν ειδικευόμενο και δύο νοσηλεύτριες για 50 κρεβάτια. Δύο νοσηλεύτριες για το βράδυ. Όχι ΜΕΘ, απλές κλίνες, αλλά κι ένα χάπι να χρειάζεται ο κάθε ένας ασθενής, τελείωσε. Βεβαίως είναι στα όρια της εξουθένωσης οι υγειονομικοί και τώρα πια δεν χωρίζονται σε αυτούς που δουλεύουν στον κόβιντ και στα συνήθη περιστατικά, γιατί σχεδόν όλο το νοσοκομείο μετατράπηκε σε κόβιντ, οπότε όλοι είναι μέσα εκεί, όλοι δοσμένοι στον ίδιο αγώνα», τονίζει η κ. Σιώτου.
«Το πιο σοβαρό πρόβλημά μας είναι η έλλειψη προσωπικού. Υλικά υπάρχουν, κρεβάτια υπάρχουν, χώροι υπάρχουν, δεν υπάρχει προσωπικό να τα στελεχώσει όλα αυτά (…) Έχω συναδέλφους που έχουν να πάρουν 15 και 20 ημέρες ρεπό. Είναι κάθε μέρα εκεί» Χαράλαμπος Κοροξενός, εκπρόσωπος εργαζόμενων νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ
Παρόλο που το δεύτερο κύμα του κορονοϊού, σύμφωνα με την διεθνή επιστημονική κοινότητα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ήταν δεδομένο και υπάρχουν προειδοποιήσεις για την σφοδρότητά του ήδη από τον περασμένο Μάιο, οι οποίες επανήλθαν τον Ιούνιο, τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, πριν ακόμα η βόρεια Ελλάδα βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, τα νοσοκομεία δεν ενισχύθηκαν με προσλήψεις. «Από γιατρούς, για το δεύτερο κύμα, την Δευτέρα (23 Νοεμβρίου) ήρθαν 3 και διορίστηκαν. Ξέρετε ποιοι είναι αυτοί; Η προκήρυξη του 2018. Στο Παπανικολάου ήταν να έρθουν από εκείνη την προκήρυξη συνολικά 9, ήρθαν 2 το καλοκαίρι και 3 τώρα, και δεν ξέρω πόσοι θα ξεμπλοκαριστούν για να έρθουν ακόμα. Για τις δε προσκλήσεις των επικουρικών να πούμε ότι τους δίνουν 925 ευρώ, για να έρθουν να περάσουν αυτή την κόλαση και μετά να τους πουν “χαίρετε, σας ευχαριστούμε που σας γνωρίσαμε”» επισημαίνει η κ. Σιώτου. «Το πιο σοβαρό πρόβλημά μας είναι η έλλειψη προσωπικού. Υλικά υπάρχουν, κρεβάτια υπάρχουν, χώροι υπάρχουν, δεν υπάρχει προσωπικό να τα στελεχώσει όλα αυτά. Οπότε στην ουσία είναι σα να μην τα έχεις» συνηγορεί και ο κ. Κοροξενός.
