Σε μία εβδομάδα ακριβώς, την Κυριακή 8 Οκτωβρίου, διεξάγεται ο πρώτος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Ίσως είναι η πρώτη φορά που ο καθένας μας έχει έναν τουλάχιστον υποψήφιο συγγενή, φίλο ή έστω γνωστό, που κατεβαίνει σε αυτές.
Πέντε κάτοικοι της Αθήνας που διεκδικούν την ψήφο μας ως δημοτικοί σύμβουλοι απαντούν στις ερωτήσεις της Popaganda.
Μας συστήνονται με αλφαβητική σειρά:
Είμαι η Γεωργία Βαλωμένου και είμαι Αρχιτέκτων Μηχανικός με μεταπτυχιακές σπουδές στον Περιβαλλοντικό Σχεδιασμό Πόλεων και Κτιρίων. Εργάστηκα από το 1994 μέχρι το 2006 σε πλήθος αρχιτεκτονικών μελετών δημόσιων και ιδιωτικών έργων. Το 2006 διορίστηκα στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση όπου και εργάζομαι μέχρι σήμερα. Έχω τρία παιδιά. Ασχολούμαι με τα κοινά μέσα από διάφορες συλλογικότητες. Αρθρογραφώ περιστασιακά σε εφημερίδες, περιοδικά και sites. Είμαι υποψήφια με τον συνδυασμό «Ανατρεπτική συμμαχία για την Αθήνα» με επικεφαλής τον Κώστα Παπαδάκη.
Είμαι η Μαρία Παρέντη. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους Αμπελόκηπους, όπου και διατηρώ το γραφείο μου. Ακολούθησα το παιδικό μου όνειρο να γίνω δικηγόρος. Η επικράτηση του δικαίου και η προάσπιση κάθε αδικημένου είναι πάνω από όλα πολιτικό χρέος. Το επάγγελμα ακολουθεί. Τα τελευταία χρόνια αφιερώθηκα στην υπεράσπιση των κακοποιημένων γυναικών. Είμαι υποψήφια με τον συνδυασμό «Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας» με επικεφαλής τον Νίκο Σοφιανό.
Είμαι ο Βαγγέλης Προβιάς και είμαι συγγραφέας. Οι φίλοι μου με λένε πρόβατο. Δεν είναι πολύ κουλ παρατσούκλι αφού τα πρόβατα, κατά το στερεότυπο, στερούνται πρωτοβουλίας, θάρρους, γενναιότητας, σπιρτάδας. Όμως, όπως λέει ένας καλός μου φίλος, το πρόβατο παίρνει το όνομά του από τον συνδυασμό των λέξεων προ και βαίνω. Δηλαδή, είναι ένα πλάσμα που πεισματικά προχωρά. Μπροστά. Γενναία. Αποφασιστικά. Χωρίς δισταγμό. Όπως προσπαθώ να προχωράω και εγώ. Για αυτό και αποδέχτηκα την πρόταση του δημάρχου της Αθήνας να είμαι στην ομάδα των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων για την επόμενη θητεία του. Είμαι υποψήφιος με τον συνδυασμό «Αθήνα Ψηλά» με επικεφαλής τον Κώστα Μπακογιάννη.
Είμαι η Τζίνα Σωτηροπούλου. Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1976. Είμαι αρχιτέκτονας μηχανικός ΕΜΠ, με μεταπτυχιακές σπουδές σκηνογραφίας στο CSSD στο Λονδίνο, ιδρυτικό μέλος του αρχιτεκτονικού γραφείου architectones02 και πιστοποιημένη εκτιμήτρια ακινήτων. Αρθρογραφώ πάνω σε θέματα αρχιτεκτονικής, πόλης και πολιτισμού στην εφημερίδα Καθημερινή και διατηρώ την διαδικτυακή πολιτιστική πλατφόρμα SLUS.GR. Συμμετείχα στην επιμέλεια του ελληνικού περιπτέρου στην 15η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας στο συμμετοχικό project του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων #ThisIsACo-op. Ζω και εργάζομαι στο κέντρο της Αθήνας. Είμαι υποψήφια με τον συνδυασμό «Ανοιχτή Πόλη» με επικεφαλής Κώστα Ζαχαριάδη.
Είμαι ο Θανάσης Χειμωνάς. Γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και είμαι συγγραφέας. Σπούδασα Φιλολογία και Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Δημοσιογραφία στο Λονδίνο. Μυθιστορήματα και διηγήματά μου έχουν εκδοθεί στη Γαλλία, τη Γερμανία, το Ισραήλ και τη Βόρεια Μακεδονία ενώ έχω εργαστεί ως αρθρογράφος σε ΜΜΕ όπως τα Νέα, η Athens Voice, το Liberal.gr και το Φως των σπορ. Έχω υπάρξει Γραμματέας Πολιτισμού, υποψήφιος βουλευτής Α’ Αθήνας και υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ καθώς και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι. Ήμουν ιδρυτικό στέλεχος των κινήσεων των “58” και των “Παραιτηθείτε”. Είμαι υποψήφιος με τον συνδυασμό «Αθήνα Τώρα» με επικεφαλής τον Χάρη Δούκα.
