«Δεν είναι δίκαιο» να γίνεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «αντικείμενο μίσους» από τους επικριτές του καπιταλισμού, είπε ο Μάριο Ντράγκι στα εγκαίνια του νέου κτιρίου του ευρωπαϊκού θεσμού. Λίγες ώρες νωρίτερα, το κέντρο της Φρανκφούρτης είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών. Πέτρες εκσφεντονίζονταν από όλες τις μεριές, περιπολικά καίγονταν και τα δακρυγόνα έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Οι τραυματίες ήταν δεκάδες. Η εκπρόσωπος της αστυνομίας ανέφερε σχετικά με τα γεγονότα της 18ης Μαρτίου ότι όλοι ήταν προετοιμασμένοι για φαινόμενα βίας, όμως «με τέτοιο μίσος και επιθετικότητα δύσκολα μπορούσε κανείς να τα βγάλει πέρα».
Διαδηλωτές στη Φρανκφούρτη ντυμένοι κλόουν με φόντο σοβαρά επεισόδια στο κέντρο της πόλης.
Ποιος προκάλεσε, λοιπόν, τη βία της 18ης Μαρτίου; «Οι διαδηλωτές» είναι μία εύκολη απάντηση. Αλλά όχι απαραίτητα η σωστή. Η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση ανέδειξε το όλο και διευρυνόμενο φάσμα ανισότητας μεταξύ των διάφορων κοινωνικών στρωμάτων στην ήπειρο της ευημερίας. Πρόκειται για φαινόμενο πανευρωπαϊκό: ο Εντ Μίλιμπαντ, υποψήφιος για την πρωθυπουργία της Μεγάλης Βρετανίας με το Κόμμα των Εργατικών, είπε πριν από λίγες μέρες κατά τη διάρκεια παρουσίασης του προγράμματος του κόμματός του: «πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε πως η Βρετανία πάει καλά, όταν οι πλούσιοι πάνε καλά». Υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα αυξήσει τη φορολογία στα ανώτερα οικονομικά στρώματα. Αν βάλετε στο google τη φράση greatest economic inequality in eurozone, η χώρα που θα εμφανιστεί στην οθόνη του υπολογιστή σας είναι η Γερμανία, με τα 10 εκατομμύρια κατοίκους στο όριο της φτώχειας. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: Ποιος προκάλεσε τη βία της 18ης Μαρτίου; Ο Βίκτωρ Ουγκώ είπε κάποτε: «Η οργή προκαλεί την εξέγερση, όπως ο άνεμος γιγαντώνει τη φωτιά».
Εκείνη την ημέρα το κίνημα Blockupy οργάνωσε μία συγκέντρωση, με σκοπό να παρεμποδίσει τη διενέργεια των εγκαινίων του νέου κτιρίου της ΕΚΤ, το οποίο κόστισε 1.4 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι αυτός ένας καλός λόγος για να οργιστεί ένας Ευρωπαίος στη σημερινή Ευρώπη της κρίσης; Κατά το Blockupy είναι. Ποιο είναι όμως αυτό το κίνημα που οφείλει το μισό του όνομα στο κίνημα «Καταλάβετε τη Wall Street» (Occupy Wall Street); Ποιοι είναι οι στόχοι του; Και το κυριότερο, μπορεί, εκτός από το να γεμίζει πλατείες, να προτείνει μία εναλλακτική πολιτική;
To Κάλεσμα του Blockupy στην Φρανκφούρτη
Για όλα αυτά μιλήσαμε τον Φρέντερικ Βέστερ, εκπρόσωπο του Blockupy Φρανκφούρτης: «Το Blockupy αποτελεί κομμάτι ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού δικτύου κινημάτων, συνδικάτων, κομμάτων, φεμινιστικών ομάδων και πρωτοβουλιών μεταναστών, που προέρχονται από διαφορετικές χώρες. Στόχος του είναι να αντισταθεί στο καθεστώς κρίσης που κυριαρχεί στην Ευρώπη. Όλοι μαζί θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κίνημα ενάντια στην εξουσία του κατεστημένου της Ευρώπης και των πολιτικών λιτότητας, ώστε να χτίσουμε από τη βάση, τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη. Ως ένα κίνημα χωρίς σύνορα, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε κάθε μορφή ρατσισμού, εθνικισμού και αντισημιτισμού, ενώ καταπολεμούμε τη λογική των θεωριών συνωμοσίας».