Όσο για τις πολυδιαφημισμένες επιτάξεις, επί της ουσίας, από τις δύο, λειτουργεί …καμία. «Η κυβέρνηση επίταξε τα κτήρια και οι κλινικάρχες επιτάξαν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του ΕΣΥ. Με αυτό τον τρόπο είναι σα να μας λένε έχουμε ένα κτήριο για να πάτε τον κόσμο. Κτίρια έχουμε…» λέει εμφανώς φορτισμένη η κ. Σιώτου. Μέσα στο Σαββατοκύριακο, δημοσιοποιήθηκε έγγραφο που υποχρεώνει εργαζόμενους του ΕΣΥ να μετακινηθούν στις ιδιωτικές μονάδες. Επιπλέον, η ιδιωτική κλινική «Λυσίμαχος Σαραφιανός» ακόμη δεν υποδέχθηκε ασθενείς με κορονοϊό, αφού συνεχίζονται τα προβλήματα με τις προδιαγραφές που θα έπρεπε να πληροί. Η «Γενική Κλινική» της Euromedica, αρχικά επιτάχθηκε αλλά προσέφυγε δικαστικά και σύμφωνα με πληροφορίες συμφωνήθηκε να δέχεται μη κόβιντ περιστατικά από τα δημόσια νοσοκομεία, ενώ ο όμιλος θα διαθέσει κλίνες σε ένα κέντρο αποκατάστασης, απελευθερώνοντας σε ελάχιστο χρόνο ασθενείς με πολύ σοβαρές παθήσεις που έχουν ανάγκη από διαρκή νοσηλεία. Σχετικές επώνυμες καταγγελίες έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αναφορικά με τους υγειονομικούς που είτε είναι θετικοί στο τεστ, είτε νοσούν, ο εκπρόσωπος των εργαζομένων του ΑΧΕΠΑ διευκρίνισε ότι «συγκεκριμένους αριθμούς δεν μπορούμε να έχουμε, κανείς δεν μπορεί να έχει γιατί αυτό είναι μια αέναη κίνηση – μπαίνουν, βγαίνουν σε καραντίνα, νοσούν, επιστρέφουν. Αυτό που υπάρχει ως εικόνα αυτήν την στιγμή είναι ότι στο δεύτερο κύμα του κόβιντ πάνω από 200 άτομα έχουν βρεθεί θετικά από τους εργαζόμενους. Επίσης, σε μόνιμη βάση 30 με 40, κατά προσέγγιση κι ανάλογα με τη μέρα, είναι εκτός νοσοκομείου, εκτός εργασίας διότι είναι σε καραντίνα. Χάσαμε μια συναδέλφισσα πριν από 4-5 μέρες μέσα στη Μονάδα. Έχουμε κάποιους συναδέλφους οι οποίοι ήδη νοσηλεύονται με υψηλό πυρετό. Τελευταία, προφορικά, δόθηκε οδηγία οι εργαζόμενοι μετά τις 14 ημέρες καραντίνας, εάν δεν έχουν πυρετό, ακόμη και εάν είναι ακόμα θετικοί στο τεστ κόβιντ, να επιστρέψουν στη δουλειά τους, λόγω έλλειψης προσωπικού, λαμβάνοντας τα απαραίτητα προστατευτικά μέσα, διότι θεωρούν ότι το ιϊκό φορτίο που φέρουν έχει πέσει πάρα πολύ».
Ελένη Σιώτου
«Το ζήτημα είναι πολυπαραγοντικό», επισημαίνει η κ. Σιώτου. «Παίζει ρόλο ότι η Θεσσαλονίκη δεν έχει κανένα άλλο μέσο μαζικής μεταφοράς πέρα από τα ελάχιστα λεωφορεία του ΟΑΣΘ που περνάνε κάθε μια ώρα, με αποτέλεσμα να είναι στοιβαγμένοι σα σαρδέλες οι άνθρωποι; Το θεωρώ καθοριστικό. Και δεν έκαναν τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Προχθές έβαλαν ένα εξτρά λεωφορείο από τη μια γραμμή που εξυπηρετεί το Παπανικολάου, που στοιβάζονται οι άνθρωποι πήγαινε-έλα από ένα νοσοκομείο γεμάτο κόβιντ. Έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι έχουμε χερσαία σύνορα με χώρες που έχουν πολύ υψηλό φορτίο; Σίγουρα. Παίζει ρόλο το γεγονός ότι υπάρχουν εργάτες γης που μπαίνουν από την Κρυσταλλοπηγή, από τη Γευγελή που έρχονται για μια-δυο μέρες να πάνε Χαλκιδική να μαζέψουν τις ελιές και να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα τους; Παίζει ρόλο. Έπαιξε ρόλο ότι στις 25 έως 28 Οκτωβρίου ήταν 2.500 άνθρωποι στη γιορτή του Αγίου Δημητρίου και γενικώς οι κοινωνικές εκδηλώσεις έδιναν κι έπαιρναν; Προφανώς. Παίζει ρόλο το γεγονός ότι όλη η σπουδάζουσα νεολαία και το πανεπιστήμιο είναι συγκεντρωμένο καταμεσής της πόλης, η κοινωνική ζωή των φοιτητών συγκεντρώνεται σε μια μικρή γεωγραφική ζώνη και δεν είναι διάσπαρτες οι σχολές όπως στην Αθήνα; Παίζει ρόλο. Παίζει ρόλο ότι ο χειμώνας είναι πιο βαρύς στην βόρεια Ελλάδα κι έρχεται πιο γρήγορα; Βεβαίως και παίζει ρόλο και αυτό».