Γεωργία Βαλωμένου: Αποφάσισα χωρίς δεύτερη σκέψη και με μεγάλη χαρά να στηρίξω με την υποψηφιότητά μου ένα ενωτικό σχήμα, μια συμμαχία των δυνάμεων της αριστεράς στο Δήμο της Αθήνας. Το 2019 η εξωκοινοβουλευτική αριστερά κατέβηκε στον δήμο της Αθήνας με 4 παρατάξεις, πράγμα εξαιρετικά απογοητευτικό κατά τη γνώμη μου. Στις προσεχείς εκλογές, ο ίδιος περίπου πολιτικός χώρος εκπροσωπείται με μία μόνο παράταξη, την Ανατρεπτική Συμμαχία. Αυτό δεν έγινε ούτε εύκολα ούτε γρήγορα, όμως επιτέλους έγινε και ευελπιστώ πως θα αποτελέσει μια αφετηρία για ακόμα ευρύτερες συμμαχίες και σε άλλες αναμετρήσεις. Επιπλέον, το ψηφοδέλτιό μας είναι πλούσιο, συμπεριληπτικό, γεμάτο αξιόλογους ανθρώπους, ανθρώπους της εργασίας και των κινημάτων, ανθρώπους με καθαρά πρόσωπα, και νιώθω τυχερή να βρίσκομαι ανάμεσά τους
Μαρία Παρέντη: Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι λιγότερο σημαντικές από τις βουλευτικές και σε καμία περίπτωση λιγότερο πολιτικές, αν και βολεύει πολύ κάποιους να τις “αποπολιτικοποιούν” και να δημιουργούν πολύχρωμους συνδυασμούς σύμπραξης. Ο πολιτικός μου χώρος, το ιδεολογικό μου σπίτι, είναι το ΚΚΕ, άρα η απάντησή μου είναι απλή και καθαρή. Μόνο στα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης λοιπόν, θα μπορούσε να υπάρχει το όνομά μου.
Βαγγέλης Προβιάς: Διότι είναι ο συνδυασμός του δημάρχου της Αθήνας, άρα η πρόταση ήταν και τιμή, και «υπόσχεση – προοπτική» ότι θα μπορέσω να συνεισφέρω έμπρακτα. Διότι ο Κώστας Μπακογιάννης απευθύνει ζεστό χαιρετισμό στο Athens Pride, και στηρίζει σταθερά και έμπρακτα την κοινότητα lgbtq+. Διότι η τωρινή δημοτική αρχή έφτιαξε δομή στήριξης αστέγων, Κοινωνικό Βιβλιοχαρτοπωλείο, Ιατρείο Ψυχικής Υγείας, Κοινωνικό Κομμωτήριο, αλλά και ξενώνα Φιλοξενίας Γυναικών – Θυμάτων Βίας και των Παιδιών τους. Υπήρξαν λάθη και καθυστερήσεις; Ασφαλώς – αλλά μόνο όποιος δεν δουλεύει είναι αλάνθαστος. Διότι, τέλος, η δημοτική αρχή έφτιαξε και φώτισε το Άλσος Παγκρατίου και την Πλατεία Μεσολογγίου, που είναι δίπλα στο σπίτι μου και τα χαίρομαι με την καρδιά και με το σώμα!
Τζίνα Σωτηροπούλου: Θέλω να μπει φρένο στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, στην αδιαφάνεια, στην μη αποτελεσματική διαχείριση. Να αλλάξουν οι προτεραιότητες, να μην ξαναμιλήσουμε για άχρηστους Μεγάλους Περιπάτους που μας ταλαιπώρησαν μια τριετία τώρα, αντιθέτως να δουλέψουμε για τις απαραίτητες περιβαλλοντικές και κοινωνικές υποδομές στις γειτονιές: από την αντιπλημμυρική θωράκιση μέχρι την προσιτή κατοικία, την δημιουργική οικονομία, τα ασφαλή σχολεία και τις πράσινες διαδρομές. Συμμετέχω στις δημοτικές εκλογές με την Ανοιχτή Πόλη γιατί μετρά ήδη 17 χρόνια, λειτουργεί συλλογικά, συνεργάζεται με κινήματα πολιτών και είναι ανοιχτή σε όσους θέλουν να συμμετέχουν στην προώθηση σύγχρονων ριζοσπαστικών λύσεων στα προβλήματα της Αθήνας.
Θανάσης Χειμωνάς: Πριν ακόμη μου γίνει η πρόταση, έβλεπα με καλό μάτι την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα. Ένας άνθρωπος νέος, άφθαρτος, με ιδέες, θέσεις και άποψη απέναντι σε έναν γόνο που μεταχειρίζεται την Αθήνα σαν να είναι το Sim City του και πλάι σε κομματικούς υποψήφιους συν έναν έγκλειστο νεοναζί. Ήθελα πολύ να τον βοηθήσω και όταν μου ζητήθηκε είπα αμέσως το ναι.
Η Γεωργία Βαλωμένου υποψήφια με τον συνδυασμό «Ανατρεπτική συμμαχία για την Αθήνα».