Όπως μας λέει ο κ. Βέστερ, ανάμεσα στις γερμανικές οργανώσεις που συμμετέχουν στο Blockupy είναι το αριστερό κόμμα Die Linke, η οργάνωση Occupy Frankfurt, το δίκτυο ακτιβιστών Attac, η οργάνωση για την ειρήνη Netzwerk Friedenskooperative, καθώς και το αντι-αυταρχικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα UmsGanze. Όσον αφορά την ονομασία Blockupy: «Η ονομασία μας, η οποία προέρχεται από τη γερμανική λέξη Blockade (σ.σ.: αποκλεισμός) και από την αγγλική λέξη Occupy, που παραπέμπει στο κίνημα “Καταλάβετε τη Wall Street”, αποτυπώνει την αντίληψή μας ότι δεν αρκεί να διαμαρτυρόμαστε, αλλά ότι πρέπει επιπλέον να παρεμβαίνουμε δυναμικά και να αντιστεκόμαστε με έμπρακτο τρόπο, όπως μέσα από πολιτική ανυπακοή και καταλήψεις κτιρίων και αποκλεισμούς», αναφέρει ο κ. Βέστερ.
Ο «χάρτης πολιορκίας» της ΕΚΤ από το Blockupy.
Το Blockupy είναι ένα σχετικό νέο κίνημα. «Ιδρύθηκε το 2012», λέει στην Popaganda ο κ. Βέστερ. «Αυτό που θέλαμε τότε ήταν να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα μετά την κατάληψη των πλατειών από το κίνημα “Καταλάβετε τη Wall Street”. Aπό τότε έχουμε οργανώσει δράσεις, ώστε να προκαλέσουμε προβλήματα στις εργασίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και να διαδηλώσουμε ενάντια στην ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται την περίοδο της κρίσης. Σχετικά με τις Ευρωεκλογές και το European Business Summit, το Blockupy οργάνωσε το Μάιο του 2014 συγκεντρώσεις σε πολλές γερμανικές πόλεις, όπως το Βερολίνο, τη Στουτγάρδη, το Αμβούργο και το Ντίζελντορφ. Τελικά το Νοέμβριο του 2014 καταφέραμε να διοργανώσουμε το πρώτο μας ευρωπαϊκό φεστιβάλ στη Φρανκφούρτη. Η μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη κινητοποίηση μας ήταν εκείνη που πραγματοποιήσαμε τον περασμένο μήνα, όταν και επιχειρήσαμε να εμποδίσουμε τα εγκαίνια του νέου κτηρίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στη Φρανκφούρτη, στις 18 Μαρτίου. Αν και επρόκειτο για μία καθημερινή ημέρα, πάνω από 25000 κόσμος διαδήλωσε ενάντια στη γερμανική πολιτική λιτότητας, ενώ μερικές χιλιάδες διαμαρτυρόμενων μπλόκαραν το «πάρτι εγκαινίων» της ΕΚΤ. Δυστυχώς, εκείνη την ημέρα υπήρξαν πολλές συλλήψεις και τραυματισμοί εξαιτίας της αστυνομικής βίας».
Βίντεο του Blockupy για την 18.03. Για περισσότερα βίντεο πατήστε εδώ.