Οι γιατροί αναγκάζονται να δίνουν πιο επιθετικά εξιτήρια, δηλαδή σε ασθενείς που επιστρέφοντας στα σπίτια τους εξακολουθούν να φέρουν ιϊκό φορτίο, Πόσα σπίτια έχουν δυο τουαλέτες; Πόσα σπίτια έχουν δυο κρεβατοκάμαρες για να κοιμάται ο ένας εδώ και ο άλλος μακριά; – Ελένη Σιώτου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Γεώργιος Παπανικολάου
Μεταφέροντας την προσωπική του αίσθηση από το πεδίο, ο κ. Κοροξενός ελπίζει ότι «είμαστε στην ισοπέδωση τώρα πια. Αυτό είναι καλό από τη μία, αλλά από την άλλη τα νοσοκομεία έχουν τόσους πολλούς ασθενείς τώρα μέσα στις μονάδες που αυτά που ζούμε είναι ήδη δραματικά. Οι περισσότεροι ασθενείς που είναι έτοιμοι να διασωληνωθούν παίρνουν τηλέφωνο στους συγγενείς και τους αποχαιρετούν. Λέμε δεν μπορεί να είναι αλήθεια όλο αυτό, δεν μπορεί να συμβαίνει. Δεν διανοείστε. Είναι απίστευτα αυτά που ζούμε. Άνθρωποι να παίρνουν τηλέφωνο τους συγγενείς τους και να τους αποχαιρετούν», επαναλαμβάνει, με δυσκολία στη φωνή του, ο εκπρόσωπος των εργαζομένων του ΑΧΕΠΑ, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι «οι ασθενείς χρειάζονται στήριξη και πρέπει οι εργαζόμενοι ψυχολόγοι και ψυχίατροι να μπουν στους θαλάμους και να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη. Είναι κρίσιμο».
«Πρέπει να δώσουμε σημασία και στην ενδοοικογενειακή διασπορά» σημειώνει, επιπλέον, η κ. Σιώτου και εξηγεί ότι όταν οι γιατροί αναγκάζονται να δίνουν πιο επιθετικά εξιτήρια (δηλαδή σε ασθενείς που είναι βέβαιο ότι έχουν διαφύγει τον κίνδυνο αλλά δεν είναι απολύτως υγιείς), όπως συμβαίνει τώρα, αυτοί επιστρέφοντας στα σπίτια τους εξακολουθούν να φέρουν ιικό φορτίο, δηλαδή να μεταδίδουν, σε κάποιο βαθμό, τον κορονοϊό. «Τους δίνουν οδηγίες αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πόσα σπίτια έχουν δυο τουαλέτες; Πόσα σπίτια έχουν δυο κρεβατοκάμαρες για να κοιμάται ο ένας εδώ και ο άλλος μακριά;».
«Όλοι καταλαβαίνουν πλέον ότι το ΕΣΥ, αν είναι πραγματικά δημόσιο, χωρίς ιδιώτες, είναι πιο υγιές και πιο ασφαλές και μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του ακόμα και σε τραγικά δύσκολες στιγμές, όπως αυτές που περνάμε. Δηλαδή, οι κλινικάρχες από μόνοι τους αυτόακυρώθηκαν και απέδειξαν ότι δεν μπορούν να αντέξουν ένα βαρύ κύμα στην κοινωνία» υπογραμμίζει ο κ. Κοροξενός.