Γεωργία Βαλωμένου – Ανατρεπτική συμμαχία για την Αθήνα: Ως αρχιτέκτονας με μεγάλη μελετητική εμπειρία με ενδιαφέρον και αγάπη για την πόλη και με σπουδές πάνω στην βιοκλιματική αρχιτεκτονική θα ήθελα να συμβάλλω στη διαχείριση των ελεύθερων χώρων με γνώμονα το να παραμείνουν ελεύθεροι, δημόσιοι, με καλαίσθητο αστικό εξοπλισμό, καθαροί, φωτισμένοι, ανοιχτοί και προσβάσιμοι σε όλους. Παράλληλα με αυτό, θα ήθελα να συμβάλλω στην επίλυση του πολύ σημαντικού προβλήματος της στέγης, που στερεί από τους νέους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζήσουν όπως επιθυμούν και οδηγεί πολλούς συμπολίτες μας στην αστεγία. Ένα πρόβλημα που διογκώνεται με τον ανεξέλεγκτο τουρισμό και τους εξευγενισμούς περιοχών (gentification) και στο οποίο η δημοτική αρχή μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο. Με τη δεύτερη ιδιότητά μου, αυτή της εκπαιδευτικού, θα ήθελα να ασχοληθώ με τη μεγάλη πληγή των σχολικών υποδομών, τα κτίρια που παραμένουν εδώ και δεκαετίες ασυντήρητα, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς αναλώσιμα, χωρίς χρηματοδότηση.
Μαρία Παρέντη – Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας: Στη Λαϊκή Συσπείρωση καμία και κανείς μας δε δουλεύει μόνη και μόνος. Παρόλα αυτά, η καθεμία και ο καθένας από εμάς έχει την τεχνογνωσία ή την επιστημονική γνώση να δρα στοχευμένα με γνώμονα το αντικείμενό του. Το δικό μου πεδίο ως νομικού, είναι η παροχή νομικής προστασίας σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας, σε γυναίκες και παιδιά που κακοποιούνται καθημερινά. Θύματα αφημένα στο έλεος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Σήμερα που μιλάμε, δεν υπάρχει στην Αθήνα καμία ειδική δημοτική δομή που να υποδέχεται και να στηρίζει ουσιαστικά τα θύματα κακοποίησης. Έτσι, συνήθως αυτά σιωπούν ή και αν απευθυνθούν στις αρχές, σταματούν, φτάνοντας νωρίς σε αδιέξοδο. Η Λαϊκή Συσπείρωση, ο Νίκος Σοφιανός, δε θεωρεί διόλου μικρό αυτό το ζήτημα. Είναι λοιπόν εδώ, είμαστε εδώ, να δώσουμε το χέρι σε αυτές τις γυναίκες. Να μπούμε μπροστά, όπως κάνουμε τόσα χρόνια και να παλέψουμε για την ασφάλεια τους, για να μη ζουν πια μέσα στον εφιάλτη ούτε λεπτό και για να πάψουμε να μετράμε δολοφονημένες. Έχουμε ενιαία αντίληψη και επεξεργασίες σε κάθε δήμο και το έχουμε αποδείξει στην πράξη με το παράδειγμα της Πάτρας.
Βαγγέλης Προβιάς – Αθήνα Ψηλά: Θα ήθελα πολύ να αναδείξω την Αθήνα ως το καλύτερο prompt, ως εξαιρετική έμπνευση, ως το ωραιότερο κίνητρο δημιουργικής γραφής. Αυτή η τόσο γοητευτική πόλη είναι γεμάτη ιστορίες. Είμαστε πολύ τυχεροί όσοι γράφουμε και ζούμε εδώ. Η προάσπιση της ορατότητας και της συμπερίληψης των ανθρώπων που έχουν μη στερεοτυπικές, μη πλειοψηφικές απόψεις για το τι αποτελεί οικογένεια, αγάπη, σχέση, πάντα αποτελεί στόχο καρδιάς. Και μυαλού. Είναι κάτι που μπορεί να καλλιεργηθεί, σε πείσμα των παλιών αντιλήψεων. Και τέλος, αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε μια πόλη, η πόλη μας, να προάγει την ψυχική υγεία, πρακτικά, καθημερινά. Για όλα αυτά ήδη έχω αρχίσει την προετοιμασία, με την έννοια πως χρειάζονται συγκεκριμένες δράσεις και πρωτοβουλίες που προετοιμάζονται, που υλοποιούνται βήμα-βήμα. Αυτές οι μικρές ειδικές ενέργειες συνθέτουν τελικά μεγαλύτερες εικόνες και οράματα.