Σωστή και δίκαιη η κριτική στον καπιταλισμό. Όμως ποια είναι η εναλλακτική; «Ένα σούπερ σχέδιο που θα λύσει όλα τα προβλήματα προφανώς και δεν το έχουμε», μας λέει ο Φρέντερικ Βέστερ, για να προσθέσει: «Άλλωστε, δεν πιστεύουμε πως υπάρχει ένα τέτοιο σχέδιο. Οι εναλλακτικές προτάσεις πρέπει να αναπτυχθούν μέσα από κοινωνικές πρωτοβουλίες και διαδικασίες. Όμως, ένα είναι ξεκάθαρο: ο καπιταλισμός σήμερα αποτελεί όλο και πιο έντονα τροχοπέδη για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της ανθρώπινης κοινωνίας. Βλέπουμε μάλιστα ότι η τεχνική πρόοδος που προωθεί το καπιταλιστικό σύστημα δεν οδηγεί σε μία καλύτερη ζωή για το σύνολο των ανθρώπων. Αντίθετα, από τη μία πλευρά αναπαράγει υψηλά επίπεδα ανεργίας και φτωχοποίηση, ενώ από την άλλη εξωθεί τους εργαζομένους σε εξαντλητικούς ρυθμούς εργασίας. Απέναντι σε αυτό το σύστημα, εμείς υποστηρίζουμε έναν ριζοσπαστικό εκδημοκρατισμό της κοινωνίας. Δεν είναι ούτε το κράτος, ούτε η οικονομία, αλλά οι άνθρωποι που θα πρέπει να καθορίζουν ανεξάρτητα το modus vivendi που θα ορίζει τη ζωή τους. Το βέβαιο είναι ότι οι λύσεις στα υπάρχοντα προβλήματα δεν μπορούν να είναι “εθνικές”. Μπορούν και πρέπει να είναι διασυνοριακές. Η πραγμάτωση μίας δημοκρατικής και οργανωμένης “από τα κάτω” κοινωνίας, της οποίας η οικονομία δε θα στοχεύει στο κέρδος αλλά στην κάλυψη των αναγκών, μπορεί σήμερα να φαντάζει ουτοπική. Αλλά δεν είναι. Και αυτό γιατί το πλαίσιο συνθηκών μέσα στο οποίο ζούμε είναι διαμορφωμένο από ανθρώπους. Άρα είναι οι άνθρωποι που μπορούν να το αλλάξουν».
Σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, η Φρανκφούρτη είχε πολλές δεκαετίες να ζήσει παρόμοιες στιγμές έντασης όπως αυτές της 18ης Μαρτίου. Εδώ το κέντρο της πόλης με φόντο τους καπνούς από τις συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών.
Πώς συνεργάζεται το Blockupy με άλλα κινήματα στην Ευρώπη; «Οργανώνουμε πολλές συναντήσεις», λέει ο κ. Βέστερ, «όπως για παράδειγμα το Φεστιβάλ στη Φρανκφούρτη τον περασμένο Νοέμβριο, στο οποίο πήραν μέρος ακτιβιστές από την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ελλάδα, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Δανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες. Σε αυτές τις συναντήσεις μας συζητάμε μαζί γύρω από τα επόμενα βήματα του κινήματός μας και οργανώνουμε τις δράσεις μας. Το επόμενο διεθνιστικό μας ραντεβού θα λάβει χώρα στο Βερολίνο, 10 Μαΐου, όπου θα οργανώσουμε τις επόμενες κινητοποιήσεις μας. Χαιρόμαστε μάλιστα ιδιαίτερα για τους Έλληνες που συμμετέχουν στις δράσεις και τις συναντήσεις μας».
Δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των ανθρώπων στη Γερμανία και την Ελλάδα. Αντίθετα, σε όλες τις χώρες υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων και αγώνας μεταξύ πλούσιων και φτωχών, μεταξύ αυτών που βρίσκονται «πάνω» και αυτών που βρίσκονται «κάτω». Και αυτό γιατί οι συνέπειες των πολιτικών λιτότητας πλήττουν μόνο τους «κάτω» – Φρέντερικ Βέστερ, εκπρόσωπος του Blockupy.
Ο κ. Βέστερ μίλησε στην Popaganda και για το πώς βλέπει τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. «Η Τρόικα είναι υπεύθυνη για τις εφιαλτικές περικοπές, την καλπάζουσα ανεργία και βέβαια την κατάρρευση της κοινωνικής πρόνοιας στην Ελλάδα και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ. Μαζί με τους θεσμούς της ΕΕ – Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκό Συμβούλιο – η ΕΚΤ έχει επιβάλει τις πολιτικές λιτότητας, τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανασφάλεια στον εργασιακό τομέα. Δεν έχει διστάσει να απειλήσει δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, ώστε να επιβάλει τις επιθέσεις της στα κοινωνικά δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών. Στα χρόνια της κρίσης, από την ΕΕ προέκυψε σταδιακά ένα όλο και περισσότερο αυταρχικό καθεστώς με έλλειμμα δημοκρατικής συμμετοχής. Η εγκληματική ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στους πρόσφυγες και η προϊούσα στρατικοποίηση της Ευρώπης είναι σε κάθε περίπτωση μέρος αυτής της διαδικασίας. Στόχος αυτής της πολιτικής είναι η «εξυγίανση» του ευρωπαϊκού καπιταλισμού σε βάρος των ανθρώπων. Η Ευρώπη πρέπει με κάθε κόστος να γίνει πιο ανταγωνιστική, όμως αυτή η επιδίωξη είναι ένας αγώνας δρόμου με τέρμα τον γκρεμό, καθώς όταν η Ευρώπη γίνει ανταγωνιστικότερη, τότε οι άλλες χώρες θα αντιδράσουν προφανώς αναλόγως. Αυτή η λογική «ανταγωνισμού» το μόνο που θα επιφέρει τελικά είναι η καταστροφή της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Οι κυριαρχούσες, ευρωπαϊκές ελίτ δεν έχουν πλέον τίποτα να μας προσφέρουν. Θέλουν καπιταλισμό χωρίς δημοκρατία. Εμείς θέλουμε δημοκρατία χωρίς καπιταλισμό».