Όπως εξηγεί ο εκπρόσωπος των εργαζομένων του ΑΧΕΠΑ, είναι κοινή γνώση ότι τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, όταν αντιμετωπίζουν δύσκολα περιστατικά τα κατευθύνουν στο ΕΣΥ, ανεξαρτήτως πανδημίας. «Όταν ζορίζονται οι ιδιώτες να αντιμετωπίσουν ένα βαρύ περιστατικό, κατευθείαν το στέλνουν στο ΕΣΥ. Επίσης, κάνουν επιλογή όσον αφορά τους ασθενείς, δεν παίρνουν περιστατικά τα οποία είναι βαριά, δεν έχουν προσδόκιμο ή είναι πάρα πολύ δύσκολα. Σηκώνουν τα χέρια ψηλά και τα οδηγούν στα δημόσια νοσοκομεία. Είναι επιχειρηματίες. Λεφτά βγάζουν και καλά κάνουν, αφού βρήκαν τρόπο. Δίνουν και δουλειά σε κάποιους εργαζόμενους, υπάρχει κι αυτό το θετικό κομμάτι σε αυτήν την ιστορία».
Ο κίνδυνος της έμμεσης ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ και της περαιτέρω διάβρωσης του ελλοχεύει, μέσω των ΣΔΙΤ, δηλαδή των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, σύμφωνα με τον κ. Κοροξενό. «Αυτό που πρέπει να δούμε από εδώ και πέρα και πρέπει να τονίζουμε συνέχεια μέχρι να το αντιληφθούν άπαντες είναι ότι τα δημόσια νοσοκομεία, που το μαγειρεύανε σιγά-σιγά να τα κάνουν ΣΔΙΤ, είναι απαραίτητο να μείνουν αμιγώς δημόσια, σε όλους τους τομείς τους. Με δημόσιο χαρακτήρα, να ελέγχονται οι λειτουργίες τους με διαφάνεια και νομιμότητα. Όμως το σχέδιο των ΣΔΙΤ πρέπει να εγκαταλειφθεί γιατί αποδείχτηκε ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να σταθεί σε βαριά ανάγκη. Είμαι σίγουρος ότι με μια καλή, μια ορθή διαχείριση των νοσοκομείων, γιατί αυτό αποδείχθηκε, θα είναι το βαρύ πυροβολικό της κοινωνίας και μια βαριά βιομηχανία, αν θέλετε. Το ΑΧΕΠΑ, και θεωρώ κάθε νοσοκομείο στην Ελλάδα, με καλή διαχείριση, είναι ανταγωνιστικό προς πολλά νοσοκομεία παγκοσμίως».
«Η πανδημία απέδειξε ότι στα σοβαρά μόνο το δημόσιο σύστημα υγείας υπάρχει» σημειώνει η κ. Σιώτου. «Έχουν αρρωστήσει από τον κορονοϊό πολλά επώνυμα άτομα κι όλα στο δημόσιο σύστημα νοσηλεύτηκαν τώρα που είναι τα ζόρια. Δεν πήγε κανένας να νοσηλευτεί στους ιδιώτες, παρά την οικονομική του επιφάνεια. Στα δημόσια νοσοκομεία ήρθαν. Αυτό τα λέει όλα. Βρεθήκαμε να γίνουμε ήρωες από τη μια μέρα στην άλλη, εκεί που δε μας αναγνωρίζουν καν, ακόμα, το ανθυγιεινό επάγγελμα. Έχουν περάσει 8 μήνες κι ούτε μια δέσμευση ότι θα μπούμε στα βαρέα και ανθυγιεινά. Αν δεν είναι αυτό ένδειξη υποκρισίας, τι άλλο είναι;»