Τζίνα Σωτηροπούλου – Ανοιχτή Πόλη: Είμαι αρχιτέκτονας, αρθρογραφώ για θέματα αρχιτεκτονικής, πόλης και πολιτισμού, ζω στην Νεάπολη Εξαρχείων και αγαπώ την Αθήνα. Οι γνώσεις μου στην αρχιτεκτονική και την πολεοδομία μου επιτρέπουν να ιεραρχώ καλύτερα τις ανάγκες του αστικού ιστού. Με ενδιαφέρουν τα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, οι αναπλάσεις, ο πολιτισμός. Η Αθήνα μπορεί να γίνει υπέροχη, πρότυπο διαχείρισης του δημόσιου χώρου, με μικρής κλίμακας αναζωογονητικές και στοχευμένες αστικές παρεμβάσεις. Στο Γκέτεμποργκ, ο Δήμος μαζί με τους βερολινέζους αρχιτέκτονες raumlabor έφτιαξαν έναν δημόσιο χώρο σάουνας ενώ στο Χάλμσταντ -οι Schmidt Hammer Lassen- μια φανταστική δημοτική Βιβλιοθήκη: μία από τις 1400 δημόσιες βιβλιοθήκες της Σουηδίας. Εμείς γιατί να μην έχουμε τουλάχιστον μία σύγχρονη δημοτική βιβλιοθήκη σε κάθε μια από 7 δημοτικές κοινότητες, όπως προτείνει η Ανοιχτή Πόλη;
Θανάσης Χειμωνάς – Αθήνα Τώρα: Η εύκολη απάντηση θα ήταν ο Πολιτισμός, μια και είμαι συγγραφέας και έχω υπάρξει και Tομεάρχης Πολιτισμού. Θα με ενδιέφερε και ο αθλητισμός (δέσμευση: τραπέζια πινγκ πονγκ σε κάθε πάρκο!). Πάνω απ’ όλα, όμως, είμαι ένας ταλαίπωρος κάτοικος αυτής της ιστορικής και -πάλαι ποτέ- πανέμορφης πόλης. Έχω γκρεμοτσακιστεί στα σμπαραλιασμένα πεζοδρόμιά της, έχω κάνει άπειρους γύρους με το αυτοκίνητο (άλλων) μέχρι να βρεθεί πάρκινγκ, κοιτάζω πίσω από την πλάτη μου όταν περπατάω στα θεοσκότεινα σοκάκια της το βράδυ, έχω λιποθυμήσει από την μπίχλα των σκουπιδιών εδώ κι εκεί. Ανεκτίμητες και αξιοποιήσιμες εμπειρίες.
Η Μαρία Παρέντη είναι υποψήφια με τον συνδυασμό «Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας».
Γεωργία Βαλωμένου – Ανατρεπτική συμμαχία για την Αθήνα: Η Αθήνα είναι μια πόλη που πάσχει διαχρονικά από έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων, ενώ ειδικά το τελευταίο διάστημα η διαχείριση των ελεύθερων χώρων αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ της δημοτικής αρχής και των πολιτών (Λόφος Στρέφη, πάρκο Δρακόπουλου, πλατεία Εξαρχείων κ.α.). Ταυτόχρονα, στο κέντρο της πόλης βλέπουμε το εξής παράδοξο: από την μία είναι η μόνη περιοχή που γίνονται έργα βιτρίνας προκειμένου να μετατραπεί η πόλη σε τουριστικό προϊόν, από την άλλη τα έργα αυτά γίνονται με αδιαφανείς διαδικασίες, με απευθείας αναθέσεις, με μέτρια έως κακά αποτελέσματα, και ενίοτε, χωρίς καθόλου αποτελέσματα – μιλάω για τον Μεγάλο Περίπατο, ή αλλιώς το μεγάλο φιάσκο της ανάπλασης της Πανεπιστημίου. Η λύση είναι στοχευμένες αναπλάσεις στις γειτονιές, διαφανείς διαδικασίες ανάθεσης μελετών και εργολαβιών, διαχείριση από τις δημοτικές υπηρεσίες και όχι από ιδιώτες, και συμμετοχή των πολιτών στην λήψη αποφάσεων μέσα από οργανωμένες αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
Μαρία Παρέντη – Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας: Πάντως σίγουρα όχι οι μουριές. Η Αθήνα είναι σήμερα μια αφιλόξενη, βρώμικη και επικίνδυνη πόλη για κατοίκους και περαστικούς. Η εικόνα της “πρότυπης τουριστικής πόλης” καταρρέει με μια απλή βόλτα στις γειτονιές, με δέκα λεπτά βροχής ή μισή μέρα χιονόπτωσης. Ένα απέραντο Airbnb που παραπαίει. Η παρούσα δημοτική αρχή, ακολουθώντας τις πολιτικές των προηγούμενων, δεν είναι διατεθειμένη να ξοδέψει ούτε μισό ευρώ για τις ανάγκες του δημότη. Έχει ξεπουλήσει την πόλη σε μεγαλοεπενδυτές και δρα αποκλειστικά υπέρ αυτών. Αυτό ξέρει πολύ καλά να το κάνει. Τι να πρωτοπούμε; Για τα υποστελεχωμένα και επικίνδυνα σχολεία, για την ανυπαρξία κοινωνικών δομών, για την έλλειψη πρασίνου, πάρκων, δημοτικών γυμναστηρίων, αθλητικών εγκαταστάσεων; Μπορούμε να μιλάμε ώρες για προβλήματα, όμως εμείς δεν είμαστε εδώ μόνο για να τα καταγγέλλουμε και να τα αναφέρουμε, έχουμε μελετήσει προσεκτικά το καθένα από αυτά και έχουμε καταθέσει λύσεις για ένα προς ένα.
Βαγγέλης Προβιάς – Αθήνα Ψηλά: Δύσκολη ερώτηση. Φοβάμαι ότι θα πω παράξενα πράγματα, αλλά… ας το τολμήσω. Θα έλεγα ότι ξεχνάμε να την θαυμάζουμε και να την αγαπάμε. Άρα και να την φροντίζουμε. Θεωρώ ακόμη πρόβλημα την διάχυτη αίσθηση/πεποίθηση όλων μας πως κανείς δεν μπορεί να την υπηρετήσει, άρα… «γιατί να ψηφίσω ή γιατί να ψάξω ώστε να επιλέξω άξιους υποψήφιους»; Και όμως, ο αξιόλογος άνθρωπος της αυτοδιοίκησης μπορεί να κάνει πολλά! Σε πρακτικό επίπεδο με απασχολεί το πρόβλημα των ενοικίων – της στέγης που είναι διαθέσιμη στους πιο ευάλωτους οικονομικά. Είμαι και εγώ μια ζωή στο νοίκι και… ανησυχώ. Και κάτι τελευταίο, ίσως και λίγο υπερβολικά οραματικό. Θα ήθελα να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε για την Αθήνα αλλά και την ζωή συνολικά με διαζευκτικά «ή». Λόγου χάρη… αντί για ή όραμα ή πράξη… να επιδιώκουμε και όραμα και πράξη. Αντί για ή αλληλεγγύη, ή ανάπτυξη… και ανάπτυξη και αλληλεγγύη.