«Αντίσταση στην καρδιά του ευρωπαϊκού καθεστώτος κρίσης», αναφέρει το πανό του Blockupy σε διαδήλωση του κινήματος.
Ο κ. Βέστερ βλέπει θετικά την εναλλαγή εξουσίας στην Ελλάδα και τη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. «Για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη – και για εμάς φυσικά – η νέα αριστερή κυβέρνηση στην Αθήνα μας δίνει ελπίδες και θάρρος για αντίσταση. Όταν σήμερα στα γερμανικά ΜΜΕ ακούγονται με τρόπο αδίστακτο οι ρατσιστικές απόψεις για “τεμπέληδες, ασυνείδητους και ξεδιάντροπους Έλληνες”, εμείς τους διαψεύδουμε αποφασιστικά. Δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των ανθρώπων στη Γερμανία και την Ελλάδα. Αντίθετα, σε όλες τις χώρες υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων και αγώνας μεταξύ πλούσιων και φτωχών, μεταξύ αυτών που βρίσκονται “πάνω” και αυτών που βρίσκονται “κάτω”. Και αυτό γιατί οι συνέπειες των πολιτικών λιτότητας πλήττον μόνο τους “κάτω”. Αυτό φαίνεται και στην Ισπανία, όπου άνθρωποι πετάχτηκαν από τα σπίτια τους (σ.σ.: για χρέη σε τράπεζες), και στην Ιταλία, όπου οι νέοι αντιμετωπίζουν την ανασφάλεια στην αγορά εργασίας και αναγκάζονται να κάνουν πρακτική απλήρωτοι, καθώς και στη Γερμανία, όπου ο κόσμος αναγκάζεται να πληρώνει υπέρογκα νοίκια, δημοτικές βιβλιοθήκες και κολυμβητήρια κλείνουν και αυξάνεται η εξάρτηση της κοινωνίας από εταιρείες όπως η Amazon και η DHL».
Όμως ο κ. Βέστερ δεν θεωρεί πως η εναλλαγή στην εξουσία σημαίνει αλλαγή για την κοινωνία. «Δεν έχουμε φρούδες ελπίδες ότι στην Ελλάδα μπορούν να αλλάξουν τα πάντα μέσα από τις εκλογές. Δεν αρκεί απλά να καταψηφίσουμε τον καπιταλισμό. Ο κόσμος δεν μπορεί να γίνει καλύτερος μέσα από μία κυβερνητική απόφαση, αλλά μέσα από την οικοδόμηση μίας δημοκρατίας “από τα κάτω”, που θα έχει απολέσει όλα τα σύνορα που θα μπορούσαν να την περιορίσουν. Γι’ αυτό δεν βρισκόμαστε στο πλευρό ενός κυβερνητικού προγράμματος, αλλά στο πλευρό των ευρωπαϊκών κινημάτων, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις υπόλοιπες χώρες».
«Μπλοκάρετε την ΕΚΤ» και μαζί της την ευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας και την Τρόικα, υποστηρίζει το Blockupy, που ευελπιστεί να γίνει η ευρωπαϊκή εκδοχή του κινήματος «Καταλάβετε τη Wall Street».