Τζίνα Σωτηροπούλου – Ανοιχτή Πόλη: Η Αθήνα δεν έχει καταφέρει να είναι μια πόλη για τους κατοίκους της. Δεν είναι ούτε περιβαλλοντικά, ούτε κοινωνικά βιώσιμη. Ο δημόσιος χώρος και οι υποδομές της είναι τόσο υποβαθμισμένες, που οδηγούμαστε σε κακές συνθήκες διαβίωσης. Ανύπαρκτα και κακοσυντηρημένα πεζοδρόμια, ελάχιστο πράσινο, περιορισμένοι ελεύθεροι χώροι, ελλειπείς κοινωνικές υπηρεσίες, υπερ-τουριστικοποίηση, στεγαστική κρίση. Σ’ ένα ταξίδι στην Ουψάλα μου έκανε εντύπωση που παντού κυκλοφορούσαν άνθρωποι σε αναπηρικά αμαξίδια. Γιατί υπάρχουν τόσα άτομα με αναπηρία; «Δεν είναι περισσότεροι εδώ από όσοι στην Αθήνα. Εδώ απλά δεν είναι αθέατοι. Κυκλοφορούν. Υπάρχουν. Ζουν», μου απάντησε η Κατερίνα. Αντίστοιχα θέματα αντιμετωπίζουν και όσοι έχουν παιδιά σε καρότσια. Η συμπερίληψη όλων -σε συνδυασμό με την χωρική και κοινωνική ισότητα- είναι βασικά ζητούμενα. Η Ανοιχτή Πόλη δεν θέλει έργα για το κέντρο πόλης, τους τουρίστες και τους επισκέπτες του Σαββατοκύριακου. Θέλει μια κοινωνικά δίκαιη πόλη. Δεν μπορεί στην 6η Δημοτική Κοινότητα να αντιστοιχεί μόνο 1 τμ πρασίνου ανά κάτοικο ενώ η οδηγία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας να συνιστά 9 τμ. Δεν αρκεί να πούμε ότι θέλουμε μια καταπράσινη Αθήνα με ποδηλατόδρομους και άνετα πεζοδρόμια, πρέπει να πούμε και πού θα χωροθετηθούν και σε ποιους απευθύνονται τα έργα. Μόνο με μια δραστική αλλαγή προτεραιοτήτων και ισότιμη αντιμετώπιση των κοινοτήτων η Αθήνα θα γίνει πραγματικά ανθεκτική πόλη, προσφέροντας καλύτερη ποιότητα ζωής σε όλους.
Θανάσης Χειμωνάς – Αθήνα Τώρα: Μόνο προβλήματα έχει η Αθήνα. Τα είπα και πιο πάνω. Βρομιά, τσιμέντα, σκοτάδι. Και σε όλα αυτά ήρθε και ο κύριος Μπακογιάννης να προσθέσει και τον Μεγάλο Περίπατό του. Όχι, μπράβο του! Δε λέω πως ο Δούκας είναι ο μάγος Χουντίνι και θα τα εξαφανίσει όλα αυτά. Μπορεί όμως να φυτέψει πέντε δέντρα εδώ, να φτιάξει δέκα πεζοδρόμια εκεί, να τοποθετήσει φώτα που θα λειτουργούν παραπέρα. Αν μπείτε στο site του συνδυασμού θα δείτε και τον τρόπο που θα το κάνει.
Ο Βαγγέλης Προβιάς είναι υποψήφιος με τον συνδυασμό «Αθήνα Ψηλά».
Γεωργία Βαλωμένου – Ανατρεπτική συμμαχία για την Αθήνα: Με μεγαλύτερη δημοσιότητα και διάχυση των διαδικασιών, ιδίως των αναθέσεων, ώστε να μην σπάνε τα μεγάλα έργα σε πολλά μικρά για να γίνονται με απευθείας αναθέσεις κλπ. Γενικά, υπάρχει το νομικό πλαίσιο, αλλά πρέπει να τηρείται στην ουσία του και όχι με νομότυπες μεν αλλά ουσιαστικά παράτυπες διαδικασίες. Επιπλέον, χρειάζεται μεγαλύτερη συμμετοχή και ανάμιξη των παρατάξεων της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο.