Σε ποια κατεύθυνση θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί η Ευρώπη, ώστε να εξασφαλίσει στους λαούς της ένα καλύτερο μέλλον; «Οι στενές οικονομικές σχέσεις εντός της ΕΕ έχουν καταστήσει μη βιώσιμες τις “εθνικές λύσεις” στα κοινωνικά προβλήματα της Ευρώπης. Σε αυτό το πλαίσιο η “εθνική κυριαρχία” παραμένει μόνο κενό γράμμα, μέσα από το οποίο ουσιαστικά αποκλείονται από τη διαδικασία καθορισμού των εφαρμοζόμενων πολιτικών οι άνθρωποι στους οποίους πραγματικά αφορούν οι πολιτικές αυτές. Όσο και αν το θέλει κάποιος, πίσω από την παγκοσμιοποίηση δεν υπάρχει πια κανένα “αριστερό πισωγύρισμα”. Για εμάς αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη είναι χωρίς αμφιβολία ο ορίζοντας της πολιτικής μας δράσης, το πεδίο στο οποίο αναπτύσσουμε τους αγώνες μας για μία κοινωνική πολιτική και έναν ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της κοινωνίας», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βέστερ. Και πώς θα επιτευχθεί αυτό; «Μέσα από την κατάρρευση του σημερινού “Κάστρου της Ευρώπης”, τόσο προς τα “μέσα”, όσο και προς τα “έξω”. Γιατί μέσα σε ένα φρούριο, πόσο μάλλον σε ένα φρούριο σε “εμπόλεμη κατάσταση”, όπως είναι η Ευρώπη, δεν μπορεί να αναπτυχθεί καμία δημοκρατική κοινωνία. Χρειάζεται επομένως άμεσα ο αφοπλισμός των συνοριακών σωμάτων ασφαλείας, η προστασία των προσφύγων και η διάλυση της Frontex.»
Φταίει η ΕΕ και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα για την πτώση του βιοτικού επιπέδου σε ολόκληρη την Ευρώπη;
Με τον κ. Βέστερ μιλήσαμε και για την πολιτική που εφαρμόζει ο «Μεγάλος Συνασπισμός» στη Γερμανία, η συγκυβέρνηση μεταξύ του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) της Άνγκελα Μέρκελ και των Σοσιαλδημοκρατών (SPD). «Το γερμανικό μοντέλο αποσκοπεί στο να εξυγιάνει τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό σε βάρος των ανθρώπων. Και φυσικά έχει εισέλθει και αυτό σε βαθιά κρίση. Οι πολιτικές λιτότητας παρουσιάζονται βέβαια με εθνικιστική υπερηφάνεια, ενώ αποσιωπάται ότι από την έναρξη εφαρμογής της “Ατζέντα 2010”, οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης πρέπει να χρεωθούν για να αγοράσουν τα “δικά μας” προϊόντα και έτσι εμείς (εννοώ οι γερμανικές τράπεζες και οι επιχειρήσεις) να έχουμε κέρδος από τα πακέτα διάσωσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να φορτώνεται ένα δυσβάσταχτο χρέος».
«Τα παραδοσιακά μέσα και οι παραδοσιακοί τρόποι διαμαρτυρίας» έχουν γίνει αναποτελεσματικά, καθώς ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει βρει τον τρόπο να απορροφά τους κραδασμούς οποιασδήποτε αντίστασης» – Μαρκουζέ, θεωρητικός της Σχολής της Φρανκφούρτης.
Πού βασίζεται η πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ, της Καγκελαρίου που έχει κερδίσει τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις στη Γερμανία; «Στη διάσπαση της γερμανικής κοινωνίας. Όσοι εργάζονται σε κάποια επισφαλή θέση εργασίας ή είναι άνεργοι έχουν χάσει την ελπίδα τους για κάποια σταθερή και ασφαλή απασχόληση, ενώ οι υπόλοιποι είναι εγκλωβισμένοι στους φρενήρεις ρυθμούς της παραγωγικότητας και ελπίζουν ότι μέσα από το συνεχές τρέξιμο και την εξαντλητική δουλειά θα καταφέρουν να διατηρήσουν το βιωτικό τους επίπεδο. Αν και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα θέλει να επιφέρει μικρές αλλαγές σε αυτό το σύστημα, το δόγμα της ανταγωνιστικότητας, των πολιτικών λιτότητας και της “τυφλής” ανάπτυξης δεν μπορούν να τεθούν υπό αμφισβήτηση. Και αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το μοντέλο που εφαρμόζεται δεν έχει μέλλον. Γιατί η φτωχοποίηση, οι ελαστικές θέσεις εργασίας, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και η παρακμή της δημοκρατίας δεν μπορούν να υπερκεραστούν με αυτόν τον τρόπο».
Επικριτικό απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ, συγκρατημένα αισιόδοξο απέναντι στη νέα ελληνική κυβέρνηση, το Blockupy πιστεύει πως τη λύση θα φέρουν τα λαϊκά κινήματα και οι διεργασίες που θα προκύψουν μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει το κόσμο να συσπειρώνεται γύρω από το Blockupy και αν χρειαστεί να παίζει ξύλο με την αστυνομία στους δρόμους; Σύμφωνα με το ίδιο το κίνημα, είναι η συρρίκνωση δημοκρατίας από ένα καπιταλιστικό σύστημα που απειλεί τα κοινωνικά δικαιώματα του ανθρώπου. Μία θανάσιμη αντιστροφή των ρόλων μεταξύ οικονομικού και πολιτικού συστήματος, που κάνει το δεύτερο να υπηρετεί το πρώτο.
«Η βία δεν οδηγεί πουθενά και είναι από μόνη της αποκρουστική. Το Blockupy έχει εύλογες ιδέες ως σημείο εκκίνησης. Όμως η πρακτική του είναι έντονα προβληματική» – Ούλριχ Πάπε, Γερμανός δημοσιογράφος.
Γνωστά γερμανικά ΜΜΕ, όπως το Spiegel, άσκησαν κριτική στο Blockupy, κατηγορώντας το για άσκηση βίας. Το ίδιο είχε γίνει και κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του κινήματος «Καταλάβετε τη Wallstreet». Από την άλλη πλευρά, το Blockupy κατήγγειλε την αστυνομική βία και καταστολή.
Εικόνες από τα επεισόδια στη Φρανκφούρτη την ημέρα των εγκαινίων του νέου κτιρίου της ΕΚΤ
Και ενώ η αστυνομία έχει νόμιμο δικαίωμα να ασκεί βία, το ερώτημα γύρω από τα λαϊκά κινήματα παραμένει: μπορούν αν μη τι άλλο να ανταποδίδουν; Όπως έγραφε το 1964 ο Χέμπερτ Μαρκουζέ, θεωρητικός της Σχολής της Φρανκφούρτης, «τα παραδοσιακά μέσα και οι παραδοσιακοί τρόποι διαμαρτυρίας» έχουν γίνει αναποτελεσματικά, καθώς ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει βρει τον τρόπο να απορροφά τους κραδασμούς οποιασδήποτε αντίστασης». Ο Μαρκουζέ έλεγε ότι όποιος ασκεί τα δικαιώματά του στην κοινωνία της «καταπιεστικής ανοχής» – το δικαίωμα ψήφου, της ελευθερίας του λόγου, της ελευθερίας του τύπου – συμβάλλει στην εντύπωση ότι υπάρχουν ακόμη δημοκρατικές ελευθερίες, οι οποίες ωστόσο στην πραγματικότητα έχουν χάσει το περιεχόμενό τους. «Σε μία τέτοια περίπτωση η ελευθερία μετατρέπεται σε όργανο για να απαλλαγεί ο άνθρωπος από τη δουλεία».
Αντίθετος με την παραπάνω γνώμη είναι ο Ούλριχ Πάπε, Γερμανός δημοσιογράφος της ιστοσελίδας netzpool.eu: «Η βία δεν οδηγεί πουθενά και είναι από μόνη της αποκρουστική. Το Blockupy έχει εύλογες ιδέες ως σημείο εκκίνησης. Όμως η πρακτική του είναι έντονα προβληματική».
Φρανκφούρτη 18 Μαρτίου, η Naomi Klein δίπλα στο Blockupy και ενάντια στην ΕΚΤ
Το Blockupy και οι θεσμοί της Ε.Ε στους οποίους αντιτίθεται αποτελούν ένα δίπολο γύρω από το οποίο μπορεί κανείς να κάνει μακρές συζητήσεις. Για τη δικαιολόγηση ή όχι της χρήσης πολιτικών μέσων και πρακτικών στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η χρήση βίας. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι βία δεν είναι μόνο ο εμπρησμός ενός κάδου σκουπιδιών. Βία είναι και ο πλειστηριασμός της πρώτης κατοικίας μιας οικογένειας σε ανέχεια.