Μαρία Παρέντη – Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας: Εμείς μάλλον αντιστρέφουμε το ερώτημα. Ναι, φυσικά μιλάμε για λογοδοσία. Αλλά από ποιους και για ποιους ε; Για παράδειγμα, ο απερχόμενος δήμαρχος ισχυρίζεται ότι τα πάντα είναι στη Διαύγεια. Αλλά για ποια διαφάνεια, ποιον έλεγχο και ποια λογοδοσία συζητάμε, όταν εμβληματικά έργα της απερχόμενης δημοτικής αρχής Μπακογιάννη (βλ. Μεγάλος Περίπατος, Ακαδημίας Πλάτωνος κ.α.) κατατέθηκαν προς έγκριση στο δημοτικό συμβούλιο δύο ώρες πριν, έτσι ώστε να περάσουν με τον ελάχιστο δυνατό έλεγχο από πλευράς παρατάξεων; Όταν π.χ. ο εξοπλισμός της πρώτης φάσης του Περιπάτου προμηθεύτηκε με διαφάνεια, κόστισε εκατομμύρια ευρώ και σήμερα σαπίζει σε αποθήκες και φυτώρια του Δήμου! Επομένως η απάντηση είναι πολύ περισσότερο πολιτική και λιγότερο «τεχνοκρατική». Εμείς λέμε ότι αυτές οι επιλογές είναι βαθιά πολιτικές. Οι πρακτικές ανάθεσης της βιωσιμότητας των πόλεών μας στα μεγάλα εργολαβικά συμφέροντα κοστίζουν, όχι μόνο σε ποιότητα διαβίωσης, αλλά και στην ίδια τη ζωή. Ξέρετε πολλούς π.χ μεγαλοεργολάβους και δημάρχους που επέστρεψαν στον δημότη αυτά που χάθηκαν στον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας; Φυσικά όχι. Άρα οι πόλεις μας δεν έχουν ανάγκη από άλλη μια ψευδο-τεχνοκρατική τοποθέτηση στα ζητήματα της διαφάνειας. Από άλλες πολιτικές έχουν ανάγκη.
Βαγγέλης Προβιάς – Αθήνα Ψηλά: Με πιάνετε αδιάβαστο. Θα απαντήσω ως αυτό που είμαι σήμερα, δηλαδή κάτοικος της πόλης και υποψήφιος για το δημοτικό συμβούλιο. Έχω την αίσθηση πως στο site του δήμου υπάρχουν απολογισμοί, προϋπολογισμοί και οικονομικές λεπτομέρειες έργων. Ομολογώ πως δεν γνωρίζω σε τι βαθμό… [όμως, ασφαλώς αν εκλεγώ, όλα αυτά θα τα παίζω στα δάχτυλά μου. Ευτυχώς που μου αρέσει το διάβασμα, ακόμη και για τέτοιες πληροφορίες. Υπόσχομαι λοιπόν: Από αδιάβαστος θα γίνω διαβασμένος!].
Τζίνα Σωτηροπούλου – Ανοιχτή Πόλη: Προωθούμε την ανοιχτή και πολυδύναμη δημοκρατική διακυβέρνηση έναντι του αναποτελεσματικού και κλειστού δημαρχοκεντρικού μοντέλου μέσω της χρήσης ψηφιακών εργαλείων για ενίσχυση της διαφάνειας και της ενεργής συμμετοχής όλων. Προτείνουμε διαφορετική οργάνωση του Δήμου με αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων προς τις 7 Δημοτικές Κοινότητες για να διαχυθούν οι παρεμβάσεις στην μικρής κλίμακας γειτονιά. Βασικό εργαλείο οικονομικής διαχείρισης είναι ο συμμετοχικός προϋπολογισμός που δεν επικυρώνεται απλά από Συμβούλια αλλά συνδιαμορφώνεται από όλους σε ετήσια βάση. Εμπλέκει τους δημότες, αφήνοντάς τους να συναποφασίζουν πού και με ποιον τρόπο διατίθενται οι πόροι του ετήσιου δημοτικού προϋπολογισμού.
Θανάσης Χειμωνάς – Αθήνα Τώρα: Υπάρχει μια δημιουργική ασάφεια στο πού τελειώνουν οι αρμοδιότητες του δήμου και πού αρχίζουν εκείνες της Περιφέρειας και της Κυβέρνησης. Θέση μου όμως είναι πως ειδικά στην αχανή Αθήνα ο Δήμος πρέπει να έχει λόγο σε όλα. Δε γίνεται π.χ. όταν έχει καύσωνα το καλοκαίρι να αποφασίζει ετσιθελικά η Περιφέρεια και η κυβέρνηση να κλείνουν τα πάρκα οδηγώντας τους Αθηναίους σε ασφυξία και θερμοπληξία και ο Δήμος να μην έχει δικαίωμα να πατήσει πόδι.
Η Τζίνα Σωτηροπούλου είναι υποψήφια με τον συνδυασμό «Ανοιχτή Πόλη».
Γεωργία Βαλωμένου – Ανατρεπτική συμμαχία για την Αθήνα: Για να ασχοληθούν περισσότερο οι Αθηναίοι με τα κοινά, χρειάζεται οργάνωση και παρότρυνση, ανοιχτές συμμετοχικές διαδικασίες, συνεργασία και όχι αντιπαράθεση με τα κινήματα πόλης, τους συλλόγους και τις επιτροπές πολιτών. Μια καλή αρχή θα ήταν να εκπροσωπηθούν όλοι αυτοί οι ενεργοί πολίτες στο δημοτικό συμβούλιο, ψηφίζοντας την παράταξή μας, την Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα.
Μαρία Παρέντη – Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας: Υπάρχει δυστυχώς μια γενικότερη προσπάθεια απαξίωσης της πολιτικής, η οποία δεν είναι φυσικά τωρινό φαινόμενο. Μέρος του κόσμου έχει πέσει στην παγίδα αυτή και έχει αφήσει τη ζωή του στα χέρια των μεγάλων συμφερόντων. Στη ΛΑ.ΣΥ. θεωρούμε την ψήφο των συνδημοτών μας ιερή και κυρίως δε ζητάμε ψήφο ανάθεσης. Θέλουμε μαζί μας τον κάθε δημότη, να αγωνιστούμε από κοινού για να πάρουμε τις ζωές και τις πόλεις μας πίσω. Κατανοώ πως είναι πολύ δύσκολοι καιροί, πως είναι όλες και όλοι εξαιρετικά κουρασμένοι, όμως μόνο με συμμετοχή και αγώνα θα μπορέσουμε να ανασάνουμε.
Βαγγέλης Προβιάς – Αθήνα Ψηλά: Νομίζω πως στην καλύτερη περίπτωση όλοι ασχολούμαστε τόσο όσο να σταματήσει να μας ενοχλεί κάτι. Όταν κάτι μας προκαλεί δυσφορία, τότε ενεργοποιούμαστε. Είναι λογικό βέβαια, έχουμε τις ζωές μας, τα τρεξίματά μας – αλλά μόνο αυτό δεν φτάνει. Το λένε και οι γιατροί, η καλύτερη μορφή λύσης ενός προβλήματος είναι η πρόληψη. Οπότε, ναι, το ίδιο ισχύει και στο επίπεδο της πόλης. Αν φροντίζουμε ό,τι κάνει την Αθήνα «όμορφη πόλη», «μια πόλη μαγική» τότε είμαι σίγουρος πως θα έχουμε κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα. Πολύ σημαντικό είναι βέβαια να επιλέξουμε για την αυτοδιοίκηση ανθρώπους που δείχνουν να έχουν πάθος, εργατικότητα και ιδέες.
Τζίνα Σωτηροπούλου – Ανοιχτή Πόλη: Δεν ασχολούνται πολύ, δεν ξέρουν πώς, όχι γιατί κατ’ ανάγκη δεν θέλουν. Η Ανοιχτή Πόλη δημιουργεί ιστοσελίδα της κάθε Κοινότητας με διαρκή ενημέρωση και προωθεί την κουλτούρα του συμμετοχικού σχεδιασμού. Καλεί αρχιτεκτονικές ομάδες σε συνεργασία με την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου και τους κατοίκους των 7 κοινοτήτων σε ισάριθμες πιλοτικές παρεμβάσεις που γεννήθηκαν μέσα από τον δημιουργικό διάλογο της προηγούμενης τετραετίας στις Κοινότητες με μέλη της Ανοιχτής Πόλης και κατοίκους. Από την Ανάπλαση του Άλσους Παγκρατίου (2η Δ.Κ.) και την Παρόχθια ζώνη του ρέματος Ποδονίφτη (5η Δ.Κ.) μέχρι την Διαμόρφωση των χώρων από την υπογειοποίηση των σιδηροδρομικών γραμμών (4η Δ.Κ.). Δίνουμε φωνή στις γειτονιές επιδιώκοντας την συμμετοχή στη διαχείριση και στον μετασχηματισμό του δημόσιου χώρου. Η συλλογική διάνοια των κατοίκων και η εξουσία από τα κάτω θα παράξουν την αυθόρμητη και προγραμματικά επιθυμητή πόλη.
Θανάσης Χειμωνάςω – Αθήνα Τώρα: Ελάχιστα. Ούτε και τώρα που έχει εκλογές ασχολούνται. Φέτος όμως δε φταίνε όμως μόνο αυτοί. Τα -ελεγχόμενα- ΜΜΕ έχουν συνειδητά κρύψει κάτω από το χαλάκι τις αυτοδιοικητικές εκλογές γιατί αυτό συμφέρει τους νυν δημάρχους οι οποίοι είναι, στην πλειοψηφία τους, κυβερνητικοί. Ειδικά στην Αθήνα έχω την αίσθηση πως ο κύριος Μπακογιάννης θα ήθελε αντίπαλο στον δεύτερο γύρο τον Κασιδιάρη για να πλασαριστεί ως ο Έλληνας Μακρόν που κατατροπώνει την αντίστοιχη Λεπέν. Μια τέτοια εξέλιξη βέβαια θα αποτελούσε καταστροφή και όνειδος, όχι μόνο για την Αθήνα αλλά και για την Ελλάδα γενικότερα. Ο όρος “ενεργός πολίτης” δε μου αρέσει. Όλοι είμαστε (ή έστω μπορούμε να είμαστε) ενεργοί πολίτες. Από εμάς εξαρτάται.
Ο Θανάσης Χειμωνάς είναι υποψήφιος με τον συνδυασμό «Αθήνα Τώρα».
Γεωργία Βαλωμένου – Ανατρεπτική συμμαχία για την Αθήνα: Συνοψίζοντας όσα ήδη είπα, οραματίζομαι μια πόλη φροντισμένη και ανθρώπινη, μια πόλη που ανήκει στους κατοίκους της, δηλαδή εμάς, μια πόλη όπου «οι ανάγκες μας θα είναι πάνω από τα κέρδη τους».
Μαρία Παρέντη – Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας: Η λέξη όραμα παραπέμπει σε υποψήφιους άλλων συνδυασμών. Θα πω λοιπόν ότι θα ήθελα η πόλη να ανήκει εκεί που πρέπει, στους ανθρώπους με αναπηρία, στα παιδιά, στους εφήβους, στους ανέργους, στις μετανάστριες, στους πρόσφυγες, στους ανθρώπους που τώρα κρύβονται και περιθωριοποιούνται. Μια πόλη με σεβασμό στο ιστορικό της κέντρο, με ασφαλή σχολεία και παιδικές χαρές, με κοινωνικά φροντιστήρια, με δημοτικά ιατρεία, γήπεδα και κολυμβητήρια, με σεβασμό στο περιβάλλον, μια πόλη ανθρώπινη. Ένας φίλος που ζει στην Πάτρα, λέει πολύ εύστοχα “Εμείς, εδώ έχουμε μεν καπιταλισμό, αλλά με Πελετίδη”. Δε χρειάζεται κανείς να μετακομίσει στην Πάτρα, μπορούμε και στην Αθήνα με Νίκο Σοφιανό και ΛΑ.ΣΥ.
Βαγγέλης Προβιάς – Αθήνα Ψηλά: Μια πόλη μαγική. Ζωντανή. Εξελισσόμενη. Φιλόξενη. Δημιουργική. Γοητευτική. Με βιβλία. Με ιστορίες. Με γράψιμο. Με έρωτες, όλων των ειδών. Μια πόλη φιλόδοξη, ονειροπόλα. Σκεφτική. Στοχαστική. Αλλά και δεκτική στο συναίσθημα. Τολμηρή. Που θα κάνει λάθη και θα τα διορθώνει. Που θα δακρύζει από χαρά και από συγκίνηση. Μια πόλη που θα είναι προετοιμασμένη για τον καινούργιο κόσμο – ο οποίος δεν σταματά να αλλάζει. Μια πόλη χωρίς πολλά «ή». Μια πόλη όπου οι διαφορές μας θα είναι, με έναν ώριμο τρόπο, συνδετικός ιστός, δημιουργοί κοινότητας. Μια πόλη όπου το χτες θα τροφοδοτεί το σήμερα και μαζί τα δύο θα μας προκαλούν ενθουσιασμό ή έστω κέφι για το αύριο. Είθε!
Τζίνα Σωτηροπούλου – Ανοιχτή Πόλη: Μια πόλη ανθρώπινη, προσβάσιμη σε όλους, συνεργατική, συμμετοχική, κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμη, πράσινη, ασφαλή, λειτουργική, καθαρή, αλληλέγγυα. Που θα κάνει τους κατοίκους της να χαμογελούν. Αισιόδοξη και συμπεριληπτική. Με ενισχυμένες δημοτικές υπηρεσίες: παιδικούς σταθμούς, ιατρεία, χώρους άθλησης, γηροκομεία, τόπους πολιτισμού, με ενδυνάμωση της κοινωνικής, αλληλέγγυας και δημιουργικής οικονομίας, με Ίδρυση Φορέα Στεγαστικής Πολιτικής και αξιοποίηση των κτιρίων του Δήμου για κοινωνική κατοικία, με ρύθμιση της αγοράς των βραχυχρόνιων μισθώσεων, με πολυλειτουργικό κέντρο και όχι μονοθεματικό τουριστικό πάρκο, με σωστή διαχείριση των απορριμάτων, ανακύκλωση και κομποστοποίηση, με έμφαση στις υποδομές που θα θωρακίσουν τις πόλεις και από την κλιματική κρίση, με χάραξη «κατασκευαστικής πολιτικής δημόσιων χώρων», με φυτεύσεις και γραμμικά πάρκα, με ποδηλατοδρόμους και δημοτικά ΜΜΜ, με δημιουργία ενεργειακών κοινοτήτων για παραγωγή ρεύματος και δωρεάν διάθεσή του στους οικονομικά ευάλωτους, με μοντέλο γειτονιάς 15 λεπτών, με αναβάθμιση του δικτύου για αδέσποτα και ζώα συντροφιάς, με μηδενική ανοχή σε διακρίσεις. Με τους κατοίκους να έχουν τον πρώτο λόγο στην διαμόρφωση του δημόσιου χώρου τους.
Θανάσης Χειμωνάς – Αθήνα Τώρα: Το καλοκαίρι που μας πέρασε επισκέφτηκα τα Τίρανα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο κουκλίστικη πόλη είναι. Καθαρή, με όμορφα κτήρια και χρώματα. Όπως πανέμορφες πόλεις είναι και η Σόφια και τα Σκόπια όπου είχα πάει παλιότερα. Και μιλάμε για πόλεις που μέχρι πριν τριάντα χρόνια είχαν το μαύρο τους το χάλι. Ειλικρινά, ντράπηκα που είμαι Αθηναίος. Πως τα κατάφεραν όλοι αυτοί (με προϋπολογισμούς σαφώς μικρότερους από της ελληνικής πρωτεύουσας) κι εμείς δεν μπορούμε; Δε γίνεται να μην είμαστε σε θέση να ξαναδώσουμε στην Αθήνα την ομορφιά και τη λάμψη που διέθετε για χιλιετίες. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας. Και, ως ένα σημείο, είναι, θεωρώ, εφικτός.